Η κίνηση ήταν μελετημένη και προαποφασισμένη …

Η προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης και η υπογραφή του μνημονίου δεν ήταν οικονομική αλλά πολιτική απόφαση. Η χώρα πέρασε στην σφαίρα επιρροής και άμεσης κηδεμονίας των Η.Π.Α. έγινε ουσιαστικά εξαρτώμενη από τις αποφάσεις της Ουάσιγκτον, η οποία είναι η μοναδική που έχει δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις του ΔΝΤ.

Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αφεθεί να κηρύξει παύση πληρωμών , δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση στο τρισεκατομμύριο να γίνει αυτό. Το κόστος για τις ευρωπαϊκές χώρες αλλά και την παγκόσμια οικονομία θα ηταν απολύτως καταστροφικό Παύση πληρωμών της Ελλάδας θα σήμαινε κατάρρευση του ευρωπαϊκού και όχι μόνο τραπεζικού συστήματος, διάλυση της Ο.Ν.Ε. αλλά και αυτόματη ακύρωση του ευρω ως νομίσματος.

Τα ασφάλιστρα αντιστάθμισης κινδύνου έναντι της χρεοκοπίας τα περίφημα πλέον CDS που παίζονταν για την χρεοκοπία της Ελλάδας και έπρεπε να πληρωθούν από τις εκδότριες τράπεζες είχαν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Με αρχικό κεφάλαιο 10000 ευρω μπορούσε κάνεις να «παίξει» την χρεοκοπία της Ελλάδας και να βγάλει εκατομμύρια. Αυτά όμως τα ασφάλιστρα αντιστάθμισης κίνδυνου εκδίδονται ουσιαστικά από 3 τράπεζες, 2 Αμερικανικές και1 Γερμανική, οι οποίες κατέχουν και το 80% της αγοράς CDS, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΑΝ στους αγοραστές των CDS εκατοντάδες δισεκατομμύρια, την περίοδο δε της μεγάλης έντασης του Μαρτιου το ποσό έφτανε σε εξωπραγματικά νούμερα . Δεν θα μπορούσαν με κανένα τρόπο οι τράπεζες που είχαν εκδώσει τα CDS να πλήρωναν τα ποσά αυτά στους «παίκτες» της αγοράς.

Η εκτόξευση των CDS από την άλλη, αν και μεγάλωνε τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας, ήταν το καλύτερο χαρτί της Ελλάδας για να διαπραγματευτεί, γιατί όσο ανέβαιναν τα CDS μεγάλωνε και το ποσό που οι εκδότριες τράπεζες θα έπρεπε να πληρώσουν.
Από την άλλη μεριά τα ελληνικά ομόλογα βρισκόταν στα χέρια πρωτίστως Γαλλικών και Γερμανικών τραπεζών, πράγμα που έκανε την όλη κατάσταση τρομερά δύσκολη για το τραπεζικό σύστημα των χωρών αυτών, το απειλούσε ουσιαστικά με κατάρρευση.
Και όμως, αντί η ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος , με σώζεται ή πτωχεύω και μαζί μ΄εμενα πτωχεύετε και εσείς όλοι μαζί μου, επέλεξε να σώσει αυτούς και να αυτοκτονήσει την Ελλάδα.

Η κερδοσκοπική επίθεση ήταν ο μηχανισμός για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε με την συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης και του πολιτικού κατεστημένου.
Οι κερδοσκόποι ήταν τα εκτελεστικά όργανα , οι ηθικοί αυτουργοί είναι άλλοι. Χρησιμοποίησαν τους κερδοσκόπους για να φέρουν το χάος και το φόβο, την αβεβαιότητα και την υποτέλεια.

Ούτε ένα ευρώ από τα περίφημα χρήματα του μνημονίου και των 110 δις ευρω πάνε στην Ελλάδα, όπως παραλαμβάνονται στέλνονται άμεσα στους κατόχους ελληνικών ομολόγων που λήγουν για να ξεπληρωθούν. Η Ελλάδα δεν ωφελείται ούτε στο ελάχιστο από αυτά τα χρήματα. Ωφελούνται όμως οι Γαλλικές και οι Γερμανικές τράπεζες, ενω αυτόματα το χρέος της Ελλάδας από ομολογιακό χωρίς εγγυήσεις γίνεται αυτόματα για κάθε δόση που λαμβάνει ενυπόθηκο δάνειο. Με αλλα λόγια δανειζόμαστε χρήματα τα οποία πηγαίνουν στους δανειστές μας που κατέχουν ομόλογα χωρις καμία εγγύηση, και τα χρήματα του δανείου υποθηκεύουν το πλούτο της χώρας.

Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να χρεοκοπήσει, το κόστος για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα θα ηταν τρομακτικό, γι΄ αυτό επέλεξαν την διαδικασία της μετατροπής του χρέους της από ομόλογα σε ενυπόθηκα δάνεια, είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος για να εκβιάζουν την χώρα στο διηνεκές. Ούτε ο χειρότερος πιστωτής της χώρας δεν θα μπορούσε να συναινέσει σ΄αυτό που συμφώνησε και υπόγραψε η πολιτική ηγεσία του τόπου με την ενεργή συμπαράσταση όλου του πολιτικού κατεστημένου ανεξαρτήτως αποχρώσεως.