Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Η αλλαγή... και οι φορείς της

Ότι είχε να ειπωθεί, ειπώθηκε. Χιλιάδες άλλα μπορούν ακόμα να προστεθούν, αλλά αυτά που θα μας έβγαζαν έξω αναζητώντας κάτι άλλο καλύτερο, έχουν ήδη λεχθεί.

Ότι είχε να σχολιαστεί για να αναδείξει γεγονότα, πρακτικές και καταστάσεις σχολιάστηκε.
Ότι είχαμε μέσα μας και ήθελε να βρει διέξοδο προς τα έξω, τελικά την βρήκε μετά από ατελείωτες ώρες γραψίματος.

Αυτό που μένει τελικά είναι η δική μας απόφαση, και η συνειδητοποίηση μέσα από τον διάλογο και την επικοινωνία γι΄ αυτά που θέλουμε και γι΄ αυτά που πρέπει να αλλάξουν.
Για μια κοινωνία δημοκρατική, δίκαιη, ανθρώπινη όπου το άτομο και ο πολίτης θα είναι στο κέντρο των αποφάσεων, και κάθε εξουσία θα απορρέει από τον πολίτη.

Οτιδήποτε άλλο που θα γυρνάει ξανά και ξανά, γύρω - γύρω από τα ιδία για να αποκαλύπτει και άλλα σκάνδαλα και άλλες παρανομίες, και να σχολιάζει και να προβάλει τα νέα επεισόδια ενός ατελείωτου σήριαλ, ενός διεφθαρμένου κατεστημένου που εκτρέφει μονό την διαφθορά, θα αποτελεί άλλοθι για να μην γίνεται τελικά τίποτα και να εθιζόμαστε. Και τελικά ν΄ αποδεχόμαστε σαν αναγκαίο κακό το σάπιο σύστημα, τους θεσμού του, και τους ανθρώπους του, που αναπαράγουν και διαιωνίζουν τη διαφθορά αυτή.

Ο μόνος ρόλος σε αυτό το «έργο» που γραφούν για τους πολίτες, και αυτοί τον αποδέχονται, είναι ο ρόλους του θεατή που παρακολουθεί και κουνάει σημαιουλες, γελάει και χειροκροτεί όταν δοθεί το σήμα να το πράξει, και εκφέρει άποψη μόνο γι΄ αυτά που του λένε ότι πρέπει να τον απασχολούν και μέσα στα όρια που του θέτουν .

Τα ΜΜΕ είτε είναι παραδοσιακά, είτε είναι της «νέας γενιάς» με την μάσκα των blogger, που όμως είναι εκφραστές και άτομα που πληρώνονται από το ίδιο σάπιο κατεστημένο της διαφθοράς και λειτουργούν μέσα απ΄ αυτό, ένα μόνο σκοπό έχουν, να «παράγουν» ειδήσεις για να της καταναλώνει το φιλοθεάμων κοινό, εγκλωβίζοντας τον πολίτη σε ψευτοδιλλήματα.

Ατέρμονες "μιντιακές" συζητήσεις μεταξύ "ειδικών", ατελείωτες «αποκαλύψεις», ενός συστήματος που τα γρανάζια του είναι οι ίδιοι οι πολίτες που ακούν, καταναλώνουν, και αναπαράγουν την διαφθορά, τη σήψη και την σαπίλα που το ίδιο αναδύει. Και στο κέντρο αυτού του συστήματος οι μεσολαβητές των ειδήσεων, που μεταφέρουν το τελικό προϊόν μιας παραίσθησης, για να γίνει η απαρχή μέσα στην οποία θα λειτουργήσει η αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση.

Εμείς όμως, όσοι είμαστε τελικά αυτοί, δεν θέλουμε πια ούτε να καταναλώνουμε , ούτε να αναπαράγουμε, ούτε να ανακυκλώνουμε τα «σκάνδαλα», τις «αποκαλύψεις» και τις «αποκλειστικότητες» που μας ποτίζουν, για να εγκλωβιζόμαστε σαν κοτόπουλα και χοιρίδια τεχνητής παχύνσεως.

Πρέπει να κάνουμε με τις πράξεις μας την διαφορά, αφήνοντας πίσω μας τα πλαίσια που μας υπαγορεύουν ότι μόνο με τα υποδεικνυόμενα και τα προβαλλόμενα πρέπει να ασχολούμαστε, και ότι μόνο με τους φορείς που εκφράζουν αυτό το κατεστημένο πρέπει να αναζητούμε την διέξοδο από ένα ατελείωτο αδιέξοδο που πάντα καταλήγει στον ίδιο τοίχο.

Και ο ορισμός της βλακείας είναι να κάνεις πάντα το ίδιο πράγμα περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα.

Οποίος συνεχίζει να το πράττει ουσιαστικά υπηρετεί την ιδία σκοπιμότητα που αποπροσανατολίζει και δεν δίνει καμία κατεύθυνση, εκτός από την εύπεπτη κατανάλωση δραματοποιημένων θεαμάτων εγχώριων παραγωγών.

Η αλλαγή έρχεται από εμάς . Εμείς και μόνο εμείς είμαστε οι φορείς της.
Αν δεν ξεκινήσει απο εμάς δεν θα ξεκινήσει απο κανέναν άλλον.

Δεν υπάρχουν άλλοι που θα αλλάξουν για μας τα πράγματα και την ζωή που ζούμε. Ποτέ δεν υπήρχαν και ποτέ δεν θα υπάρξουν.

Ας σταθμίσει ο καθένας μονός του τι πρέπει να κάνει ατομικά αλλά και συλλογικά για να συμβάλει στην αλλαγή, αν είναι αυτή που επιθυμεί και αναζητεί.

Όταν οι πολίτες φτάνουν μόνοι τους, αβίαστα, στο σημείο να νοιώθουν την ανάγκη να συνενωθούν για να αλλάξουν τα «πράγματα», διεκδικώντας να ορίζουν αυτοί οι ίδιοι την μοίρα και τη ζωή τους, τότε και η ωριμότητα της κοινωνίας πρέπει να έχει φτάσει στο επίπεδο να μπορεί να μετουσιώσει αυτή την επιθυμία και τον πόθο σε πράξη.

Και η πράξη δεν πρέπει να είναι μόνο εικονική μέσα από τα blog.

Η πράξη για την αλλαγή συντελείτε απ΄ όλους τους πολίτες μέσα στην κοινωνία, αναδεικνύοντας νέους φορείς που αντιπροσωπεύουν και εκφράζουν την αλλαγή που επιθυμούν.

.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σωστό. Έχει καταντήσει αηδία η λεκτική εκτόνωση μέσα σε διάφορα "προοδευτικά" blogs ή/και fora όπου όλοι κατακρίνουν τους ίδιους και τους ίδιους και περιμένουν Μεσσίες. Πολλοί εμφανίζονται όψιμα δυσαρεστημένοι από το, ανέκαθεν παράλογο και άδικο, σύστημα οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων τώρα που "σφίγγουν οι έδρες" και που ενδεχομένως κατάλαβαν ότι τελικά δεν θα εξαιρεθούν του κανόνα. Η αντίδραση μοιάζει με αυτή του θυμωμένου παιδιού. Αν πριν από 5-10 χρόνια έθετες ως πιθανό σενάριο αυτά που βιώνουμε σήμερα, οι περισσότεροι απ'αυτους που σήμερα διαμαρτύρονται και τότε ήταν ενήλικες θα σε χαρακτήριζαν υπερβολικό στην καλύτερη περίπτωση.

Ανώνυμος είπε...

Πώς διατηρούνται στην εξουσία:

1. Με ρουσφέτι (δωροδοκία πάσης φύσεως, ατιμωρησία, χάρες)

2. Με ψέμματα (απάτη, υποκρισία, θέατρο)

3. Με απόκρυψη πληροφοριών (μισές αλήθειες)

4. Με φρουρά (προστασία σωματικής ακεραιότητας)

5. Με ρητορικούς λόγους (και τρίτων) (δικανικός λόγος, θριαμβευτικός λόγος, συμβουλευτικός λόγος, διαφήμιση, προβολή από ΜΜΕ)

6. Συνωμοσία ("70 κολλητοί" σε θέσεις κλειδί)

7. Με στρατιωτική επέμβαση, εγχώρια ή ξένη (ως έσχατο μέτρο)

8. Προκαθορισμένοι υποψήφιοι (κομματισμός, κομματική πειθαρχία)

9. Δίωξη ανταγωνιστών (δυσφήμιση, απαγόρευση προβολής από ΜΜΕ, μεροληπτική νομοθεσία)

10. Άμεση και έμμεση νοθεία (σε περιορισμένο βαθμό)

11. Παράνομη χρηματοδότηση (καρτέλ, μεγαλοεπιχειρηματίες, γκάνγκστερς)

12. Κατάχρηση εξουσίας (που ήδη έχουν)

13. Προσηλυτισμός των νέων στα πολιτικά κόμματα (αποβλάκωση μέσω ανατροφής και παιδείας) (παρόμοια μέθοδος που εφαρμόζουν και οι θρησκείες για να δυναμώσουν αποκτώντας φανατικούς οπαδούς)

Διατηρούνται στην εξουσία, ώστε να απολαμβάνουν άκοπη χλιδή (δηλαδή χλιδή που την πληρώνουν οι άλλοι αναγκαστικά). Την εξουσία την κληρονομούν στους απογόνους τους (αν δεν τους τύχει κάποιο απρόοπτο).

spy