Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Κράτος της πλάκας ...


Καραγκιόζηδες , και η κυβέρνηση τους και τα λαμογια τους και οι «δημόσιοι» υπάλληλοι τους. Κράτος της πλάκας και για την πλάκα , αρκεί να μην μπεις στα γρανάζια του, τότε θα καταλάβεις πολύ καλά τι σημαίνει «κρατικός μηχανισμός» και «δημόσια διοίκηση».

Τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση, τίποτα εκτός από την κατεδάφιση του οικοδομήματος, και αυτό να είστε σίγουροι δεν το θέλει κανένας, ούτε τα ντόπια αφεντικά ούτε τα ξένα.

Αυτό που θέλουν είναι να φορτώσουν με περισσότερα χρέη το «κράτος της πλάκας» και να διασφαλίσουν ότι θα πέφτει ο παράς στην ώρα του.
Γι΄ αυτό όλο το νταβαντούρι. Κράτος σοβαρό πρέπει να κάνουμε μόνοι μας, αλλά για να γίνει πρέπει να υπάρχουν και πολίτες σοβαροί.

Απλώς ξαναμαζεύουν και ξανααπλώνουν τον τραχανά, κατάργηση του 14 μισθού και τα σχετικά.
Λάθος , μέγα λάθος, για μας η σωστή κίνηση θα ήταν, διατήρηση του 14 και απόλυση . σε πρώτη φάση, 300.000 δημοσίων υπαλλήλων από το στρατό των 880.000 δημοσίων υπαλλήλων. Το κηφηναριό δηλαδή της αργομισθίας πρέπει να μάθει ότι για να επιβιώσει πρέπει να δουλέψει, και ότι το κράτος δεν είναι ο μοναδικός εργοδότης.

Το ελληνικό κράτος δεν χρειάζεται περισσότερους από 250.000 δημοσιους υπαλληλους για να λειτουργεί σωστά, δείτε το παράδειγμα χωρών με ανάλογο πληθυσμό όπως η Αυστρία και η Πορτογαλία…
Όλα τα αλλά είναι συμβιβασμοί, και στο βάθος η εκλογική πελατεία.

Το κράτος δεν έχει ως καθήκον του να προσλαμβάνει ανέργους , καθήκον του κράτους είναι η σωστή λειτουργιά των δημοσίων υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση του πολίτη, και όχι η εξασφάλιση των ψηφοφόρων που απαιτούν αργομισθίες και θέσεις για να βολευτούν στις κρατικές υπηρεσίες.

Υγεία, παιδεία, δείτε γύρω σας τους δυο βασικούς άξονες αγωνίας του κάθε πολίτη, που τα χρυσοπληρώνει για να του τα διασφαλίσει η πολιτεία και κανείς δεν του παρέχει το παραμικρό .

Νοσοκομεία τριτοκοσμικά, όπου αν η ατυχία σε φέρει στην πόρτα τους χάνεις πρώτα την αξιοπρέπεια σου και μετά την ζωή σου. Σχολεία στάβλοι με μόνο άλλοθι ύπαρξης τους την «τριτοβάθμια εκπαίδευση» και το διορισμό στο «δημόσιο», άλλη μια πονεμένη ιστορία. Καμιά προοπτική, κανένα όραμα, καμία διέξοδο. Μιζέρια και μίζες παντού.

Θέλει γκρέμισμα αυτό οικοδόμημα.

Όλο μεγάλα λόγια , και εξαγγελίες , Χαρατσια και κεφαλικοί φόροι ...

Αλλά να είστε σίγουροι ότι τίποτα ουσιαστικό δεν θα γίνει, γιατί αν γινόταν τότε θα υπήρχε η πιθανότητα να γίνουμε κράτος σοβαρό, και πιστεψτεμε αυτό δεν το θέλει κανένας . Ούτε εντός αλλά ούτε και εκτός συνόρων.

4 σχόλια:

A.K. είπε...

