Σάπιο μέχρι το κόκαλο

Όταν όλα είναι διεφθαρμένα και σε κάθε βήμα σου βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την διαφθορά, την ανικανότητα, την καταδυνάστευση και την αυθαιρεσία, τότε δεν σου μένουν και πολλές αμφιβολίες σε τι κράτος ζεις.

Όταν καθημερινά έρχεσαι σε επαφή, σε κάθε ενέργεια σου, μ’ αυτούς που δεν επιτελούν το έργο για το οποίο ο ελληνικός λαός τους διόρισε για να επιτελούν, και αυτο γινεται κανονας και συνηθης πρακτικη,τότε δεν νοσει μονο το κρατος, αλλα και οι ανθρωποι.

Η συνεχής επανάληψη ότι, οι επίορκοι και οι ανίκανοι κρατικοί λειτουργοί αποτελούν μια μικρή μειοψηφία, και ότι σε ένα τέτοιο πολυάριθμο καραβάνι λειτουργών είναι φυσικό να βρίσκονται και μερικοί «κακοί»,αποτελεί την προπαγάνδα για να αποδεκτής επίσημα πλέον την διαφθορά σαν κρατικό θεσμό, θεσμοθετημένο πλέον.

Αποτελεί το παραμυθίασμα, την εύκολη και εύπεπτη «λύση» για να απομονωθεί και να περιθωριοποιηθεί το πρόβλημα, να αποδοθεί στην φανταστική εκείνη μερίδα των κρατικών λειτουργών που δρουν σε βάρος των άλλων, των «καλών» συναδέλφων τους και αποτελούν την εξαίρεση του κανόνα.

Όταν όμως ζούμε στην χώρα αυτή που ζούμε, και βιώνουμε αυτά που καθημερινά βιώνουμε, τότε εύκολα καταλαβαίνουμε ότι οι επίορκοι και διεφθαρμένοι κρατικοί λειτουργοί δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Το σύστημα πάσχει από πάνω ως κάτω, και παράγει τη διαφθορά σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι δυνατόν σε ένα διεφθαρμένο σύστημα, όπως το ελληνικό που το ζούμε, να μπορέσει η ηθική και η ευσυνειδησία και επιπλεύσουν.

Όχι δεν είναι μια μικρή μειοψηφία οι ασυνείδητοι κρατικοί λειτουργοί, είναι η μεγάλη μερίδα των αστυνομικών, των γιατρών, των δικαστικών, των υπαλλήλων στους δήμους και στις πολεοδομίες, στις εφορίες, όπου τέλος πάντων το κράτος έχει τους λειτουργούς του. Γιατί το σύστημα που έχει κατασκευαστεί οδηγεί στην διαφθορά, στην συναλλαγή, στην καταπίεση του πολίτη.
Γιατί το κράτος έχει κατασκευαστεί στην Ελλάδα να «πατάει» τους πολίτες της χώρας αυτής, να απαιτεί χωρίς να προσφέρει τίποτα. Και επειδή το κράτος δεν είναι γενικό και αόριστο, αλλά έχει μορφή, και η μορφή του στην Ελλάδα είναι οι μηχανισμοί εξουσίας, εύκολα μπορούμε να δούμε ποιοι είναι εκείνοι που το αντιπροσωπεύουν.

Εκείνοι που νοθεύουν και περιφρονούν την λαϊκή βούληση και εγκαθίστανται στην πλάτη του λαού, μοιράζοντας όμως μικροεξουσίες και μικροαυθερεσίες στους πολυάριθμους κρατικούς λειτουργούς του.

Μια ατελείωτη επανάληψη, μια μικρογραφία της διαφθοράς όλου του μηχανισμού, αποτελούν όλες μαζί και κάθε μια ξεχωριστά οι κρατικές υπηρεσίες.

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία ο διεφθαρμένος δεν θα μπορούσε να κινηθεί με τέτοια άνεση που κινείται στην Ελλάδα, εδώ η διαφθορά και η ανικανότητα είναι τα προσόντα που σε πάνε ψηλά, χωρίς να αντιδρά κανένας από την κοινωνία, καμία κοινωνική δύναμη δεν μπορεί να εκφραστεί ενάντια σ’ αυτό που συμβαίνει. Η ιδία η κοινωνία νοσεί, είναι βαθιά διεφθαρμένη.