Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Και η μικρή ασήμαντη μειοψηφία...

Νομίζω ότι έφτασε η ώρα να βρεθούμε όλοι πλέον όσοι μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους και έχουμε την ιδία απογοήτευση ότι τίποτα τελικά δεν αλλάζει.
Και δεν αλλάζει γιατί η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας και των πολιτών εκφράζεται και ταυτίζεται μέσα απ΄ αυτό το κατεστημένο, εκπληρώνοντας έτσι τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της για την κατάκτηση του δικού της στόχου, που είναι η αναρρίχηση μέσα σ΄ αυτό το σάπιο περιβάλλον του βολέματος, του λαδώματος, της απάτης, της αρπαχτής, των βυσμάτων της διαφθοράς, της υποταγής, και της δουλικότητα προς τους «αφέντες».

Όλοι αναζητούν τους «καταλλήλους» ανθρώπους για να πετύχουν τους «σκοπούς» τους, και να ζήσουν το όνειρο τους κι αυτοί στη χώρα της διαφθοράς.

Υπάρχει όμως και μια μικρή, ασήμαντη μειοψηφία, που ονειρεύεται και αναζητά αλλά πράγματα. Ονειρεύεται μια άλλη χώρα όπου ο πολίτης θα είναι το κέντρο της κοινωνίας, και όχι ο θεατής των παρελάσεων, και κάθε εξουσίας θα απορρέει απ΄ αυτόν.

Μια μικρή, ασήμαντη, μειοψηφία που αναζητά ισότιμη συμμετοχή στα κοινά, αναζητά ο πολίτης να καθορίζει την μοίρα του και να έχει τον πρώτο και τον τελευταίος λόγο γι΄ αυτή, αναζητά να μπορεί να εκφράσει την βούληση του ο κάθε πολίτης και οι απόψεις του να αποτυπώνονται και να προσμετρώνται ισότιμα στη λήψη των αποφάσεων. Αναζητά η πολιτική εξουσία να ασκείται από τον πολίτη και όχι από μαγαζιά και εταιρείες που τον εκμηδενίζουν ως άτομο στο όνομα μιας κομματικής σκοπιμότητας. Ο πολίτης δεν είναι εργαζόμενος στην κομματική μηχανή, έχει την δική του άποψη έξω από σκοπιμότητες και επιδιώξεις ιδιωτικών φορέων.

Συλλογικά πρέπει να γίνουν πράγματα, έστω για μας που πιστεύουμε σ΄ αυτά, διεκδικώντας αυτά που θέλουμε, και έχοντας ως οδηγό στην πορεία μας την δική μας συνείδηση. Για μια άλλη κοινωνία με δημοκρατικούς θεσμούς, που θα δίνει δυνατότητα και στην μειοψηφία των πολιτών της να εκφραστεί μέσα από τα όργανα της πολιτείας, και δεν θα τους φράζει το στόμα μέχρι ασφυξίας .

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Οι «Τρομοκράτες» ...

Διαμορφώνουν τις συνθήκες για να δράση το κράτος.

Οι σημερινές δικτατορίες είναι κοινοβουλευτικές που εκφράζοντας την ανάγκη του πολίτη για περισσότερη «ασφάλεια» του την παρέχουν...

Υπάρχει μια συνεχή και αέναη σχέση μεταξύ τρομοκρατίας και λαϊκών διεκδικήσεων. Αυτή η σχέση δημιουργείται τεχνητά από την εξουσία, που δημιουργεί τις «οργανώσεις», για να ευδοκιμήσουν οι συνθήκες εκείνες που το κράτος ασκώντας τις εξουσίες του για την επιβολή της «νομιμότητας» και της «ασφάλειας» θα επέμβει και θα συλλάβει τους διαδηλωτές!!! όχι μόνο με την συναίνεση, άλλα και με την προτροπή των ίδιων των "φιλήσυχων" πολιτών.

Πως γίνεται αυτό ;;; Απλό. Με τις «τρομοκρατικές» τους ομάδας, που δημιουργούν, ελέγχουν και συντηρούν τα όργανα και οι μηχανισμοί της εξουσίας και του κράτους, διαμορφώνουν τις συνθήκες για να δράση το κράτος εναντία σε κάθε λαϊκή διαμαρτυρία και διεκδίκηση για δημοκρατία, αξιοκρατία...

Χρειάζονται λοιπόν μόνο τους δικούς τους «τρομοκράτες» και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν"αυτοί", αυτοί μαζί με τους άλλους συνεργάτες τους, τους δημοσιογράφους.

Οι έμμισθοι «δημοσιογράφοι» στις ζούγκλες τους και στους κίτρινους τύπους τους , κατ΄ εντολή των αφεντικών τους, σπέρνουν το φόβο, την αβεβαιότητα και τον τρόμο, που είναι έτοιμη να θερίσει η εξουσία.

Και ύστερα...ύστερα η υστερία, οι τρομονομοι, οι περιορισμοί των ατομικών ελευθεριών, ο «εσωτερικός» εχθρός, και η ζωή μια ατελείωτη φυλακή στο όνομα της προστασίας και της ασφάλειας των πολιτών.

Ποιος θα βγει μετά να μιλήσει;;; να υψώσει φωνή όταν σε κλέβουν τα ασφαλιστικά ταμεία με τα δομημένα ομόλογα, όταν σε βγάζουν στην σύνταξη στα 70!!!
Όταν σε πετάνε στο ράντζο ενός νοσοκομείου να πεθάνεις, μιας ανύπαρκτης περίθαλψης που την πληρώνεις με τον ιδρώτα σου κάθε μήνα. Όποιος μιλάει είναι «τρομοκράτης».
Παλαιά η συνταγή, όσο παλαιά και η ανάγκη του ανθρώπου να εκμεταλλεύεται τον συνάνθρωπο του.
.

Οι καλοί νοικοκυραίοι...

"Κομμάτι του σύγχρονου Ελληνικού πολιτισμού".

Καθόμαστε στα ζεστά μας σπιτάκια με την κεντρική θέρμανση, με τους συντρόφους μας στο καναπέ και παρακολουθούμε μέσα στο σκοτάδι την τηλεόραση μας. Ή άλλοτε πάλι δεχόμαστε τους φίλου μας στο σπίτι μας, και προσφέροντας το φαγητό που έχουμε μαγειρέψει συζητάμε μεταξύ κρασιού και φρούτου από τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του ταλαίπωρου τούτου κόσμου, μέχρι την κατάσταση στο γραφείο και τις διακοπές μας .

Καραγκιόζηδες ενός πολύ political correct μικρόκοσμου , που φοράει καθαρά ρούχα, που επιζητεί την προαγωγή και την «καλή θέση», που αργότερα θα έχει το εξοχικό, πιο αργότερα θα επιθυμεί κομμάτι από την εξουσία του γραφείου, της δουλειάς, της κοινωνίας.
Φαρισαίοι υποκριτές, ενός μικρόκοσμου που έχουμε κατασκευάσει, που εκτός από τα τηλέφωνα των φίλων και των γνωστών μας, εκτός από τα ατελείωτα παζάρια με τον εαυτό μας και τα σκυψίματα δεν μας νοιάζει τίποτα άλλο.
.

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Η γέννηση της βίας ...

Είναι συνυφασμένη με την δημιουργία της ανισότητας...


Η βία δεν είναι ενδογενής, δεν υπάρχει στα γονίδια του ατόμου, όπως τα φασιστακια του νέου δόγματος και της νέας τάξης θέλουν να μας το επιβάλουν.
Η βία, όπως και όλα τα αλλά που την ακολουθούν, είναι παράγωγο από κοινού εξωτερικών και κοινωνικών συνθηκών. Οι κοινωνικές συνθήκες της ανθρωπότητας, της κοινότητας κλπ, είναι εκείνες που καθορίζουν τόσο την ατομική όσο και την κοινωνική συνείδηση και ΟΧΙ αντίστροφα.

Από την στιγμή όμως που δεν αποδεχόμαστε ότι οι εξωτερικές και κοινωνικές συνθήκες διαμορφώνουν την συνείδηση μας, τότε το μόνο που κάνουμε είναι να γινόμαστε εκφραστές της αποδοχής της κοινωνίας ως έχει, με συνέπεια να αποκλείουμε την πιθανότητα διαμόρφωσης πραγματικών λύσεων για τα προβλήματα που διερευνώνται.