Εχω, προσωπικά, κουραστεί, να διαβάζω στα μπλογκ και στις εφημερίδες, ανακρίβειες, εμπάθειες, κατευθυνόμενα σχόλια και άρθρα για τους ΔΥ, τους μισθούς τους, τον αριθμό τους κτλ.
Ιδού λοιπόν μερικά στοιχεία για την αποκατάσταση της αλήθειας, έστω και μερικώς:

1)Είναι "κοινωνική μηχανική", να ωθείς αυτόν που παίρνει 600€ να συγκρουστεί με αυτόν που παίρνει 1500€, αντί να συγκρουστεί με αυτούς που υπερτιμολογούν με δισεκατομμύρια ευρώ συνολικά τα δημόσια έργα και τις προμήθειες των νοσοκομείων ! Απλά είναι τύφλωση που εμποδίζει να δούμε ποιος μας κλέβει !!
2) Στον ιδιωτικό τομέα εάν αξίζεις θα πας ψηλά γρηγορότερα και με καλύτερες αποδοχές. Στο δ.τ. όσο καλός και να είσαι θα ανέβεις όταν έρθει η ώρα σου και με ελαχιστότατη επιπλέον αμοιβή. Το επίδομα διευθυντή είναι 130 ευρώ μικτά. Για να μην πούμε για τα κομματικά παιχνίδια !
3) Οι δ.υ. έχουν μία κακώς εννοούμενη αλληλεγγύη. Σε συνδυασμό με ένα σύστημα αυστηρά προσανατολισμένο στη ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ (που ούτε αυτό επιτυγχάνει, ίδιον του ναπολεόντειου παραδείγματος που εν πολλοίς ενστερνίστηκε) και ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ οδηγεί στη διαφθορά. Λύσεις πολλές, καμμία από αυτές η άρση της μονιμότητας.
4) Μετά τον ΑΣΕΠ, οι θύλακες για ρουσφετολογικές προσλήψεις στο Δημόσιο ΜΟΝΙΜΩΝ υπαλλήλων έχουν μειωθεί σημαντικά.
5) Ο Δημόσιος Υπάλληλος είναι ΜΟΝΙΜΟΣ αλλά όχι ΙΣΟΒΙΟΣ !!! Πρίν ειπωθούν δημοσίως οι μπουρδολογίες της τηλεόρασης και κάθε άσχετου "ειδικού", προλαβαίνω και λέω ότι, ο δ.υ. μπορεί να απολυθεί εάν καταδικαστεί για απιστία, δόλο και βαρειά αμέλεια στη δουλειά του και επίσης εάν ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ (βλ. «θέση» του). Στην πράξη αυτό το τελευταίο δεν εφαρμόζεται γιατί πριν την κατάργηση όλοι παίρνουν μετάταξη για άλλες υπηρεσίες.
6) Στην Ελλάδα ο δημόσιος τομέας παραδοσιακά χρησιμοποιήθηκε και για κοινωνικούς λόγους και για μείωση της ανεργίας. Επιπλέον χρησιμοποιήθηκε για ρουσφέτια, τουλάχιστον μέχρι το νόμο Πεπονή (ΑΣΕΠ).
7) Μία από τις λύσεις για τη διαφθορά: η πλειοψηφία στα πειθαρχικά συμβούλια των δ.υ. σε δικαστές
8) Οποιος ζητάει άρση της μονιμότητας των δ.υ. (η γνωστή καραμέλα των τελευταίων 10-15ετών περίπου) δεν ξέρει ούτε την Ελλάδα, ούτε την ιστορία της, ούτε τις συνθήκες του δημοσίου και μάλλον θέλει να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια!! Η μονιμότητα έγινε για το καλό του πολίτη και όχι του δημοσίου υπαλλήλου !!!! Και όμως. Φανταστείτε στις σημερινές συνθήκες, ο δ.υ. να έχει να φοβάται και για την δουλειά του ! Η διαφθορά θα χτυπήσει ταβάνι. Τώρα ο δ.υ. μπορεί να αντισταθεί (όσοι το κάνουν) σε άνωθεν εντολή χωρίς να φοβάται την ανεργία. Τι θα γίνει όμως όταν δεν θα ξέρει αν θα πάει στη δουλειά αύριο;
9) Οι υπάλληλοι που εργάζονται στο δημόσιο τομέα δεν είναι όλοι δημόσιοι υπάλληλοι! Ακόμη, οργανισμός που έχει δημοσίους υπαλλήλους, μπορεί να μην ανήκει στο δημόσιο τομέα ! Υπέροχο ε;;

(Ακολουθεί συνέχεια)

A.K. είπε...

(Συνέχεια)
10) Αλλο πράγμα εννοούν οι οικονομολόγοι όταν λένε δημόσιο τομέα, και άλλο οι νομικοί!! Οι δεύτεροι αναφέρονται στο άρθρο 1, παρ.6 του νόμου 1256 του 1982 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Οι πρώτοι, ανάλογα με τη σκοπιμότητα που θέλουν να εξυπηρετήσουν !!
11) Η έννοια του δημοσίου υπαλλήλου. ΧΑΟΣ. Οποιον και να ρωτήσεις θα σου πει και μια απάντηση. Κατά τη γνώμη μου, δ.υ. είναι εκείνος που στο πρόσωπό του ισχύουν ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ: α) Ο διορισμός του (και όχι η τοποθέτησή ή η εκλογή του) δημοσιεύεται σε ΦΕΚ, β) δίνει όρκο, γ) οι πράξεις του (ή η άρνηση προς πράξη) και η υπογραφή του ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ το ελληνικό δημόσιο, δ) οι πράξεις του (ή η άρνηση προς πράξη) θεωρούνται ΑΥΤΟΜΑΤΑ νόμιμες και ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ τους πολίτες στην εφαρμογή τους (άσχετα αν καταπέσουν αργότερα στα δικαστήρια), δ) πληρώνεται από χρήματα του κράτους (και δεν εννοώ από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά ευρύτερα), ε) διέπεται από τον Υπαλληλικό Κώδικα ή από τον Κωδικα εργαζομένων στους ΟΤΑ
12) ΑΡΙΘΜΟΣ Δ.Υ. Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις! Ο αριθμός των δ.υ. εξαρτάται: α) από το τι ορίζουμε ως δημόσιο τομέα! β) τι θέλουμε ως κοινωνία να είναι ΔΗΜΟΣΙΟ και τι ΙΔΙΩΤΙΚΟ, γ) από το μέγεθος του στρατεύματος !, δ) από το πόσα είδη σχολείων θέλουμε, τι πρέπει να διδάσκεται σε αυτά και πόσοι μαθητές πρέπει να είναι μέσα σε κάθε τάξη των δημόσιων σχολείων ! Η μεγαλύτερη ομάδα του ελληνικού δημοσίου (όπως και να το ορίσεις) είναι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων. Αρα, παίζουν μεγάλο ρόλο στον συνολικό αριθμό των δ.υ., ε) η τεχνολογική εξάπλωση μέσα στις δημόσιες υπηρεσίες. Κατανοητό. στ) η ΗΘΕΛΗΜΕΝΗ και ΑΘΕΛΗΤΗ γραφειοκρατία (ή καλύτερα "γραφειοκρατικά βήματα") που γεννά την ανάγκη για δ.υ. εκεί που απλά δεν χρειάζονται, ζ) Οι εργασιακές σχέσεις του ιδιωτικού τομέα. Ναι του ιδιωτικού! Οσο χειρότερες είναι αυτές οι σχέσεις τόσο περισσότερες πιέσεις υπάρχουν για "υπεράριθμους" δημοσίους υπαλλήλους. η) Τις πελατειακές σχέσεις (λιγότερο στις μέρες μας), θ) από τη θέληση της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ να κάνει κοινωνική πολιτική (απέτυχε ή δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο, δεν πειράζει, βάλτον στο δημόσιο να φάει ένα πιάτο φαΐ). Επίσης μειούμενο στις μέρες μας. ι) Η θέληση κάποιον πολιτικών να έχουν «πολιτικά φέουδα», ιδρύοντας δημόσιες υπηρεσίες εκεί που δεν χρειάζεται. (Πάντα μιλάμε για μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους.)
13) Διαφθορά δ.υ.: υπάρχουν χιλιάδες δημόσιες υπηρεσίες. Σύμφωνα με τις εκθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη, τα συντριπτικά μεγαλύτερα προβλήματα παρουσίαζονται σε νοσοκομεία, δήμους, πολεοδομίες, εφορίες. Μένουν απ' έξω εκατοντάδες χιλιάδες δ.υ. σε δημόσιες υπηρεσίες που ΔΕΝ έχουν πρόβλημα!
14) Συμπεριφορά δ.υ. προς πολίτες. Μέγιστο θέμα. Μεγάλη η ευθύνη της παιδείας μας, του κάθε δ.υ. ατομικά. Μετά ΑΣΕΠ αυτό αλλάζει.
15) Με τα προηγούμενα συνδέονται ο ΦΑΤΡΙΑΣΜΟΣ των δ.υ., ο κακός εννοούμενος "συναδελφισμός", η έλλειψη ενός διαχρονικά σφυριλατημένου esprit de corps και το όραμα της κονής αποστολής, η έλλειψη ποινών (έστω και μικρών αλλά συχνών), η απουσία ή η υποστελέχωση νομικού συμβούλου ή τμήματος σε πολλές υπηρεσίες (!!), η πολυδαίδαλη νομοθεσία ακόμα και για τους ίδιους τους δ.υ., το "σβήσιμο" από τη συλλογική μνήμη του δημ. οργανισμού των γνώσεων ενός δ.υ. που συνταξιοδοτείται ή αποχωρεί...

