Η επιλογή του θεού...

Η σκέψη είναι μια βιολογική πράξη που γίνεται σε απόλυτη σύνδεση με το υπόλοιπο σώμα. Ενυπάρχει σαν λειτουργία μαζί με το σώμα και δεν αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι που μπορεί να επιζήσει ή να υπάρξει χωρίς αυτό.

Η αναζήτηση του θείου, στην αρχική της μορφή δεν είναι μέρος του μυαλού, της σκέψης, αλλά είναι αναζήτηση της γενικότερης οντότητας μας για πράγματα που βιώναμε με το κορμί μας, όπως ο θάνατος, και έπρεπε μια άλλη λειτουργία του οργανισμού μας να δώσει εξήγηση.
Η εξήγηση ήταν αναγκαία γιατί με αυτή ξεπερνιέται ο φόβος, η περιοχή γίνεται πιο βατή, και ο άνθρωπος μπορεί να κάνει βήματα. Έστω και αν η ερμηνεία αυτή, που βασίζεται στην ανασφάλεια, δημιουργείται όχι σαν πρωταρχική αναζήτηση, αλλά σαν ανάγκη απελευθερώσεις από απτά πράγματα που μας βασανίζουν, μας φοβίζουν, γίνονται αξεπέραστα, και τα βλέπουμε γύρω μας να συμβαίνουν.

Τα εξωτερικά ερεθίσματα, και οι ανυπέρβλητες αγωνίες, έδωσαν την ανάγκη να αναζήτηση ο άνθρωπος και να κατασκευάσει την έννοια της θεότητας.

Η μορφή αυτής της θεότητας, και του θείου, αργότερα άλλαζε ανάλογα με τις εποχές, τις κοινωνίες και την κρατούσα τάξη. Έτσι εξελίχτηκαν τα πρότυπα της αγωνίας του αρχέγονου ανθρώπου σε ένα σύστημα ιεραρχικών δομών και εξουσιών του θείου, που ουσιαστικά ακολουθούν τις εξελίξεις της ιδίας της ανθρώπινης κοινωνίας που αποδεχόμαστε και είμαστε πολίτες.

Έτσι με την διαμόρφωση της «σημερινής» μονοδιάστατης θεότητας ουσιαστικά αποτυπώνουμε και «νομιμοποιούμε» την δομή της κοινωνίας που επιβάλουμε και αναγνωρίζουμε.

Γι΄αυτό άλλωστε όταν τα ες-ες έμπαιναν στο γκέτο της Βαρσοβίας για να κάψουν και να εξολοθρέψουν, τον θεό επικαλούντο, το σύνθημα τους ήταν ότι «ο θεός είναι μαζί μας».
Και σίγουρα ο «δικός» τους θεός ήταν.

Η θεότητα παίρνει το σχήμα του υλικού που την περιέχει κάθε φορά.