Η ηθική, το καλό και το κακό, είναι προϊόν και παράγωγο της καταπίεσης πάνω στις μάζα, και όχι απόρροια κληρονομικών και γονιδιακων καταβολών.

Η αστική ηθική θέλει όλα να είναι απόρροια της ατομικής πρωτοβουλίας και όχι των συνθηκών που την δημιουργήσανε.

Η πραγματικότητα μέσα στην οποία τα άτομα βιώνουν την καθημερινότητα τους, σύμφωνα με αυτη την ηθική, δικαιολογείται από την ατομικότητα του καθενός και ποτέ από το γεγονός ότι τα άτομα είναι υποκείμενα της κατάστασης, που η θέση του καθενός στην κοινωνική ιεραρχία επιφέρει και τις ανάλογες συνέπειες. Αποφεύγετε ετσι επιμελώς η κοινωνική κριτική.

Αγνοώντας επίσης και μη δίνοντας απάντηση, με αυτόν τον τρόπο, στο αν ποτέ υπήρχε κοινωνία και κατ΄ επέκταση εξουσία, που η δομή της να στόχευε στην εξυπηρέτηση των πραγματικών αναγκών των ανθρώπων της κοινωνίας αυτής, και στην προώθηση της ευτυχίας τους. Ή μήπως όλες ήταν βασισμένες στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Παράγωγο της οποίας είναι και η δυστυχία, όπως και η βία, σαν αντιστάθμισμα και αντίδραση στη δράση της εξουσίας .
.

Οι Πραγματικοί "Τρομοκράτες" ...

Γιατί υπάρχουν και οι άλλοι, οι φυτευτοί, οι κρατικά κατασκευασμένοι, που βλέπουμε στις μέρες μας όλο και περισσότερο να τους χρησιμοποιούν τα όργανα της κάθε εξουσίας .

Όταν οι λέξεις χάνουν την σημασία τους...

"Τρομοκρατική" είναι κάθε ενέργεια η οποία στρέφεται εναντία της υφιστάμενης κυρίαρχης κατάστασης. Εναντία στο συμφέρων εκείνων που με την δύναμη τους, και τα όπλα τους, νόμιμα, επιβάλουν την θέληση τους.

Τρομοκράτης σήμερα, όπως και χτες όπως και πάντα, είναι εκείνος που πολεμά ενάντια στην υποδούλωση και στην κατοχή, που οι ισχυροί του επιβάλουν.
Είναι εκείνος που μάχεται εναντία σε κάθε «κατάσταση» που επιβλήθηκε ερήμην του λαού και τον πολιτών, όπως συνήθως γίνεται στις «δημοκρατίες» μας.

Μην ζητάτε δικαιοσύνη, από ένα σύστημα και ένα «πολιτισμό» που βασίζεται στο δίκαιο του ισχυρού. Κοιταχτε γύρω σας , ότι ισχύει για τα κράτη ισχύει και για τους πολίτες της κάθε χώρας.
Όπως αντιμετωπίζουν αυτοί που έχουν την δύναμη τα αλλά κράτη, έτσι αντιμετωπίζουν και οι εξουσίες που έχουν δύναμη τους πολίτες τους.
.

Ωδή στο μικρό φασίστα


Άσμα φασιστικό και πένθιμο στον μικρό φασίστα ...
όπου
και αν βρίσκεται, απ΄όποιο μετερίζι και αν υπηρετεί το σκοπό του.

Οι φασίστες τα θέλουν όλα ομοιόμορφα, τους ανθρώπους τους θέλουν υγιείς και δυνατούς, ρωμαλέους, με ξανθά μαλλιά και γαλανά ματιά. Άσχετα αν αυτοί ήταν μελαχρινοί, άσχημοι, ασθενικοί, αδύναμοι και κουτσοί. Άσχετα αν ο Χίτλερ , ο Γκέμπελς και οι άλλοι ήταν μικροαστοί, που τα καταπιεσμένα όνειρα τους, όταν τους δόθηκε η δυνατότητα τα έκαναν πράξη . Πράξη μιας ανθρώπινης ύπαρξης που δεν υπομένει άλλο το εαυτό της και στο πιο ακραίο όνειρο της, θέλει να αυτοτιμωρηθεί και να καταστρέψει ότι συμβολίζει και περιγράφει τμήμα των μαλλιών , των ματιών και της σάρκας του. Τμήματα και κομμάτια του εαυτού του, που δεν αντέχει άλλο να βλέπει, όχι επειδή είναι κοντός και κακοφτιαγμένος, αλλά επειδή είναι κακός και μικρός στην ψυχή, και δεν έμαθε να σκέφτεται.

Οι φασίστες γραφούν με καθαρά γράμματα, στοιχισμένα και ολοστρόγγυλα, χωρίς κανένα ορθογραφικό λάθος.
Και όταν περπατούν την βόλτα τους δεν ανέχονται τίποτα παρά μονό μαλάκες όπως ο εαυτός τους.
Δεν ανέχονται την σκέψη, δεν τους ενδιαφέρει, τα γράμματα και οι λέξεις έχουν χρησιμότητα όχι για τα νοήματα τους, αλλά για την ορθογραφία τους.
Γιατί αυτή την κατέχουν καλά, με αυτή μπορούν και ξεχωρίζουν, όπως και με το καθαρό γραφτό τους, που δεν έχει μουντζούρες
Δεν έμαθαν όμως ποτέ να σκέφτονται, να ξεχωρίζουν νοήματα, να προάγουν την σκέψη, να ξεχωρίζουν τα αισθήματα από τα συναισθήματα, δεν έμαθαν να κάνουνε τις πνευματικές διεργασίες που κάνουν ένα δίποδο, άνθρωπο.
Αυτό θέλει ουσία, θέλει σκέψη. Και στη ζωή αυτή δεν μπορούν να τ΄ έχουν όλα. Αυτοί δεν είναι τουλάχιστον ανορθόγραφοι.
.

Η επιλογή...

Τελικά σ΄ αυτή την ζωή είμαστε μόνοι μας. Όχι πως δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που νοιάζονται για μας, αλλά αυτά που μας απασχολούν , τις αποφάσεις μας, τις έγνοιες μας, την ζωή που θέλουμε, τις αναζητήσεις μας, όλα τα καθορίζουμε και τα επιλέγουμε μόνοι μας.
Ίσως πολλές φορές χωρίς δραματικά μεγάλα διλήμματα, αλλά απλά καθημερινά.

Η ύλη είναι μέσα μας, η μαγιά που πλάθουμε τον εαυτό μας υπάρχει και την κουβαλάμε. Εμείς αποφασίζουμε το σχήμα που της δίνουμε. Άλλες φορές οι άνθρωποι επιλέγουν βολικά σχήματα, εύκολα, και άλλες πολύπλοκα, δύσκολα.
Κανείς δεν μπορεί να νιώσει για κάποιον άλλον τις αγωνίες και τις λαχτάρες του, και κανείς δεν μπορεί να αποφασίζει για το πως θα χαράξει την ζωή του ο καθένας.

Η επιλογή γι΄ αυτό που κάνουμε και είμαστε, για την πάστα του ατόμου μας, είναι δική μας.

.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Λογική και διαστροφή...


Αν η ηθική είναι το αποτέλεσμα της καταπίεσης πάνω στις μάζες, τότε ο νομός είναι το όπλο που την επιβάλει.

Η φύση δεν γνωρίζει από ηθική και νόμους γνωρίζει μόνο από την ανάγκη. Γι΄ αυτό και μπορεί και μεταβάλλεται ανάλογα με τις καταστάσεις και τις ανάγκες για να μπορεί να επιβιώσει.

Η ανθρώπινη κοινότητα αντί να ανέβει ένα σκαλί πιο πάνω, δίνοντας στον άνθρωπο μέσα από την λογική την δυνατότητα της συλλογικής επιβίωσης, όλων των ανθρώπων που την απαρτίζουν, καταδικάζει χωρίς κανένα λογο και καμιά ανάγκη, ανθρώπους στην εξαθλίωση και στην εξαφάνιση.

Είναι το αποτέλεσμα μιας στρεβλής και διατροφικής πορείας που πήρε συνειδητά το ανθρώπινο είδος και το ανθρώπινο μυαλό.

Πάνω σε αυτή την λογική της διαστροφής και στο παράγωγο της, την ηθική , χτίστηκε και κτίζεται όλο το φάσμα, ο ιστός της αράχνης, του νόμιμου και κοινωνικά αποδεκτού που μας περιβάλει.
Είναι εκείνη η ηθική και εκείνη η λογική που αποδέχεται την πείνα, την εξαφάνιση, τη δολοφονία, τη μαζική εξόντωση, την εκμετάλλευση, τη σκλαβιά και την υποδούλωση .
Είναι εκείνη που βραβεύει το μαζικό δολοφόνο στο όνομα του εθνικού συμφέροντος, που πάντα αντιπροσωπεύει το συμφέρον μιας οικονομικής ομάδας.
Είναι εκείνη που καταδικάζει τον πεινασμένο που έκλεψε και εξυμνεί τον άρχοντα που στο όνομα της λογικής αυτής σκοτώνει για να αυγατίσει το βιος του και την δύναμη του.

Η ανθρώπινη λογική δεν είναι προϊόν μιας ομάδας που τη δημιούργησε, είναι αποτέλεσμα συλλογικής «προσπάθειας», και είναι απόρροια αιώνων κοινής διαμόρφωσης από το σύνολο όλων των ατόμων.
Αν είναι να αλλάξει αυτός ο κόσμος και να γίνει καλύτερος τότε` πρέπει να αλλάξει και η διαστροφή της ανθρώπινης σκέψης που τον δημιούργησε.

.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Τρομοκρατία...Δια πάσα νόσο



Το κρατικά χορηγούμενο φάρμακο που συντηρεί καθετί σάπιο...

Η κοινωνική κατάσταση σήμερα είναι πολύ ρευστή και οι αντιδράσεις του κόσμου δεν μπορούν να προβλεφθούν μέχρι που μπορούν να φτάσουν λόγω της οικονομικής κρίσης, της φτώχεια, της ανεργίας και των απολύσεων.

Η κρίση όμως που πάντα υπήρχε γι΄ αυτούς που δεν είχαν και δεν κατείχαν, σήμερα αγγίζει και την μεσαία τάξη και αυτούς που είχαν.

Έτσι θέλουν να διατηρήσουν την κατάσταση σε «τρομοκρατική» επιφυλακή , και το δημιούργημα τους σε "επιχειρησιακή" ετοιμότητα, για παν ενδεχόμενο.
Μιας και αν θέλουν μελλοντικά να επιβάλουν και άλλα μετρά για τον περιορισμό τη λαϊκής αντίδρασης, την τρομοκρατία πρέπει να επικαλεστούν και πάλι.
.

Τρομοκρατία...σε (τηλεοπτικές) δόσεις...

Η μετάλλαξη έφερε το νέο υβριδικό μοντέλο...


Επανερχόμαστε στο θέμα της τρομοκρατίας, που είναι το καινούργιο δόγμα των ΗΠΑ, το νέο όπλο στα χεριά τους, όπως κάποτε ήταν η παραβίαση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και ο φόβος του κομμουνισμού.

Το όπλο αυτό είναι απλό στην λειτουργία του , όπως και των άλλων. Δημιουργούνε τρομοκρατικές ομάδες, προβοκάρουν με τις ενέργειες τους, και υστέρα ζητούν από το φίλο κράτος να ασπαστεί το αγώνα τους για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, με ότι αυτό συνεπάγεται γι΄ αυτό.
Έτσι πλέον δεν χρειάζονται αντιπροσώπους, είναι οι ίδιοι οι υπερ-χωροφυλακές της κάθε χώρας. Διαβάστε με την ησυχία σας το τρομονομο και τις συμφωνίες που υπέγραψε η Ελλάδα και θα καταλάβετε.
Από την άλλη τα ντόπια στοιχεία τους και οι συνεργάτες τους ακολουθούν και αυτοί την ιδία ακριβώς «πολιτική» για να επιβάλουν τα δικά τους συμφέροντα και να περιορίσουν μέχρι δεσίματος τον «εσωτερικό» εχθρό.

Στα χνάρια του λοιπόν όλοι οι στυλοβάτες της κρατούσας ιδεολογίας, ενός κατεστημένου που αναπαράγει σαν καρμπόν τις επιταγές των αφεντικών του, με μόνο σκοπό να κατοχυρώσει σε τοπικό πλέον επίπεδο την δική του κυριαρχία, αφού η άλλη είναι εκ προοιμίου παραχωρημένη στο παγκοσμοποιημενο εκφραστή της .

Όλα παίζονται μπροστά στα μάτια μας και ο στόχος, η ουσία είναι μια, η διασφάλιση της άρχουσας τάξης δια μέσω του κράτους και των μηχανισμών του, ότι οι υπήκοοι θα είναι ήσυχοι να δουλεύουν και να καταναλώνουν, χωρίς πολλές φωνές και φασαρίες.
Γιατί αν διανοηθούν να αντισταθούν και να αντιδράσουν τους περιμένουν οι «τρομονομοι»τους και τα γκουανταναμο που στήσανε.

...Αλήθεια εκείνη η οργάνωση που είχε επιλέξει την δικτυακή εφημερίδα του «Δημοσιογράφου» που κάνει γαργάρα τις μηνύσεις, για την ανάληψη της ευθύνης στην επιθεση στο λεωφορείο των ΜΑΤ πως μετασχηματίσθηκε τόσο γρήγορα ;;; Χτυπάει έτσι αναίτια το αφεντικό του «δημοσιογράφου»;;;
αλλά το αφεντικό και των δυο είναι κοινό, όπως και αυτά που υπηρετούν, μετά βέβαια την τσέπη τους, και πάντα με το αζημίωτο
.

ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ θέλουν τον δικομματισμό.


Απο το blog hassapis-peter.blogspot.com/

Σας φαίνεται περίεργο; Κι’ όμως είναι αληθινό.

Αντίθετα με ότι πιστεύουν οι αμύητοι πολίτες, τα μικρά κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ) εκτιμώ ότι δεν θέλουν να αλλάξει οι κατάσταση. Απεναντίας θέλουν να υπάρχει ο δικομματισμός που φραστικά καταγγέλλουν, ενώ έμπρακτα τον στηρίζουν. Αυτό εδώ το blog έχει ήδη επισημάνει το γεγονός αυτό με ανάρτησή του, με τον τίτλο «τα μικρά κόμματα στυλοβάτες του δικομματισμού».

Για να γίνει αντιληπτό αυτό θα πρέπει να κατανοήσουμε πως λειτουργεί ο ισχύον εκλογικός νόμος 3231/2004 (νόμος Σκανδαλίδη). Λοιπόν, ο ισχύον εκλογικός νόμος.......

Διάβασε τη συνέχεια...

Ἐγώ...

Απο το blog potmiaka.blogspot.com/

Χρειάστηκαν ἀρκετοὶ αἰῶνες γιὰ νὰ περάσουμε ἀπὸ τὸ σκοταδιστικό· «πάντων μέτρον ἄνθρωπος» σὲ μιὰ πιὸ μετρημένη, δημιουργοκεντρικὴ προσέγγιση τοῦ κόσμου. Ἐπ' ἑσχάτων, ἡ μικρὴ ἀθλιότητα ποὺ ἔχει τὸ θράσος νὰ αὐτοαποκαλεῖται ἄνθρωπος, ξανακυλᾷ στὴν ἀντίληψη ὅτι τὰ πᾶντα περιστρέφονται γύρω του.

Ἀφορμὴ γιὰ τὸ παρὸν μοῦ ἔδωσε ἡ φρικιαστικὴ εἰκόνα ἑνὸς κακόμοιρου μικροῦ ζῴου πού, ἕρμαιο τῶν ὀρέξεων ἑνὸς «ἀνθρωπίνου» ὄντος, ἀναγκάστηκε νὰ ταξιδέψῃ μὲ τὸ Μετρό, κλεισμένο σὲ ἕνα πολὺ πρακτικό, γιὰ τὸν ἰδιοκτήτη του, βαλιτσάκι.

