Οι ιδιοκτήτες …

 Για όλα υπάρχει μια αιτία . Μια αιτία είναι πίσω απ΄όλα όσα γίνονται και σπρώχνει τα πράγματα προς μια κατεύθυνση.

Δείτε για παράδειγμα την παιδεία  και τα χάλια της, δείτε πως κάθε φορά αυτή την παιδεία την υποβιβάζουν όλο και χαμηλότερα , της αφαιρούν τον όποιο διαμορφωτικό της χαρακτήρα στην σκέψη των νέων ατόμων και την καθιστούν απλή  εκπαίδευση, διαμορφώνοντας έτσι όχι σκεπτόμενους πολίτες αλλά εκπαιδευμένους υποψήφιους υπάλληλους , με πολλή  χαμηλή στάθμη.

Και μην νομίζετε ότι η κατάσταση αυτή υπάρχει περίπτωση να γίνει καλύτερη, θα γίνετε ολοένα και χειρότερη. Γιατί οι «ιδιοκτήτες» της χώρας αυτής δεν θέλουν καμία καλυτέρευση , καμία αναβάθμιση .

 Και μιλάμε για τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της χώρας , για τις πραγματικά πλούσιες οικογένειες του τόπου  και για τις επιχειρήσεις που διαφεντεύουν τον τόπο μαζί με τους ξένους «προστάτες» τους . 

Αυτοί  παίρνουν τις σοβαρές αποφάσεις για την τύχη της χώρας και αυτοί ελέγχουν τις εξελίξεις των πραγμάτων.

Ξεχάστε τους πολιτικούς και τα κόμματα, αυτούς του έβαλαν για να νομίζει ο «πληθυσμός» ότι έχει ελευθερία επιλογής, για να του καλλιεργούν την ψευδαίσθηση ότι είναι στο χέρι του η τύχη των πραγμάτων και οτι δηθεν  μέσα σ΄αυτό το σύστημα οι αποφάσεις εξαρτώνται  από  τους πολίτες.

Η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχει κανείς καμία ελευθερία επιλογής , αυτό που έχει ο «πληθυσμός» είναι ιδιοκτήτες, σ΄αυτους ανήκει,  χωρίς καμία μα καμία ουσιαστική δυνατότητα επιλογής.

Και αυτοί οι ιδιοκτήτες τα ελέγχουν όλα και τους ανήκουν όλα. Τους ανήκει η γη, τα σπίτια, οι χιλιάδες επιχειρήσεις των πολιτών, καθετί που υπάρχει στην χώρα είναι δικό τους ή το κάνουν δικό τους, με το καλό και αρκετές φορές με το κακό. Τίποτα στην ουσία δεν ανήκει στο πολίτη, έστω και εάν προσωρινά νομίζει ότι το κατέχει.

Οι «ιδιοκτήτες» τα κατέχουν  όλα και έχουν όσους θέλουν στο τσεπάκι τους , πολιτικούς, κυβερνητικούς, δικαστικούς, πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους.   Τα πάντα δικά τους, όλα όσα  μπορούν να διαμορφώσουν την κατάσταση τα ελέγχουν .

Ελέγχουν τις επιχειρήσεις ενημέρωσης. Τις ελέγχουν για το τι θα πουν τι θα γράψουν τι θα «αποκαλύψουν», και  τι θα προβάλουν. Ελέγχουν την ροή των ειδήσεων, την ροή των γεγονότων , αυτοί καθορίζουν με τι πρέπει να ασχοληθείτε και τι θα παίξει στην επικαιρότητα.

Δημιουργούν τις συνθήκες που θέλουν και σας τροφοδοτούν με την «πληροφόρηση» που θέλουν.

Σας ελέγχουν, ξοδεύουν δισεκατομμύρια για να επιβάλουν αυτό που θέλουν , αυτό που τους συμφέρει, και σας το σερβίρουν ως «αναγκαίο» και «χρήσιμο»,  για την πατρίδα, για τους πολίτες, για το έθνος , για τα παιδιά σας, για το μέλλον και το παρόν σας και για την υφήλιο .

