Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Δεν υπάρχει άλλη λύση…

Αν νομίζετε ότι οι εκλογές μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα είστε βαθιά νυχτωμένοι.
Αν μπορούσαν  να άλλαζαν θα τις είχαν καταργήσει.
Οι εκλογές είναι το πρόσχημα και η νομιμοποίηση για να επιβάλει η εξουσία αυτά που θέλει κάτω από τον μανδύα της λαϊκής αποδοχής.
Ο λαός « ψήφισε »… Η «Δημοκρατία» νίκησε…
Για να έρθει η δημοκρατία χρειάζεται αγώνας και αίμα, πράγμα που κανείς στην παρούσα φάση δεν είναι διατεθειμένος να κάνει.
 Δεν είναι μόνο αφέλεια αλλά και έλλειψη στοιχειώδους λογικής να πιστεύει κανείς ότι με μια ψήφο στην κάλπη το σύστημα,  και τα λογής - λογής παρακλάδια του,  που έχει βαθιά ριζώσει κατατρώγοντας τις σάρκες και πίνοντας το αίμα των πολιτών θα σηκωθεί και θα φύγει. Αν τα πράγματα ήταν τόσο εύκολα τότε η λύση για όλα θα ήταν οι εκλογές.
Επειδή όμως οι εκλογές ποτέ δεν έλυσαν το πρόβλημα   της αδικίας,  της τυραννίας,  της επιβολής, της εκμετάλλευσης και τόσα άλλα προβλήματα που θέλουν τους λίγους αφέντες και δυνάστες  των πολλών , γι΄ αυτό η λύση ήταν , είναι, και θα είναι μια. Εδώ πραγματικά ο δρόμος είναι μονόδρομος.
Καμία εξουσία ποτέ δεν παραχώρησε καμία ελευθερία , οι πολίτες πάντα κατακτούσαν τα δικαιώματα τους με πολύ αίμα και αγώνα.
Όποιος πιστεύει ότι αρκεί μια ψήφος στην κάλπη τους για να αλλάξουν τα πράγματα τότε εκτός από αφελής δεν δικαιούται τον τίτλο του πολίτη έστω και του υποδουλωμένου πολίτη. Τότε  είναι άξιος της μοίρας που του διαμορφώνουν οι ιδιοκτήτες του.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Η εικόνα του "νέου κόσμου"...