Κ' ἄλλα σημεῖα καιρικὰ μαρτυροῦν τὴν μεγέθυνση αὐτῆς τῆς τάσεως. "One ideal totality: YOU", διακηρύσσει στεντορείως διαφημιστικὴ ἐκστρατεία τῶν ἡμερῶν. Ἐπίσης, χρόνια τώρα οἱ διάφορες προτεσταντικὲς σέκτες παροτρύνουν κάθε ἄνθρωπο νὰ ἀναπτύξῃ μιὰ καθαρῶς ἀτομικὴ σχέση μὲ τὸν Σωτῆρά του. Στὸν ἐμπορικὸ τομέα, ἡ ἐξατομίκευση τοῦ προϊόντος προωθεῖται ἀπὸ τὸ μάρκετινγκ ὡς τὸ ἀντίδοτο στὴν μαζικοποίηση.

Ὅλ' αὐτὰ σημαίνουν ὅτι κᾄπου στὴν πορεία ἀνάπτυξης τῶν κοινωνιῶν μας χάθηκε μιὰ πολὺ βασικὴ ἔννοια, ὀντότητα, ἑνότητα κοινωνική: ἡ ὁμάδα.

Ἡ ἀβάσταχτη ἠλιθιότητα τοῦ οἴεσθαι έχει σημειοδοτήσει τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ σύγχρονου (αλλὰ καὶ τοῦ παλαιότερου) ἀνθρώπου.

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Σφίχτε τα λουριά σας ο υπουργός θέλει καφέ...

Και ενώ ζητάνε από τους πολίτες θυσίες λόγω οικονομικής κρίσης, αυτοί ξοδεύουν προκλητικά και ασταμάτητα εις υγεία των κοροΐδων.

Με 6.000 ευρώ κάθε μήνα χρεώνει το γραφείο του υπουργού, το υπουργείο οικονομίας και οικονομικών, για καφέδες και αναψυκτικά, ενώ με 70.000 ευρώ την δημηνια χρεώνεται το ταμείο του υπουργείου για την χρήση των σταθερών τηλεφώνων και την πληρωμή των τηλεφωνικών λογαριασμών Αποκλειστικά και Μόνο του γραφείου του υπουργού.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός του υπουργείου της φορολογικής συνείδησις, για τις διαφημιστικές δαπάνες και τις καταχωρίσεις έχει εξαντληθεί από το 2008.

Τι να κάνουμε και ο Τραγκας άνθρωπος είναι και θέλει να ζήσει, από την δική μας τσέπη, πουλώντας υποτέλεια με το «αζημίωτο»...

Η φωτογραφία εμφανίζει πολίτη στην είσοδο του υπουργείου οικονομίας , και απαντάει στο ερώτημα μερικών βολεμενων νοικοκυριών γιατί τα σπάνε. Τέτοια που είναι μόνο σπάσιμο θέλουνε ...

.

Όσο υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι...

Εμείς θα ελπίζουμε...

Με αφορμή την πρόσφατη πρόταση τόσο του Πασοκ όσο και του Συν προς την Κωνσταντίνα Κούνεβα να κατεβεί ως υποψηφία στο ευρωψηφοδελτιο τους, εκφράζουμε για μια ακόμα φορά το σεβασμό μας για το μεγαλείο της γυναικάς αυτής.
Η δήλωση της στην παραπάνω πρόταση αποστομωτική και αντάξια του αγώνα της για ένα δίκαιο κόσμο. Ένα κόσμο χωρίς συμβιβασμούς όταν το δίκαιο νικιέται από το άδικο, χωρίς αγώνες με το «αζημίωτο», ένα κόσμο χωρίς το «για την πάρτη μου».

Η απάντηση της είναι και η λύση σε όλα και σε όλους που αναρωτιούνται τι μπορούν να κάνουν για να αλλάξουν τα πράγματα, ξεχνώντας πάντα τον μικροαστικό ευατουλη τους, που δεν δέχονται ποτέ να αποχωριστούν.

Αποστομωτική ήταν η κ. Κουνεβα στην Ψηφοθηρική πρόταση που δεν θα άφηνε αδιάφορο κανένα νεοέλληνα, που θα την έκανε και σημαία του και σύμβολο δικαίωσης. Αλλά αυτή δεν είναι νεοέλληνας και προτίμησε να ακολουθήσει άλλους δρόμους...
«...Όταν τη ρωτήσαμε είπε με αυστηρό ύφος ότι δεν δέχεται να ενταχθεί ούτε στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ούτε κανενός άλλου κόμματος. Μόνο αν κατέβει επίσημα στις εκλογές η Παναττική Ένωση Καθαριστριών, τότε θα δεχθεί να συμμετάσχει. Η Κωνσταντίνα ήταν κατηγορηματική: δεν θέλει να την προσεγγίσει κανένα πολιτικό κόμμα για να της προτείνει θέση στο ψηφοδέλτιό του. Μέσα από τη δράση της για τα εργασιακά δικαιώματα των καθαριστριών γνώριζαν την ύπαρξή της. Κανένας όμως δεν της είχε προτείνει θέση όταν ήταν καλά. Τώρα που δέχθηκε την επίθεση τη θυμήθηκαν; Ε, τώρα η Κωνσταντίνα δεν θέλει να δει κανέναν τους μας είπε να μην επιχειρήσουν καν να την επισκεφτούν στο νοσοκομείο...»

Η περηφάνια και το επίπεδο αυτής της γυναικάς με συγκλονίζουν.

Αποτελεί πραγματικά φάρο ελπίδας για τον κάθε πολίτη και τον κάθε σκεπτόμενο και αγωνιζόμενο άνθρωπο.
Είναι παρήγορο να ξέρεις ότι τελικά υπάρχουν και άνθρωποι, αυτή η μικρή ασήμαντη πλέον κατηγορία πλασμάτων που σκέφτεται, αγωνίζεται, έχει αισθήματα και αρχές που δεν τις ξεπουλάει και δεν τις ανταλλάσσει ούτε με χρήμα ούτε με δόξα.

Κυρία Κουνεβα μας τιμάτε και μας εμπνέεται με την στάση σας, τον αγώνα σας, και την παρουσία σας σαν άνθρωπος, σε μια χώρα που τίποτα και κανένας δεν στέκεται πλέον όρθιος είστε το μόνο άτομο που φαίνεται .
.

Ο μικρός φασίστας ...

Που κουβαλάμε μέσα μας... σκοτώστε τον

Ξέρετε στην ναζιστική Γερμανία, ο Χίτλερ δεν ήταν μόνος του. Δεν ήταν ο τρελός του χωριού που ούρλιαζε, ήταν αυτός που διέχεε την εξουσία σε όλα τα στρώματα και τα επίπεδα. Ήταν η χρυσή ελπίδα του μικροαστού υπαλληλάκου να πατήσει επί πτωμάτων να ξεχωρίσει, ρημάζοντας και σκοτώνοντας.

Οι εποχές όμως δεν αλλάζουν, ούτε οι άνθρωποι, αν πρώτα δεν επέλθει μέσα τους, εσωτερικά, η ανάγκη να γίνουν καλύτεροι, και αυτό συνήθως γίνεται με την παιδεία.

Η ανατροπή δεν έρχεται από πολιτικές θεωρίες, ούτε από οικονομικές παροχές, έρχεται από την δική μας προσωπική ανατροπή να μην δημιουργούμε, να μην αναζητούμε, και να μην υιοθετούμε ως άτομα, αξίες που οδηγούν στην εκμετάλλευση, στην αδικία και την καταπίεση.

Δεν υπάρχει εξουσία με 5.000, 10.000 ή περισσότερα άτομα, να καταπιέζει όλους τους υπόλοιπους.
Αν υπήρχε μια τέτοια εξουσία, αργά ή γρήγορα, ήταν καταδικασμένη να ηττηθεί και να πέσει, γιατί θα έβαζε τον εαυτό της απέναντι από την κοινωνία.

Κάθε ακραία και φασιστική επιβολή της εξουσίας αντικατοπτρίζει την ιδία ακραία ατομική μας επιθυμία και σκέψη.

Όσο βάρβαρο και αν είναι το σύστημα, όσο αδικία και αν φέρνει, όσο απανθρωπιά και αν εκπέμπει, αντιπροσωπεύει τα ιδεώδη της πλατιάς , της συντριπτικής μάζας της κοινωνίας και του κόσμου που την αποτελεί.

Άνθρωποι που μιλούν, που περπατούν, που τρώνε, και ντύνονται, αλλά δεν μπορούν να σκεφτούν, γιατί δεν έχουν τίποτα ανθρώπινο πάνω τους.

Αυτή η ανθρώπινη ηλιθιότητα με σκοτώνει δεν μπορώ να την βλέπω.
Σταματήστε αυτο το πλανήτη να κατέβω...

.

Ηθική και νομιμότητα

Είναι ηθικό το μη νόμιμο;;;

Γινόμαστε ολοένα και περισσότερο μάρτυρες μιας κατάστασης κοινωνικής αποσύνθεσης.
Όπου ο πολίτης δεν νιώθει και δεν αναγνωρίζει την κοινωνία σαν θεσμό συνοχής, αλλά τη βλέπει σαν όργανο εκμετάλλευσης, επιβολής και διαχωρισμού, ταυτίζοντας την με αυτούς που την διοικούν και την ορίζουν.

Έτσι δεν έχουμε ένα ζωντανό οργανισμό που μπορεί να εξελίσσεται και να μεταβάλλεται, αλλά αυτό που έχουμε είναι μια κοινωνική περιχαράκωση, οριοθετώντας σαφή και αδιαπέραστα όρια μεταξύ των ατόμων που την αποτελούν και είναι μέλη της.

Πράγματα έστω και λιγοστά , έστω και υποτυπώδη, που τα θεωρούσαμε τα στοιχειώδη για την ύπαρξη μιας κοινωνίας, σήμερα θέτονται υπό αμφισβήτηση και εξαφανίζονται σταδιακά.

Αφήνουν ένα μεγάλο κενό στις ζωες των πολιτών που το εισόδημα τους δεν τους επιτρέπει καμιά εξυπηρέτηση, ούτε ακόμα και των βασικών βιοτικών αναγκών τους.

Έτσι μ΄ αυτό το τρόπο, μαζί με την περιθωριοποίηση μιας και ολοένα αυξανόμενης μεγάλης μερίδας των πολιτών, έχουμε και την περιθωριοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας .

Όταν μια κοινωνία δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες των πολιτών της έστω για υποτυπώδη στέγαση, για διατροφή, για πρόσβαση στην υγεία, στην μόρφωση, στην εργασία, τότε δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν συνεκτικός ιστός, αλλά λειτουργεί σαν μηχανισμός διαλογής ανθρώπων και παραγωγής κοινωνικής ανισότητας.

Επακόλουθο του οποίου είναι και η αμφισβήτηση όλων εκείνων που θεσπίστηκαν ως αναγκαία για την συνύπαρξη των ατόμων σε μια κοινωνία.

Όταν η ιδία η κοινωνία, μέσα από τα όργανα και τους φορείς της, αναγνωρίζει και αποδέχεται την φυσική εξόντωση πολιτών της από τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση που επιφέρει η υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, τότε και οι πολίτες αμφισβητώντας τους νόμους διεκδικούν το δικαίωμα τους στην ζωή και στην επιβίωση.

Είναι μια αυτόνομη κίνηση αυτοσυντήρησης ενάντια στην εξαφάνιση και στην σταδιακή αλλά μεθοδευμένη θανατική καταδίκη που επιβάλουν καθημερινά οι έχοντες, σ΄ αυτούς που δεν κατέχουν τίποτα. Το έσχατο σημείο εξαθλίωσης που μπορεί να φτάσει ο «ανθρώπινος πολιτισμός».

Δεν μπορείς να αφήνεις νηστικό έναν άνθρωπο, χωρίς το δικαίωμα στην εργασία, χωρίς προοπτική, να μετράει καθημερινά τα λεπτά του και τις δεκάρες του και να του επιβάλεις νόμους περιμένοντας να τους τηρεί. Ζητώντας τον ουσιαστικά να αποδεχθεί με αυτό τον τρόπο την ηθική της εξόντωσης του αδύνατου και του ασθενέστερου.

Ο υπέρτατος νόμος του ανθρώπου είναι η επιβίωση του, πράγμα που η σημερινή ηθική μας τον αμφισβητεί και τον αντικαθιστά με κανόνες και νόμους που επιβάλλουν στους ηττημένους του πολέμου για την επικράτηση του ισχυρότερου.

Δεν μπορείς να πετάς τους ανθρώπους στην αρένα του ανταγωνισμού, προστάζοντας την μονομαχία μεταξύ τους, για χάρη ενός σαρκοβόρου κοινωνικού συστήματος που επιτάσσει, σκότωσε για να μην σε σκοτώσουν, και να περιμένεις ηθική και δικαιοσύνη, από τους μελλοθάνατους .

Ο δολοφόνος, ο εγκληματίας είσαι εσύ... Εσύ που επέβαλες ως ηθικό, το νόμιμο της δολοφονίας τους.

.

Το Συνέδριο τελείωσε. Κατάλαβε κανείς τίποτα;


Απο το blog hassapis-peter.blogspot.com

Φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, τελείωσε το συνέδριό σας, αλλά, μας συγχωρείτε, δεν καταλάβαμε τίποτα. Τελικά θα συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ ή όχι;
Φυσικά αυτό το ερώτημα που για σας είναι θέμα πολιτικής επιβίωσης και για το οικονομικό κατεστημένο άγχος, για μας, τους απλούς πολίτες είναι ένα καθαρά ρητορικό ερώτημα.
Εμάς τους απλούς πολίτες δεν μας ενδιαφέρει η πολιτική σας επιβίωση, ούτε αν θα συγκυβερνήσετε με το ΠΑΣΟΚ ή όχι. Εξάλλου τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Από τη στιγμή που δηλώσατε πίστη..........
Διάβασε τη συνέχεια...

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Το κράτος...Είναι παντού και πουθενά…

Οι περίφημες Μ.Κ.Ο. μη κυβερνητικές οργανώσεις, είναι μια παραφυάδα της εκάστοτε κυβέρνησης, και ένας μηχανισμός στα χέρια της κάθε εξουσίας.

Οι Μ.Κ.Ο. χρηματοδοτούνται από 14 συνολικά υπουργεία .

Οφείλουν λοιπόν το λογο της ύπαρξης τους στην γενναιοδωρία! και στα κονδύλια που θα τους δώσει η κυβέρνηση και θα τους εκχωρήσουν οι αρμόδιοι υπουργοί.

Το ίδιο και οι free press εφημερίδες, χρηματοδοτούνται αφειδώς με κρατική διαφήμιση, στην κορυφή της λίστας των κρατικών διαφημίσεων όλων των εφημερίδων φιγουράρουν, το metrorama, και η city press.

Από πού τα βρίσκουν τα έσοδα τα εκατοντάδες έντυπα που κυκλοφορούν, που μόνο ζημιές έχουν; Από τον κρατικό κορβανά φυσικά.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Τίποτα δεν γίνεται χωρίς εμας...


Ακόμα και αυτά που γίνονται χωρίς "εμένα"...


Οι άνθρωποι δημιουργούν τα συστήματα. Και ότι να δημιουργηθεί αν δεν έχει την πλατιά αποδοχή της μεγάλης πλειοψηφίας των ατόμων που αποτελούν την κοινωνία δεν επιβιώνει.
Ποτέ δεν μπορεί αυτός ο σχηματισμός να διαρκέσει χωρίς τη συναίνεση των πολλών .

Αν οι άνθρωποι δεν αποδέχονται και δεν υιοθετούν τις αρχές της κοινωνίας της οποίας είναι μέλη, επειδή αυτές τους επιβλήθηκαν, τότε η κοινωνία αυτή αργά η γρήγορα μεταβάλλεται, και ακολουθεί τη γραμμή της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου.

Τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί στο σύνολο των ατόμων αν δεν υπάρχει η αποδοχή γι΄ αυτό από τους ιδίους, αν δεν το δέχονται οι ίδιοι.

Και όλες οι κοινωνίες, τουλάχιστον αυτές που γνωρίζω, μηδενός εξαιρουμένης, βασίστηκαν στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο.
Αντικατοπτρίζοντας έτσι και αντιπροσωπεύοντας τις ατομικές προθέσεις και αρχές των μελών της.

