Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Εδώ τα καλά ελλείματα...

Ο εχθρός του καλού "μαλάκα" ...


Το τρίπτυχο είναι καθορισμένο και το τηρούν όλα τα δελτία ειδήσεων και όλα τα ΜΜΕ με θρησκευτική ευλάβεια, Έλλειμμα, Εγκληματικότητα, «Ακραία καιρικά φαινόμενα», όπως τελευταία βάφτισαν τις βροχές.

Έτσι ο πολίτης κοιτά με δέος μπροστά στην τηλεόραση του ή καθώς ξεφυλλίζει τις εφημερίδες να τον βομβαρδίζουν για το έλλειμμα , για τον αλμουνια, για τις προσπάθειες που κάνουν για την μείωση αυτού του «διαολεμένου» χρέους. Σαν γαρνιτούρα μετά σερβίρουν και την εγκληματικότητα, και μετά τις βροχές.

Το πρόβλημα είναι λοιπόν το χρέος, το έλλειμμα, η μείωση του …έτσι αναπαράγουν όλα τα μέσα προπαγάνδας το νέο αυτό σενάριο που εδώ και μερικά χρόνια το έχουν υιοθετήσει και το έχουν καταστήσει κυρίαρχο, για να αποπροσανατολίσουν και να κατευθύνουν την περίφημη κοινή γνώμη στην αγωνιά της μείωσης του ελλείμματος, που είναι πια εθνική υπόθεση όλων!

Αποπροσανατολίζοντας και μη δίνοντας καμιά εξήγηση για την δημιουργία του ελλείμματος αυτού, με απλά λόγια για το που πάνε τα χρήματα που με τόσο επιτακτικό τρόπο απαιτούν φορολογώντας ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε .

Αυτό είναι λοιπόν το κενό που πρέπει να «καλυφτεί», το «καθήκον» που έρχεται να επιτελέσει η προπαγάνδα, η πλήρης επικέντρωση της εταίρας «κοινής γνώμης» στο πως θα τα μαζέψουμε και ποτέ μα ποτέ στο τι τα κάνουμε και που πάνε.

Με αλλά λόγια τι και αν δεν υπάρχει δημόσια εκπαίδευση και τα φροντιστήρια παίζουν το ρόλο αυτό επ΄ αμοιβή αδρά, τι και αν δεν υπάρχει σύστημα υγείας και περίθαλψης, τι και αν δεν λειτουργεί τίποτα στο δημόσιο τομέα, και αν αυτό που πάντα κινείται είναι το χέρι του κάθε «δημόσιου» υπαλλήλου που προτάσσεται για να τα πάρει, τι και αν η δικαιοσύνη είναι ανύπαρκτη, όταν αυτή θέλει, και μια υπόθεση σου για να εκδικαστεί και να τελεσιδικησει κάνει και 10 χρόνια, τι και όλα είναι διαλυμένα, εσύ πρέπει να πληρώνεις για να μειωθεί το έλλειμμα.

Το έλλειμμα που δημιουργήθηκε και συνεχίζει να δημιουργείται από το σάπιο πολιτικό σύστημα που συνδιαλέγεται και είναι διεφθαρμένο, από το σύστημα που αγοράζει 20 και 30 φορές πάνω τις δημόσιες προμήθειες, που πληρώνει 10 φορές επάνω τα δημόσια έργα, για να «βγάλουν όλοι», όλοι εκτός από το λαό που πληρώνει.

Αλλά εσύ ο «καλός» μαλάκας πολίτης μην τα κοιτάζεις αυτά, το πρόγραμμα της προπαγάνδας είναι απλό και εκεί πρέπει να επικεντρώνεσαι, το έλλειμμα. Μέχρι που η ζωή θα σε βγάλει από τον καναπέ σου και θα σε τραβήξει μακριά από το δέκτη της τηλεόρασης σου, επειδή κάτι θα σου συμβεί και θα έχεις την ανάγκη ενός γιατρού και ενός νοσοκομείου, ενός δημόσιου φορέα για κάποιο πρόβλημα σου, του εκπαιδευτικού συστήματος για το παιδί σου, της δικαιοσύνης για μια υπόθεση σου.

Τότε θα καταλάβεις με τον πιο σκληρό τρόπο ότι το «έλλειμμα» δεν είναι ο εχθρός , ο εχθρός είναι τα χέρια των άλλων που αρπάζουν χωρίς να σου δίνουν τίποτα, και εσύ ο ίδιος που το ανέχεσαι.
Κυρίαρχε μαλάκα λαε

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Περιμένοντας την έλευση του Μεσσία...

Για να φάει το σκυλολόι που σέρνει ο καθένας τους ...

Οι σύγχρονες κοινωνίες είναι μοναρχικές «δημοκρατίες».
Ο άρχων που τα συμφέροντα ορίζουν μετά από μια συνοπτική διαδικασία, ορίζεται ως «διάδοχος κατάσταση» και αναλαμβάνει δια λογαριασμό των συμφερόντων το έργο του.

Στον αντίποδα βρίσκονται όλα τα ασκέρια του σύγχρονου πλιάτσικου οι λεγομενες και αγέλες, κομματικές οργανώσεις, τοπική αυτοδιοίκηση, διαφόρων ειδών εξουσίες και σύγχρονες μαφίες , που αν και δεν κρατούν πιστόλι για να σου επιβληθούν, εν τούτοις σου επιβάλλονται δια της «δημοκρατικής» οδού της εξουσίας και της αυθαιρεσίας τους.
Γι΄ αυτό όλος αυτός ο ορυμαγδός και τα πανηγύρια για να πιάσουν οι βαστάζοι λίγο από το ύφασμα του μονάρχη-αρχηγού, γιατί ανάλογα ποιο κομμάτι πιάσουν δηλώνουν αμέσως και το βαθμό επιρροής που έχουν πάνω του και κατ΄ επέκταση και την δίκη τους ισχύ στο γενικότερο πολίτικο και κοινωνικό τοπίο.

Γι΄αυτό τρώγονται όλοι για μια θέση στους δήμους και στις κοινότητες, στις νομαρχίες , ακόμα και στα συμβούλια των σχολείων , έχουν περάσει το σύστημα της απόλυτης φασιστική δομής , με το αζημίωτο για κάθε «πατριώτη» , ακόμα και στα νηπιαγωγεία.
Έτσι ο κάθε κάλος πατριώτης μαζί με την τσέπη του μέριμνά και για το καλό των υπολοίπων ιθαγενών, παρέχοντας τους όλα τα εφόδια για να του τα ακουμπούν συνεχώς χωρίς πολλά πολλά. Μέχρι εκεί πάει η μεριμνά, μέχρι του ταμείου.

Τώρα όλα τ΄ άλλα που βλέπουμε και ακούμε περί νέων αρχηγών σε διάφορα κόμματα και για νέα ξεκινήματα και νέες ιδέες, μέσα από αυτά τα ίδια κόμματα που είναι φορείς του φασισμού και του μοιράσματος της πίττας ανάμεσα στους κάθε λογής «δικούς τους», είναι μόνο για αφελείς.

Κατά την διάρκεια της χιτλερικής παντοδυναμίας, αν ήσουν Γερμανός και ήθελες να πολεμήσεις το σύστημα δεν νομίζω ότι κανένας θα πίστευε ότι ο τρόπος για να επιφέρεις αλλαγές και τομές θα ήταν το να είχες καταταγεί στα ες – ες και να προσπαθούσες να άλλαζες το σύστημα από μέσα.

Όταν ανήκεις υποτάσσεσαι, και τα κόμματα είναι φορείς εξουσίας που την μοιράζουν σ΄ αυτούς που θέλουν.

Αν είσαι λύκος και ανήκεις σε αγέλη το λιγότερο που σ΄ ενδιαφέρει είναι ο πόνος του πρόβατου κατά την διάρκεια της θανάτωσης .

Τι σημαίνει ότι κάποιος ανήκει σ΄ ένα κόμμα και προσπαθεί να αλλάξει το σύστημα εκ τον έσω, σημαίνει ότι αποδέχεται αυτά που το κομματικό κατεστημένο αντιπροσωπεύει

Όσον άφορα για το Σαμαρα το Μητσοτακη τον Παπανδρεου την Μπακογιαννη και ένα σμήνος άλλων εθνοσωτήρων, αυτοί μαζί με τα κόμματα που αντιπροσωπεύουν υπηρετούν τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα που τους όρισαν.

Και μαζί μ΄ αυτούς οι τριγύρω, ο «κύκλος», οι κομματικοί κτλ τσιμπολογούν ανάλογα με την θέση τους στο κόμμα και τα ανάλογα τρίμματα από το τραπέζι.
Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι αυτή, το απογοητευτικό είναι ότι όλος στο σύνολο του σχεδόν ο κόσμος αυτό που θέλει είναι να γίνει και αυτός ο άνθρωπος της «κατάστασης» που θα τσιμπολογαει από το τραπέζι αποφάγια, μέχρι εκεί πάει η Επαναστατική του έπαρση και η ηθική τους, αυτό είναι το τραγικό και όχι οι «ταγοί» που χλιμιντρίζουν.

Κυρίαρχε Λαε...

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Υπηρέτες αφεντάδων…


Όταν ένας λαός εναποθέτει τις ελπίδες του, οποίες και αν ειναι αυτές, αποκλειστικά στα χέρια ενός ατόμου που τον διοικεί προσβλέποντας απ΄ αυτόν το μάννα εξ΄ ουρανού, τότε είναι μοιραίο να οδηγηθεί αυτός ο λαός στην υποδούλωση.

Οι ελεύθεροι πολίτες , αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι ίσως είναι ελεύθεροι μόνο στο φρόνιμα, δεν έχουν ανάγκη από μεσσίες και σωτήρες. Ο σκεπτόμενος πολίτης θέλει οι θεσμοί να τον προστατεύουν αφαιρώντας την δυνατότητα από τον κάθε επίδοξο «ηγέτη» να επιβάλει, να αποφασίζει και να διατάσει.

Όταν ένας λαός, που έντεχνα από τα ΜΜΕ, οδηγείται στην θεοποίηση του «αρχηγού» ή στην μοναδική επιλογή που του λένε ότι έχει απομείνει , και αυτή είναι η αποδοχή του σωτήρα που θα αλλάξει τα πάντα, τότε αυτός ο λαός είναι ανέτοιμος να διαχειριστεί το παρών και το μέλλων του.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Αυτοί που θα μας σώσουν ...Γιατί χαίρεται ο κόσμος …

Άρτος, μια θέση στο δημόσιο και πολλά θεάματα…


Μπορεί μια διαφθαρμένη και ανήθικη κοινωνία να αναδείξει ως αντιπροσώπους της ενάρετους και ηθικούς πολίτες ;;;


Σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχει τίποτα όρθιο όπως είναι η ελληνική, η έλευση του μεσσία που θα σώσει τους ντόπιους ιθαγενείς και θα τους δώσει αυτό που χρόνια τώρα ζητάνε δεν καταξιώνει κανένα πολιτικό που αναδεικνύεται από το βούρκο και την ανηθικότητα της κοινωνίας που αντιπροσωπεύει.

Ο «αρχηγός» της τάδε και της δινα παράταξης είναι απόσταξη του συνόλου των πολιτών που κυλιούνται χρόνια τώρα στην συνδιαλλαγή, στην διαφθορά και στο «νιτερέσο» του συστήματος.
Όταν αναδεικνύεται ο «αρχηγός» οι συνιστώσες δυνάμεις που τον προωθούν ταυτίζονται για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Η διαφορά, η αλλαγή δεν θα έρθει ούτε από τον Σαμαρα, ούτε από την Μπακογιαννη, ούτε από τον Παπανδρεου, ούτε από κανέναν άλλον. Αυτοί ίσα - ίσα είναι που αντιπροσωπεύουν την διαφθορά του συστήματος αυτού και απ΄αυτή συντηρούνται, είναι οι εκφραστές του σάπιου κοινωνικού και πολίτικου ιστού
Η διαφορά θα έρθει από την αναβάθμιση του επιπέδου του Έλληνα πολίτη , που όταν αποκτήσει την ωριμότητα και την παιδεία να κρίνει και να διαχωρίζει τότε θα πρέπει να μάθει και να απαιτεί.

Αλλά αυτό ακόμα δεν υπάρχει στο ορατό μέλλων. Ο Έλληνας πολίτης συμβιβάζεται με μια θέση στο δημόσιο , για να ασκεί πίσω από το κρατικό γραφείο την εξουσία του. Συμβιβάζεται με μια εκδούλευση για ένα ράντζο σε ένα νοσοκομείο ή με μια άδεια για να κτίσει στα καμμένα.

Δεν έχει μάθει ακόμα να είναι ελεύθερος, δεν θέλει να είναι , το προσωπικό μικροσυμφερον τα σκεπάζει και τα σκιάζει όλα.
Αρκετά λοιπόν με τους επίδοξους εθνοσωτήρες όποιο όνομα και αν έχουν, Σκλάβους θα διοικούν .

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Τέρμα το διάλλειμα … τα κεφάλια μέσα

Για μια ακόμα φορά ο Έλληνας πολίτης αφού άσκησε το εκλογικό του δικαίωμα μπορεί τώρα να γυρίσει ήσυχος και ασφαλής στις γνωστές του ασχολίες, σίγουρος ότι η «δημοκρατία» δεν θα τον χρειαστεί ξανά ως τις άλλες εκλογές.

Εκεί αρχίζει και εκει τελειώνει η δημοκρατική διακυβέρνηση και η συμμετοχή των πολιτών στην «δημοκρατία», που κατασκευάστηκε προσεκτικά για να μην εχει ανάγκη τον πολίτη.
Άλλοι θα αποφασίζουν γι’ αυτόν, άλλοι θα παίρνουν τις αποφάσεις που θα του καθορίζουν τη ζωή του.

Και αν ο πολίτης που αντιπροσωπεύει το 33% του εκλογικού σώματος αρνηθεί να ψηφίσει, αποδοκιμάζοντας και καταψηφίζοντας με τον τρόπο αυτό το σύστημα που του φτιαξανε, τότε δεν έχει καμιά μα καμιά αξία η βούληση του αυτή.

Η δημοκρατία τα προέβλεψε όλα…

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Το τεστ της αλήθειας

Ο χαρτοπόλεμος στις "παρελάσεις"

Αν στην δημοκρατία η γνώμη του κάθε πολίτη μετράει στην διαμόρφωση της, τότε ψήφισε αποχή και δες πως η θέση σου αυτή να απέχεις , και ουσιαστικά να καταψήφισης το σύνολο του πολίτικου κατεστημένου, θα μετρήσει…

Γιατί αν δεν μετρήσει η δήλωση σου ότι απέχεις, καταψηφίζοντας όλους όσους διεκδικούν την ψήφο σου, τότε η βούληση σου δεν έχει καμία αξία, και ούτε λαμβάνεται υπ΄ όψη.

Οι σημερινές δικτατορίες είναι κοινοβουλευτικές.

Κυρίαρχε λαέ...

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ε.Π.Ε.

Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς την συνεχή και αδιάλειπτη συμμετοχή των πολιτών σε αυτή.


Η δημοκρατία και οι διαχειριστές της



Μπορεί να εκφραστεί η βούληση του λαού μέσα από τούς θεσμούς αυτούς;

Μπορεί να συμμετέχει ο πολίτης μέσα από τους θεσμούς που υπάρχουν και από την δομή του πολιτικού συστήματος που έχουμε ;;;

Και πως απεικονίζεται, πως εκφράζεται η βούληση μου όταν μου επιβάλουν νόμους που η αποδοκιμασία μου προς το σύνολο των κομμάτων με την ψήφιση λευκού ή και άκυρου, προσμετράτε προς όφελος του πρώτου κόμματος;;;

Και τι δημοκρατία είναι αυτή που όταν ανεξάρτητα του τι ψηφίσει η πλειοψηφία, η μειοψηφία μπορεί να βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση με πριμοδοτήσεις εδρών και άλλα τέτοια ευτράπελα.

Θα πρέπει ο πολίτης να πορεύεται μόνο μέσα από τα κατεστημένα κόμματα και τους υπάρχοντες φορείς που οι συσχετισμοί του κατεστημένου του δημιούργησαν για να τον περιχαρακώσουν;;;

Δεν υπάρχει δηλαδή ούτε μια πιθανότητα στο εκατομμύριο, πολίτες, απλοί πολίτες να επαναστατήσουν στην ιδέα των προκατασκευασμένων πολιτικών μαγαζιών και να δημιουργήσουν φορείς που να τους εκφράζουν και να προωθούν τα αιτήματα τους για δημοκρατία και ελευθερία;;;

Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει ένα γεγονός όταν ωριμάσουν οι συνθήκες για να εκδηλωθεί.

Και όπως φαίνεται στην Ελλάδα δεν έχουν φυτευτεί ακόμα τα δένδρα που πάνω τους θα ωριμάσουν αυτοί οι καρποί .

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Το διεφθαρμένο σύστημα παράγει μόνο διαφθορά

Η δικτατορία της «Δημοκρατίας» ή «εκλεγμένες» δικτατορίες

Ο λαός κάθε 4 χρόνια "ψηφίζει" τους δικτάτορες του...


Το σημερινό πολιτικό σύστημα το μόνο που μπορεί να παράγει είναι διαφθορά.
Είναι το λιγότερο αφελές να πιστεύουμε ότι με το υπάρχων σύστημα, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα και χρόνια προβλήματα της κοινωνίας, αλλά και των θεσμών.

Η αλλαγή στην διακυβέρνηση, και η άνοδος στην εξουσία άλλου κόμματος ή και συνασπισμού κομμάτων, δεν θα επιφέρει καμία αλλαγή εκτός της αλλαγής στα ονόματα του πρωθυπουργού και των υπουργών. Και βεβαία και την αλλαγή των ονομάτων που θα εμπλέκονται στα νέα και μελλοντικά σκάνδαλα.

Το σύστημα έδωσε και διέφθειρε στο έπακρο όλο το πλέγμα του κοινωνικού και πολιτικού ιστού. Αν υπάρχει κάποια ελπίδα αυτή είναι από την συνολική αλλαγή των πολιτικών θεσμών.
Αλλιώς όσα χρονιά και να περάσουν, η μόνιμη είδηση θα είναι η αποκάλυψη, ανεξάρτητος κόμματος που κυβερνά, των διεφθαρμένων υπουργών, κρατικών παραγόντων, λειτουργών και συντεχνιών της εξουσίας. Οι οποίοι όταν νέμονται την εξουσία επιβάλουν το συμφέρων των λίγων σαν υπέρτατο νόμο του κράτους

Απλές αλλά ριζικές αλλαγές μπορούν να φέρουν το λαό και τον πολίτη στο κέντρο της εξουσίας. Να ορίζει εκείνος και μονό εκείνος την τύχη και την μοίρα του. Τότε θα μιλάμε για δημοκρατία, αλλά και για διέξοδο τόσο από την κρίση που μαστίζει τη χώρα, σε όλα τα επίπεδα και όλους τους τομείς, καθώς και από την διαφθορά που την πνιγεί. Τότε μόνο θα έχει ελπίδα ο τόπος.

Μια Ελλάδα που θα ανήκει στο λαό της και όχι στα συμφέροντα που καταπατούν τα δικαιώματα του, αλλοιώνουν την βούληση του, τον καταπιέζουν, στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας, μόνο και μονό για να διατηρούν τα προνόμια τους εις βάρος του λαού. Μιας μασκαρεμενης δικτατορίας που διασφαλίζει τα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας, επιβάλλοντας νόμους για να τα νομιμοποιεί.

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

BANANA REPUBLIC


Σσσ… ο λαός ψηφίζει

Δυο είναι τα συστατικά που χρειάζονται για να έχουμε μια μπανανιά, το πρώτο είναι ένας απαίδευτος λαός και το δεύτερο ένας διαχρονικά διεφθαρμένος ηγέτης, στην μπανανιά δεν υπάρχει πολιτικό σύστημα, ο αρχηγός είναι ένας.
Οι θεσμοί είναι κατάκτηση του λαού, και στις μπανανιές δεν τίθεται ούτε για ανέκδοτο τέτοια απαίτηση από το λαό.
Στις μπανανιές ο λαός θέλει αλλά, θέλει μια θεσούλα για να βολευτεί πάντα στο «δημόσιο τομέα» και να τα παίρνει κάτω από το τραπέζι.
Θέλει τα «σταβα μάτια», που πετάγονται και έξω από τις πολεοδομικές παρανομίες, που λόγο της παραπάνω κάτω του τραπεζιού συναλλαγής , μένουν όχι μόνο ατιμώρητες αλλά νομιμοποιούνται κιόλας.
Το ίδιο το «κράτος» έχει θεσμοθετήσει και επίσημα, κατ΄ απαίτηση των ιθαγενών υπηκόων του το «φακελάκι».

