Το βαθύτερο νόημα της «κρίσης» είναι η κλοπή.

Μήνες τώρα γινόμαστε μάρτυρες ενός κατευθυνόμενου και στοχευμενου μηχανισμού προπαγάνδας που σκοπό έχει να δημιουργήσει νέα δεδομένα στην σχέση κράτους πολίτη.

Εστιάζουν όλα τα πληρωμένα παπαγαλάκια στην απαίτηση του κράτους να εισπράττει ότι ληστρικό επιβάλει σε φόρους, και παραλείπουν να πουν και να αναφέρουν τι δίνει το κράτους στους πολίτες γι΄αυτους τους φόρους που ο πολίτης πληρώνει.

Έτσι δημιουργείται η εντύπωση ότι ο πολίτης πρέπει να πληρώνει όχι για να απολαμβάνει υπηρεσιών, αλλά για να συντηρεί το «κράτος» και την ελιτ που το «περιβάλει»,   πληρώνοντας ουσιαστικά ως ανταπόδοση για την ύπαρξη του.

Όπως καταλαβαίνετε έχουμε περάσει προ πολλού αυτή τη γραμμή, οι φόροι δεν δίνονται για καμία υπηρεσία, άσχετα αν υπάρχει ακόμη η πρόφαση της υγείας,  της παιδείας κτλ, οι φόροι δίνονται γιατί το κράτος τους θέλει.

Το πολιτικό κατεστημένο και οι συνεργάτες του θέτουν ψευτοδιλήμματα και αναφέρονται σε «καταστροφές», ζητώντας από τους πολίτες να ξεχάσουν την ρεμούλα, το πλιάτσικο, την ληστεία, την αφαίμαξη, και να επικεντρωθούν στο τώρα, άσχετα αν το τώρα είναι συνέχεια και αποτέλεσμα του πριν.

Όλα γίνονται με τάξη, δεν θίγεται στο ελάχιστο η εξουσία του καθεστώτος, κάνεις δεν έχει στόχο την κατάρρευση του καθεστώτος που ξεπουλάει τις ζωές μας.

Ένα σύστημα που έκανε ευαγγέλιο και τρόπο ζωής την κλεψιά, την απατεωνιά, την μίζα. Και έρχονται σήμερα αυτοί, οι συνεχιστές και οι εκφραστές αυτών των ιδεών και ζητάνε από τον πολίτη να πεθάνει. Ζητάνε να ζει με νερό  και αέρα και να πληρώνει για να αναπνέει. Και αυτό το λένε και το βαφτίζουν «αναγκαίο».

Αν ζητήσει όμως κανείς έστω και ένα ευρω από τα χρήματα τους, από τα κέρδη των ιδιωτικών τραπεζών, από τα νομίμως κλεμμένα του ελληνικού λαού, τότε θα εξεγερθούν και θα μιλάνε για τα δίκαια , για τα ιερά και τα όσια των δανειστών , και για την «νομιμότητα».

Όσο υπάρχεις ,το «κράτος», αυτή η παρέα των απατεώνων που τυλίγεται με το μανδύα του δημοσίου συμφέροντος για να σου τα παίρνει, τόσο εσύ θα πρέπει να τους τ΄ ακουμπάς.

Μην ζητάς δικαιοσύνη από το κράτος, μην ζητάς ανταποδοτικότητα, μην ζητάς παροχές για αυτά που πλήρωσες και πληρώνεις, το κράτος δεν γνωρίζει τίποτε άλλο παρά την στυγνή εκμετάλλευση του κάθε υπηκόου.

Η κάθε εκφοβιστική ενέργεια, πάντα με την έλευση της «τρόικας», γίνετε με μόνο σκοπό να σπείρει την ανασφάλεια και τον φόβο στους πολίτες για να αποδεχτούν και άλλους φόρους και άλλες «θυσίες».

Δεν υπάρχει κανένα κράτος και καμία πατρίδα, υπάρχει μόνο ένας μηχανισμός που σε ξεζουμίζει και σε κλέβει. Η «πατρίδα» είναι το άλλοθι που χρειάζονται για να νομιμοποιείται η κλοπή.

Ένας μηχανισμός αφαίμαξης που έστησαν στο όνομα της «παρτίδας», σου επιβάλει  αν θες να αναπνέεις, να δίνεις και να πληρώνεις, δεν υπάρχει τέλος, δεν υπάρχει σταματημός , η «πατρίδα» έχει ανάγκη.

Η ενοχοποίηση των πολιτών είναι η προπαγανδιστική γραμμή της νεοταξικης κυβέρνησης  που για μήνες τώρα προσπαθεί να επιβάλει και να περάσει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από τις εξαγγελίες της.

Αποτελεί θεμέλιο λίθο της πολιτικής της γιατί μόνο με την ενοχοποίηση των πολιτών μπορεί να επιβληθεί ως μέτρο η τιμωρία και η εξόντωση. Χρειάζεται η «νομιμοποίηση» δια μέσου της ενοχοποίησης για να μπορούν οι πολίτες, ως ένοχοι πλέον,  να δέχονται αδιαμαρτύρητα μέτρα και καταργήσεις ακόμα και στοιχειωδών δικαιωμάτων.

Η βάση και η ουσία της εκστρατείας ενοχοποίησης του πολίτη που «φοροδιαφεύγει» είναι ο έλεγχος και η επιβολή κάθε μέτρου που θα «νομιμοποιεί» την εξουσία να το επιβάλει.

Έτσι από την μια ψηφίζει φορονομους , επιβάλει φόρους, φόρους , φόρους, και από την άλλη ενοχοποιώντας τους πολίτες , που δεν έχουν πλέον χρήματα, με διαδικασίες εξπρές κατάσχει ότι τους βρει να κατέχουν.

 Για το νεοταξικο κράτος οι πολίτες – σκλάβοι δεν θα πρέπει να κατέχουν τίποτα και αν κατέχουν θα πρέπει να το αποστερηθούν , χωρίς κανένα δικαίωμα να αντισταθούν γιατί είναι «ένοχοι», βλέπετε έχουμε «κρίση»…

Τίποτα δεν  έγινε και δεν γίνετε  για την οικονομική «ανόρθωση» της χώρας.

Απλά, η προπαγάνδα  και η επιχειρηματολογία είναι η ίδια όσα χρόνια και αν περάσουν.
Όπως  οι κατοχικοί πρόθυμοι συνεργάτες έτσι  και αυτοί που κυβερνουν σημερα   «αγωνίζονται» με τον ίδιο ζήλο για τα συμφέροντα των κατακτητών και τα δικά τους.
Τα ανδρείκελα λοιπόν και οι προδοτικές τους κυβερνήσεις ποτέ δεν πεθαίνουν , ποτέ δεν περνούν στην αχρηστία, χρειάζονται πάντα για να επικυρώνουν με τις πράξεις τους την «νομιμότητα» των ενεργειών των     κατοχικών τοκογλύφων και κατακτητών.

Δεν υπάρχει βέβαια καμία πιθανότητα όσο υπάρχει αυτό το πολιτικό κατεστημένο, και αυτή η κυβέρνηση , να βγει η χώρα από την "κρίση".

Γι΄αυτό άλλωστε βρίσκονται στις θέσεις που τους έταξε η «μοίρα» και το «καθήκον» για την αρπαγή , την κλοπή, την καταλήστευση , χωρίς ποτέ κανείς να δώσει λόγο.