Η αλλαγή για να είναι πραγματική πρέπει να βασίζεται στην ατομική συνειδητοποίηση του τι πρέπει να αντιπροσωπεύει και να αναζητά ο άνθρωπος.
.

Ντροπη...


Απο το blog dekemvris.blogspot.com

Ποσο Αμερικανοι ειμαστε σε αυτη τη χωρα;

Πως γινεται μεσα σε δυο μηνες να εχουν ξεχαστει τα παντα;

Δυο χιλιαδες ατομα ειχε η πορεια σημερα, ισως και λιγοτερους.

Επιστροφη στην "κανονικοτητα" και επισημα λοιπον. Και ας βρισκονται στη φυλακη συμπολιτες μας. Ανθρωποι που το Δεκεμβρη μας βοηθησαν τραβοντας μας απο τα χερια των μπατσων, δινοντας μας maalox, κλοτσωντας τα δακρυγονα που επεφταν γυρω μας. Ανθρωποι που γνωριζουμε πολυ καλα οτι ειναι θυματα αυτου του κρατους εναντια στο οποιο ξεσηκωθηκαμε. Παρ'ολα αυτα δυο χιλιαδες και αν...

Αλλαξε μηπως κατι; Επαψε η κρατικη βια; Σταματησε το φαγοποτι της δημοσιας περιουσιας; Εξαφανιστηκαν οι αστεγοι; Χαρισαν τα χρεη οι τραπεζες; Συνελαβαν ολους τους ναρκεμπορους; Μοιρασε η εκκλησια τα πλουτη της στους φτωχους; Αυξηθηκαν οι δαπανες για την παιδεια; Κοπηκαν τα ρατζα απο τα νοσοκομεια;

Τι συνεβη;

Εχει εκπτωσεις και πηγαμε για ψωνια; Συνεχιζουμε τον αγωνα ακουγοντας ανταρτικα πλαι στη πισινα; Ειπαμε να παμε γηπεδο; Φοβηθηκαμε; Βαρεθηκαμε; Μηπως υποταχθηκαμε στη μοιρα μας; Γιορταζουμε σαν χοντροκωλοι μικροαστοι το πανυγηρακι του Αγ. Βαλεντινου;

Την επομενη φορα που θα μας ανεβει το αιμα στο κεφαλι ενω βρισκοματε μπροστα απο το κισε μιας δημοσιας υπηρεσιας. Οταν θα παμε στο στρατο και θα βλεπουμε διασκεδαστες και γιους πολιτικαντιδων να ξινουν τ'αχαμνα τους στην μηνιαια θητεια τους. Οταν ενας δικος μας ανθρωπος κινδυνευει να πεθανει και το ΕΚΑΒ δε θα ερχεται. Οταν η τραπεζα θα μας παιρνει το σπιτι. Οταν καει το δασος και μετα απο ενα χρονο ξεφυτρωσουν πανω στα αποκαιδια του μεζονετες. Οταν ο επομενος υπουργος κλεψει και παραγραφει το εγκλημα του.
Οταν δολοφονηθει ο επομενος Αλεξανδρος...

Τοτε θα θυμηθουμε ισως πως μεχρι αυτο το μπορντελο να γινει χωρα η θεση μας ειναι στο δρομο και η φωνη μας πρεπει να φτανει μεχρι τα κελια του κρατους.

Ειμαστε αξιοι της μοιρας μας. Ντροπη μας...

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Έργα που πρέπει να δείτε

ΙΙ) THE BOY IN THE STRIPED PYJAMAS

H Ιστορία...
Ο 8χρόνος Μπρούνο μετακομίζει με την οικογένεια του από το Βερολίνο στο καινούργιο τους σπίτι-φρούριο για να είναι ο πατέρας του κοντά στην «καινούργια του δουλειά». Ο πατέρας του παιδιού έχει πάρει προαγωγή και γίνεται ο διοικητής ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης .

Το έργο μας "πάει' μέσα από τα μάτια του παιδιού που φυσικά δεν κατανοεί «τι εστί πολιτική», ωστόσο δεν μπορεί να καταλάβει γιατί όλοι οι υπηρέτες του σπιτιού φορούν περίεργες "ριγέ πιτζάμες", γιατί υπάρχει ένα συρματόπλεγμα γύρω από την «κατασκήνωση» κλπ.
Στο καινούριο του περιβάλλον δεν υπάρχουν άλλα παιδιά να παίξει, και έτσι, παρά τις γονικές απαγορεύσεις, να μείνει μακριά από την «κατασκήνωση» βγαίνει και γνωρίζει ένα άλλο αγόρι.
Παιδί της ηλικίας του και αυτό, αλλά εβραίος κρατούμενος στο στρατόπεδο.
Συναντιούνται κάθε μέρα με το συρματόπλεγμα αναμεταξύ τους.
Έτσι το δράμα, προδιαγραμμένο, ξετυλίγεται σιγά-σιγά μπροστά μας, ως το αποκορύφωμα του στο τέλος του έργου.

Διάβασα πολλά για την ταινία, προτού την δω, και πραγματικά λυπάμαι που την είδανε άτομα τα οποία βλέπουν «μόνο» ένα κάπως αλλιώτικο δράμα. Όχι, δεν είναι άλλη μία ιστορία για την ναζιστική Γερμανία, για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεις, για τους κακούς γερμανούς φασίστες κλπ.
Είναι ένα έργο που καταγράφει με μια απλότητα πράγματα πολύ βαθιά και χωρίς ωραιοποιήσεις.
Φασίστας είναι ο αγαπημένος και τρυφερός πατέρας και σύζυγος που είναι ο διοικητής του στρατοπέδου, εκεί βέβαια ασκεί όλη την εξουσία του μικροαστού, επειδή «είναι η δουλειά του».
Δείχνει την μάνα της οικογένειας που θεωρητικά σκέφτεται αλλιώς αλλά πρακτικά δεν κάνει τίποτα και αυτό δεν την κάνει καλό άτομο αλλά εξίσου ένοχη.
Δείχνει πώς χρησιμοποιείται η παιδεία Δείχνει την συνειδητή απόφαση κάθε ατόμου, αφού η αδελφή του αγοριού αν και μεγαλύτερη διαμορφώνεται αλλιώς. Δείχνει ότι αυτό που καθορίζει την ζωή μας είναι τα ρούχα που φοράμε.
Θα ήθελα να σας πω και άλλα, αλλά φοβάμαι ότι είδη έχω πει περισσότερα από ότι έπρεπε …

Το έργο θα το βρείτε εδώ:
http://krios-freemovies4you.blogspot.com/2009/01/boy-in-striped-pyjamas-2008-dvdrip.html

Ηλέκτρα

Χάρτινοι πύργοι...

Ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα που βασίστηκε στην προώθηση "των δικών τους" συμφερόντων, κάθε φορά που ο ένας ή ο άλλος ή και όλοι μαζί ήταν κυβέρνηση, τελικά πτώχευσε.
Θεμελίωσε όμως έναν μηχανισμό έτσι ώστε όποιος αντιδρά να πνίγεται, γιατί πάντα φοβόταν ότι θα ερχόταν η ώρα της κατάρρευσης, και γιατί πάντα γνώριζε ότι αυτά που υπηρετεί δεν ήταν τα συμφέροντα του πολίτη. Φοβόταν λοιπόν τις συνέπειες.

Η τελευταία πράξη του δράματος θα είναι όμως και η πιο επώδυνη, γιατί θα φέρει και την κυοφορία. Απομένει να δούμε αν αυτό που θα έρθει θα είναι αποτέλεσμα της βούλησης του λαού, και για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρξει αγώνας από μέρους του. Ή μια άλλη διάδοχος κατάσταση, που θα του επιβάλλουν, όπου θα αλλάξουν οι ταμπέλες, τα σήματα και τα πρόσωπα.

.

Το ανθρώπινο ψηφιδωτό.


Απο το blog www.georgefotiadis.com

Η ανθρώπινη θάλασσα ταλαντεύεται διαρκώς, προσπαθώντας να διατηρεί ή ψάχνει να βρει την ισορροπία της.
Υπάρχει από την μια μεριά η θέληση του πρωτογόνου ανθρώπου, που πιστεύει πως μπορεί να επιβάλει την θέλησή του, εφόσον είναι ο ισχυρότερος.
Από την άλλη, υπάρχει η πιο σύγχρονη πλευρά, που πιστεύει ότι ο άνθρωπος μπορεί να μοιράζεται και να ζει ευτυχισμένος, χωρίς να σκοτώνεται για τα αυτονόητα.

