Εγκλήματα και δολοφόνοι….

Ας αρχίσουμε από το τι θα μπορούσε να ειχε πράξει η Ελληνική κυβέρνηση ΠΡΙΝ την υπογραφή του μνημονίου, Θα μπορούσε η Ελλάδα να κήρυττε στάση πληρωμών και να επαναδιαπραγματευόταν το χρέος της με κάθε έναν από τους πιστωτές της , με ξεχωριστή αξιολόγηση για το κάθε ομόλογο, λαμβάνοντας υπόψη το χρόνο διάρκειας, το ύψος επιτοκίου, τους τόκους που πήραν οι δανειστές, προμήθειες που δώσαμε κτλ.
Κάθε πιστωτής και κάθε ομόλογο θα αξιολογοταν ξεχωριστά. Αντ’ αυτού τώρα έχουμε ένα ενιαίο μέτωπο δανειστών που το αποτελούν η ΕΚΤ , που αγοράζει τα τοξικά ομόλογά από τις εμπορικές τράπεζες, και το ΔΝΤ.

Το τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας, της Γαλλίας κτλ ίσως να μπορούσαν και να ανταπεξέλθουν βραχυπρόθεσμα της στάσης πληρωμών, και της διαγραφής του ελληνικού χρέους, σ' εκείνο όμως στο οποίο δεν θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ήταν η κατακόρυφη άνοδος των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων για όλες τις χώρες της ΟΝΕ.

Θα ήταν θέμα χρόνου μια μια χώρα να κατέληγε σε στάση πληρωμών. Όπως επίσης υπήρχε και το θέμα των CDs που αυτό θα έπληττε τεράστια τις τρεις τράπεζες που ουσιαστικά τα διακινούν, 2 αμερικανικές και 1 γερμανική.

Όταν η GS, η JP MORGAN και η Deutsche Bank εκδίδουν και αποδέχονται τέτοιας έκτασης ασφάλιστρα κινδύνου αναλαμβάνουν και την υποχρέωση να τα πληρώσουν, πράγμα όμως απίθανο αν η Ελλάδα κήρυττε παύση πληρωμών ΤΟΤΕ.

Οι τράπεζες αυτές έπαιζαν γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπούσε άμεσα για να φοβούνται ότι θα έπρεπε να πλήρωναν τα ασφάλιστρα. Ετσι εκ του ασφαλούς συντηρούσαν την «χρεωκοπία» και εξέδιδαν ασφάλιστρο κάνοντας τρομακτικά κέρδη.

Είναι αφελές να πιστεύει κάνεις ότι η Ελλάδα υπήρχε έστω και μια πιθανότητα στο δισεκατομμύριο να πτώχευε ΤΟΤΕ. Το γιατί είναι απλό και δεν έχει σχέση με τα 300δις των ομολόγων της. Ο λόγος είναι τα τρισεκατομμύρια που έπρεπε να πληρώσουν οι τράπεζες και οι αντασφαλιστές στους κερδοσκόπους. Το σύστημα απλά δεν μπορούσε να επωμιστεί το βάρος , θα κατάρρεαν σαν χάρτινοι πύργοι τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, αντασφάλειες και πάει λέγοντας. Και αυτό ήταν το πυρηνικό όπλο στα χέρια της Ελλάδας

Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν κήρυξε παύση πληρωμών αλλά κατέφυγε στη «λύση» του μνημονίου το ξεπούλημα ήταν δρομολογημένο. Το πράγμα είναι απλό, πώληση των κερδοφόρων ΔΕΚΟ έναντι πινακίου φακής και μετακυλιση του χρέους στους ιδιώτες έλληνες φορολογουμένους.

Ο τρόπος που γίνεται το ξεπούλημα είναι δια μέσου του χρηματιστήριου , γι΄αυτό άλλωστε και η πτωτική του πορεία, για να φέρουν τις τιμές εκει που πρέπει για να μπουν οι «επενδυτές».

Είναι αξιοσημείωτο ότι εν μέσω τέτοιας κρίσης στις «στρατηγικές» επιχειρήσεις το ποσοστό των «επενδυτών» μεγαλώνει αντι να φοβηθούν και να απέχουν . Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ΕΛ.ΠΕ οπου ο ομιλος Λατση αύξησε την συμμέτοχη του από 32% στο 41% , τυχαίο ;;;
Οι ΑΜΚ των τραπεζών είναι ένα άλλο παράδειγμα λήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων και των μικρομετόχων.

Τα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου που κάθε τόσο εκδίδει η κυβέρνηση είναι εσωτερικός δανεισμός. Την ίδια ώρα που οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων που λήγουν ξεπληρώνονται από το «μνημόνιο» η χώρα δανείζεται από το «εσωτερικό».
Στόχος τα 220 δις ευρω των ιδιωτικών καταθέσεων.

Η κατάσταση δεν θα γίνεται καλύτερη θα γίνεται χειρότερη, τα μετρα που θα θελήσουν να περάσουν θα βρουν αντίδραση, γι΄αυτό άλλωστε και η προετοιμασία για μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ουσιαστικά είναι κατάργηση του κοινοβουλίου και της όποιας εν τέλει δημοκρατίας .
Είναι μονόδρομος αν θέλουν να πάνε μέχρι το τέλος να κηρύξουν εκλογές και να δημιουργήσουν με πρόσχημα την κρίση μια άτυπη μορφή δικτατορίας στο όνομα των τραγικών στιγμών που περνά η χώρα.