Στις μπανανιές ο λαός λοιπόν ζητά άλλα πράγματα… και ορίζει την τύχη του τόπου του έχοντας ως γνώμονα «άλλες» ανάγκες.
Όλα αυτά στις μπανανιές γιατί εδώ δεν είμαστε μπανανιά, εδώ δεν παράγουμε ούτε μπανάνες ακόμα, ενώ αυτά που πετάμε στις χωματερές, έμψυχα ή άψυχα, μας τα επιδοτούν . Και αν δεν είμαστε ευχαριστημένοι κλείνουμε και έναν δρόμο και ζητάμε «κάτι παραπάνω».

Πως λοιπόν και ο διαφθαρμένος «ηγέτης» αυτού του σκουπιδότοπου να είναι διαφορετικός από τους κατοίκους που τον προωθούν στην εξουσία.

Ψηφίζει λοιπόν ο λαός, ο κόσμος είναι έτοιμος να αποφασίσει και να δώσει « την νωπή εντολή του», που όμως έχει προ πολλού καταστει ακατάλληλη προς κατανάλωση.
Είναι ο ιδιος Κόσμος που κοιτάζει τα ριαλιτι της τηλεόρασης, που δίνει 50 και 60% ακροαματικότητα στον Λαζόπουλο, και αυτό που συζητάει είναι αν έχει δίκαιο ο «Θέμος» ή ο «Μάκης», αν μένουν ή αν φεύγουν οι «βατοπεδινοι».

Αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Είναι ο κόσμος της θέσης στο δημόσιο, είναι ο κόσμος του «να βολευτούμε», είναι αυτός που παίρνει το «φακελάκι», ο κόσμος της βίλας και του εξοχικού από τα «έξτρα», «της πάρτης μου» και της αρπαχτής.

Είναι ο κόσμος που είναι βουτηγμένος στη συναλλαγή, στην υποταγή και στο σκύψιμο εκεί που δεν τον παίρνει , και στο να γίνεται κόκορας εκεί που έχει την μικροεξουσία του.
Αυτός είναι ο κόσμος της καθημερινότητας στην Ελλάδα.

Τι να λέμε, κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλει κάτι αν εσύ δεν το αποδεχτής στο τέλος.

Και δεν το αποδέχεται απλώς ο κόσμος, κάνει ουρές για να το επιλέξει.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΥΡΙΑΡΧΕ ΛΑΕ…

Δημοκρατίες…για τα μάτια του κόσμου



Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς την συνεχή και αδιάλειπτη συμμετοχή των πολιτών σε αυτή.


Μπορεί να εκφραστεί η βούληση του λαού μέσα από τούς θεσμούς αυτούς;

Μπορεί να συμμετέχει ο πολίτης μέσα από τους θεσμούς που υπάρχουν και από την δομή του πολιτικού συστήματος που έχουμε ;;;

Οι θεσμοί είναι εκείνοι που εξασφαλίζουν την συμμετοχή του πολίτη στα δρώμενα ή τον αφήνουν απέξω, παρατηρητή της ζωής του, των γεγονότων και των εξελίξεων.
Οι θεσμοί δίνουν την δυνατότητα στον πολίτη να συμμετέχει, του κατοχυρώνουν την κυριαρχία του ή του αφαιρούν την δυνατότητα συμμετοχής, αλλοιώνοντας την βούληση του, μεταθέτοντας την λήψη των αποφάσεων σε άλλα κέντρα.

Ο πολίτης πρέπει να έχει την δυνατότητα να εκφράσει την βούληση του, και να την εκφράσει έμπρακτα. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της δημοκρατίας, αποφασίζει ο πολίτης, ο λαός, κανείς άλλος εκτός απ’ αυτόν.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής, μπορεί να εκφραστεί η βούληση του λαού μέσα από τους θεσμούς αυτούς;
Μπορείς δηλαδή να εκφράσεις την βούληση σου σαν πολίτης για ένα ζήτημα;
Γιατί η δημοκρατία δεν είναι αόριστος όρος, δημοκρατία σημαίνει μαζευόμαστε και αποφασίζουμε.
Ένα κόμμα λοιπόν προεκλογικά λέει άσπρο, και μετεκλογικά να κάνει μαύρο, ποιος ελέγχει; Κανείς.

Και που εμπλέκομαι εγώ ο πολίτης μετά, απλώς παρακολουθώ μια ολόκληρη τετραετία;;; παρακολουθώ, τι;

Και πως απεικονίζεται, πως εκφράζεται η βούληση μου όταν μου επιβάλουν νόμους που η αποδοκιμασία μου προς το σύνολο των κομμάτων με την ψήφιση λευκού ή και άκυρου, προσμετράται προς όφελος του πρώτου κόμματος;;;

Και τι δημοκρατία είναι αυτή που όταν ανεξάρτητα του τι ψηφίσει η πλειοψηφία, η μειοψηφία μπορεί να βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση με πριμοδοτήσεις εδρών και άλλα τέτοια ευτράπελα.

Η αλλαγή των θεσμών, θα δώσει την εξουσία στο λαό. Να αποφασίζει εκείνος, και όχι άλλοι για εκείνον, στο όνομα μιας τυπικής και πλαστής, διαδικασίας εκλογών.
Εκλογών που αν απέχει το 90% των πολιτών, και ψηφίσει το 10%, θα βγάλουν και πάλι αυτοδύναμη κυβέρνηση που θα νομοθετεί και θα επιβάλει σε όλους τους πολίτες τους νομούς.
Δηλαδή σ’ αυτή την δημοκρατία η μόνη εμπλοκή μου ως πολίτης στα δρώμενα είναι ότι κάθε 4 χρόνια καλούμε να ψηφίσω ένα κόμμα;

Και πάντα με τον εκλογικό εκείνο νόμο που ότι και να ψηφίσω δεν θα κάνει καμιά διαφορά στο τι πραγματικά θέλω να εκφράσω ως πολίτης.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Το «σύστημα»…

Μια λέξη καραμέλα για πάσα νόσο. Όχι εγώ οι άλλοι...το σύστημα.

Τι είναι και ποιο είναι τελικά αυτό το «σύστημα» που μας καταπιέζει, μας πετάει στην άκρη και μας ποδοπατάει;;;

Ποια είναι η έννοια, και η δομή αυτού του περίφημου «συστήματος» που το θυμόμαστε και το καταγγέλλουμε όταν βρισκόμαστε στην κάτω πλευρά του μηχανικού του οδοστρωτήρα που μας κάνει ένα με το χώμα, συνθλίβοντας μας.

Το σύστημα είναι αυτά που αποδεχόμαστε.

Το σύστημα είμαστε εμείς , οι πόθοι μας και οι φιλοδοξίες μας.
Ο κακούργος που σκοτώνει είμαστε όλοι και ο καθένας ξεχωριστά. Είναι όλα αυτά που αναζητούμε να πετύχουμε και όλα αυτά που υιοθετούμε .

Το «σύστημα» είμαστε εμείς. Γι΄ αυτό και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει σε αυτό το «σύστημα».

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Από εκεί που αρχίζουν όλα...

Η αλλαγή ξεκινάει από εμάς και τελειώνει σ΄ εμάς.

Εμείς πρώτα συνειδητοποιούμε την ανάγκη της ύπαρξης της, από μας από την σκέψη μας και το μυαλό μας ξεκινάει η αλλαγή.

Όταν δεν υπάρχει σαν όραμα μέσα μας, τότε δεν είναι ποτέ δυνατό να υπάρξει και στην πραγματικότητα.

Ίσως αυτό που η πλειοψηφία αναζητεί δεν είναι η αλλαγή, δεν είναι μια κοινωνία ανθρώπινη, δίκαιη, ελεύθερη, δημοκρατική.
Αυτό που αναζητούν οι πολλοί είναι αυτό που έχουν τελικά και τους εκφράζει, και σαν σύστημα αλλά και σαν τρόπος ζωής. Η μόνη πραγματική τους επιθυμία και ανάγκη ίσως είναι η ανέλιξη τους σε αυτό που αποδέχονται και προσκυνούν με ευλάβεια.

Το μόνο λοιπόν που θα μπορούσαν να ζητήσουν όλοι αυτοί που απαρτίζουν την κοινωνία και μάχονται για μια θέση στις υψηλότερες βαθμίδες στην ιεραρχία της είναι «ο θεός να είναι μαζί μας».
.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Η αλλαγή... και οι φορείς της

Ότι είχε να ειπωθεί, ειπώθηκε. Χιλιάδες άλλα μπορούν ακόμα να προστεθούν, αλλά αυτά που θα μας έβγαζαν έξω αναζητώντας κάτι άλλο καλύτερο, έχουν ήδη λεχθεί.

Ότι είχε να σχολιαστεί για να αναδείξει γεγονότα, πρακτικές και καταστάσεις σχολιάστηκε.
Ότι είχαμε μέσα μας και ήθελε να βρει διέξοδο προς τα έξω, τελικά την βρήκε μετά από ατελείωτες ώρες γραψίματος.

Αυτό που μένει τελικά είναι η δική μας απόφαση, και η συνειδητοποίηση μέσα από τον διάλογο και την επικοινωνία γι΄ αυτά που θέλουμε και γι΄ αυτά που πρέπει να αλλάξουν.
Για μια κοινωνία δημοκρατική, δίκαιη, ανθρώπινη όπου το άτομο και ο πολίτης θα είναι στο κέντρο των αποφάσεων, και κάθε εξουσία θα απορρέει από τον πολίτη.

Οτιδήποτε άλλο που θα γυρνάει ξανά και ξανά, γύρω - γύρω από τα ιδία για να αποκαλύπτει και άλλα σκάνδαλα και άλλες παρανομίες, και να σχολιάζει και να προβάλει τα νέα επεισόδια ενός ατελείωτου σήριαλ, ενός διεφθαρμένου κατεστημένου που εκτρέφει μονό την διαφθορά, θα αποτελεί άλλοθι για να μην γίνεται τελικά τίποτα και να εθιζόμαστε. Και τελικά ν΄ αποδεχόμαστε σαν αναγκαίο κακό το σάπιο σύστημα, τους θεσμού του, και τους ανθρώπους του, που αναπαράγουν και διαιωνίζουν τη διαφθορά αυτή.

