Περιμένοντας την έλευση του Μεσσία...

Για να φάει το σκυλολόι που σέρνει ο καθένας τους ...

Οι σύγχρονες κοινωνίες είναι μοναρχικές «δημοκρατίες».
Ο άρχων που τα συμφέροντα ορίζουν μετά από μια συνοπτική διαδικασία, ορίζεται ως «διάδοχος κατάσταση» και αναλαμβάνει δια λογαριασμό των συμφερόντων το έργο του.

Στον αντίποδα βρίσκονται όλα τα ασκέρια του σύγχρονου πλιάτσικου οι λεγομενες και αγέλες, κομματικές οργανώσεις, τοπική αυτοδιοίκηση, διαφόρων ειδών εξουσίες και σύγχρονες μαφίες , που αν και δεν κρατούν πιστόλι για να σου επιβληθούν, εν τούτοις σου επιβάλλονται δια της «δημοκρατικής» οδού της εξουσίας και της αυθαιρεσίας τους.
Γι΄ αυτό όλος αυτός ο ορυμαγδός και τα πανηγύρια για να πιάσουν οι βαστάζοι λίγο από το ύφασμα του μονάρχη-αρχηγού, γιατί ανάλογα ποιο κομμάτι πιάσουν δηλώνουν αμέσως και το βαθμό επιρροής που έχουν πάνω του και κατ΄ επέκταση και την δίκη τους ισχύ στο γενικότερο πολίτικο και κοινωνικό τοπίο.

Γι΄αυτό τρώγονται όλοι για μια θέση στους δήμους και στις κοινότητες, στις νομαρχίες , ακόμα και στα συμβούλια των σχολείων , έχουν περάσει το σύστημα της απόλυτης φασιστική δομής , με το αζημίωτο για κάθε «πατριώτη» , ακόμα και στα νηπιαγωγεία.
Έτσι ο κάθε κάλος πατριώτης μαζί με την τσέπη του μέριμνά και για το καλό των υπολοίπων ιθαγενών, παρέχοντας τους όλα τα εφόδια για να του τα ακουμπούν συνεχώς χωρίς πολλά πολλά. Μέχρι εκεί πάει η μεριμνά, μέχρι του ταμείου.

Τώρα όλα τ΄ άλλα που βλέπουμε και ακούμε περί νέων αρχηγών σε διάφορα κόμματα και για νέα ξεκινήματα και νέες ιδέες, μέσα από αυτά τα ίδια κόμματα που είναι φορείς του φασισμού και του μοιράσματος της πίττας ανάμεσα στους κάθε λογής «δικούς τους», είναι μόνο για αφελείς.

Κατά την διάρκεια της χιτλερικής παντοδυναμίας, αν ήσουν Γερμανός και ήθελες να πολεμήσεις το σύστημα δεν νομίζω ότι κανένας θα πίστευε ότι ο τρόπος για να επιφέρεις αλλαγές και τομές θα ήταν το να είχες καταταγεί στα ες – ες και να προσπαθούσες να άλλαζες το σύστημα από μέσα.

Όταν ανήκεις υποτάσσεσαι, και τα κόμματα είναι φορείς εξουσίας που την μοιράζουν σ΄ αυτούς που θέλουν.

Αν είσαι λύκος και ανήκεις σε αγέλη το λιγότερο που σ΄ ενδιαφέρει είναι ο πόνος του πρόβατου κατά την διάρκεια της θανάτωσης .

Τι σημαίνει ότι κάποιος ανήκει σ΄ ένα κόμμα και προσπαθεί να αλλάξει το σύστημα εκ τον έσω, σημαίνει ότι αποδέχεται αυτά που το κομματικό κατεστημένο αντιπροσωπεύει

Όσον άφορα για το Σαμαρα το Μητσοτακη τον Παπανδρεου την Μπακογιαννη και ένα σμήνος άλλων εθνοσωτήρων, αυτοί μαζί με τα κόμματα που αντιπροσωπεύουν υπηρετούν τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα που τους όρισαν.

Και μαζί μ΄ αυτούς οι τριγύρω, ο «κύκλος», οι κομματικοί κτλ τσιμπολογούν ανάλογα με την θέση τους στο κόμμα και τα ανάλογα τρίμματα από το τραπέζι.
Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι αυτή, το απογοητευτικό είναι ότι όλος στο σύνολο του σχεδόν ο κόσμος αυτό που θέλει είναι να γίνει και αυτός ο άνθρωπος της «κατάστασης» που θα τσιμπολογαει από το τραπέζι αποφάγια, μέχρι εκεί πάει η Επαναστατική του έπαρση και η ηθική τους, αυτό είναι το τραγικό και όχι οι «ταγοί» που χλιμιντρίζουν.

Κυρίαρχε Λαε...