Οπως καταλαβαίνετε, η συνθηματολογία είναι εύκολη. Οταν όμως θέλουμε να συζητάμε σοβαρά, τότε πρέπει και να εντρυφίσουμε λίγο περισσότερο.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία και το χρόνο σας.

mediaspotgr είπε...

Το ζήτημα της λειτουργίας του Δημόσιου τομέα το ζούμε στην καθημερινότητα μας. Ειναι ένα απόστημα που ελκύει πύον. Στην Ελλάδα το «δημόσιο» ήταν και είναι ένα είδος αποκατάστασης για τους πολίτες που διαθέτουν μπάρμπα στην Κορώνη. Είναι η «αμοιβή» της εξουσίας προς τους ιθαγενείς για να εξαγοράσουν το μέγιστο και ύψιστο δικαίωμα του πολίτη σε μια δημοκρατία.
Και από εκεί και πέρα αφού τα πράγματα είναι μια δοσοληψία, και το δημόσιο υπαλληλικό σύστημα και κατεστημένο που αποτελείται από τους ίδιους πολίτες που συνθέτουν τον εκλογικό κατάλογο, λειτουργεί μόνο του και αυτόνομο, με πυξίδα το «καλό» του υπαλλήλου, ενάντια στην εξυπηρέτηση του πολίτη και του κοινού καλού.
Ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι ταυτοσιμος με την πολιτική διαπλοκή και την διαφθορά στην χώρα, γιατί πάνω του βασίστηκε το οικοδόμημα της σύγχρονης ελληνικής απατεωνιάς .
Μαζί με τον δημόσιο τομέα ανδρώθηκαν γενεές και γενεές νεοελλήνων με το «σίγουρο» μεροκάματο, το αραλίκι, τον κομματισμό, τον «στρατευμένο» συνδικαλισμό, που είχαν και έχουν σαν άμεσο αποτέλεσμα το ξεκοκάλισμα του πλούτου του χώρας αυτής από το πολίτικο κατεστημένο και τους αφέντες του.
Ο δημόσιος τομέας δεν λειτουργεί στην Ελλάδα με γνώμονα την εξυπηρέτηση του πολίτη, λειτουργεί σαν άλλοθι για να βολέψει η κομματική μηχανή και τα προσωπικά συμφέροντα τα «δικά τους» παιδιά, που και αυτά με την σειρά τους καταπιέζοντας τον πολίτη θα εξαργυρώσουν σε χρήμα την όποια θέση τους δόθηκε.
Φτάνει πια , αυτό δεν είναι κράτος είναι τσιφλίκι του κάθε υπαλληλίσκου και του κάθε πολιτικάντη.

A.K. είπε...

Αγαπητέ οικοδεσπότη

Το σχόλιό σου είναι γενικόλογο. Τσουβαλιάζεις όλους τους Δ.Υ. σε αφορισμούς τηλεοπτικού - καφενειακού επιπέδου. Στα 15 σημεία που κατέθεσα έχεις να σχολιάσεις - παρατηρήσεις κάτι ;

Αναμένω με ενδιαφέρον.