Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Χαιρετίσματα στην «πολιτειακή» εξουσία…

Με αφορμή το σύνθημα  «προδότη» που δόνησε την Θεσσαλονίκη κατά την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου και αναφέρονταν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα θέλαμε να αναφέρουμε τα εξης.
Οι προσβολές κατά της πολιτειακής εξουσίας είναι ποινικά και ηθικά κολάσιμες, με μια όμως προϋπόθεση, και η προϋπόθεση  είναι να δρα η εξουσία αυτή νόμιμα.
Η νομιμότητα των ενεργειών της πολιτειακής εξουσίας είναι αυτή που καθορίζει το μεμπτό και το παράνομο των προσβολών κατά αυτής.

 Η αποδοχή της κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας είναι νόμιμη κατά το Σύνταγμα ενέργεια;;;

Στη δημοκρατία η εξουσία υποτάσσεται στην κυρίαρχη και πρωτογενή διαμόρφωση του δικαίου,
που από εκεί αντλεί άλλωστε και την νομιμοποίηση της .

Όταν η εξουσία προσβάλει την αρχή αυτού του πρωτογενούς δικαίου τότε το δικαίωμα αντίστασης των πολιτών ενάντια στην εξουσία που δεν συμμορφώνεται με τις αρχές και τις επιταγές του συντάγματος νομιμοποιείται και γίνεται δικαίωμα αντίστασης.

Ο πολίτης σε μια δημοκρατία έχει το δικαίωμα να αντισταθεί σ΄αυτά που η εξουσία προσπαθεί να του επιβάλει όταν  καταλύεται με την επιβολή αυτή το Σύνταγμα πάνω στο οποίο  βασίστηκε  και η δίκη της νομιμοποίηση.
Αυτά για το νομικίστικο θέμα της υπόθεσης μιας και όλοι έτρεξαν να καταδικάσουν και να απειλήσουν αυτούς που εκφραζαν την «προσβολή» προς το πρόσωπο του Πρόεδρου, αφήνοντας κατά μέρος και μην αναρωτώντας αν η εξουσία αυτή δρα νόμιμα.
Εκτός όμως από τα δικολαβικά υπάρχει και η πραγματικότητα, και αυτή αποτυπώνεται στην διάλυση της χώρας και στην άνευ όρων και αμετάκλητα παράδοση της στους νέους κατακτητές.
Το να προεδρευεις μιας χώρας που είναι υπο ξένη κατοχή πως λέγεται ;;;
Ποιο το κύρος ενος ανώτατου πολιτειακού άρχοντα όταν δέχεται η χώρα του και οι πολίτες της χώρας του να ζουν υπό κατοχή.
Πολλοί , η συντριπτική πλειοψηφία, αντλούν το κύρος και την  αίγλη που η καρέκλα και το αξίωμα που κατέχουν τους δίνει, εμείς πιστεύουμε ότι ένας θεσμός υπηρετείται όταν αυτός που  κατέχει το ύψιστο αξίωμα ενος θεσμού προσδίδει ΑΥΤΟΣ κύρος και αίγλη στον θεσμό και στην καρέκλα του.

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Πατρίδα χωρίς πολίτες…



ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ
ΟΧΙ ΣΤΑ ΨΕΥΤΟ - ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ.


Κάποτε το πολιτικό σύστημα πρέπει να δεσμεύεται από την εντολή που του δίνει ο λαός, ας προσφύγουμε στον Ελληνικό λαό να αποφασίσει.

Το παιχνίδι της εξουσίας για τον περιορισμό των λαϊκών ελευθεριών είναι τόσο παλαιό όσο και οι ίδιες οι κοινωνίες. Δημιουργήθηκε για να καταστείλει και να ελέγξει κάθε μορφής λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στη δύναμη που οι λίγοι επιβάλουν στους πολλούς.
Δημοκρατία δεν υπάρχει χωρίς την συνεχή και αδιάλειπτη συμμετοχή τον πολιτών. Μα πάνω από όλα δεν υπάρχει, όταν εσκεμμένα αλλοιώνεται η σαφή και ξεκάθαρη βούληση του λαού και του επιβάλλονται αποφάσεις στις οποίες είναι αντίθετος.
Δεν υπάρχει κανένα κράτος και καμία πατρίδα που "σώζεται" όταν μια εξουσία επιβάλει την εξόντωση των πολιτών , υπάρχει μόνο ένας μηχανισμός που σε ξεζουμίζει και σε κλέβει. Η «πατρίδα» είναι το άλλοθι που χρειάζονται για να νομιμοποιείται η κλοπή.
Ένας μηχανισμός αφαίμαξης που έστησαν στο όνομα της «παρτίδας», σου επιβάλει  αν θες να αναπνέεις, να δίνεις και να πληρώνεις, δεν υπάρχει τέλος, δεν υπάρχει σταματημός , η «πατρίδα» έχει ανάγκη.
Σε καθεστώς  πλήρης και απροκάλυπτης κομματικής  δικτατορίας που επιβάλουν αρχίζει να φαίνεται αντίδραση . Ο πολίτης αντιδρά και αναζητά ισότιμη συμμετοχή στα κοινά, αναζητά ο πολίτης να καθορίζει την μοίρα του και να έχει τον πρώτο και τον τελευταίος λόγο γι΄ αυτή, αναζητά να μπορεί να εκφράσει την βούληση του ο κάθε πολίτης και οι απόψεις του να αποτυπώνονται και να προσμετρώνται ισότιμα στη λήψη των αποφάσεων. Αναζητά η πολιτική εξουσία να ασκείται από τον πολίτη και όχι από μαγαζιά και εταιρείες που τον εκμηδενίζουν ως άτομο στο όνομα μιας κομματικής σκοπιμότητας. Ο πολίτης δεν είναι εργαζόμενος στην κομματική μηχανή, έχει την δική του άποψη έξω από σκοπιμότητες και επιδιώξεις ιδιωτικών φορέων.
Στις διαδηλώσεις, στην ελεύθερη έκφραση, σε κάθε ελεύθερη και αδέσμευτη διαμαρτυρία, παίζεται η τελευταία πράξη του δράματος για μια στοιχειώδη αντίδραση του λαού ενάντια σε αυτά που η εξουσία προσπαθεί να επιβάλλει.
Συλλογικά πρέπει να γίνουν πράγματα, διεκδικώντας αυτά που θέλουμε, και έχοντας ως οδηγό στην πορεία μας την δική μας συνείδηση. Για μια άλλη κοινωνία με δημοκρατικούς θεσμούς, που θα δίνει δυνατότητα και στην «μειοψηφία» των πολιτών της να εκφραστεί μέσα από τα όργανα της πολιτείας, και δεν θα τους φράζει το στόμα μέχρι ασφυξίας .