Και όμως ξέρουμε σε τι αποβλέπουν όπως και ξέρουμε  τι θέλουν, θέλουνε ολοένα και περισσότερα γι΄ αυτούς και ολοένα και λιγότερα για όλους τους άλλους.

Όπως επίσης ξέρουμε και τι δεν θέλουν.  Δεν θέλουν λοιπον ένα πληθυσμό που να αποτελείται από πολίτες με κριτική σκέψη . Δεν θέλουν πολίτες πληροφορημένους και ενημερωμένους πραγματικά,  δεν θέλουν άτομα με παιδεία και καλλιέργεια, αυτό δεν τους βοηθάει καθόλου, ούτε ικανοποιεί τους στόχους τους. Η κριτική σκέψη των πολιτών είναι ενάντια στα συμφέροντα τους.

 Δεν θέλουν ανθρώπους να σκέφτονται και να αναρωτιούνται γιατί το σύστημα αυτό τους ρίχνει ολοένα και περισσότερο στη μιζέρια και  στην εξαθλίωση , γιατί τους αποστερεί από αυτά που δικαιούνται, και που πλήρωναν για χρόνια για να έχουν μια σύνταξη.
Δεν θέλουν να αναρωτιούνται οι πολίτες τι έγιναν αυτά τα χρήματα που κατέβαλαν για να έχουν μια σύνταξη,  και γιατί αυτά τα χρήματα  «εξαφανίστηκαν» . Αυτό δεν το θέλουν, δεν θέλουν πολίτες που ρωτάνε και ελέγχουν .

Αυτό που θέλουν είναι υπάκουους εργάτες και υπάλληλους, φοβισμένους και υποτακτικούς.

Θέλουν ανθρώπους που θα δέχονται την «εργασία»που τους προσφέρουν, και θα είναι έξυπνοι μέχρι του σημείου που να κάνουν σωστά την δουλειά που τους δόθηκε  , έξυπνοι μέχρι του σημείου να χειρίζονται τα μηχανήματα ή να διεκπεραιώνουν άλλα καθήκοντα που απαιτεί το πόστο τους. Αλλά συγχρόνως τους θέλουν χαζούς  ώστε να αποδέχονται τις συνθήκες εργασίας που τους επιβάλουν , τους μισθούς πείνας που τους δίνουν , τις παροχές που τους κόβουν , και την σύνταξη που τους αποστερούν όταν έρθει η ώρα να τους την καταβάλουν.

 Ναι την σύνταξη που κάποιος πλήρωνε για να την πάρει όταν ερχόταν η ώρα, τώρα την θέλουν οι "ιδιοκτήτες" , τους ανήκει είναι δίκη τους , ανεξάρτητα αν με την δουλειά του ο πολίτης την πλήρωνε για χρόνια. Τώρα την θέλουν να την πάρουν . Και να το γνωρίζετε θα την πάρουν, μέχρι τελευταίου λεπτού,  για να την δώσουν στους τραπεζίτες φίλους τους που την έχουν περισσότερη ανάγκη από εσάς.

Αργά η γρήγορα θα τα πάρουν όλα , και ξέρετε γιατί;;; γιατί το μέρος αυτό τους ανήκει με ότι έχει επάνω του, με ότι αναπνέει και υπάρχει, όλα είναι δικά τους. Είναι σαν μια ιδιωτική και πολύ κλειστή λέσχη στην οποία εσείς δεν ανήκατε , ανήκουν μόνο οι «ιδιοκτήτες», γι΄ αυτούς τα προνόμια και αυτοί σας αποκλείουν από την συμμετοχή στο κλειστό αυτό κλαμπ της πραγματικής εξουσίας.
Το κλαμπ αυτό είναι αποκλειστικά για πολύ λίγους και εκλεκτούς, για τους «ιδιοκτήτες» και μόνο.

Κάθε στιγμή σας ελέγχουν και εσείς νομίζετε ότι είστε ελεύθεροι, κάθε στιγμή σας κατευθύνουν και εσείς νομίζετε ότι η «εξέλιξη» των πραγμάτων  εξαρτάται από την γνώμη και την ψήφο σας.

Κάθε στιγμή σας χτυπούν ελαφρά με «στοργή» στο κεφάλι, αλλά και με την βεβαιότητα ότι σας διαφεντεύουν ,  όπως κάνουν τα αφεντικά στα σκυλιά τους  και σας λένε τι να σκεφτείτε, πώς να νιώσετε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι, τι να αγοράσετε, πώς να διασκεδάσετε, τι να πιστέψετε , με τι να ασχοληθείτε, τι έχει σημασία και αξία,  τι είναι χρήσιμο και τι άχρηστο.

 Και εσείς το αποδέχεστε.
Ζείτε την ζωή σας με τις επιταγές τους,  ταυτίζεστε με τις υποδείξεις τους, με τις «κρίσεις» τους, με την ιδεολογία τους , με τις νέες τάξεις τους, με τους διαπλανητικούς και πολυπολιτισμικούς κόσμους τους, με τα πράσινα μπλε κόκκινα και μαύρα άλογα τους. Με τα φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες τους, όλα τα δέχεστε, τα καταπίνετε αμάσητα και κανονίζετε την ζωή σας όπως αυτοί θέλουν .

Δέχεστε να σας κατευθύνουν και εσείς να είσθε σαν προγραμματισμένο μηχανάκι, εξαντλώντας την ελεύθερη «επιλογή» σας κάθε τέσσερα χρόνια για να «ψηφήσετε» το ίδιο απορρυπαντικό σε άλλη συσκευασία, και μετά να πάτε στον καναπέ σας για να απολαύσετε την βραδιά των εκλογικών αποτελεσμάτων και να ακούσετε τους «αναλυτές» που θα σας λένε τις χιλιοειπωμένες αναλύσεις τους.

Εκατομμύρια ψηφοφόροι , εργάτες, αγρότες, υπάλληλοι, επαγγελματίες, συνεχίζουν για χρόνια να ψηφίζουν και να νομιμοποιούν μια κάστα πολιτικάντηδων που όχι μόνο δεν εκπροσωπούν κανένα από τους ψηφοφόρους αλλά έχουν και εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα με εσάς , εκπροσωπούν τους «άλλους».

Ποια είναι άραγε τα συμφέροντα του ψηφοφόρου από το περιστέρι ή το βοτανικό και μπορούν να ταυτιστούν με τα συμφέροντα του δισεκατομμυριούχου πολιτικού που ο μπαμπάκας του  έδωσε το άνομα και την εκλογική πελατεία, την οποία πελατεία δημιουργούν οι ίδιοι οι πολίτες με τις ουρές τους  στα πολιτικά γραφεία .  

Πιστεύετε ότι ο Μητσοτάκης, η Μπακογιάννη, ο Παπανδρέου, ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, η Παπαρήγα, ο Καρατζαφερης, ο Τσιπρας και τόσοι άλλοι νοιάζονται πραγματικά γι εσάς;;;
Νοιάζονται για εσάς που τους ψηφίσατε, για το αν έχετε δουλειά ή όχι, για το αν σας εκμεταλλεύονται ή αν πεθαίνετε;;; νομίζετε ότι νοιάζονται για το αν έχετε να φάτε ή αν έχετε να θρεψετε τα παιδιά σας ;;;

 Κανένας δεν νοιάζεται και κανείς δεν έχει ανάγκη να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα σας , άλλωστε άλλος κόσμος εσείς και άλλος κόσμος αυτοί. Τι κοινό μπορούν να έχουν αυτοί μ΄ έναν εργάτη στο πέραμα;;; και πως μπορεί να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα του μεροκαματιάρη το πολιτικό τζάκι ή  ο επαγγελματίας πολιτικός ;;;

Ο συνταξιούχος των 600 ευρω που αναρωτιέται για το ποιος μπορεί από αυτούς που του παίζουν να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα του και τα δίκια του, στο τέλος επιλέγει έναν απ΄ αυτούς και τον  ψηφίζει. Ο  εργάτης των 750 ευρω  που ψηφίζει και έχει  την αφελή άποψη ότι ένα από αυτά τα κόμματα που του προβάλλουν μπορούν να τον εκπροσωπήσουν επάξια.

 Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο, μια παράσταση φασουλήδων με σκοπό την άρνηση της πραγματικότητας, με σκοπό να διαγράψουμε τα πάντα από το μυαλό μας και να επικεντρωθούμε στον έναν ή στον άλλο που μας προβάλουν σαν μεσσία , εσύ αποφασίζεις, όλα είναι στο Χέρι σου, τι ψηφίζεις λοιπόν. Η δημοκρατία νίκησε.

Ο βουλευτής του Κολωνακίου, ο κομματικός παρατρεχάμενος, ο εγκάθετος «συνδικαλιστής», ο επαγγελματίας πολιτικός, ο εκπρόσωπος των πολυεθνικών, του κεφαλαίου, των συντεχνιών και πάει λέγοντας   μπορεί να εκπροσωπήσει τον βιομηχανικό εργάτη, τον υπάλληλο του γραφείου, τον μαγαζάτορα, και πάει λέγοντας. Ένα χαρμάνι «δημοκρατίας» και πανηγυριού  όπου το χάπενινγκ είναι ο σκοπός για να δώσει την ψευδαίσθηση ότι εσύ αποφασίζεις .
Και όμως ότι και να γίνει, όποιος και να βγει όλα παραμείνουν ίδια και όμοια γιατί απλούστατα δεν αποφασίζεις εσύ. Εσύ είσαι μόνο το άλλοθι για την «δημοκρατία» τους, για να κρατάει το παραμύθι σε καταστολή τον πληθυσμό.

Και όμως κάνεις δεν αναρωτιέται , δεν υπάρχει τέτοιος προβληματισμός,  δεν τον επιτρέπει το «σύστημα» των ιδιόκτητων, δεν αναφέρεται πουθενά.
Πρέπει να αποδέχεσαι αυτά που σου δίνουν και να παλεύεις μέσα από αυτά να «αλλάξουν» τα πράγματα, χωρίς όμως ποτέ να αμφισβητης την αναγκαιότητα τους ,την πλάνη τους,  και  το σύστημα που σου δίνουν. Αυτό είναι υπεράνω πάντων και όλων , γιατί αυτό κρατάει τους ιδιοκτήτες στις καρεκλάς τους και γι΄αυτό πρέπει να αγιοποιηθεί.

 Ο τραπεζίτης που μιλάει στο όνομα της δημοκρατίας και του λαού, που νομοθετεί για το καλό του εργάτη  , του αγρότη, του υπαλλήλου. Και ο λαός που απαίδευτος και «πονηρός» αναζητά τις απολαβές του από το νταλαβέρι, θεσούλες και ρουσφέτια.

 Έτσι ένας ολόκληρος κόσμος πορεύεται μέσα από την  «πεπατημένη» της «δημοκρατίας» τους, οι βιομήχανοι να εκφράζουν την φτωχολογιά και να αποφασίζουν δημοκρατικά και μάλιστα με τις ψήφους της «φτωχολογιάς». Η «δημοκρατια» συνένωσε «ισότιμα» σε ένα κόμμα τον πλούσιο που εκπροσωπεί τον πόνο και τις αγωνίες του φτωχού.

Έτσι η  μόνη αλλαγή πρέπει να είναι τα πρόσωπα , και τα κόμματα, ίδια και απαράλλακτα,  διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία.

 Και όμως κανείς δεν φαίνεται να το προσέχει, και κανείς δεν φαίνεται να πολυενδιαφέρεται ότι τίποτα μέσα σ΄αυτό το αγγελικά πλασμένο σύστημα που περιθωριοποιεί και εκμηδενίζει το άτομο δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τον πολίτη.
Γιατί αν υπήρχε κάτι σ΄ αυτό το κατεστημένο που έχουν δημιουργήσει, και μπορούσε  να εκπροσωπήσει τον πολίτη και τα συμφέροντα του πραγματικά, τότε το σύστημα αυτό μονομιάς θα είχε σπάσει, θα είχε διαλυθεί  σε χιλιάδες μικροσκοπικά κομματάκια που τίποτα δεν θα μπορούσε να τα ξαναενώσει.
Τίποτα στο σύστημα που μας δίνουν και το λένε «δημοκρατία», δικης τους εφεύρεσης «δημοκρατία» ,   δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τον πολίτη και δεν υπάρχει καμία τέτοια πιθανότητα εξ ΄ορισμου και κατασκευής του συστήματος,  γιατί αν υπήρχε οι ιδιόκτητες θα έβαζαν σε κίνδυνο τα δική τους συμφέροντα και την κυριαρχία τους.

Ένας ολόκληρος λαός, εξαιρούμενων των κομματόσκυλων και των παρατρεχάμενων, αναρωτιέται αν ο ενός η ο άλλος πολιτικός που μας τον παίζουν τα κανάλια και οι εφημερίδες των ιδιοκτητών μπορεί να τον σώσει, αν μπορεί να νοιαστεί για την χώρα, αν μπορεί να δώσει όραμα στο κόσμο, αν μπορεί να βάλει τάξη στο κομματικό κράτος, αν μπορεί να πατάξει την διαφθορά και την σήψη που η εξουσία παράγει.

Λησμονούν όμως όλοι ότι αυτά είναι τα στοιχεία πάνω στα οποία βασίστηκαν όλοι αυτοί και πάτησαν για να ανέβουν και να επιβληθούν. Πάνω στην συνδιαλλαγή πάτησαν, στην διαφθορά βασίστηκαν στο ρουσφέτι και το κομματικό κράτος για να επιβληθούν και να ανέβουν στην κομματική κλίμακα . Και ο αγώνας τους έγινε  για  να μοιράσουν την πίττα και να εκπροσωπήσουν επάξια τα συμφέροντα των ιδιοκτήτων.

Και όμως ο πολίτης πρέπει να τα παρακάμψει αυτά, πρέπει να δει με τα γυαλιά που του δίνουν, με τις λογικές που του επιβάλουν, με τα μικροσυμφέροντα που του έμαθαν να αποδέχεται και με τις διευκολύνσεις που αναζητά για την αντιπαροχή της υποτέλειας που δίνει.

Βλέπετε οι ιδιόκτητες γνωρίζουν πως για να ζήσεις το όνειρο που σου σερβίρουν πρέπει να κοιμάσαι.

Γι΄αυτό να είστε «χαρούμενοι» με ότι έχετε , να ευλογείτε το όνομα του «κυρίου» γι΄ αυτό το «εκπαιδευτικό» σύστημα που σας δώσανε, και να ευχαριστείτε το θεό που υπάρχει και αυτό για να σας οδηγεί όπου σας οδηγεί τελικά.
Όπως ακριβώς ευχαριστούσε ο σκλάβος για το ξεροκόμματο που του πετούσε ο αφέντης ύστερα από την δουλεία της μέρας,  ή όπως ευχαριστεί ο Έλληνας δημόσιος υπάλληλος για την αργομισθία που του παρέχουν τα πολιτικά αφεντικά του.