Ο μόνος ρόλος σε αυτό το «έργο» που γραφούν για τους πολίτες, και αυτοί τον αποδέχονται, είναι ο ρόλους του θεατή που παρακολουθεί και κουνάει σημαιουλες, γελάει και χειροκροτεί όταν δοθεί το σήμα να το πράξει, και εκφέρει άποψη μόνο γι΄ αυτά που του λένε ότι πρέπει να τον απασχολούν και μέσα στα όρια που του θέτουν .

Τα ΜΜΕ είτε είναι παραδοσιακά, είτε είναι της «νέας γενιάς» με την μάσκα των blogger, που όμως είναι εκφραστές και άτομα που πληρώνονται από το ίδιο σάπιο κατεστημένο της διαφθοράς και λειτουργούν μέσα απ΄ αυτό, ένα μόνο σκοπό έχουν, να «παράγουν» ειδήσεις για να της καταναλώνει το φιλοθεάμων κοινό, εγκλωβίζοντας τον πολίτη σε ψευτοδιλλήματα.

Ατέρμονες "μιντιακές" συζητήσεις μεταξύ "ειδικών", ατελείωτες «αποκαλύψεις», ενός συστήματος που τα γρανάζια του είναι οι ίδιοι οι πολίτες που ακούν, καταναλώνουν, και αναπαράγουν την διαφθορά, τη σήψη και την σαπίλα που το ίδιο αναδύει. Και στο κέντρο αυτού του συστήματος οι μεσολαβητές των ειδήσεων, που μεταφέρουν το τελικό προϊόν μιας παραίσθησης, για να γίνει η απαρχή μέσα στην οποία θα λειτουργήσει η αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση.

Εμείς όμως, όσοι είμαστε τελικά αυτοί, δεν θέλουμε πια ούτε να καταναλώνουμε , ούτε να αναπαράγουμε, ούτε να ανακυκλώνουμε τα «σκάνδαλα», τις «αποκαλύψεις» και τις «αποκλειστικότητες» που μας ποτίζουν, για να εγκλωβιζόμαστε σαν κοτόπουλα και χοιρίδια τεχνητής παχύνσεως.

Πρέπει να κάνουμε με τις πράξεις μας την διαφορά, αφήνοντας πίσω μας τα πλαίσια που μας υπαγορεύουν ότι μόνο με τα υποδεικνυόμενα και τα προβαλλόμενα πρέπει να ασχολούμαστε, και ότι μόνο με τους φορείς που εκφράζουν αυτό το κατεστημένο πρέπει να αναζητούμε την διέξοδο από ένα ατελείωτο αδιέξοδο που πάντα καταλήγει στον ίδιο τοίχο.

Και ο ορισμός της βλακείας είναι να κάνεις πάντα το ίδιο πράγμα περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα.

Οποίος συνεχίζει να το πράττει ουσιαστικά υπηρετεί την ιδία σκοπιμότητα που αποπροσανατολίζει και δεν δίνει καμία κατεύθυνση, εκτός από την εύπεπτη κατανάλωση δραματοποιημένων θεαμάτων εγχώριων παραγωγών.

Η αλλαγή έρχεται από εμάς . Εμείς και μόνο εμείς είμαστε οι φορείς της.
Αν δεν ξεκινήσει απο εμάς δεν θα ξεκινήσει απο κανέναν άλλον.

Δεν υπάρχουν άλλοι που θα αλλάξουν για μας τα πράγματα και την ζωή που ζούμε. Ποτέ δεν υπήρχαν και ποτέ δεν θα υπάρξουν.

Ας σταθμίσει ο καθένας μονός του τι πρέπει να κάνει ατομικά αλλά και συλλογικά για να συμβάλει στην αλλαγή, αν είναι αυτή που επιθυμεί και αναζητεί.

Όταν οι πολίτες φτάνουν μόνοι τους, αβίαστα, στο σημείο να νοιώθουν την ανάγκη να συνενωθούν για να αλλάξουν τα «πράγματα», διεκδικώντας να ορίζουν αυτοί οι ίδιοι την μοίρα και τη ζωή τους, τότε και η ωριμότητα της κοινωνίας πρέπει να έχει φτάσει στο επίπεδο να μπορεί να μετουσιώσει αυτή την επιθυμία και τον πόθο σε πράξη.

Και η πράξη δεν πρέπει να είναι μόνο εικονική μέσα από τα blog.

Η πράξη για την αλλαγή συντελείτε απ΄ όλους τους πολίτες μέσα στην κοινωνία, αναδεικνύοντας νέους φορείς που αντιπροσωπεύουν και εκφράζουν την αλλαγή που επιθυμούν.

.

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Και η μικρή ασήμαντη μειοψηφία...

Νομίζω ότι έφτασε η ώρα να βρεθούμε όλοι πλέον όσοι μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους και έχουμε την ιδία απογοήτευση ότι τίποτα τελικά δεν αλλάζει.
Και δεν αλλάζει γιατί η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας και των πολιτών εκφράζεται και ταυτίζεται μέσα απ΄ αυτό το κατεστημένο, εκπληρώνοντας έτσι τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της για την κατάκτηση του δικού της στόχου, που είναι η αναρρίχηση μέσα σ΄ αυτό το σάπιο περιβάλλον του βολέματος, του λαδώματος, της απάτης, της αρπαχτής, των βυσμάτων της διαφθοράς, της υποταγής, και της δουλικότητα προς τους «αφέντες».

Όλοι αναζητούν τους «καταλλήλους» ανθρώπους για να πετύχουν τους «σκοπούς» τους, και να ζήσουν το όνειρο τους κι αυτοί στη χώρα της διαφθοράς.

Υπάρχει όμως και μια μικρή, ασήμαντη μειοψηφία, που ονειρεύεται και αναζητά αλλά πράγματα. Ονειρεύεται μια άλλη χώρα όπου ο πολίτης θα είναι το κέντρο της κοινωνίας, και όχι ο θεατής των παρελάσεων, και κάθε εξουσίας θα απορρέει απ΄ αυτόν.

Μια μικρή, ασήμαντη, μειοψηφία που αναζητά ισότιμη συμμετοχή στα κοινά, αναζητά ο πολίτης να καθορίζει την μοίρα του και να έχει τον πρώτο και τον τελευταίος λόγο γι΄ αυτή, αναζητά να μπορεί να εκφράσει την βούληση του ο κάθε πολίτης και οι απόψεις του να αποτυπώνονται και να προσμετρώνται ισότιμα στη λήψη των αποφάσεων. Αναζητά η πολιτική εξουσία να ασκείται από τον πολίτη και όχι από μαγαζιά και εταιρείες που τον εκμηδενίζουν ως άτομο στο όνομα μιας κομματικής σκοπιμότητας. Ο πολίτης δεν είναι εργαζόμενος στην κομματική μηχανή, έχει την δική του άποψη έξω από σκοπιμότητες και επιδιώξεις ιδιωτικών φορέων.

Συλλογικά πρέπει να γίνουν πράγματα, έστω για μας που πιστεύουμε σ΄ αυτά, διεκδικώντας αυτά που θέλουμε, και έχοντας ως οδηγό στην πορεία μας την δική μας συνείδηση. Για μια άλλη κοινωνία με δημοκρατικούς θεσμούς, που θα δίνει δυνατότητα και στην μειοψηφία των πολιτών της να εκφραστεί μέσα από τα όργανα της πολιτείας, και δεν θα τους φράζει το στόμα μέχρι ασφυξίας .

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Οι «Τρομοκράτες» ...

Διαμορφώνουν τις συνθήκες για να δράση το κράτος.

Οι σημερινές δικτατορίες είναι κοινοβουλευτικές που εκφράζοντας την ανάγκη του πολίτη για περισσότερη «ασφάλεια» του την παρέχουν...

Υπάρχει μια συνεχή και αέναη σχέση μεταξύ τρομοκρατίας και λαϊκών διεκδικήσεων. Αυτή η σχέση δημιουργείται τεχνητά από την εξουσία, που δημιουργεί τις «οργανώσεις», για να ευδοκιμήσουν οι συνθήκες εκείνες που το κράτος ασκώντας τις εξουσίες του για την επιβολή της «νομιμότητας» και της «ασφάλειας» θα επέμβει και θα συλλάβει τους διαδηλωτές!!! όχι μόνο με την συναίνεση, άλλα και με την προτροπή των ίδιων των "φιλήσυχων" πολιτών.

Πως γίνεται αυτό ;;; Απλό. Με τις «τρομοκρατικές» τους ομάδας, που δημιουργούν, ελέγχουν και συντηρούν τα όργανα και οι μηχανισμοί της εξουσίας και του κράτους, διαμορφώνουν τις συνθήκες για να δράση το κράτος εναντία σε κάθε λαϊκή διαμαρτυρία και διεκδίκηση για δημοκρατία, αξιοκρατία...

Χρειάζονται λοιπόν μόνο τους δικούς τους «τρομοκράτες» και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν"αυτοί", αυτοί μαζί με τους άλλους συνεργάτες τους, τους δημοσιογράφους.

Οι έμμισθοι «δημοσιογράφοι» στις ζούγκλες τους και στους κίτρινους τύπους τους , κατ΄ εντολή των αφεντικών τους, σπέρνουν το φόβο, την αβεβαιότητα και τον τρόμο, που είναι έτοιμη να θερίσει η εξουσία.

Και ύστερα...ύστερα η υστερία, οι τρομονομοι, οι περιορισμοί των ατομικών ελευθεριών, ο «εσωτερικός» εχθρός, και η ζωή μια ατελείωτη φυλακή στο όνομα της προστασίας και της ασφάλειας των πολιτών.

Ποιος θα βγει μετά να μιλήσει;;; να υψώσει φωνή όταν σε κλέβουν τα ασφαλιστικά ταμεία με τα δομημένα ομόλογα, όταν σε βγάζουν στην σύνταξη στα 70!!!
Όταν σε πετάνε στο ράντζο ενός νοσοκομείου να πεθάνεις, μιας ανύπαρκτης περίθαλψης που την πληρώνεις με τον ιδρώτα σου κάθε μήνα. Όποιος μιλάει είναι «τρομοκράτης».
Παλαιά η συνταγή, όσο παλαιά και η ανάγκη του ανθρώπου να εκμεταλλεύεται τον συνάνθρωπο του.
.

Οι καλοί νοικοκυραίοι...

"Κομμάτι του σύγχρονου Ελληνικού πολιτισμού".

Καθόμαστε στα ζεστά μας σπιτάκια με την κεντρική θέρμανση, με τους συντρόφους μας στο καναπέ και παρακολουθούμε μέσα στο σκοτάδι την τηλεόραση μας. Ή άλλοτε πάλι δεχόμαστε τους φίλου μας στο σπίτι μας, και προσφέροντας το φαγητό που έχουμε μαγειρέψει συζητάμε μεταξύ κρασιού και φρούτου από τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του ταλαίπωρου τούτου κόσμου, μέχρι την κατάσταση στο γραφείο και τις διακοπές μας .

Καραγκιόζηδες ενός πολύ political correct μικρόκοσμου , που φοράει καθαρά ρούχα, που επιζητεί την προαγωγή και την «καλή θέση», που αργότερα θα έχει το εξοχικό, πιο αργότερα θα επιθυμεί κομμάτι από την εξουσία του γραφείου, της δουλειάς, της κοινωνίας.
Φαρισαίοι υποκριτές, ενός μικρόκοσμου που έχουμε κατασκευάσει, που εκτός από τα τηλέφωνα των φίλων και των γνωστών μας, εκτός από τα ατελείωτα παζάρια με τον εαυτό μας και τα σκυψίματα δεν μας νοιάζει τίποτα άλλο.
.

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Η γέννηση της βίας ...

Είναι συνυφασμένη με την δημιουργία της ανισότητας...


Η βία δεν είναι ενδογενής, δεν υπάρχει στα γονίδια του ατόμου, όπως τα φασιστακια του νέου δόγματος και της νέας τάξης θέλουν να μας το επιβάλουν.
Η βία, όπως και όλα τα αλλά που την ακολουθούν, είναι παράγωγο από κοινού εξωτερικών και κοινωνικών συνθηκών. Οι κοινωνικές συνθήκες της ανθρωπότητας, της κοινότητας κλπ, είναι εκείνες που καθορίζουν τόσο την ατομική όσο και την κοινωνική συνείδηση και ΟΧΙ αντίστροφα.

Από την στιγμή όμως που δεν αποδεχόμαστε ότι οι εξωτερικές και κοινωνικές συνθήκες διαμορφώνουν την συνείδηση μας, τότε το μόνο που κάνουμε είναι να γινόμαστε εκφραστές της αποδοχής της κοινωνίας ως έχει, με συνέπεια να αποκλείουμε την πιθανότητα διαμόρφωσης πραγματικών λύσεων για τα προβλήματα που διερευνώνται.

Η ηθική, το καλό και το κακό, είναι προϊόν και παράγωγο της καταπίεσης πάνω στις μάζα, και όχι απόρροια κληρονομικών και γονιδιακων καταβολών.

Η αστική ηθική θέλει όλα να είναι απόρροια της ατομικής πρωτοβουλίας και όχι των συνθηκών που την δημιουργήσανε.

Η πραγματικότητα μέσα στην οποία τα άτομα βιώνουν την καθημερινότητα τους, σύμφωνα με αυτη την ηθική, δικαιολογείται από την ατομικότητα του καθενός και ποτέ από το γεγονός ότι τα άτομα είναι υποκείμενα της κατάστασης, που η θέση του καθενός στην κοινωνική ιεραρχία επιφέρει και τις ανάλογες συνέπειες. Αποφεύγετε ετσι επιμελώς η κοινωνική κριτική.

Αγνοώντας επίσης και μη δίνοντας απάντηση, με αυτόν τον τρόπο, στο αν ποτέ υπήρχε κοινωνία και κατ΄ επέκταση εξουσία, που η δομή της να στόχευε στην εξυπηρέτηση των πραγματικών αναγκών των ανθρώπων της κοινωνίας αυτής, και στην προώθηση της ευτυχίας τους. Ή μήπως όλες ήταν βασισμένες στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Παράγωγο της οποίας είναι και η δυστυχία, όπως και η βία, σαν αντιστάθμισμα και αντίδραση στη δράση της εξουσίας .
.

Οι Πραγματικοί "Τρομοκράτες" ...

Γιατί υπάρχουν και οι άλλοι, οι φυτευτοί, οι κρατικά κατασκευασμένοι, που βλέπουμε στις μέρες μας όλο και περισσότερο να τους χρησιμοποιούν τα όργανα της κάθε εξουσίας .

Όταν οι λέξεις χάνουν την σημασία τους...

"Τρομοκρατική" είναι κάθε ενέργεια η οποία στρέφεται εναντία της υφιστάμενης κυρίαρχης κατάστασης. Εναντία στο συμφέρων εκείνων που με την δύναμη τους, και τα όπλα τους, νόμιμα, επιβάλουν την θέληση τους.

Τρομοκράτης σήμερα, όπως και χτες όπως και πάντα, είναι εκείνος που πολεμά ενάντια στην υποδούλωση και στην κατοχή, που οι ισχυροί του επιβάλουν.
Είναι εκείνος που μάχεται εναντία σε κάθε «κατάσταση» που επιβλήθηκε ερήμην του λαού και τον πολιτών, όπως συνήθως γίνεται στις «δημοκρατίες» μας.

Μην ζητάτε δικαιοσύνη, από ένα σύστημα και ένα «πολιτισμό» που βασίζεται στο δίκαιο του ισχυρού. Κοιταχτε γύρω σας , ότι ισχύει για τα κράτη ισχύει και για τους πολίτες της κάθε χώρας.
Όπως αντιμετωπίζουν αυτοί που έχουν την δύναμη τα αλλά κράτη, έτσι αντιμετωπίζουν και οι εξουσίες που έχουν δύναμη τους πολίτες τους.
.

Ωδή στο μικρό φασίστα


Άσμα φασιστικό και πένθιμο στον μικρό φασίστα ...
όπου
και αν βρίσκεται, απ΄όποιο μετερίζι και αν υπηρετεί το σκοπό του.

Οι φασίστες τα θέλουν όλα ομοιόμορφα, τους ανθρώπους τους θέλουν υγιείς και δυνατούς, ρωμαλέους, με ξανθά μαλλιά και γαλανά ματιά. Άσχετα αν αυτοί ήταν μελαχρινοί, άσχημοι, ασθενικοί, αδύναμοι και κουτσοί. Άσχετα αν ο Χίτλερ , ο Γκέμπελς και οι άλλοι ήταν μικροαστοί, που τα καταπιεσμένα όνειρα τους, όταν τους δόθηκε η δυνατότητα τα έκαναν πράξη . Πράξη μιας ανθρώπινης ύπαρξης που δεν υπομένει άλλο το εαυτό της και στο πιο ακραίο όνειρο της, θέλει να αυτοτιμωρηθεί και να καταστρέψει ότι συμβολίζει και περιγράφει τμήμα των μαλλιών , των ματιών και της σάρκας του. Τμήματα και κομμάτια του εαυτού του, που δεν αντέχει άλλο να βλέπει, όχι επειδή είναι κοντός και κακοφτιαγμένος, αλλά επειδή είναι κακός και μικρός στην ψυχή, και δεν έμαθε να σκέφτεται.

Οι φασίστες γραφούν με καθαρά γράμματα, στοιχισμένα και ολοστρόγγυλα, χωρίς κανένα ορθογραφικό λάθος.
Και όταν περπατούν την βόλτα τους δεν ανέχονται τίποτα παρά μονό μαλάκες όπως ο εαυτός τους.
Δεν ανέχονται την σκέψη, δεν τους ενδιαφέρει, τα γράμματα και οι λέξεις έχουν χρησιμότητα όχι για τα νοήματα τους, αλλά για την ορθογραφία τους.
Γιατί αυτή την κατέχουν καλά, με αυτή μπορούν και ξεχωρίζουν, όπως και με το καθαρό γραφτό τους, που δεν έχει μουντζούρες
Δεν έμαθαν όμως ποτέ να σκέφτονται, να ξεχωρίζουν νοήματα, να προάγουν την σκέψη, να ξεχωρίζουν τα αισθήματα από τα συναισθήματα, δεν έμαθαν να κάνουνε τις πνευματικές διεργασίες που κάνουν ένα δίποδο, άνθρωπο.
Αυτό θέλει ουσία, θέλει σκέψη. Και στη ζωή αυτή δεν μπορούν να τ΄ έχουν όλα. Αυτοί δεν είναι τουλάχιστον ανορθόγραφοι.
.

Η επιλογή...

Τελικά σ΄ αυτή την ζωή είμαστε μόνοι μας. Όχι πως δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που νοιάζονται για μας, αλλά αυτά που μας απασχολούν , τις αποφάσεις μας, τις έγνοιες μας, την ζωή που θέλουμε, τις αναζητήσεις μας, όλα τα καθορίζουμε και τα επιλέγουμε μόνοι μας.
Ίσως πολλές φορές χωρίς δραματικά μεγάλα διλήμματα, αλλά απλά καθημερινά.

Η ύλη είναι μέσα μας, η μαγιά που πλάθουμε τον εαυτό μας υπάρχει και την κουβαλάμε. Εμείς αποφασίζουμε το σχήμα που της δίνουμε. Άλλες φορές οι άνθρωποι επιλέγουν βολικά σχήματα, εύκολα, και άλλες πολύπλοκα, δύσκολα.
Κανείς δεν μπορεί να νιώσει για κάποιον άλλον τις αγωνίες και τις λαχτάρες του, και κανείς δεν μπορεί να αποφασίζει για το πως θα χαράξει την ζωή του ο καθένας.

Η επιλογή γι΄ αυτό που κάνουμε και είμαστε, για την πάστα του ατόμου μας, είναι δική μας.

.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Λογική και διαστροφή...


Αν η ηθική είναι το αποτέλεσμα της καταπίεσης πάνω στις μάζες, τότε ο νομός είναι το όπλο που την επιβάλει.

Η φύση δεν γνωρίζει από ηθική και νόμους γνωρίζει μόνο από την ανάγκη. Γι΄ αυτό και μπορεί και μεταβάλλεται ανάλογα με τις καταστάσεις και τις ανάγκες για να μπορεί να επιβιώσει.

Η ανθρώπινη κοινότητα αντί να ανέβει ένα σκαλί πιο πάνω, δίνοντας στον άνθρωπο μέσα από την λογική την δυνατότητα της συλλογικής επιβίωσης, όλων των ανθρώπων που την απαρτίζουν, καταδικάζει χωρίς κανένα λογο και καμιά ανάγκη, ανθρώπους στην εξαθλίωση και στην εξαφάνιση.

Είναι το αποτέλεσμα μιας στρεβλής και διατροφικής πορείας που πήρε συνειδητά το ανθρώπινο είδος και το ανθρώπινο μυαλό.

Πάνω σε αυτή την λογική της διαστροφής και στο παράγωγο της, την ηθική , χτίστηκε και κτίζεται όλο το φάσμα, ο ιστός της αράχνης, του νόμιμου και κοινωνικά αποδεκτού που μας περιβάλει.
Είναι εκείνη η ηθική και εκείνη η λογική που αποδέχεται την πείνα, την εξαφάνιση, τη δολοφονία, τη μαζική εξόντωση, την εκμετάλλευση, τη σκλαβιά και την υποδούλωση .
Είναι εκείνη που βραβεύει το μαζικό δολοφόνο στο όνομα του εθνικού συμφέροντος, που πάντα αντιπροσωπεύει το συμφέρον μιας οικονομικής ομάδας.
Είναι εκείνη που καταδικάζει τον πεινασμένο που έκλεψε και εξυμνεί τον άρχοντα που στο όνομα της λογικής αυτής σκοτώνει για να αυγατίσει το βιος του και την δύναμη του.

Η ανθρώπινη λογική δεν είναι προϊόν μιας ομάδας που τη δημιούργησε, είναι αποτέλεσμα συλλογικής «προσπάθειας», και είναι απόρροια αιώνων κοινής διαμόρφωσης από το σύνολο όλων των ατόμων.
Αν είναι να αλλάξει αυτός ο κόσμος και να γίνει καλύτερος τότε` πρέπει να αλλάξει και η διαστροφή της ανθρώπινης σκέψης που τον δημιούργησε.

.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Τρομοκρατία...Δια πάσα νόσο



Το κρατικά χορηγούμενο φάρμακο που συντηρεί καθετί σάπιο...

Η κοινωνική κατάσταση σήμερα είναι πολύ ρευστή και οι αντιδράσεις του κόσμου δεν μπορούν να προβλεφθούν μέχρι που μπορούν να φτάσουν λόγω της οικονομικής κρίσης, της φτώχεια, της ανεργίας και των απολύσεων.

Η κρίση όμως που πάντα υπήρχε γι΄ αυτούς που δεν είχαν και δεν κατείχαν, σήμερα αγγίζει και την μεσαία τάξη και αυτούς που είχαν.

Έτσι θέλουν να διατηρήσουν την κατάσταση σε «τρομοκρατική» επιφυλακή , και το δημιούργημα τους σε "επιχειρησιακή" ετοιμότητα, για παν ενδεχόμενο.
Μιας και αν θέλουν μελλοντικά να επιβάλουν και άλλα μετρά για τον περιορισμό τη λαϊκής αντίδρασης, την τρομοκρατία πρέπει να επικαλεστούν και πάλι.
.

Τρομοκρατία...σε (τηλεοπτικές) δόσεις...

Η μετάλλαξη έφερε το νέο υβριδικό μοντέλο...


Επανερχόμαστε στο θέμα της τρομοκρατίας, που είναι το καινούργιο δόγμα των ΗΠΑ, το νέο όπλο στα χεριά τους, όπως κάποτε ήταν η παραβίαση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και ο φόβος του κομμουνισμού.

Το όπλο αυτό είναι απλό στην λειτουργία του , όπως και των άλλων. Δημιουργούνε τρομοκρατικές ομάδες, προβοκάρουν με τις ενέργειες τους, και υστέρα ζητούν από το φίλο κράτος να ασπαστεί το αγώνα τους για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, με ότι αυτό συνεπάγεται γι΄ αυτό.
Έτσι πλέον δεν χρειάζονται αντιπροσώπους, είναι οι ίδιοι οι υπερ-χωροφυλακές της κάθε χώρας. Διαβάστε με την ησυχία σας το τρομονομο και τις συμφωνίες που υπέγραψε η Ελλάδα και θα καταλάβετε.
Από την άλλη τα ντόπια στοιχεία τους και οι συνεργάτες τους ακολουθούν και αυτοί την ιδία ακριβώς «πολιτική» για να επιβάλουν τα δικά τους συμφέροντα και να περιορίσουν μέχρι δεσίματος τον «εσωτερικό» εχθρό.

Στα χνάρια του λοιπόν όλοι οι στυλοβάτες της κρατούσας ιδεολογίας, ενός κατεστημένου που αναπαράγει σαν καρμπόν τις επιταγές των αφεντικών του, με μόνο σκοπό να κατοχυρώσει σε τοπικό πλέον επίπεδο την δική του κυριαρχία, αφού η άλλη είναι εκ προοιμίου παραχωρημένη στο παγκοσμοποιημενο εκφραστή της .

Όλα παίζονται μπροστά στα μάτια μας και ο στόχος, η ουσία είναι μια, η διασφάλιση της άρχουσας τάξης δια μέσω του κράτους και των μηχανισμών του, ότι οι υπήκοοι θα είναι ήσυχοι να δουλεύουν και να καταναλώνουν, χωρίς πολλές φωνές και φασαρίες.
Γιατί αν διανοηθούν να αντισταθούν και να αντιδράσουν τους περιμένουν οι «τρομονομοι»τους και τα γκουανταναμο που στήσανε.

...Αλήθεια εκείνη η οργάνωση που είχε επιλέξει την δικτυακή εφημερίδα του «Δημοσιογράφου» που κάνει γαργάρα τις μηνύσεις, για την ανάληψη της ευθύνης στην επιθεση στο λεωφορείο των ΜΑΤ πως μετασχηματίσθηκε τόσο γρήγορα ;;; Χτυπάει έτσι αναίτια το αφεντικό του «δημοσιογράφου»;;;
αλλά το αφεντικό και των δυο είναι κοινό, όπως και αυτά που υπηρετούν, μετά βέβαια την τσέπη τους, και πάντα με το αζημίωτο
.

ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ θέλουν τον δικομματισμό.


Απο το blog hassapis-peter.blogspot.com/

Σας φαίνεται περίεργο; Κι’ όμως είναι αληθινό.

Αντίθετα με ότι πιστεύουν οι αμύητοι πολίτες, τα μικρά κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ) εκτιμώ ότι δεν θέλουν να αλλάξει οι κατάσταση. Απεναντίας θέλουν να υπάρχει ο δικομματισμός που φραστικά καταγγέλλουν, ενώ έμπρακτα τον στηρίζουν. Αυτό εδώ το blog έχει ήδη επισημάνει το γεγονός αυτό με ανάρτησή του, με τον τίτλο «τα μικρά κόμματα στυλοβάτες του δικομματισμού».

Για να γίνει αντιληπτό αυτό θα πρέπει να κατανοήσουμε πως λειτουργεί ο ισχύον εκλογικός νόμος 3231/2004 (νόμος Σκανδαλίδη). Λοιπόν, ο ισχύον εκλογικός νόμος.......

Διάβασε τη συνέχεια...

Ἐγώ...

Απο το blog potmiaka.blogspot.com/

Χρειάστηκαν ἀρκετοὶ αἰῶνες γιὰ νὰ περάσουμε ἀπὸ τὸ σκοταδιστικό· «πάντων μέτρον ἄνθρωπος» σὲ μιὰ πιὸ μετρημένη, δημιουργοκεντρικὴ προσέγγιση τοῦ κόσμου. Ἐπ' ἑσχάτων, ἡ μικρὴ ἀθλιότητα ποὺ ἔχει τὸ θράσος νὰ αὐτοαποκαλεῖται ἄνθρωπος, ξανακυλᾷ στὴν ἀντίληψη ὅτι τὰ πᾶντα περιστρέφονται γύρω του.

Ἀφορμὴ γιὰ τὸ παρὸν μοῦ ἔδωσε ἡ φρικιαστικὴ εἰκόνα ἑνὸς κακόμοιρου μικροῦ ζῴου πού, ἕρμαιο τῶν ὀρέξεων ἑνὸς «ἀνθρωπίνου» ὄντος, ἀναγκάστηκε νὰ ταξιδέψῃ μὲ τὸ Μετρό, κλεισμένο σὲ ἕνα πολὺ πρακτικό, γιὰ τὸν ἰδιοκτήτη του, βαλιτσάκι.

Κ' ἄλλα σημεῖα καιρικὰ μαρτυροῦν τὴν μεγέθυνση αὐτῆς τῆς τάσεως. "One ideal totality: YOU", διακηρύσσει στεντορείως διαφημιστικὴ ἐκστρατεία τῶν ἡμερῶν. Ἐπίσης, χρόνια τώρα οἱ διάφορες προτεσταντικὲς σέκτες παροτρύνουν κάθε ἄνθρωπο νὰ ἀναπτύξῃ μιὰ καθαρῶς ἀτομικὴ σχέση μὲ τὸν Σωτῆρά του. Στὸν ἐμπορικὸ τομέα, ἡ ἐξατομίκευση τοῦ προϊόντος προωθεῖται ἀπὸ τὸ μάρκετινγκ ὡς τὸ ἀντίδοτο στὴν μαζικοποίηση.

Ὅλ' αὐτὰ σημαίνουν ὅτι κᾄπου στὴν πορεία ἀνάπτυξης τῶν κοινωνιῶν μας χάθηκε μιὰ πολὺ βασικὴ ἔννοια, ὀντότητα, ἑνότητα κοινωνική: ἡ ὁμάδα.

Ἡ ἀβάσταχτη ἠλιθιότητα τοῦ οἴεσθαι έχει σημειοδοτήσει τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ σύγχρονου (αλλὰ καὶ τοῦ παλαιότερου) ἀνθρώπου.

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Σφίχτε τα λουριά σας ο υπουργός θέλει καφέ...

Και ενώ ζητάνε από τους πολίτες θυσίες λόγω οικονομικής κρίσης, αυτοί ξοδεύουν προκλητικά και ασταμάτητα εις υγεία των κοροΐδων.

Με 6.000 ευρώ κάθε μήνα χρεώνει το γραφείο του υπουργού, το υπουργείο οικονομίας και οικονομικών, για καφέδες και αναψυκτικά, ενώ με 70.000 ευρώ την δημηνια χρεώνεται το ταμείο του υπουργείου για την χρήση των σταθερών τηλεφώνων και την πληρωμή των τηλεφωνικών λογαριασμών Αποκλειστικά και Μόνο του γραφείου του υπουργού.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός του υπουργείου της φορολογικής συνείδησις, για τις διαφημιστικές δαπάνες και τις καταχωρίσεις έχει εξαντληθεί από το 2008.

Τι να κάνουμε και ο Τραγκας άνθρωπος είναι και θέλει να ζήσει, από την δική μας τσέπη, πουλώντας υποτέλεια με το «αζημίωτο»...

Η φωτογραφία εμφανίζει πολίτη στην είσοδο του υπουργείου οικονομίας , και απαντάει στο ερώτημα μερικών βολεμενων νοικοκυριών γιατί τα σπάνε. Τέτοια που είναι μόνο σπάσιμο θέλουνε ...

.

Όσο υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι...

Εμείς θα ελπίζουμε...

Με αφορμή την πρόσφατη πρόταση τόσο του Πασοκ όσο και του Συν προς την Κωνσταντίνα Κούνεβα να κατεβεί ως υποψηφία στο ευρωψηφοδελτιο τους, εκφράζουμε για μια ακόμα φορά το σεβασμό μας για το μεγαλείο της γυναικάς αυτής.
Η δήλωση της στην παραπάνω πρόταση αποστομωτική και αντάξια του αγώνα της για ένα δίκαιο κόσμο. Ένα κόσμο χωρίς συμβιβασμούς όταν το δίκαιο νικιέται από το άδικο, χωρίς αγώνες με το «αζημίωτο», ένα κόσμο χωρίς το «για την πάρτη μου».

Η απάντηση της είναι και η λύση σε όλα και σε όλους που αναρωτιούνται τι μπορούν να κάνουν για να αλλάξουν τα πράγματα, ξεχνώντας πάντα τον μικροαστικό ευατουλη τους, που δεν δέχονται ποτέ να αποχωριστούν.

Αποστομωτική ήταν η κ. Κουνεβα στην Ψηφοθηρική πρόταση που δεν θα άφηνε αδιάφορο κανένα νεοέλληνα, που θα την έκανε και σημαία του και σύμβολο δικαίωσης. Αλλά αυτή δεν είναι νεοέλληνας και προτίμησε να ακολουθήσει άλλους δρόμους...
«...Όταν τη ρωτήσαμε είπε με αυστηρό ύφος ότι δεν δέχεται να ενταχθεί ούτε στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ούτε κανενός άλλου κόμματος. Μόνο αν κατέβει επίσημα στις εκλογές η Παναττική Ένωση Καθαριστριών, τότε θα δεχθεί να συμμετάσχει. Η Κωνσταντίνα ήταν κατηγορηματική: δεν θέλει να την προσεγγίσει κανένα πολιτικό κόμμα για να της προτείνει θέση στο ψηφοδέλτιό του. Μέσα από τη δράση της για τα εργασιακά δικαιώματα των καθαριστριών γνώριζαν την ύπαρξή της. Κανένας όμως δεν της είχε προτείνει θέση όταν ήταν καλά. Τώρα που δέχθηκε την επίθεση τη θυμήθηκαν; Ε, τώρα η Κωνσταντίνα δεν θέλει να δει κανέναν τους μας είπε να μην επιχειρήσουν καν να την επισκεφτούν στο νοσοκομείο...»

Η περηφάνια και το επίπεδο αυτής της γυναικάς με συγκλονίζουν.

Αποτελεί πραγματικά φάρο ελπίδας για τον κάθε πολίτη και τον κάθε σκεπτόμενο και αγωνιζόμενο άνθρωπο.
Είναι παρήγορο να ξέρεις ότι τελικά υπάρχουν και άνθρωποι, αυτή η μικρή ασήμαντη πλέον κατηγορία πλασμάτων που σκέφτεται, αγωνίζεται, έχει αισθήματα και αρχές που δεν τις ξεπουλάει και δεν τις ανταλλάσσει ούτε με χρήμα ούτε με δόξα.

Κυρία Κουνεβα μας τιμάτε και μας εμπνέεται με την στάση σας, τον αγώνα σας, και την παρουσία σας σαν άνθρωπος, σε μια χώρα που τίποτα και κανένας δεν στέκεται πλέον όρθιος είστε το μόνο άτομο που φαίνεται .
.

Ο μικρός φασίστας ...

Που κουβαλάμε μέσα μας... σκοτώστε τον

Ξέρετε στην ναζιστική Γερμανία, ο Χίτλερ δεν ήταν μόνος του. Δεν ήταν ο τρελός του χωριού που ούρλιαζε, ήταν αυτός που διέχεε την εξουσία σε όλα τα στρώματα και τα επίπεδα. Ήταν η χρυσή ελπίδα του μικροαστού υπαλληλάκου να πατήσει επί πτωμάτων να ξεχωρίσει, ρημάζοντας και σκοτώνοντας.

Οι εποχές όμως δεν αλλάζουν, ούτε οι άνθρωποι, αν πρώτα δεν επέλθει μέσα τους, εσωτερικά, η ανάγκη να γίνουν καλύτεροι, και αυτό συνήθως γίνεται με την παιδεία.

Η ανατροπή δεν έρχεται από πολιτικές θεωρίες, ούτε από οικονομικές παροχές, έρχεται από την δική μας προσωπική ανατροπή να μην δημιουργούμε, να μην αναζητούμε, και να μην υιοθετούμε ως άτομα, αξίες που οδηγούν στην εκμετάλλευση, στην αδικία και την καταπίεση.

Δεν υπάρχει εξουσία με 5.000, 10.000 ή περισσότερα άτομα, να καταπιέζει όλους τους υπόλοιπους.
Αν υπήρχε μια τέτοια εξουσία, αργά ή γρήγορα, ήταν καταδικασμένη να ηττηθεί και να πέσει, γιατί θα έβαζε τον εαυτό της απέναντι από την κοινωνία.

Κάθε ακραία και φασιστική επιβολή της εξουσίας αντικατοπτρίζει την ιδία ακραία ατομική μας επιθυμία και σκέψη.

Όσο βάρβαρο και αν είναι το σύστημα, όσο αδικία και αν φέρνει, όσο απανθρωπιά και αν εκπέμπει, αντιπροσωπεύει τα ιδεώδη της πλατιάς , της συντριπτικής μάζας της κοινωνίας και του κόσμου που την αποτελεί.

Άνθρωποι που μιλούν, που περπατούν, που τρώνε, και ντύνονται, αλλά δεν μπορούν να σκεφτούν, γιατί δεν έχουν τίποτα ανθρώπινο πάνω τους.

Αυτή η ανθρώπινη ηλιθιότητα με σκοτώνει δεν μπορώ να την βλέπω.
Σταματήστε αυτο το πλανήτη να κατέβω...

.

Ηθική και νομιμότητα

Είναι ηθικό το μη νόμιμο;;;

Γινόμαστε ολοένα και περισσότερο μάρτυρες μιας κατάστασης κοινωνικής αποσύνθεσης.
Όπου ο πολίτης δεν νιώθει και δεν αναγνωρίζει την κοινωνία σαν θεσμό συνοχής, αλλά τη βλέπει σαν όργανο εκμετάλλευσης, επιβολής και διαχωρισμού, ταυτίζοντας την με αυτούς που την διοικούν και την ορίζουν.

Έτσι δεν έχουμε ένα ζωντανό οργανισμό που μπορεί να εξελίσσεται και να μεταβάλλεται, αλλά αυτό που έχουμε είναι μια κοινωνική περιχαράκωση, οριοθετώντας σαφή και αδιαπέραστα όρια μεταξύ των ατόμων που την αποτελούν και είναι μέλη της.

Πράγματα έστω και λιγοστά , έστω και υποτυπώδη, που τα θεωρούσαμε τα στοιχειώδη για την ύπαρξη μιας κοινωνίας, σήμερα θέτονται υπό αμφισβήτηση και εξαφανίζονται σταδιακά.

Αφήνουν ένα μεγάλο κενό στις ζωες των πολιτών που το εισόδημα τους δεν τους επιτρέπει καμιά εξυπηρέτηση, ούτε ακόμα και των βασικών βιοτικών αναγκών τους.

Έτσι μ΄ αυτό το τρόπο, μαζί με την περιθωριοποίηση μιας και ολοένα αυξανόμενης μεγάλης μερίδας των πολιτών, έχουμε και την περιθωριοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας .

Όταν μια κοινωνία δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες των πολιτών της έστω για υποτυπώδη στέγαση, για διατροφή, για πρόσβαση στην υγεία, στην μόρφωση, στην εργασία, τότε δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν συνεκτικός ιστός, αλλά λειτουργεί σαν μηχανισμός διαλογής ανθρώπων και παραγωγής κοινωνικής ανισότητας.

Επακόλουθο του οποίου είναι και η αμφισβήτηση όλων εκείνων που θεσπίστηκαν ως αναγκαία για την συνύπαρξη των ατόμων σε μια κοινωνία.

Όταν η ιδία η κοινωνία, μέσα από τα όργανα και τους φορείς της, αναγνωρίζει και αποδέχεται την φυσική εξόντωση πολιτών της από τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση που επιφέρει η υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, τότε και οι πολίτες αμφισβητώντας τους νόμους διεκδικούν το δικαίωμα τους στην ζωή και στην επιβίωση.

Είναι μια αυτόνομη κίνηση αυτοσυντήρησης ενάντια στην εξαφάνιση και στην σταδιακή αλλά μεθοδευμένη θανατική καταδίκη που επιβάλουν καθημερινά οι έχοντες, σ΄ αυτούς που δεν κατέχουν τίποτα. Το έσχατο σημείο εξαθλίωσης που μπορεί να φτάσει ο «ανθρώπινος πολιτισμός».

Δεν μπορείς να αφήνεις νηστικό έναν άνθρωπο, χωρίς το δικαίωμα στην εργασία, χωρίς προοπτική, να μετράει καθημερινά τα λεπτά του και τις δεκάρες του και να του επιβάλεις νόμους περιμένοντας να τους τηρεί. Ζητώντας τον ουσιαστικά να αποδεχθεί με αυτό τον τρόπο την ηθική της εξόντωσης του αδύνατου και του ασθενέστερου.

Ο υπέρτατος νόμος του ανθρώπου είναι η επιβίωση του, πράγμα που η σημερινή ηθική μας τον αμφισβητεί και τον αντικαθιστά με κανόνες και νόμους που επιβάλλουν στους ηττημένους του πολέμου για την επικράτηση του ισχυρότερου.

Δεν μπορείς να πετάς τους ανθρώπους στην αρένα του ανταγωνισμού, προστάζοντας την μονομαχία μεταξύ τους, για χάρη ενός σαρκοβόρου κοινωνικού συστήματος που επιτάσσει, σκότωσε για να μην σε σκοτώσουν, και να περιμένεις ηθική και δικαιοσύνη, από τους μελλοθάνατους .

Ο δολοφόνος, ο εγκληματίας είσαι εσύ... Εσύ που επέβαλες ως ηθικό, το νόμιμο της δολοφονίας τους.

.

Το Συνέδριο τελείωσε. Κατάλαβε κανείς τίποτα;


Απο το blog hassapis-peter.blogspot.com

Φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, τελείωσε το συνέδριό σας, αλλά, μας συγχωρείτε, δεν καταλάβαμε τίποτα. Τελικά θα συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ ή όχι;
Φυσικά αυτό το ερώτημα που για σας είναι θέμα πολιτικής επιβίωσης και για το οικονομικό κατεστημένο άγχος, για μας, τους απλούς πολίτες είναι ένα καθαρά ρητορικό ερώτημα.
Εμάς τους απλούς πολίτες δεν μας ενδιαφέρει η πολιτική σας επιβίωση, ούτε αν θα συγκυβερνήσετε με το ΠΑΣΟΚ ή όχι. Εξάλλου τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Από τη στιγμή που δηλώσατε πίστη..........
Διάβασε τη συνέχεια...

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Το κράτος...Είναι παντού και πουθενά…

Οι περίφημες Μ.Κ.Ο. μη κυβερνητικές οργανώσεις, είναι μια παραφυάδα της εκάστοτε κυβέρνησης, και ένας μηχανισμός στα χέρια της κάθε εξουσίας.

Οι Μ.Κ.Ο. χρηματοδοτούνται από 14 συνολικά υπουργεία .

Οφείλουν λοιπόν το λογο της ύπαρξης τους στην γενναιοδωρία! και στα κονδύλια που θα τους δώσει η κυβέρνηση και θα τους εκχωρήσουν οι αρμόδιοι υπουργοί.

Το ίδιο και οι free press εφημερίδες, χρηματοδοτούνται αφειδώς με κρατική διαφήμιση, στην κορυφή της λίστας των κρατικών διαφημίσεων όλων των εφημερίδων φιγουράρουν, το metrorama, και η city press.

Από πού τα βρίσκουν τα έσοδα τα εκατοντάδες έντυπα που κυκλοφορούν, που μόνο ζημιές έχουν; Από τον κρατικό κορβανά φυσικά.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Τίποτα δεν γίνεται χωρίς εμας...


Ακόμα και αυτά που γίνονται χωρίς "εμένα"...


Οι άνθρωποι δημιουργούν τα συστήματα. Και ότι να δημιουργηθεί αν δεν έχει την πλατιά αποδοχή της μεγάλης πλειοψηφίας των ατόμων που αποτελούν την κοινωνία δεν επιβιώνει.
Ποτέ δεν μπορεί αυτός ο σχηματισμός να διαρκέσει χωρίς τη συναίνεση των πολλών .

Αν οι άνθρωποι δεν αποδέχονται και δεν υιοθετούν τις αρχές της κοινωνίας της οποίας είναι μέλη, επειδή αυτές τους επιβλήθηκαν, τότε η κοινωνία αυτή αργά η γρήγορα μεταβάλλεται, και ακολουθεί τη γραμμή της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου.

Τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί στο σύνολο των ατόμων αν δεν υπάρχει η αποδοχή γι΄ αυτό από τους ιδίους, αν δεν το δέχονται οι ίδιοι.

Και όλες οι κοινωνίες, τουλάχιστον αυτές που γνωρίζω, μηδενός εξαιρουμένης, βασίστηκαν στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο.
Αντικατοπτρίζοντας έτσι και αντιπροσωπεύοντας τις ατομικές προθέσεις και αρχές των μελών της.

Η αλλαγή για να είναι πραγματική πρέπει να βασίζεται στην ατομική συνειδητοποίηση του τι πρέπει να αντιπροσωπεύει και να αναζητά ο άνθρωπος.
.

Ντροπη...


Απο το blog dekemvris.blogspot.com

Ποσο Αμερικανοι ειμαστε σε αυτη τη χωρα;

Πως γινεται μεσα σε δυο μηνες να εχουν ξεχαστει τα παντα;

Δυο χιλιαδες ατομα ειχε η πορεια σημερα, ισως και λιγοτερους.

Επιστροφη στην "κανονικοτητα" και επισημα λοιπον. Και ας βρισκονται στη φυλακη συμπολιτες μας. Ανθρωποι που το Δεκεμβρη μας βοηθησαν τραβοντας μας απο τα χερια των μπατσων, δινοντας μας maalox, κλοτσωντας τα δακρυγονα που επεφταν γυρω μας. Ανθρωποι που γνωριζουμε πολυ καλα οτι ειναι θυματα αυτου του κρατους εναντια στο οποιο ξεσηκωθηκαμε. Παρ'ολα αυτα δυο χιλιαδες και αν...

Αλλαξε μηπως κατι; Επαψε η κρατικη βια; Σταματησε το φαγοποτι της δημοσιας περιουσιας; Εξαφανιστηκαν οι αστεγοι; Χαρισαν τα χρεη οι τραπεζες; Συνελαβαν ολους τους ναρκεμπορους; Μοιρασε η εκκλησια τα πλουτη της στους φτωχους; Αυξηθηκαν οι δαπανες για την παιδεια; Κοπηκαν τα ρατζα απο τα νοσοκομεια;

Τι συνεβη;

Εχει εκπτωσεις και πηγαμε για ψωνια; Συνεχιζουμε τον αγωνα ακουγοντας ανταρτικα πλαι στη πισινα; Ειπαμε να παμε γηπεδο; Φοβηθηκαμε; Βαρεθηκαμε; Μηπως υποταχθηκαμε στη μοιρα μας; Γιορταζουμε σαν χοντροκωλοι μικροαστοι το πανυγηρακι του Αγ. Βαλεντινου;

Την επομενη φορα που θα μας ανεβει το αιμα στο κεφαλι ενω βρισκοματε μπροστα απο το κισε μιας δημοσιας υπηρεσιας. Οταν θα παμε στο στρατο και θα βλεπουμε διασκεδαστες και γιους πολιτικαντιδων να ξινουν τ'αχαμνα τους στην μηνιαια θητεια τους. Οταν ενας δικος μας ανθρωπος κινδυνευει να πεθανει και το ΕΚΑΒ δε θα ερχεται. Οταν η τραπεζα θα μας παιρνει το σπιτι. Οταν καει το δασος και μετα απο ενα χρονο ξεφυτρωσουν πανω στα αποκαιδια του μεζονετες. Οταν ο επομενος υπουργος κλεψει και παραγραφει το εγκλημα του.
Οταν δολοφονηθει ο επομενος Αλεξανδρος...

Τοτε θα θυμηθουμε ισως πως μεχρι αυτο το μπορντελο να γινει χωρα η θεση μας ειναι στο δρομο και η φωνη μας πρεπει να φτανει μεχρι τα κελια του κρατους.

Ειμαστε αξιοι της μοιρας μας. Ντροπη μας...

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Έργα που πρέπει να δείτε

ΙΙ) THE BOY IN THE STRIPED PYJAMAS

H Ιστορία...
Ο 8χρόνος Μπρούνο μετακομίζει με την οικογένεια του από το Βερολίνο στο καινούργιο τους σπίτι-φρούριο για να είναι ο πατέρας του κοντά στην «καινούργια του δουλειά». Ο πατέρας του παιδιού έχει πάρει προαγωγή και γίνεται ο διοικητής ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης .

Το έργο μας "πάει' μέσα από τα μάτια του παιδιού που φυσικά δεν κατανοεί «τι εστί πολιτική», ωστόσο δεν μπορεί να καταλάβει γιατί όλοι οι υπηρέτες του σπιτιού φορούν περίεργες "ριγέ πιτζάμες", γιατί υπάρχει ένα συρματόπλεγμα γύρω από την «κατασκήνωση» κλπ.
Στο καινούριο του περιβάλλον δεν υπάρχουν άλλα παιδιά να παίξει, και έτσι, παρά τις γονικές απαγορεύσεις, να μείνει μακριά από την «κατασκήνωση» βγαίνει και γνωρίζει ένα άλλο αγόρι.
Παιδί της ηλικίας του και αυτό, αλλά εβραίος κρατούμενος στο στρατόπεδο.
Συναντιούνται κάθε μέρα με το συρματόπλεγμα αναμεταξύ τους.
Έτσι το δράμα, προδιαγραμμένο, ξετυλίγεται σιγά-σιγά μπροστά μας, ως το αποκορύφωμα του στο τέλος του έργου.

Διάβασα πολλά για την ταινία, προτού την δω, και πραγματικά λυπάμαι που την είδανε άτομα τα οποία βλέπουν «μόνο» ένα κάπως αλλιώτικο δράμα. Όχι, δεν είναι άλλη μία ιστορία για την ναζιστική Γερμανία, για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεις, για τους κακούς γερμανούς φασίστες κλπ.
Είναι ένα έργο που καταγράφει με μια απλότητα πράγματα πολύ βαθιά και χωρίς ωραιοποιήσεις.
Φασίστας είναι ο αγαπημένος και τρυφερός πατέρας και σύζυγος που είναι ο διοικητής του στρατοπέδου, εκεί βέβαια ασκεί όλη την εξουσία του μικροαστού, επειδή «είναι η δουλειά του».
Δείχνει την μάνα της οικογένειας που θεωρητικά σκέφτεται αλλιώς αλλά πρακτικά δεν κάνει τίποτα και αυτό δεν την κάνει καλό άτομο αλλά εξίσου ένοχη.
Δείχνει πώς χρησιμοποιείται η παιδεία Δείχνει την συνειδητή απόφαση κάθε ατόμου, αφού η αδελφή του αγοριού αν και μεγαλύτερη διαμορφώνεται αλλιώς. Δείχνει ότι αυτό που καθορίζει την ζωή μας είναι τα ρούχα που φοράμε.
Θα ήθελα να σας πω και άλλα, αλλά φοβάμαι ότι είδη έχω πει περισσότερα από ότι έπρεπε …

Το έργο θα το βρείτε εδώ:
http://krios-freemovies4you.blogspot.com/2009/01/boy-in-striped-pyjamas-2008-dvdrip.html

Ηλέκτρα