Το σύνθημα δόθηκε τον Οκτώβριο και όλοι τρέχουν από τότε για να αρπάξουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι.
Τι πραγματικά συμβαίνει στην οικονομία και σε πια κατάσταση είναι η Ελλάδα, σε σχέση τόσο με το έλλειμμα της, τον εξωτερικό της δανεισμό αλλά και το συνολικό χρέος της, το αναλύσαμε στα προηγούμενα κείμενα μας.
Συνοψίζοντας αναφέρουμε είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από πολλές άλλες χώρες και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και διεθνώς.
Όταν το συνολικό χρέος της Ελλάδας το 2009 ανέρχεται στο 112,5 %. και το εκτιμώμενο για το 2011 στο 125% του Α.Ε.Π της, ενώ άλλων χωρών όπως της Γερμανίας ανέρχεται στο 170 % , της Γαλλίας στο 230% , της Μεγάλης Βρετανίας στο 400% κλπ. τότε αντιλαμβανόμαστε ότι δεν δικαιολογείται αυτό που συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα.
Τι ακριβώς όμως συμβαίνει και πως λειτούργει ο μηχανισμός που πιέζει την Ελλάδα, εδώ θα πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό μεταξύ του πολιτικού μέρους και του οικονομικού, κοινός όμως παρανομαστής και των 2 είναι η πολιτική βούληση και πως δρουν οι πολιτικοί που αντιπροσωπεύουν διαφορετικά συμφέροντα .
Οι «αγορές» λοιπόν που τις εκφράζουν πρωτίστως οι μεγάλες τράπεζες και ακολουθούν τα διάφορα κερδοσκοπικά hedge funds, «παίρνουν θέση» έναντι των διαφόρων χρηματοπιστωτικών εργαλείων της κάθε χώρας, όπως είναι τα ομόλογα.
Έτσι λοιπόν το έναυσμα το έδωσε η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τους οίκους αξιολόγησης. Παρακάμπτω το τι αντιπροσωπεύουν αυτοί οι οίκοι και το παρελθόν τους. Και μαζί με αυτό το γεγονός άρχισε αμέσως η «επιθετική» ειδησεογραφία τω ν αγγλοσαξονικών ΜΜΕ.
Όταν λοιπόν έγινε αυτό, αμέσως οι «αγορές» δηλαδή οι τράπεζες και τα διάφορα funds άρχισαν να αντιδρούν. Αναγνώρισαν αδυναμία της χώρας, πραγματική ή τεχνητή δεν έχει σημασία, και σίγουρα το είδαν σαν έναυσμα για κερδοσκοπία.
Τι έκαναν λοιπόν , και τι συνεχίζουν να κάνουν με τις ευλογίες των πολιτικών και των κυβερνήσεων και της Ε.Ε., άρχισαν εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες του συστήματος να βγαίνουν στην αγορά ομολόγων και να πωλούν ελληνικά ομόλογα που δεν κατέχουν.
Έτσι κατορθώνουν πουλώντας, να ρίξουν την τιμή του ομολόγου . Αργότερα το αγοράζουν όταν κλείνουν τις «ανοικτές θέσεις πωλήσεως» και έτσι καρπώνονται τη σημαντική αυτή διαφορά.
Αυτό το κάνουν συνεχώς από την ημέρα που «στοχοποίησαν» την Ελλάδα, χωρίς κανένας μηχανισμός της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης να παρέμβει, απεναντίας μάλιστα ίσως και να το ενθάρρυναν ρίχνοντας λάδι στη φωτιά με τις δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων της Ε.Κ.Τ. της Ευρωζώνης κλπ ότι η Ελλάδα είναι μόνη της και άλλα τέτοια που θυμόμαστε πως «παίζανε» τον Δεκέμβριο.
Εκτιμήσεις αναφέρουν ότι οι «sort» θέσεις στα ομόλογα ξεπερνούν τα 20 δις ευρω!!!
Το ζήτημα όμως δεν σταματά εκεί, στο «σορτάρισμα» δηλαδή των ελληνικών ομολόγων, συγχρόνως οι ίδιοι παίκτες της αγοράς , δηλαδή οι τράπεζες κλπ, σορτάρουν και τα cds, δηλαδή το ασφάλιστρο κινδύνου των ομολόγων με τον ίδιο τρόπο . Πουλούν cds χωρίς να τα κατέχουν για να κερδοσκοπήσουν , ενώ οι πιο επιθετικοί ποντάρουν σε πτώχευση που οι ίδιοι με το σορτάρισμα των ομολόγων προσπαθούν να την προκαλέσουν για να κερδίσουν τεράστια ποσά.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι έφτασε το ασφάλιστρο κινδύνου στο ύψος των 450.000 Ευρώ για κάθε 10 εκ. Ευρώ .
