Δημοκρατίες…για τα μάτια του κόσμου Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς την συνεχή και αδιάλειπτη συμμετοχή των πολιτών σε αυτή.
Μπορεί να εκφραστεί η βούληση του λαού μέσα από τούς θεσμούς αυτούς;
Μπορεί να συμμετέχει ο πολίτης μέσα από τους θεσμούς που υπάρχουν και από την δομή του πολιτικού συστήματος που έχουμε ;;;
Οι θεσμοί είναι εκείνοι που εξασφαλίζουν την συμμετοχή του πολίτη στα δρώμενα ή τον αφήνουν απέξω, παρατηρητή της ζωής του, των γεγονότων και των εξελίξεων.
Οι θεσμοί δίνουν την δυνατότητα στον πολίτη να συμμετέχει, του κατοχυρώνουν την κυριαρχία του ή του αφαιρούν την δυνατότητα συμμετοχής, αλλοιώνοντας την βούληση του, μεταθέτοντας την λήψη των αποφάσεων σε άλλα κέντρα.
Ο πολίτης πρέπει να έχει την δυνατότητα να εκφράσει την βούληση του, και να την εκφράσει έμπρακτα. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της δημοκρατίας, αποφασίζει ο πολίτης, ο λαός, κανείς άλλος εκτός απ’ αυτόν.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής, μπορεί να εκφραστεί η βούληση του λαού μέσα από τους θεσμούς αυτούς;
Μπορείς δηλαδή να εκφράσεις την βούληση σου σαν πολίτης για ένα ζήτημα;
Γιατί η δημοκρατία δεν είναι αόριστος όρος, δημοκρατία σημαίνει μαζευόμαστε και αποφασίζουμε.
Ένα κόμμα λοιπόν προεκλογικά λέει άσπρο, και μετεκλογικά να κάνει μαύρο, ποιος ελέγχει; Κανείς.
Και που εμπλέκομαι εγώ ο πολίτης μετά, απλώς παρακολουθώ μια ολόκληρη τετραετία;;; παρακολουθώ, τι;
Και πως απεικονίζεται, πως εκφράζεται η βούληση μου όταν μου επιβάλουν νόμους που η αποδοκιμασία μου προς το σύνολο των κομμάτων με την ψήφιση λευκού ή και άκυρου, προσμετράται προς όφελος του πρώτου κόμματος;;;
Και τι δημοκρατία είναι αυτή που όταν ανεξάρτητα του τι ψηφίσει η πλειοψηφία, η μειοψηφία μπορεί να βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση με πριμοδοτήσεις εδρών και άλλα τέτοια ευτράπελα.
Η αλλαγή των θεσμών, θα δώσει την εξουσία στο λαό. Να αποφασίζει εκείνος, και όχι άλλοι για εκείνον, στο όνομα μιας τυπικής και πλαστής, διαδικασίας εκλογών.
Εκλογών που αν απέχει το 90% των πολιτών, και ψηφίσει το 10%, θα βγάλουν και πάλι αυτοδύναμη κυβέρνηση που θα νομοθετεί και θα επιβάλει σε όλους τους πολίτες τους νομούς.
Δηλαδή σ’ αυτή την δημοκρατία η μόνη εμπλοκή μου ως πολίτης στα δρώμενα είναι ότι κάθε 4 χρόνια καλούμε να ψηφίσω ένα κόμμα;
Και πάντα με τον εκλογικό εκείνο νόμο που ότι και να ψηφίσω δεν θα κάνει καμιά διαφορά στο τι πραγματικά θέλω να εκφράσω ως πολίτης.
4 σχόλια:
Ηρθες για να μείνεις, ή όχι ? Να ξέρουμε )) Σωστά τα λες και στρωτά γράφεις. Συνέχισε !
Το ζήτημα είναι να μην αναλωνόμαστε αποκλειστικά και μόνο στο διαδίκτυο χρησιμοποιώντας το blog σαν το μόνο μέσο έκφρασης μας ενάντια σε αυτά που μας επιβάλουν , και θέλουμε να αλλάξουμε.
Συχνά, πολύ συχνά παγιδευόμαστε μέσα σε ένα εικονικό χώρο και πιστεύουμε ότι μέσα από αυτόν μπορούμε να αλλάξουμε πράγματα… Ψευδαισθήσεις, ο αγώνας δίνεται στην πραγματική ζωή .
Δημιουργούμε οικείους χώρους και τα λέμε μεταξύ μας, η ζωή όμως είναι δράση, είναι ένα τουλάχιστο βήμα παραπέρα από την έκφραση , είναι έργα.
Αυτός είναι και ο λόγος της απογοήτευσης μου που με οδήγησε αρκετούς μήνες μακριά από το blog.
Ευχαριστώ πάντως για τα καλά λόγια και το ενδιαφέρον …
Εχεις απόλυτα δίκιο. Παραμένει (πολιτική) επικοινωνία με ενδιάμεσα που έστησαν οι ...κακοί. Το ζητούμενο βρίσκεται στην αμεσότητα, που ακυρώνεται ούτως ή άλλως από τις οθόνες. Το ξεπέρασμα τους είναι καθήκον ! Οχι όμως για όλους. Για να δραπετεύσεις από τις οθόνες, πρέπει να έχεις ελπίδες, να μη σ' έχουν τσακίσει. Σ' αυτή την περίπτωση λες πάλι καλά, που υπάρχουν, αυτές οι κουτοπόνηρες οι οθόνες.
όντως, οι αγώνες δίνονται στη πραγματική ζωή δίπλα σε πραγματικούς ανθρώπους (και όχι σε IP). Ωστόσο δεν είναι σπουδαίο που μπορούμε με αυτό το μέσο να ανακαλύψουμε θέσεις και γνώμες που διαφορετικά θα παρέμεναν εγκλωβισμένες στο δικό τους στενό κύκλο;
Καλωσήρθες και πάλι και ελπίζω η απογοήτευση να μετατραπεί σε δημιουργική δύναμη
Δημοσίευση σχολίου