Το ζήτημα της λειτουργίας του Δημόσιου τομέα το ζούμε στην καθημερινότητα μας. Ειναι ένα απόστημα που ελκύει πύον. Στην Ελλάδα το «δημόσιο» ήταν και είναι ένα είδος αποκατάστασης για τους πολίτες που διαθέτουν μπάρμπα στην Κορώνη. Είναι η «αμοιβή» της εξουσίας προς τους ιθαγενείς για να εξαγοράσουν το μέγιστο και ύψιστο δικαίωμα του πολίτη σε μια δημοκρατία.
Και από εκεί και πέρα αφού τα πράγματα είναι μια δοσοληψία, και το δημόσιο υπαλληλικό σύστημα και κατεστημένο που αποτελείται από τους ίδιους πολίτες που συνθέτουν τον εκλογικό κατάλογο, λειτουργεί μόνο του και αυτόνομο, με πυξίδα το «καλό» του υπαλλήλου, ενάντια στην εξυπηρέτηση του πολίτη και του κοινού καλού.
Ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι ταυτοσιμος με την πολιτική διαπλοκή και την διαφθορά στην χώρα, γιατί πάνω του βασίστηκε το οικοδόμημα της σύγχρονης ελληνικής απατεωνιάς .
Μαζί με τον δημόσιο τομέα ανδρώθηκαν γενεές και γενεές νεοελλήνων με το «σίγουρο» μεροκάματο, το αραλίκι, τον κομματισμό, τον «στρατευμένο» συνδικαλισμό, που είχαν και έχουν σαν άμεσο αποτέλεσμα το ξεκοκάλισμα του πλούτου του χώρας αυτής από το πολίτικο κατεστημένο και τους αφέντες του.
Ο δημόσιος τομέας δεν λειτουργεί στην Ελλάδα με γνώμονα την εξυπηρέτηση του πολίτη, λειτουργεί σαν άλλοθι για να βολέψει η κομματική μηχανή και τα προσωπικά συμφέροντα τα «δικά τους» παιδιά, που και αυτά με την σειρά τους καταπιέζοντας τον πολίτη θα εξαργυρώσουν σε χρήμα την όποια θέση τους δόθηκε.
Φτάνει πια , αυτό δεν είναι κράτος είναι τσιφλίκι του κάθε υπαλληλίσκου και του κάθε πολιτικάντη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου