Περί πίστεως και «πατρίδος» ...

Μπορούν να σου επιβάλουν τα πάντα, φόρους, χαράτσια, και πάλι φόρους, και πρόσθετες εισφορές, και εσύ θα πρέπει να μαζεύεις μόνο για να τα πληρώνεις.

Δεν έχεις άλλη διέξοδο, και όταν δεν μπορείς πλέον να τα πληρώσεις, όταν γονατίζεις γιατί δεν τα βγάζεις πέρα, τότε έρχονται τα μέσα προπαγάνδας τους και μιλάνε για μπαταξήδες. Ακριβοπληρωμένα βαποράκια της εξουσίας που σου κουνάνε το δάκτυλο γιατί δεν τα βρίσκεις να τους τα  ρίξεις . 
Και εσύ κολλημένος στο γυαλί τα βλέπεις και δεν σπας τον δεκτή που εκπέμπει την «κασέτα» .

Δεν έχεις άλλη διαφυγή ή πληρώνεις ή σε τσουβαλιάζουν. Και αυτό το λένε πατρίδα , αυτό το λένε κράτος, αυτό το λένε χώρα. Μια απέραντη φυλακή, ένας απέραντος κρανίου τόπος, χωρίς καμία αιδώ , χωρίς καμία τύψη , χωρίς κανένα έλεος.

Ποιος άλλωστε έχασε την ντροπή για να την βρουν αυτοί που επιβάλουν την φτώχεια και την καταστροφή. Η εξουσία επιβάλλεται με τον πόνο,  την φτώχεια και την ταπείνωση.

Δεν υπάρχει κανένα κράτος και καμία πατρίδα, υπάρχει μόνο ένας μηχανισμός που σε ξεζουμίζει και σε κλέβει. Η «πατρίδα» είναι το άλλοθι που χρειάζονται για να νομιμοποιείται η κλοπή.

Ένας μηχανισμός αφαίμαξης που έστησαν στο όνομα της «παρτίδας», σου επιβάλει  αν θες να αναπνέεις, να δίνεις και να πληρώνεις, δεν υπάρχει τέλος, δεν υπάρχει σταματημός , η «πατρίδα» έχει ανάγκη.

Η «πατρίδα» ταυτίστηκε με τους «κεφαλαιούχους» που χρόνια ρήμαξαν και συνεχίζουν να ρημάζουν τον πλούτο της χώρας. Η «πατρίδα» ταυτίστηκε με τις τράπεζες που χρόνια τώρα ρουφούσαν και ρουφάνε το αίμα των πολιτών .
Αυτοί είναι η «πατρίδα» , οι πολίτες είναι αυτοί που πρέπει να τ΄ ακουμπάνε περί πίστεως και «πατρίδος» πάντα...