Για να πετύχεις αυτό που θέλεις και επιδιώκεις η συνταγή είναι μια. Πρώτα δημιουργείς το «πρόβλημα»  , το γιγαντώνεις, και μετά προτείνεις την λύση , που πάντα πρέπει να είναι η μια και  μοναδική για την επίλυση του προβλήματος.
Το πρόβλημα το δημιούργησαν με την κυκλοφορία του ευρώ και την δυνατότητα της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας να εκδίδει εκείνη το νόμισμα , αφαιρώντας το δικαίωμα από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης να εκδίδουν νόμισμα, αφού τους αφαιρέθηκε η δυνατότητα να έχουν εθνικά νομίσματα.
Μέτα το πρόβλημα γιγαντώθηκε, αφού με την συμφωνία της Λισαβόνας τα κράτη δεν μπορούσαν να δανείζονται κατ΄ ευθείαν από την ΕΚΤ χρήματα, αλλά μόνο από τις τράπεζες, πληρώνοντας πολλαπλάσιο επιτόκιο σ΄ αυτές από το επιτόκιο που δανείζονται οι εμπορικές τράπεζες το «άυλο» χρήμα από την ΕΚΤ.
Έτσι ήταν μόνο θέμα χρόνου τα κράτη μέλη της ευρωζώνης να εμφανίζουν ολοένα και αυξανόμενα χρέη ενώ την ίδια στιγμή βρίσκονταν στο έλεος των τραπεζιτών που τις δάνειζαν, τις λεγόμενες και «αγορές».  Γιατί  οι τράπεζες είναι οι αγορές , στην περίπτωση της Ελλάδας οι «ελληνικές» ιδιωτικές  τράπεζες είναι μέρος αυτών των «αγορών». Τράπεζες που ο Έλληνας φορολογούμενος τις πλήρωσε με χρήμα και εγγυήσεις 173 δις ευρώ  μέχρι στιγμής και μέχρι τον Ιούνιο θα δώσει άλλα 48 δις ευρώ . Δια μέσω μηχανισμών και δανείων δίνουν πακτωλούς δισεκατομμυρίων στις τράπεζες  αλλά το τελικό κόστος της εξυπηρετήσεως αυτων των δανείων θα βαρύνουν τον Έλληνα πολίτη.
Αν σ όλα αυτά  προσθέσουμε και τη διαφθορά  και τις λαθροχειρίες τότε η γιγάντωση του προβλήματος ήταν απλά διαδικαστικό θέμα που απλά είχε  κάνει με το ποτέ θα αποφάσιζαν να εμφανίσουν την «κρίση». Ήταν μόνο θέμα επιλογής του χρόνου της «κρίσης».
Οι αγορές λοιπόν έπαιρναν τα χρήματα από την ΕΚΤ με την εγγύηση των ομολόγων των χώρων και στη συνέχεια δάνειζαν τα ίδια αυτά χρήματα με πολλαπλάσιο επιτόκιο στα κράτη, ωραίο το κόλπο και οδηγεί σε σίγουρο αποτέλεσμα.
Ο υπερδανεισμός των κρατών ήταν σίγουρος και αναπόφευκτος το ίδιο και η «κρίση» που θα επακολουθούσε. Άλλα το κυριότερο ήταν ότι  οι «αγορές» είχαν καταστήσει τα κράτη μέλη της ευρωζώνης υποχείρια τους και τα έλεγχαν πλήρως. Αρα το μόνο που χρειαζόταν όταν ο χρονικός προσδιορισμός του αρχής της «κρίσης». 
Μιας κρίσης που οι «αγορές» την χρειαζόντουσαν για να επιβάλουν την «λύση».
Και η λύση είναι μια και μοναδική και φέρει την κωδικη ονομασία ESM - european stability mechanism ή αλλιώς ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας.
Μέσα από αυτό το μηχανισμό δημιουργίας χρέους που θα είναι ατέρμονας και συνεχής υποτάσσουν τις χωρες και τους λαούς τους. Μεσα από τον μηχανισμό σταθερότητας τα κράτη μέλη θα είναι υποχρεωμένα να καταβάλλουν, δια μεσω της φορολόγησης των πολιτών τους, μέσα σε 7 ημέρες ότι ποσό απαιτήσει ο μηχανισμός.
Η Ελλάδα είναι μόνο η αρχή, στην ίδια κατάσταση θα βρεθούν η μια χώρα μετά την άλλη, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο, Γαλλία, και πάει λέγοντας.
Το ζητούμενο είναι η υποδούλωση των πολιτών , που θα είναι πλήρης και καθολική. Καμία ελευθερία δεν θα είναι δυνατή να παραχωρηθεί στον πολίτη, και κανένα ατομικό δικαίωμα στο όνομα της κρίσης , των αγορών, και του μηχανισμού δεν θα είναι απαραβίαστο. Άλλωστε στις «δημοκρατίες» αυτές που υφίστανται δεν υπάρχουν δικαιώματα αλλά προσωρινά προνόμια που την στιγμή που τα χρειάζεσαι περισσότερο το κράτος στα αφαιρεί.
Βέβαια υπάρχει και ο παράγοντας των πολιτών που μπορεί με την αντίσταση του και την επανάσταση του να τα ακυρώσει όλα, αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται ικανός σε καμιά περίπτωση στην παρούσα φάση να απειλήσει έστω στο ελάχιστο αυτά που επιβάλλονται.
 Ο σύγχρονος πολίτης ζει ευνουχισμένος στον καταναλωτικό πολιτισμό που του δίνουν και αυτόν τον πολιτισμό τον αποδέχεται πλήρως , μάλιστα πολεμάει με νύχια και με δόντια για την ύπαρξη του ως γρανάζι του πολιτισμού αυτού.
Γι αυτό και το «κίνημα των αγανακτισμένων» ηταν ένα βολεμένο και ύπουλο κίνημα που το ίδιο το σύστημα καλλιέργησε για να μην αμφισβητηθεί το ίδιο ως σύνολο .
Απλώς το μόνο που θελαν οι ταϊσμένοι με μπιμπερό αγανακτισμένοι ήταν η κατάσταση ως είχε…
Αμφισβήτηση καμιά.
 Έτσι όμως ο πολίτης υποβιβάζετε σε έναν ηλίθιο και ανεγκέφαλο καταναλωτή που επιζητεί  το επόμενο που θα του δώσουν για να τον κρατάνε σε μια κατάσταση παραληρήματος και να αντλεί τις εμπειρίες από τους κόσμους και τα πρότυπα που του προσφέρουν .

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Επανάσταση χωρίς Επαναστάτες…


Κατά την διάρκεια της χιτλερικής παντοδυναμίας, αν ήσουν Γερμανός και ήθελες να πολεμήσεις το σύστημα δεν νομίζω ότι κανένας θα πίστευε ότι ο τρόπος για να επιφέρεις αλλαγές και τομές θα ήταν το να είχες καταταγεί στα ες – ες και να προσπαθούσες να άλλαζες το σύστημα από μέσα.

Όταν ανήκεις υποτάσσεσαι, και τα κόμματα είναι φορείς εξουσίας που την μοιράζουν σ΄αυτους που θέλουν.

Αν είσαι λύκος και ανήκεις σε αγέλη το λιγότερο που σ΄ ενδιαφέρει είναι ο πόνος του προβατου κατά την διάρκεια της θανάτωσης .

Τι σημαίνει ότι κάποιος ανήκει σ΄ένα κόμμα και προσπαθεί να αλλάξει το σύστημα εκ τον εσω, σημαίνει ότι αποδέχεται αυτά που το κομματικό κατεστημένο αντιπροσωπεύει.

Όσον άφορα για το Βενιζέλο, το Σαμαρά, το Μητσοτακη, τον Παπανδρεου, την Μπακογιαννη, τον Τσιπρα, την Παπαρηγα, τον Καρατζαφερη και ένα σμήνος άλλων εθνοσωτήρων, αυτοί μαζί με τα κόμματα που αντιπροσωπεύουν υπηρετούν τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα που τους όρισαν.

Και μαζί μ΄αυτους οι τριγύρω, ο «κύκλος», οι κομματικοί κτλ τσιμπολογούν ανάλογα με την θέση τους στο κόμμα και τα ανάλογα τρίμματα από το τραπέζι.

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι αυτή.
Το απογοητευτικό είναι ότι όλος στο σύνολο του σχεδόν ο κόσμος αυτό που θέλει είναι να γίνει και αυτός ο άνθρωπος της «κατάστασης» που θα τσιμπολογαει από το τραπέζι αποφάγια, μέχρι εκεί πάει η Επαναστατική του έπαρση και η ηθική τους, αυτό είναι το τραγικό και όχι οι «ταγοί» που χλιμιντρίζουν.

«Μια νέα τάξη με πλουτοκράτες και δυνατούς μας κοροϊδεύουν με συναυλίες , και με πατάτες, για τους φτωχούς…»

 "Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι οξαποδώ
κει δεν είναι παρά δω.

Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρείς. Oπού ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί."

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Είναι μόνο η αρχή…


Αυτά που βιώνουμε και αυτά που έρχονται είναι μόνο η αρχή.
Η χρεωκοπία της χώρας και η πτώχευση της , αφού το πολιτικό κατεστημένο που εκπροσωπεί τον ξένο παράγοντα, δέχτηκε αμετάκλητα  και άνευ όρων την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας είναι η πρώτη φάση του δράματος, που είχε αρκετά ομολογουμένως κεφάλαια.
Δεν φτάσαμε εδώ επειδή το χρέος ήταν μεγάλο και δεν μπορούσαμε να το εξυπηρετήσουμε. Χρειάστηκαν Τιτανικοί, τ+10, περίεργες δημοπρασίες του Μαρτίου του 2010, και ένα σωρό αλλά για να έρθουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Μεθοδικά και συντονισμένα έγιναν όλα.
Ένα είναι το σίγουρο , δεν υπάρχει κρίση. Ποτέ δεν υπήρχε . Η κρίση είναι η αφορμή για να επιβάλουν αυτό που θέλουν.
Αρκούσε μόνο μια απόφαση , μόνο μια , για να εξαφανιστεί η κρίση ως δια μαγείας, αρκεί να επέτρεπαν την ΕΚΤ να δανείζει τα κράτη κατ΄ευθειαν και όχι δια μέσω των εμπορικών τραπεζών.
Η κρίση είναι το κατασκεύασμα , ο μπαμπούλας για να επιβάλουν αυτά που θα έρθουν, για να οικοδομήσουν την νέα τάξη τους, τον νέο κόσμο τους , την νέα τάξη των πραγμάτων.
 Και για να γίνει αυτό χρειαζόταν μια κρίση που θα καθιστούσε το λαό και τους πολίτες έρμαιο στις βουλήσεις τους, φοβισμένο και τρομοκρατημένο. Μόνο έτσι θα του επέβαλαν την κατεδάφιση της ζωής του.
Βέβαια σ΄αυτό διευκόλυνε και το κράτος -μαφία που κατασκευάστηκε και λειτουργούσε με τις ορδές των κομματικών του στρατών, σε μια κοινωνία ευνουχισμένη και απονευρωμένη από κάθε κριτική σκέψη.
 Γι΄αυτό και δεν υπήρξε αντίδραση στην επιδρομή, ποιος να αντιδράσει άλλωστε, το κομματόσκυλο, ο διορισμένος υπάλληλος που συνωστιζόταν για ένα μπιλιετάκι για διορισμό…
 Έτσι έρημη βρήκαν την χώρα και μπήκαν και την λεηλάτησαν. Ένω κάποιοι «αγανακτισμένοι», δημιουργία του συστήματος,  για το μόνο που φώναζαν ήταν ότι ήθελαν τα πράγματα όπως ήταν.
Στο όνομα της κρίσης λοιπόν  θα χαθεί η εθνική ταυτότητα , θα συνθλιβεί μέχρι εξαφανίσεως το άτομο, και θα επιβληθεί η νέα δικτατορία της παγκόσμιας τάξης.
Ακούστε προσεκτικά και αποκωδικοποιήστε τις δηλώσεις όλων αυτών που αναζητούν γρήγορα μια παγκόσμια διακυβέρνηση, και άλλων που δηλώνουν ότι χαίρονται που χάνει η χώρα την εθνική της κυριαρχία. Δεν επιλέγονται τυχαία να ειπωθούν όλα αυτά.
Να ξέρετε ότι είμαστε στην αρχή , τώρα μόλις άρχισε η φάση της «ολοκλήρωσης» και το μέλλον δεν είναι ρόδινο ούτε φωτεινό, είναι μαύρο , πολύ μαύρο.
Η ύφεση δεν προέκυψε αλλά ήταν το ζητούμενο ως κεντρική πολιτική επιλογή για να επιβληθούν τα μέτρα και η υποταγή. Μην περιμένετε καμία ανάκαμψη και καμία ανάπτυξη.

Η Ελλάδα είναι το πρώτο αίμα , θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες.
Η μια μετά την άλλη, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία… Ώσπου όλες να γίνουν ένα .
Ώσπου να μην υπάρχει τίποτα κανένας διαχωρισμός στην φτώχεια, στην καταπίεση και στην επιβολή που θα ασκούν οι λίγοι στους πολλούς.
Στη νέα τάξη που η "κρίση" τους θα δημιουργήσει δεν θα υπάρχουν πολίτες, θα υπάρχουν μόνο φορολογούμενοι και καταναλωτές.
 Το παιχνίδι ήταν στημένο , ήταν μεγάλο και παγκόσμιο και από κάπου έπρεπε να ξεκινήσει.
Τίποτα δεν έγινε τυχαία και τίποτα δεν έγινε χωρίς ένα τελικό στόχο και σκοπό.
 Καλή τύχη…