Περιμένοντας τους επενδυτές…

 Και ενώ η κυβερνητική ορχήστρα παίζει στο χαβα της ,  με πρώτα βιολιά  όλους αυτούς που επι χρόνια υπέγραφαν συμφωνίες, παίρνανε μίζες, και ρήμαζαν την χώρα , οι μουζίκοι λιμοκτονούν.

Οι ίδιοι άνθρωποι , οι ίδιες και απαράλλακτες χιλιοειπωμένες φράσεις τα ίδια πάντα συμφέροντα, τα ίδια τερτίπια για να νέμονται την εξουσία και να θησαυρίζουν σε βάρος της χώρας και των πολιτών της.

Ένα παραμύθι που πάει χρόνια τώρα και ποτέ δεν τελειώνει.

Πολιτικά κόμματα που αντιπροσωπεύουν  επιχειρηματικά συμφέροντα και λειτουργούν σαν μηχανισμοί παραεξουσίας, σαν πόλοι αναγκαίας ύπαρξης όχι για να εκφράζουν τον λαό αλλά για να τον χειραγωγούν, να τον καταδυναστεύουν να τον εγκλωβίζουν και να του αφαιρούν κάθε δικαίωμα  δικής του έκφρασης και άποψης.  
Μηχανισμοί εξουσίας που σκοπό έχουν το μοίρασμα της κρατικής πίτας και το ξεκοκάλισμα του πλούτου της χώρας.

Πολίτες ζόμπι που είναι ικανοί να δώσουν αγώνες μεχρις έσχατων, ακόμα και απεργία πείνας να κάνουν για να μονιμοποιηθούν.  Υποτακτικοί δουλοπάροικοι, πολίτες μιας κοινωνίας που νοσεί βαθιά , δημόσιοι υπάλληλοι από την κοιλία της μάνας τους.

Στην Ελλάδα το κράτος είναι το κόμμα και οι θεσμοί είναι  οι αλήθειες του κόμματος, και το κόμμα είναι ο μηχανισμός άλωσης της εξουσίας με σκοπό την «κουτάλα», οι ψηφοφόροι είναι τα σκυλιά του κρεοπωλείου που περιμένουν το χασάπη να τους πετάξει το κόκκαλο.

Μπορεί λοιπόν να εκφραστεί η βούληση του σκεπτόμενου πολίτη μέσα από τούς θεσμούς αυτούς;

Μπορεί να συμμετέχει ο πολίτης που δεν είναι κομματικό φερέφωνο μέσα από τους θεσμούς που υπάρχουν και από την δομή του πολιτικού συστήματος που έχουμε ;;;

Και πως απεικονίζεται, πως αποτυπώνετε  η βούληση μου όταν μου επιβάλουν νόμους που η αποδοκιμασία μου προς το σύνολο των κομμάτων με την ψήφιση λευκού ή και άκυρου, προσμετράτε προς όφελος του πρώτου κόμματος;;;

Και τι δημοκρατία είναι αυτή που όταν ανεξάρτητα του τι ψηφίσει η πλειοψηφία, η μειοψηφία μπορεί να βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση με πριμοδοτήσεις εδρών και άλλα τέτοια ευτράπελα.

Θα πρέπει ο πολίτης να πορεύεται μόνο μέσα από τα κατεστημένα κόμματα και τους υπάρχοντες φορείς που οι συσχετισμοί του κατεστημένου του δημιούργησαν για να τον περιχαρακώσουν;;;

Δεν υπάρχει δηλαδή ούτε μια πιθανότητα στο εκατομμύριο, πολίτες, απλοί πολίτες να επαναστατήσουν στην ιδέα των προκατασκευασμένων πολιτικών μαγαζιών και να δημιουργήσουν φορείς που να τους εκφράζουν και να προωθούν τα αιτήματα τους για δημοκρατία και ελευθερία;;;

Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει ένα γεγονός όταν ωριμάσουν οι συνθήκες για να εκδηλωθεί.

Και όπως φαίνεται στην Ελλάδα δεν έχουν φυτευτεί ακόμα τα δένδρα που πάνω τους θα ωριμάσουν αυτοί οι καρποί .

Αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Είναι ο κόσμος της θέσης στο δημόσιο, είναι ο κόσμος του «να βολευτούμε», είναι αυτός που παίρνει το «φακελάκι», ο κόσμος της βίλας και του εξοχικού από τα «έξτρα», «της πάρτης μου» και της αρπαχτής.

Είναι ο κόσμος που είναι βουτηγμένος στη συναλλαγή, στην υποταγή και στο σκύψιμο εκεί που δεν τον παίρνει , και στο να γίνεται κόκορας εκεί που έχει την μικροεξουσία του.

Αυτός είναι ο κόσμος της καθημερινότητας στην Ελλάδα.

Να γίνονται όλοι γρανάζια ενός μηχανισμού που έδωσε τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, τον κομματισμό και τόσα άλλα .

Και αν δεν μπει δεν μαντρωθεί κανείς στις στάνες του τσοπάνη τότε τέλος δεν υπάρχει τίποτα άλλο;;; μετά από τους εκφραστές του συστήματος το χάος.

Ίσως όμως αυτό καταδεικνύει και την πραγματική ωριμότητα ή ανωριμότητα των πολιτών, ή τουλάχιστον μερικών, να διεκδικήσουν ή να αφεθούν στα χέρια άλλων που τους έχουν έτοιμες λύσεις και «δημοκρατικούς» παραδεισους .

Μιας και μονοί τους, ακηδεμόνευτοι, είναι σαν τα πρόβατα έξω από το μαντρί, πάντα να αποζητούν την ασφάλεια που τους δίνει ο τσοπάνης και τα σκυλιά που έχει για να φυλάνε.