Αυτές οι τάσεις υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσοστό.
Κάνεις δεν είναι απόλυτα δίκαιος ή άδικος, ούτε υπάρχει αυτός που δεν φοβάται, ή δεν ενδιαφέρεται καθόλου.
Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, υπάρχουν και άνθρωποι που είναι εντελώς καθάρματα και δεν τους ενδιαφέρει καμιά ισορροπία και συμβίωση.

Υπάρχει και ο χώρος του κέντρου, που προσπαθεί να συνδυάσει ή να εκμεταλλευτεί τις τάσεις αυτές, όπου επικαλείται την μετριοπάθεια του, χαρακτηρίζοντας ακραίες ή ανεφάρμοστες τις δυο άλλες τάσεις, ή ότι, τουλάχιστον, υπό την δική του σκεπή, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, κάνοντας παράλληλα αμοιβαίους συμβιβασμούς.

Λογικά, εκ πρώτης, φαίνεται, ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει έτσι το ανθρώπινο σύνολο και το σωστό είναι να επικρατεί η μετριοπάθεια, αλλά ξεχνάμε ότι όποιος κατέχει την ανώτερη εξουσία, ότι και να πρεσβεύει, η δύναμη που απορρέει από την κατάχρηση τις εξουσίας, τον κάνει συνειδητά από ένα σημείο και πέρα, να επιβάλει την θέληση του, που είναι αυτή του ισχυρότερου και συγκρατεί την εξουσία του, με προσχήματα και ωραία λόγια, περί ισότητας, αδελφοσύνης, κτλ αφού οι μάζες επαναπαύονται σαν αγέλη σε έναν ισχυρό προστάτη.

Οι μάζες βολεύονται έστω και με κομμένα προνόμια.
Διάβασε τη συνέχεια...

Με τα ...μάτια της Εύας !


Απο το blog cretanpatriot.blogspot.com/

ΕVA JOHANSSON


"Κατώτερος των περιστάσεων ο πολιτικός κόσμος της χώρας."


Η χώρα βρίσκεται σήμερα στην πιο δύσκολη καμπή που γνώρισε μετά την μεταπολίτευση. Η οικονομική κρίση έχει γονατίσει όλα τα εισοδήματα και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μετά βίας τα βγάζει πέρα, ενώ δεν είναι και λίγοι εκείνοι που υποσιτίζονται απλώνοντας το χέρι εδώ κι εκεί!
Ωστόσο υπάρχει η άρχουσα τάξη που με την συμπεριφορά της έχει ξεσηκώσει το κοινό αίσθημα των πολιτών. Το κράτος υπολειτουργεί σε όλους τους τομείς δράσης, αφού η εκτελεστική εξουσία βρίσκεται σε ύπνωση. Τα κύματα των απεργών σε καθημερινή βάση δημιουργούν προσκόμματα στην παραγωγή και πέραν αυτού εμποδίζουν την ελεύθερη διακίνηση πολιτών και αγαθών.

Η δύναμη του ισχυρότερου επικρατεί και οι αδύναμοι πολίτες ζουν το δικό τους δράμα.
Προ αυτής της κατάστασης ο πολιτικός κόσμος της χώρας χαρακτηρίζεται αδύναμος και ανίκανος να λύσει το πρόβλημα το οποίο όλο και μεγιστοποιείται προς απογοήτευση των πάντων. Γεννάται άμεσα η ανάγκη ενός λαϊκού ηλεκτροσόκ για αφύπνιση των πολιτικών μας ώστε να επιτελέσουν το μεγάλο και βαρύ χρέος που κουβαλούν στην πλάτη τους έναντι του κράτους και του λαού!

Ώρα λοιπόν ευθύνης του πολιτικού κόσμου της χώρας, φυσικά όλων των παρατάξεων και πολιτικών σχημάτων γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και επικίνδυνοι. Θα πρέπει να το καταλάβουν επί τέλους πως η πολιτική κατάσταση βρίσκεται στο «παρά πέντε» η δε χώρα στα πρόθυρα της πτώχευσης και ο λαός της στο «χείλος του γκρεμού»!

Σ΄ αυτά που πιστεύω...

Πιστεύω βαθιά στην αξία του ιδίου του ανθρώπου και στην δυνατότητα του ελεύθερος και χωρίς προσταγές να επιδιώκει την αλλαγή προς το καλύτερο.

Πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι λιγοστοί στο πλανήτη, όπως ήταν πάντα άλλωστε, και ότι μια άλλη ράτσα, μείγμα ανθρωπίνων χαρακτηριστικών με βασικά ένστικτα και χωρίς νοημοσύνη είναι το κυρίαρχο γένος που εξουσιάζει. Αυτό λοιπόν το "είδος" εξελίχθηκε στο ανώτατο όριο της ζωικής κυριαρχίας .

Πιστεύω επίσης και στην αναζήτηση της ατομικής αλήθειας του καθενός, που θα είναι προϊόν της ελεύθερης σκέψης του και της αμφισβήτησης του, που θα τον καθιστά υπέρμαχο της κάθε φορά που θα διακυβεύεται η ύπαρξη της από σκοπιμότητες και συμφέροντα.

Δεν συμφωνώ με την ιδέα του «αρχηγού» όσο χαρισματικός και αν είναι, η απόλυτη άλλωστε δύναμη απο την εξουσία που οι πολίτες μεταβιβάζουν σ΄ αυτόν τον αρχηγό, διαφθείρει απόλυτα.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΑΥΕΙΣ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ...

Και όπως έλεγε ο Σαντ-Εξιπερί «Γνωρίζω μόνο μία ελευθερία, κι αυτή είναι η ελευθερία της σκέψης.»

Πιστεύω ότι οι ελεύθεροι άνθρωποι που σκέφτονται μπορούν να διεκδικήσουν ένα κόσμο καλύτερο και διαφορετικό από αυτόν που ζούμε σήμερα.

Ο σκλάβος μιλάει πάντα για τις παροχές που περιμένει από τον αφέντη του, πολλές φορές γκρινιάζει και άλλες κοιμάται ευτυχισμένος γιατί του δώσανε καινούργιο στρώμα και τον ταΐσανε καλύτερα

Ο ελεύθερος στο φρόνιμα πολίτης, αν και πολιορκημένος, ζητά, μάχεται και απαιτεί να ορίζει εκείνος την μοίρα του με τις δικές του αποφάσεις, τόσο απλά.

.

Ξεκληρίζεται η τυπογραφεία!


Απο το blog typografeio.blogspot.com

Η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ μας ανταγωνίζεται αθέμιτα.

1) ανήκει σε κόμμα που είναι στη βουλή, το ΚΚΕ!
2) δεν έχει κανένα προσωπικό επιχειρηματικό ρίσκο!
3) τελευταία πήρανε επιδότηση χωρίς απολύτως διαφανή κριτήρια 1.000.000 ευρώ!
4) αρκετοί δήμοι ανήκουν στο ΚΚΕ όπως και δημοτικές επιχειρήσεις από όπου παίρνουν όλες τις δουλειές!
5) τα κεφάλαια προέρχονται από εισφορές μελών. Τσάμπα χρήμα!
6) στο βωμό των πολιτικών διαπραγματεύσεων, έχουνε πάρει όλες τις δουλειές από το Δημόσιο, εφημερίδες, περιοδικά, νομαρχίες, δήμους, δημοτικές επιχειρήσεις, όλες τις μεγάλες εταιρείες, το ΒΕΑ, όλα τα συνδικαλιστικά έντυπα. Ακόμα και δεξιές εφημερίδες τυπώνουν για να τους εξασφαλίσουν ήρεμο εργασιακό περιβάλλον!
7) διαθέτουν μια ολόκληρη στρατιά επαγγελματικών στελεχών του κόμματος σε όλες τις ειδικότητες!
8) διαθέτουν μια ολόκληρη στρατιά από επαγγελματίες συνδικαλιστές όπου οι περισσότεροι κατεβαίνουν για βουλευτές και με αυτούς πολεμάνε τους ανταγωνιστές τους!
9) οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού ή του δημοσίου τομέα με συνδικαλιστικό σωματείο εργαζομένων και πρόεδρο που ανήκει πολιτικά στο ΚΚΕ τυπώνουν όλα τα έντυπα τους στην ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ.!
10) οι εργαζόμενοί τους δεν έχουν κάνει ποτέ απεργία ούτε ποτέ έχει σταματήσει η παραγωγή! Έλεγχος ορθογραφίας
11) καμία δημόσια υπηρεσία δεν τολμάει να εισβάλει στις εγκαταστάσεις τους όπως κάνουν σε τόσους άλλους συναδέλφους!
12)η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ του ΚΚΕ. έχει πιο φτηνά μεροκάματα. Δεν εφαρμόζει την ΣΣΕ του ΣΕΜΕΕ που θέλει να μας επιβάλουν πανελλαδικά οι επαγγελματίες βουλευτοσυνδικαλιστές του κκε.
13) το 2008 ο τζίρος της τυποεκδοτικής είναι περίπου 80.000.000 ζεστό χρήμα που το άρπαξαν με κομματικά, πολιτικά και συνδικαλιστηκά μέσα από εμάς.
14) Δεν μπορούν τα κόμματα να ανταγωνίζονται τους ιδιώτες στο επιχειρείν!

ΘΕΤΟΥΜΕ ΔΥΟ ΑΠΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Ποιο άλλο τυπογραφείο πανελλαδικά λειτουργεί όπως
η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ ΤΟΥ ΚΚΕ;
Μας ανταγωνίζονται αθέμιτα
ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

Ξεκληρίζεται η τυπογραφεία! πρέπει να αντιδράσουμε!
καλούμε όλες τις υγιείς δυνάμεις του τόπου να βοηθήσουν!

Πρέπει άμεσα να παρέμβει
η επιτροπή ανταγωνισμού!

Εμείς δεν επιβιώνουμε με εισφορές και επιδοτήσεις

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Έργα που πρέπει να δείτε - Ι) LA ZONA

Δεν θέλω να σας πω πολλά. Δεν με ενδιαφέρουν ποιοι έπαιξαν, δεν θα σας μιλήσω για τον φωτισμό, το μοντάζ και άλλα κουραφέξαλα…

Η Ιστορία ...
Μια «παραδεισένια», περιφραγμένη, καλά «προστατευμένη» συνοικία, με δική της φύλαξη, σχολείο, δημοτικό συμβούλιο κλπ..
Κάτοικοι, οι λεγομενοι ευκατάστατοι αστοί,upper-middle-class, οδοντίατροι, μηχανικοί, γυναικολόγοι κλπ.
Κανείς από τον εξωτερικό κόσμο (εκτος βεβαια απο τους υπηρετες τους, οικιακές βοηθοί και σεριουριτάδες) δεν μπορεί να μπει η να βγεί χωρίς εξουσιοδότηση.
Φυλάσσεται με μάντρες που εκπέμπουν ηλεκτροσόκ, ένα πολύπλοκο σύστημα παρακολούθησης με βιντεοκάμερες και σεκιούριτι.

Μετά από κάποια τυχαία συμβάντα 3 «φτωχόπαιδα» του εξωτερικού κόσμου, θα βρουν την ευκαιρία να μπούνε στην «ZONA», με ληστρικούς σκοπούς. Δυο εξ' αυτών θα πέσουν νεκροί στην ληστεία, ενώ προηγουμένως οι ίδιοι έχουν σκοτώσει μια ηλικιωμένη κάτοικο της «ιδιωτικής ζώνης».

Ο τρίτος νεαρός … θα προσπαθήσει να αποδράσει, να βγει από την «ΖΟΝΑ» και εδώ αρχιζει και εκτυλίσσεται η ιστορία… «LA ZONA» μια μικρογραφία της κοινωνίας μας.

Σε αυτό το έργο όλα έχουν την σημασία του, τίποτα δεν διαλέχτηκε τυχαία. Ένα έργο βαθιά πολιτικό, ωμό, χωρίς ωραιοποιήσεις και συμβιβασμούς (αυτό, σίγουρα δεν το έχω πει για πολλά έργα).

Ένα φιλμ που όταν τελειώνει δεν θέλεις ούτε να μιλήσεις, γιατί πρέπει πρώτα «να κάτσουν» όλα αυτά που έχεις δει.
Ο σκηνοθέτης δεν έκανε κανέναν συμβιβασμό για να μπορούμε να αισθανθούμε έστω και λίγο καλύτερα για τη κοινωνία μας, για εμάς τους ίδιους. Κατά την γνώμη μου, τα κάλυψε όλα, τα έδειξε όλα… δείτε το!

θα το βρείτε εδώ:http://myblog-nikkin.blogspot.com/2008/09/la-zona-dvdrip.html
Ηλέκτρα

Δημοκρατίες…για τα μάτια του κόσμου


Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς την συνεχή και αδιάλειπτη συμμετοχή των πολιτών σε αυτή.

Μπορεί να εκφραστεί η βούληση του λαού μέσα από τούς θεσμούς αυτούς;

Μπορεί να συμμετέχει ο πολίτης μέσα από τους θεσμούς που υπάρχουν και από την δομή του πολιτικού συστήματος που έχουμε ;;;

Οι θεσμοί είναι εκείνοι που εξασφαλίζουν την συμμετοχή του πολίτη στα δρώμενα ή τον αφήνουν απέξω, παρατηρητή της ζωής του, των γεγονότων και των εξελίξεων.
Οι θεσμοί δίνουν την δυνατότητα στον πολίτη να συμμετέχει, του κατοχυρώνουν την κυριαρχία του ή του αφαιρούν την δυνατότητα συμμετοχής, αλλοιώνοντας την βούληση του, μεταθέτοντας την λήψη των αποφάσεων σε άλλα κέντρα.

Ο πολίτης πρέπει να έχει την δυνατότητα να εκφράσει την βούληση του, και να την εκφράσει έμπρακτα. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της δημοκρατίας, αποφασίζει ο πολίτης, ο λαός, κανείς άλλος εκτός απ’ αυτόν.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής, μπορεί να εκφραστεί η βούληση του λαού μέσα από τους θεσμούς αυτούς;
Μπορείς δηλαδή να εκφράσεις την βούληση σου σαν πολίτης για ένα ζήτημα;
Γιατί η δημοκρατία δεν είναι αόριστος όρος, δημοκρατία σημαίνει μαζευόμαστε και αποφασίζουμε.
Ένα κόμμα λοιπόν προεκλογικά λέει άσπρο, και μετεκλογικά να κάνει μαύρο, ποιος ελέγχει; Κανείς.

Και που εμπλέκομαι εγώ ο πολίτης μετά, απλώς παρακολουθώ μια ολόκληρη τετραετία;;; παρακολουθώ, τι;

Και πως απεικονίζεται, πως εκφράζεται η βούληση μου όταν μου επιβάλουν νόμους που η αποδοκιμασία μου προς το σύνολο των κομμάτων με την ψήφιση λευκού ή και άκυρου, προσμετράται προς όφελος του πρώτου κόμματος;;;

Και τι δημοκρατία είναι αυτή που όταν ανεξάρτητα του τι ψηφίσει η πλειοψηφία, η μειοψηφία μπορεί να βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση με πριμοδοτήσεις εδρών και άλλα τέτοια ευτράπελα.

Η αλλαγή των θεσμών, θα δώσει την εξουσία στο λαό. Να αποφασίζει εκείνος, και όχι άλλοι για εκείνον, στο όνομα μιας τυπικής και πλαστής, διαδικασίας εκλογών.
Εκλογών που αν απέχει το 90% των πολιτών, και ψηφίσει το 10%, θα βγάλουν και πάλι αυτοδύναμη κυβέρνηση που θα νομοθετεί και θα επιβάλει σε όλους τους πολίτες τους νομούς.
Δηλαδή σ’ αυτή την δημοκρατία η μόνη εμπλοκή μου ως πολίτης στα δρώμενα είναι ότι κάθε 4 χρόνια καλούμε να ψηφίσω ένα κόμμα;
Και πάντα με τον εκλογικό εκείνο νόμο που ότι και να ψηφίσω δεν θα κάνει καμιά διαφορά στο τι πραγματικά θέλω να εκφράσω ως πολίτης.