Ζητούν από την κυβέρνηση, την κάθε κυβέρνηση, παροχές και χρήμα όπως το παιδάκι ζητά από τους γονείς του περισσότερο χαρτζιλίκι, αντί να ζητούν να διαφεντεύουν μόνοι τους τη ζωή τους και τις τύχες τους. Αντί να ζητούν η βούληση τους να είναι αυτή που θα κατευθύνει και θα χαράζει την πορεία της χώρας που ζούνε.
Ο σκλάβος μιλάει πάντα για τις παροχές που περιμένει από τον αφέντη του, πολλές φορές γκρινιάζει και άλλες κοιμάται ευτυχισμένος γιατί του δώσανε καινούργιο στρώμα και τον ταΐσανε καλύτερα
Ο ελεύθερος στο φρόνιμα πολίτης, αν και πολιορκημένος, ζητά, μάχεται και απαιτεί να ορίζει εκείνος την μοίρα του με τις δικές του αποφάσεις, τόσο απλά.
Ο ελεύθερος στο φρόνιμα πολίτης, αν και πολιορκημένος, ζητά, μάχεται και απαιτεί να ορίζει εκείνος την μοίρα του με τις δικές του αποφάσεις, τόσο απλά.
Οι θεσμοί είναι εκείνοι που εξασφαλίζουν την συμμετοχή του πολίτη στα δρώμενα ή τον αφήνουν απέξω, παρατηρητή της ζωής του, των γεγονότων και των εξελίξεων.
Οι θεσμοί δίνουν την δυνατότητα στον πολίτη να συμμετέχει, του κατοχυρώνουν την κυριαρχία του ή του αφαιρούν την δυνατότητα συμμετοχής, αλλοιώνοντας την βούληση του, μεταθέτοντας την λήψη των αποφάσεων σε άλλα κέντρα.
Οι θεσμοί δίνουν την δυνατότητα στον πολίτη να συμμετέχει, του κατοχυρώνουν την κυριαρχία του ή του αφαιρούν την δυνατότητα συμμετοχής, αλλοιώνοντας την βούληση του, μεταθέτοντας την λήψη των αποφάσεων σε άλλα κέντρα.
Ο πολίτης πρέπει να έχει την δυνατότητα να εκφράσει την βούληση του, και να την εκφράσει έμπρακτα. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της δημοκρατίας, αποφασίζει ο πολίτης, ο λαός, κανείς άλλος εκτός απ’ αυτόν.
Αυτή είναι η μάχη για την οποία ο πολίτης πρέπει να πολεμήσει, για να πηγάζει η εξουσία και να εξασκείται από το λαό.
Τι και αν όμως τους αποκλείουν από την συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα, τι και αν τους στερούν κάθε δυνατότητα έκφρασης, τι και αν αλλοιώνουν την βούληση τους με παρωδίες εκλογικών νόμων, τι και αν τους αρπάζουν τον ιδρώτα τους με μίζες, με δομημένα ομόλογα, με φακελάκια, και με κάθε λογής άλλα τερτίπια και καμώματα, αυτοί ζητούν μόνο χρήμα.
Λίγα ή περισσότερα ευρώ ακόμα για να το βουλώσουν, για να αποτραβηχτούν ήσυχοι και να αφήσουν τους άλλους, τα αφεντικά, να κάνουν την δουλειά τους.
Λίγα ή περισσότερα ευρώ ακόμα για να το βουλώσουν, για να αποτραβηχτούν ήσυχοι και να αφήσουν τους άλλους, τα αφεντικά, να κάνουν την δουλειά τους.
Δεν έχουν μάθει ακόμα, και δεν θέλουν, να είναι ελεύθεροι. Αυτοί έτσι μάθανε, στο «διορισμό», στη λοβιτούρα, στη κλάψα, στο ψέμα, στη μικροαπατεωνιά, στο «γλείψιμο», και στο προσκύνημα.
Πουλάνε την ψυχή τους για λίγα ευρώ, για να έχουν την «ησυχία» τους μέσα στο κλουβί τους.
Αυτός ο λαός αξίζει τελικά των δεινών του.
Κυρίαρχε λαέ...
Αυτός ο λαός αξίζει τελικά των δεινών του.
Κυρίαρχε λαέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου