Σσσ… ο λαός ψηφίζει
Δυο είναι τα συστατικά που χρειάζονται για να έχουμε μια μπανανιά, το πρώτο είναι ένας απαίδευτος λαός και το δεύτερο ένας διαχρονικά διεφθαρμένος ηγέτης, στην μπανανιά δεν υπάρχει πολιτικό σύστημα, ο αρχηγός είναι ένας.
Οι θεσμοί είναι κατάκτηση του λαού, και στις μπανανιές δεν τίθεται ούτε για ανέκδοτο τέτοια απαίτηση από το λαό.
Στις μπανανιές ο λαός θέλει αλλά, θέλει μια θεσούλα για να βολευτεί πάντα στο «δημόσιο τομέα» και να τα παίρνει κάτω από το τραπέζι.
Θέλει τα «σταβα μάτια», που πετάγονται και έξω από τις πολεοδομικές παρανομίες, που λόγο της παραπάνω κάτω του τραπεζιού συναλλαγής , μένουν όχι μόνο ατιμώρητες αλλά νομιμοποιούνται κιόλας.
Το ίδιο το «κράτος» έχει θεσμοθετήσει και επίσημα, κατ΄ απαίτηση των ιθαγενών υπηκόων του το «φακελάκι».
Στις μπανανιές ο λαός λοιπόν ζητά άλλα πράγματα… και ορίζει την τύχη του τόπου του έχοντας ως γνώμονα «άλλες» ανάγκες.
Όλα αυτά στις μπανανιές γιατί εδώ δεν είμαστε μπανανιά, εδώ δεν παράγουμε ούτε μπανάνες ακόμα, ενώ αυτά που πετάμε στις χωματερές, έμψυχα ή άψυχα, μας τα επιδοτούν . Και αν δεν είμαστε ευχαριστημένοι κλείνουμε και έναν δρόμο και ζητάμε «κάτι παραπάνω».
Πως λοιπόν και ο διαφθαρμένος «ηγέτης» αυτού του σκουπιδότοπου να είναι διαφορετικός από τους κατοίκους που τον προωθούν στην εξουσία.
Ψηφίζει λοιπόν ο λαός, ο κόσμος είναι έτοιμος να αποφασίσει και να δώσει « την νωπή εντολή του», που όμως έχει προ πολλού καταστει ακατάλληλη προς κατανάλωση.
Είναι ο ιδιος Κόσμος που κοιτάζει τα ριαλιτι της τηλεόρασης, που δίνει 50 και 60% ακροαματικότητα στον Λαζόπουλο, και αυτό που συζητάει είναι αν έχει δίκαιο ο «Θέμος» ή ο «Μάκης», αν μένουν ή αν φεύγουν οι «βατοπεδινοι».
Αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Είναι ο κόσμος της θέσης στο δημόσιο, είναι ο κόσμος του «να βολευτούμε», είναι αυτός που παίρνει το «φακελάκι», ο κόσμος της βίλας και του εξοχικού από τα «έξτρα», «της πάρτης μου» και της αρπαχτής.
Είναι ο κόσμος που είναι βουτηγμένος στη συναλλαγή, στην υποταγή και στο σκύψιμο εκεί που δεν τον παίρνει , και στο να γίνεται κόκορας εκεί που έχει την μικροεξουσία του.
Αυτός είναι ο κόσμος της καθημερινότητας στην Ελλάδα.
Τι να λέμε, κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλει κάτι αν εσύ δεν το αποδεχτής στο τέλος.
Και δεν το αποδέχεται απλώς ο κόσμος, κάνει ουρές για να το επιλέξει.
Δυο είναι τα συστατικά που χρειάζονται για να έχουμε μια μπανανιά, το πρώτο είναι ένας απαίδευτος λαός και το δεύτερο ένας διαχρονικά διεφθαρμένος ηγέτης, στην μπανανιά δεν υπάρχει πολιτικό σύστημα, ο αρχηγός είναι ένας.
Οι θεσμοί είναι κατάκτηση του λαού, και στις μπανανιές δεν τίθεται ούτε για ανέκδοτο τέτοια απαίτηση από το λαό.
Στις μπανανιές ο λαός θέλει αλλά, θέλει μια θεσούλα για να βολευτεί πάντα στο «δημόσιο τομέα» και να τα παίρνει κάτω από το τραπέζι.
Θέλει τα «σταβα μάτια», που πετάγονται και έξω από τις πολεοδομικές παρανομίες, που λόγο της παραπάνω κάτω του τραπεζιού συναλλαγής , μένουν όχι μόνο ατιμώρητες αλλά νομιμοποιούνται κιόλας.
Το ίδιο το «κράτος» έχει θεσμοθετήσει και επίσημα, κατ΄ απαίτηση των ιθαγενών υπηκόων του το «φακελάκι».
Στις μπανανιές ο λαός λοιπόν ζητά άλλα πράγματα… και ορίζει την τύχη του τόπου του έχοντας ως γνώμονα «άλλες» ανάγκες.
Όλα αυτά στις μπανανιές γιατί εδώ δεν είμαστε μπανανιά, εδώ δεν παράγουμε ούτε μπανάνες ακόμα, ενώ αυτά που πετάμε στις χωματερές, έμψυχα ή άψυχα, μας τα επιδοτούν . Και αν δεν είμαστε ευχαριστημένοι κλείνουμε και έναν δρόμο και ζητάμε «κάτι παραπάνω».
Πως λοιπόν και ο διαφθαρμένος «ηγέτης» αυτού του σκουπιδότοπου να είναι διαφορετικός από τους κατοίκους που τον προωθούν στην εξουσία.
Ψηφίζει λοιπόν ο λαός, ο κόσμος είναι έτοιμος να αποφασίσει και να δώσει « την νωπή εντολή του», που όμως έχει προ πολλού καταστει ακατάλληλη προς κατανάλωση.
Είναι ο ιδιος Κόσμος που κοιτάζει τα ριαλιτι της τηλεόρασης, που δίνει 50 και 60% ακροαματικότητα στον Λαζόπουλο, και αυτό που συζητάει είναι αν έχει δίκαιο ο «Θέμος» ή ο «Μάκης», αν μένουν ή αν φεύγουν οι «βατοπεδινοι».
Αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Είναι ο κόσμος της θέσης στο δημόσιο, είναι ο κόσμος του «να βολευτούμε», είναι αυτός που παίρνει το «φακελάκι», ο κόσμος της βίλας και του εξοχικού από τα «έξτρα», «της πάρτης μου» και της αρπαχτής.
Είναι ο κόσμος που είναι βουτηγμένος στη συναλλαγή, στην υποταγή και στο σκύψιμο εκεί που δεν τον παίρνει , και στο να γίνεται κόκορας εκεί που έχει την μικροεξουσία του.
Αυτός είναι ο κόσμος της καθημερινότητας στην Ελλάδα.
Τι να λέμε, κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλει κάτι αν εσύ δεν το αποδεχτής στο τέλος.
Και δεν το αποδέχεται απλώς ο κόσμος, κάνει ουρές για να το επιλέξει.
2 σχόλια:
Καλώς ήρθες Mediaspotgr.
Ας δώσουμε εμείς τον αγώνα μας στην επερχόμενη ρευστή πολιτική περίοδο και όποιος κατάλαβε καλό του κεφαλιού του.
Γραφείον Εσωτερικού
Ανεμομαζώματα διαολοσκορπίσματα... Και προσωπολατρίες και δήθεν τάχαμ "όλοι σε φωνάζαν αρχηγό κι ήξερες ΜΟΝΑΧΑ να διατάζεις" και αστικοδημοκρατική υποκρισία και έλλειμα ήθους-δημιουργικότητας-φαντασίας και στα στερνά ΠΡΑΚΤΟΡΙΛΙΚΗ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ -με το πριόνι - του τόπου μας, του κλαδιού όπου όλοι καθόμαστε...
Δεν πάτε στο ...Πασόκ να κάνετε κυβερνητική σύμπραξη με τον Καρατζαφύρερ να τελειώνουμε με τη χοντρή αυτή κοροϊδία την πασπαλισμένη με τόνους μαμακίας επί40 χρόνια τώρα...
Δημοσίευση σχολίου