Έτσι λοιπόν δημιουργούνται ασφυκτικές πιέσεις , τεχνητά όμως που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική οικονομική κατάσταση , οι πιέσεις αυτές μπορούν να φτάσουν μέχρι το «στραγγαλισμό» της οικονομίας της όταν η χώρα απευθυνθεί στην αγορά για να χρηματοδοτηθεί, και ζητήσει να πουλήσει τα ομόλογα της.
Τότε έχουμε εκτόξευση περεταίρω των επιτοκίων δανεισμού, με τον τρόπο που αναφέραμε παραπάνω, και ένα «παιχνίδι» κερδοσκοπικό για να αποκομίσουν οι «δανειστές» το μεγαλύτερο επιτόκιο που μπορούν να πάρουν.
Η διαδικασία άντλησης χρημάτων με την έκδοση ομολόγων είναι μια συνήθεις διαδικασία. Και το κάνει κάθε χώρα αυτό , βγαίνει δηλαδή στην αγορά και είτε με δημοπρασία είτε με ιδιωτική τοποθέτηση πουλάει ομόλογα, είναι ο πάγιος τρόπος που δανείζονται συστηματικά όλες οι χώρες του κόσμου.
Έτσι λοιπόν όταν τεχνητά με το σορτάρισμα των ομολόγων οι «κερδοσκόποι» καταφέρνουν να πωλούν ομόλογα που δεν έχουν, και να οδηγούν τις τιμές των επιτοκίων στα ύψη, αντιλαμβανόμαστε ότι όταν βγει η όποια χώρα να δανειστεί, το επιτόκιο θα είναι το ανάλογο με αυτό που η «αγορά» έχει διαμορφώσει στο καζίνο της αγοράς των ομολόγων.
Η κατάσταση αυτή δεν έχει να κάνει με τα δομικά στοιχεία της οικονομίας της χώρας. Είναι καθαρά παιχνίδι τζόγου, που όμως έχει συνέπειες στις ζωές όλων μας . Γιατί η χώρα που βάλλεται, καλείται να πληρώσει αποδόσεις δισθεόρατες για τα ομόλογα της, αποδόσεις που ξεπερνούν το 6 , το 6,5 ακόμα και το 7%.
Αυτά όμως είναι πραγματικά λεφτά που θα πρέπει ως τόκους να πληρώνουμε σε αυτούς που αγοράζουν τα ομόλογα μας, με τις όποιες συνέπειες για την εθνική οικονομία της χώρας και της τσέπης μας.
Και από εδώ και πέρα αρχίζουν και εγείρονται ερωτήματα για την πολιτική βούληση της κυβέρνησης της χώρας όσο και της Ε.Κ.Τ. του eurogroup αλλά και της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ. Γιατί δεν σταμάτησαν με τους μηχανισμούς που διαθέτουν, και πιστέψτε με διαθέτουν πάμπολλους, το κερδοσκοπικό αυτό παιχνίδι.
Γιατί δεν έκαναν και δεν κάνουν τίποτα εκτός από το να δίνουν τροφή και να ρίχνουν λάδι στην φωτιά των «κερδοσκόπων, ενθαρρύνοντας μάλιστα τα φαινόμενα .
Νομίζω και πάλι ότι παραβιάζω ανοικτές πόρτες .
Είναι πλέον ξεκάθαρος ο ρόλος όλων αυτών των παραπάνω οργανισμών, αλλά και των κρατών που τους αποτελούν ξεχωριστά, και όχι μόνο , αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης και γενικότερα του πολιτικού κατεστημένου του τόπου.
Ο καθένας εκμεταλλευόμενος την «ευκαιρία» προσπαθεί να ωφεληθεί και να αποκομίσει τα περισσότερα κέρδη για τα συμφέροντα που υπηρετεί και αντιπροσωπεύει. Προσπαθεί λοιπόν να αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι για να ωφεληθεί περισσότερο και να επιβάλλει τους όρους του.
Το κακό είναι πως σε αυτή την μάχη δεν υπάρχει κάνεις που να προασπίζεται τα συμφέροντα του λάου αυτού και της πατρίδας, αν μπορούμε ακόμα να χρησιμοποιούμε αυτούς τους όρους.
Μοναδικός χαμένος -όπως πάντα … 500 θεωρίες και ο μικρότερος χαμένος.
Συνοψίζοντας αναφέρουμε είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από πολλές άλλες χώρες και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και διεθνώς.
Όταν το συνολικό χρέος της Ελλάδας το 2009 ανέρχεται στο 112,5 %. και το εκτιμώμενο για το 2011 στο 125% του Α.Ε.Π της, ενώ άλλων χωρών όπως της Γερμανίας ανέρχεται στο 170 % , της Γαλλίας στο 230% , της Μεγάλης Βρετανίας στο 400% κλπ. τότε αντιλαμβανόμαστε ότι δεν δικαιολογείται αυτό που συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα.
Τι ακριβώς όμως συμβαίνει και πως λειτούργει ο μηχανισμός που πιέζει την Ελλάδα, εδώ θα πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό μεταξύ του πολιτικού μέρους και του οικονομικού, κοινός όμως παρανομαστής και των 2 είναι η πολιτική βούληση και πως δρουν οι πολιτικοί που αντιπροσωπεύουν διαφορετικά συμφέροντα .
Οι «αγορές» λοιπόν που τις εκφράζουν πρωτίστως οι μεγάλες τράπεζες και ακολουθούν τα διάφορα κερδοσκοπικά hedge funds, «παίρνουν θέση» έναντι των διαφόρων χρηματοπιστωτικών εργαλείων της κάθε χώρας, όπως είναι τα ομόλογα.
Έτσι λοιπόν το έναυσμα το έδωσε η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τους οίκους αξιολόγησης. Παρακάμπτω το τι αντιπροσωπεύουν αυτοί οι οίκοι και το παρελθόν τους. Και μαζί με αυτό το γεγονός άρχισε αμέσως η «επιθετική» ειδησεογραφία τω ν αγγλοσαξονικών ΜΜΕ.
Όταν λοιπόν έγινε αυτό, αμέσως οι «αγορές» δηλαδή οι τράπεζες και τα διάφορα funds άρχισαν να αντιδρούν. Αναγνώρισαν αδυναμία της χώρας, πραγματική ή τεχνητή δεν έχει σημασία, και σίγουρα το είδαν σαν έναυσμα για κερδοσκοπία.
Τι έκαναν λοιπόν , και τι συνεχίζουν να κάνουν με τις ευλογίες των πολιτικών και των κυβερνήσεων και της Ε.Ε., άρχισαν εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες του συστήματος να βγαίνουν στην αγορά ομολόγων και να πωλούν ελληνικά ομόλογα που δεν κατέχουν.
Έτσι κατορθώνουν πουλώντας, να ρίξουν την τιμή του ομολόγου . Αργότερα το αγοράζουν όταν κλείνουν τις «ανοικτές θέσεις πωλήσεως» και έτσι καρπώνονται τη σημαντική αυτή διαφορά.
Αυτό το κάνουν συνεχώς από την ημέρα που «στοχοποίησαν» την Ελλάδα, χωρίς κανένας μηχανισμός της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης να παρέμβει, απεναντίας μάλιστα ίσως και να το ενθάρρυναν ρίχνοντας λάδι στη φωτιά με τις δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων της Ε.Κ.Τ. της Ευρωζώνης κλπ ότι η Ελλάδα είναι μόνη της και άλλα τέτοια που θυμόμαστε πως «παίζανε» τον Δεκέμβριο.
Εκτιμήσεις αναφέρουν ότι οι «sort» θέσεις στα ομόλογα ξεπερνούν τα 20 δις ευρω!!!
Το ζήτημα όμως δεν σταματά εκεί, στο «σορτάρισμα» δηλαδή των ελληνικών ομολόγων, συγχρόνως οι ίδιοι παίκτες της αγοράς , δηλαδή οι τράπεζες κλπ, σορτάρουν και τα cds, δηλαδή το ασφάλιστρο κινδύνου των ομολόγων με τον ίδιο τρόπο . Πουλούν cds χωρίς να τα κατέχουν για να κερδοσκοπήσουν , ενώ οι πιο επιθετικοί ποντάρουν σε πτώχευση που οι ίδιοι με το σορτάρισμα των ομολόγων προσπαθούν να την προκαλέσουν για να κερδίσουν τεράστια ποσά.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι έφτασε το ασφάλιστρο κινδύνου στο ύψος των 450.000 Ευρώ για κάθε 10 εκ. Ευρώ .
Έτσι λοιπόν δημιουργούνται ασφυκτικές πιέσεις , τεχνητά όμως που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική οικονομική κατάσταση , οι πιέσεις αυτές μπορούν να φτάσουν μέχρι το «στραγγαλισμό» της οικονομίας της όταν η χώρα απευθυνθεί στην αγορά για να χρηματοδοτηθεί, και ζητήσει να πουλήσει τα ομόλογα της.
Τότε έχουμε εκτόξευση περεταίρω των επιτοκίων δανεισμού, με τον τρόπο που αναφέραμε παραπάνω, και ένα «παιχνίδι» κερδοσκοπικό για να αποκομίσουν οι «δανειστές» το μεγαλύτερο επιτόκιο που μπορούν να πάρουν.
Η διαδικασία άντλησης χρημάτων με την έκδοση ομολόγων είναι μια συνήθεις διαδικασία. Και το κάνει κάθε χώρα αυτό , βγαίνει δηλαδή στην αγορά και είτε με δημοπρασία είτε με ιδιωτική τοποθέτηση πουλάει ομόλογα, είναι ο πάγιος τρόπος που δανείζονται συστηματικά όλες οι χώρες του κόσμου.
Έτσι λοιπόν όταν τεχνητά με το σορτάρισμα των ομολόγων οι «κερδοσκόποι» καταφέρνουν να πωλούν ομόλογα που δεν έχουν, και να οδηγούν τις τιμές των επιτοκίων στα ύψη, αντιλαμβανόμαστε ότι όταν βγει η όποια χώρα να δανειστεί, το επιτόκιο θα είναι το ανάλογο με αυτό που η «αγορά» έχει διαμορφώσει στο καζίνο της αγοράς των ομολόγων.
Η κατάσταση αυτή δεν έχει να κάνει με τα δομικά στοιχεία της οικονομίας της χώρας. Είναι καθαρά παιχνίδι τζόγου, που όμως έχει συνέπειες στις ζωές όλων μας . Γιατί η χώρα που βάλλεται, καλείται να πληρώσει αποδόσεις δισθεόρατες για τα ομόλογα της, αποδόσεις που ξεπερνούν το 6 , το 6,5 ακόμα και το 7%.
Αυτά όμως είναι πραγματικά λεφτά που θα πρέπει ως τόκους να πληρώνουμε σε αυτούς που αγοράζουν τα ομόλογα μας, με τις όποιες συνέπειες για την εθνική οικονομία της χώρας και της τσέπης μας.
Και από εδώ και πέρα αρχίζουν και εγείρονται ερωτήματα για την πολιτική βούληση της κυβέρνησης της χώρας όσο και της Ε.Κ.Τ. του eurogroup αλλά και της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ. Γιατί δεν σταμάτησαν με τους μηχανισμούς που διαθέτουν, και πιστέψτε με διαθέτουν πάμπολλους, το κερδοσκοπικό αυτό παιχνίδι.
Γιατί δεν έκαναν και δεν κάνουν τίποτα εκτός από το να δίνουν τροφή και να ρίχνουν λάδι στην φωτιά των «κερδοσκόπων, ενθαρρύνοντας μάλιστα τα φαινόμενα .
Νομίζω και πάλι ότι παραβιάζω ανοικτές πόρτες .
Είναι πλέον ξεκάθαρος ο ρόλος όλων αυτών των παραπάνω οργανισμών, αλλά και των κρατών που τους αποτελούν ξεχωριστά, και όχι μόνο , αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης και γενικότερα του πολιτικού κατεστημένου του τόπου.
Ο καθένας εκμεταλλευόμενος την «ευκαιρία» προσπαθεί να ωφεληθεί και να αποκομίσει τα περισσότερα κέρδη για τα συμφέροντα που υπηρετεί και αντιπροσωπεύει. Προσπαθεί λοιπόν να αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι για να ωφεληθεί περισσότερο και να επιβάλλει τους όρους του.
Το κακό είναι πως σε αυτή την μάχη δεν υπάρχει κάνεις που να προασπίζεται τα συμφέροντα του λάου αυτού και της πατρίδας, αν μπορούμε ακόμα να χρησιμοποιούμε αυτούς τους όρους.
Μοναδικός χαμένος -όπως πάντα … 500 θεωρίες και ο μικρότερος χαμένος.
Κυρίαρχε λαέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου