Και όμως σχέδιο υπάρχει…

Από την πρώτη στιγμή υπήρχε και για τους εντος και για τους εκτός.

Μια μεγάλη παρτίδα συμβολαίων ασφάλιστρων κινδύνου επί των ελληνικών ομολόγων, τα λεγόμενα και CDS,  λήγουν στις 27 Απριλίου και στις 4 Μαΐου, οι ημερομηνίες είναι εξαιρετικά βολικές για την ελληνική κυβέρνηση και για την τριμελή επιτροπή εποπτείας του ελληνικού κράτος.

Μπορούν με εργαλείο τον εκφοβισμό και τον πανικό που φέρνουν οι αυξήσεις στα spreads  των ελληνικών ομολόγων και στα CDS να «παίξουν» για μια ακόμα φορά με το φόβο και τον τρόμο των πολιτών και να επιβάλουν αυτά που θέλουν και έχουν σχεδιάσει από πολύ καιρό πριν.

Είναι αξιοσημείωτο όμως  πως μια τόσο πολύ ρηχή αγορά όπως αυτή των ελληνικών ομολόγων, που ο ημερήσιος τζίρος  μόλις και μετα βίας φτάνει τα 10 και 15 εκατομμύρια ευρω, με πράξεις αγοραπωλησίας να γίνονται κάθε 1 ή και 2 ώρες, να μπορεί να φέρνει τέτοιο πανικό, χωρίς κάνεις να κάνει τίποτα.

Ουσιαστικά το απολυτό «όπλο» μαζικού πανικού στοιχίζει ελάχιστα στους χειριστές του, αφού μια ή και δυο πράξεις στην αγορά ομολόγων, ύψους ενός ή και δυο εκατομμυρίων ευρω, είναι ικανές να εκτινάξουν το επιτόκιο των ομολόγων στα ύψη και να κατακρημνίσουν την ονομαστική αξία των τίτλων του ελληνικού δημόσιου.  Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα 10ετη ελληνικά ομόλογα  διαπραγματεύονται στο 58% της ονομαστικής τους άξιας .

Αναφορικά με τις ιδιωτικοποιήσεις των επιχειρήσεων που το ελληνικό δημόσιο κατέχει,  πιστεύουμε ότι δεν θα μπορούσαν να έρθουν σε καλύτερη χρονική περίοδο για τους «επενδυτές», γι΄αυτό και αυτή η χρονική επιλογή για την εξαγγελία τους.

Οι «επενδυτές» θα αγοράσουν σαν άλλοι μαυραγορίτες της κατοχής δημόσια περιουσία  με ψίχουλα , ξέροντας σίγουρα ότι θα τους αποφέρει η «επένδυση» αυτή τεράστια κέρδη. Κακά τα ψέματα τα πάντα μπορείς να στερηθείς αλλά όχι το νερό, το ρεύμα, τις επικοινωνίες, τα λιμάνια, τους δρόμους, και τόσα άλλα που βγαίνουν στο σφυρί.

Το δίλλημα ΔΕΚΟ που τις λιμενονονται τα συνδικαλιστικά λαμογια ή ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι πειστικό, ούτε το ένα άλλα ούτε και το άλλο. Υπάρχει και άλλος δρόμος , να εξυγιανθούν οι επιχειρήσεις που είναι κερδοφόρες από τα παντός είδους τρωκτικά,   και να είναι περιουσία του ελληνικού λαού,  αφού τα αγαθά και οι υπηρεσίες που παράγουν είναι απαραίτητες για τους Έλληνες πολίτες.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι  η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με την μορφή  που περιγράψαμε σε παλαιότερες αναρτήσεις μας , και που είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την ιδιωτικοποιήσεις  της δημόσιας περιουσίας , θα γίνει πριν τις ιδιωτικοποιήσεις και όχι μετά. Το γιατί είναι προφανές , γι΄αυτό πιστεύουμε ότι η αναδιάρθρωση με επιμήκυνση σε πρώτη φάση και μείωση του επιτοκίου είναι πολύ κοντά.

 Άλλωστε η Γερμανία έχει ήδη έτοιμη την άλλη λύση του κουρέματος και της ουσιαστικής πτώχευσης της Ελλάδας,  αν δεν απόδοση η επιμήκυνση, με την αναθεώρηση της Λισαβόνας, η οποία αφήνει διάπλατα τις πόρτες ανοικτές για την ελληνική πτώχευση όποτε εκείνη το κρίνει ότι πρέπει να γίνει, τόσο απλά. Αλλά για να μπορεί να  χρησιμοποιήσει το μαστίγιο μας δίνει πρώτα το καρότο, αφού πρέπει να συναινέσουμε στην αλλαγή της συνθήκης της Λισαβόνας. 

Οι πολίτες όταν μια μέρα ξυπνήσουν από τον λήθαργο θα δουν   την φυλακή που τους έχουν κτίσει, η οποία διαθέτει και αίθουσα εκτελέσεων.
 Όχι ότι η προηγουμένη κατάσταση ήταν καλύτερη για τον μέσο πολίτη, αλλά εδώ έχουμε την εξέλιξη της , το αποτέλεσμα της χρόνιας κλεπτοκρατιας που δημιούργησε και συντήρησε  το διεφθαρμένο σύστημα , τωρα έχουμε την εκτέλεση μετά την φυλάκιση.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει το ένα αν δεν υπήρχε το άλλο, δεν θα μπορούσε να υπάρξει η εκτέλεση αν δεν υπήρχε η χρόνια κλεψιά, η διαφθορά, ο κομματισμός, η ατιμωρησία,  η κατάλυση του κράτους, η στρέβλωση κάθε έννοιας δικαιοσύνης. Γι΄όλα αυτά όμως ο πολίτης είναι υπεύθυνος…