Αστυνομία για τους λίγους

Κι’ όμως δεν φταίει η πρωτομαγιά, δεν φταίνε οι αργίες και οι διακοπές που δεν δουλεύει τίποτα στον κρατικό μηχανισμό και στην ελληνική αστυνομία. Δεν είναι πρόσκαιρος και παροδικός, δεν ειναι συγκυριακός ο λόγος που δεν υπάρχει καμία έννοια κράτους και υποδομών σ’ αυτό τον τόπο. Είναι μόνιμο και καθημερινό το φαινόμενο.

Με αφορμή την δολοφονία του οδηγού του αστικού λεωφόρου στην Θεσσαλονίκη το Σάββατο που μάς πέρασε από δραπέτη, τέσσερις ολόκληρες ώρες η ελληνική αστυνομία άφησε νεκρό στο τιμόνι του λεωφορείου τον άτυχο οδηγό, προτού να έρθει ιατροδικαστής και ασθενοφόρο να τον παραλάβουν.
Ενώ σε τηλεφώνημα πολίτη που βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από το περίστροφο του δράστη η αστυνομία συμβούλεψε την γυναίκα που τηλεφώνησε για βοήθεια να ξανατηλεφωνήσει βάζοντας τον κωδικό της περιοχής της!!!

Χαρακτηριστική ήταν και η συμπλοκή που είδαμε στην τηλεόραση μεταξύ ενός άνδρα της ασφαλείας και ενός που κράτησε για λίγο όμηρο ο δράστης, όπου ο αστυνομικός αφού ρίχνει στο έδαφος τον άτυχο όμηρο, για άγνωστη αιτία, τον ξυλοφορτώνει και του βάζει και χειροπέδες, ενώ οι υπόλοιποι αστυνομικοί απλός κοίταζαν την σκηνή.

Οι αστυνομία στην Ελλάδα δεν λειτουργεί σαν θεσμός προστασίας του πολίτη, λειτουργεί σαν υπηρεσία για την προστασία και την φύλαξη μεμονωμένων ιδιωτών, κάτι σαν ιδιωτική, σαν προσωπική αστυνομία. Δεν υπάρχουν κανόνες , υποδομές , δεν υπάρχει τίποτα, μόνο η ανάγκη προστασίας των εχόντων και κατεχόντων την εξουσία, πολιτική ή οικονομική εξουσία.

Το ίδιο συμβαίνει και σε όλους τους άλλους τομείς της δημόσιας διοίκησης, δικαστήρια, νομαρχίες, πολεοδομίες, υπουργεία, ένα ατελείωτο μπάχαλο.

Φοβίζει η ιδέα του χάους, όπως φοβίζει και η πραγματικότητα αλλά και οι σκηνές που ξετυλίγονται μπροστά μας κάθε μέρα, όπου και αν πάμε, σε όποια κρατική αρχή και αν χτυπήσουμε την πόρτα, αυτή όμως είναι η αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτα όρθιο. Τίποτα εκτός από την προπαγάνδα που έρχεται να μας παρουσιάσει την πραγματικότητα που ζούμε σαν παράδεισο, αλλά τα όνειρα κρατούν λίγο, μέχρι το ξύπνημα .