Αν δεν μπορείς να συντηρηθείς και ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις είναι ο δανεισμός τότε δεν είσαι ελεύθερος !
Τότε εξαρτάσαι, και το μόνο που κάνεις είναι να υπακούς.
Αυτό που ισχύει για τα άτομα ισχύει και για τα κράτη.
Και στην περίπτωση της Ελλάδας έχει γίνει πρακτική υποτέλειας.
Περί των 44 δις. ευρώ πρέπει να δανειστεί η χώρα φέτος, από τράπεζες και ιδρύματα του εξωτερικού, για την κάλυψη των αναγκών της, και για την εξυπηρέτηση των παλαιών υποχρεώσεων της.
Δάνεια, που αν οι πιστοληπτικοί οργανισμοί του εξωτερικού (Αμερικανικό κατεστημένο) όπως η Moodys και η JP Morgan δεν συμφωνήσουν να μας αξιολογήσουν ότι αποτελούμε φερέγγυα επιλογή, τότε ή δεν μπορούμε να βρούμε δανειστές (ακραία περίπτωση), ή δανειζόμαστε με υψηλότερο επιτόκιο.
Πράγμα που συνέβη και με την τελευταία δημοπρασία των κρατικών ομολόγων.
Η εθνική κυριαρχία μιας χώρας προϋποθέτει πρώτα και πάνω από όλα, οικονομική ευημερία και βέβαια και εδώ όπως είπαμε και πιο πάνω ισχύει και αντίστροφα, δηλαδή ότι ισχύει για τα κράτη ισχύει και για τα άτομα, τους πολίτες.
Δεν μπορείς να υψώσεις φωνή στον πιστωτή σου αφού ξέρεις ότι εξαρτάσαι από αυτόν.
Το ζήτημα λοιπόν είναι τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να βγούμε από αυτή την αλυσίδα της εξάρτησης και η απάντηση είναι μια…Ανάπτυξη.
Πράγμα που προϋποθέτει πολιτική βούληση να χτυπηθούν τα καρτέλ, τα ολιγοπώλια, η διαφθορά, η γραφειοκρατία, η αναχρονιστική και αμαρτωλή δημόσια διοίκηση, οι συντεχνίες, και όλα όσα μας καταδυναστεύουν.
Για να μην είμαστε όμως αφελείς επισημαίνουμε ότι τα κόμματα, αυτά τα συμφέροντα εκπροσωπούν και σε αυτούς στηρίζουν την δύναμη τους και την εξουσία τους.
Σε όλους δηλαδή και σε όλα που αναφέραμε παραπάνω ότι μας καταδυναστεύουν, και έχουν την οικονομική εκμετάλλευση εναντία στο συμφέρων των πολιτών , ακόμα και της αγοράς, αν θέλετε, προκαλώντας στρεβλώσεις στην λειτουργία της.
Πως είναι λοιπόν δυνατόν να εξαλείψουν την πηγή της δύναμης τους και τον λόγο της ύπαρξης τους ;
Αν το κάνουν αυτό, ακυρώνουν και διαγραφούν και την δική τους υπόσταση.
Γι’ αυτό μην τρέφετε αυταπάτες, ούτε για την πορεία της οικονομικής πολιτικής, καθώς και της κοινωνικής, ούτε και για την πορεία της ατομικής μοίρας μας.
Όσο οι θεσμοί και το υπάρχων σύστημα θα δίνει την εξουσία σε μια ολιγαρχία να κυβερνά επιβάλλοντας τα συμφέροντα της, βάζοντας τον πολίτη στο περιθώριο, αμέτοχο χωρίς λόγο να παρακολουθεί τις "εξελίξεις", τόσο και οι αυταπάτες για την "κρίση" που μας πλασάρουν, θα αναζητούν θαύματα για να την γιατρέψουν.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου