...Καληνύχτα Τζον μπόιΚάπου και το γράψιμο στα ιστολογία λειτουργεί σαν υπεκφυγή και σαν περιχαράκωμα σε εκείνα που θεωρεί αυτός που γράφει ως σημαντικά.
Δημιουργούνται ομάδες και δικτυώνονται όλοι γύρω από πράγματα που τους είναι γνωστά και τους αντιπροσωπεύουν. Βρίσκουν την ασφάλεια της παρέας .
Όλη η δραστηριότητα όλη η ενεργητικότητα γύρω από το πληκτρολόγιο και την οθόνη ενός υπολογιστή, έξω από κάθε ουσιαστική και καθοριστική προσπάθεια για οποιαδήποτε αλλαγή.
Αναλωνόμαστε όλοι στα ίδια, ίσως γιατί δεν μπορούμε να αποκτήσουμε αυτά που θέλουμε, και βεβαία δεν προσπαθούμε πραγματικά και γι΄αυτό.
Η προσπάθεια θέλει αγώνα, αίμα, θυσίες, ενώ το πληκτρολόγιο απλώς μερικά πατήματα στα πλήκτρα με τα γράμματα για να σχηματίσουν λέξεις. Λέξεις όμως που δεν γίνονται η απαρχή για κάτι νέο, λέξεις που δεν γίνονται το ξεκίνημα για κάτι καθοριστικό στην πορεία μας, για κάτι που θα μεταβάλει και εμάς ως άτομα αλλά και την πραγματικότητα που βιώνουμε.
Λέξεις που λέγονται απλώς, περιγράφοντας την δική μας κατάσταση, η δράση δεν θέλει λέξεις , όταν συνειδητοποιείς τι χρειάζεται δρας.
Πιστεύω ότι όλοι ξέρουμε για την διαφθορά, και κυρίως για την δικιά μας διαφθορά την προσωπική, μιας και αποτελούμε και εμείς γρανάζια και εξαρτήματα, στο μέτρο που μας αναλογεί και που μπορούμε, του μηχανισμού της διαφθοράς που μέσα του κινούμαστε.
Όλοι βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά τι γίνεται δίπλα μας, από την στιγμή που ξυπνάμε μέχρι την στιγμή που πάμε για ύπνο, κάθε μέρα.
Τα ιστολογία είναι το μέσο που μπορεί να ξεσπά ο κάθε καταπιεσμένος επειδή δεν έχει την δύναμη και την θέληση να αλλάξει τα πράγματα. Του αρκεί να βαυκαλίζεται ότι έτσι συμβάλει στην αλλαγή.
Ο συγγραφέας του ιστολογιου.
9 σχόλια:
Προσωπικά ξεκίνησα το blog από θέληση να πω κάτι. Μετά δεν είχα κάτι να πω και το παράτησα. Αυτό είχε σαν συνέπεια να βγω έξω και να τα δω από κοντά. Να πάω κατά τύχη σε μία πορεία και να συλλάβουν την κοπέλα μου και εμένα να με σαπίζουν. Αυτό ήταν ο καταλύτης. Από εκεί και πέρα άρχισα να γράφω σαν τρελός στα μπλόγκς , να με ενδιαφέρουν τα πάντα και να ζητάω δικαιοσύνη.
Όμως διαβάζοντας διάφορα κείμενα και έχοντας κάνει αυτή την σκέψη αρκετές φορές πριν, καταλαβαίνω τώρα ότι όντως αυτός είναι ένας ακόμα μικρόκοσμος. Το κατάλαβα γιατί πολλούς τους νοιάζουν ακόμα και οι νόμοι εδώ μέσα(δεν το λέω με κακή έννοια).
Όλοι πάνω κάτω κάτι γράψαμε για το παρκάκι στην Κύπρου αλλά λίγοι πήγαν. ίσως πολλοί να μην μπορούν και άλλοι να βαριούνται ή το χειρότερο: να έχουν να κάνουν post...
Οι λέξεις θα πρέπει να προσδιορίζουν τα νοήματα και αυτά με την σειρά τους να γενούν την ανάγκη για δράση.
Στην μποκοσφαιρα όμως η ανακύκλωση λειτουργεί καταπραϋντικά, δίνει άλλοθι στην αδράνεια, γιατί η πραγματική δράση και ο αγώνας δίνεται στον τόπο που συντελείτε η αδικία.
Ενημερώνοντας τους πολίτες γι΄ αυτή την αδικία, και κάνοντας γνωστά γεγονότα και καταστάσεις θα περίμενε κανείς μια συλλογική αντίδραση, αυτο ομως δυστυχώς δεν αυξάνει τον αριθμός των ατόμων που αντιδρούν στην πραγματική ζωή εναντία σε αυτά που αναφέρονται στα ιστολογια. Τα ιστολογια γίνονται ο τόπος που δίνονται πλέον οι μάχες εικονικά, αφαιροντας έτσι κάθε πραγματική προσπάθεια για αλλαγή, για κινητοποίηση , ζώντας την παθητικότητα της βερμπαλιστικής αντιπαράθεσης.
Ενώ ο άλλος πεθαίνει εμείς συζητάμε, ενώ θα έπρεπε να προστρέχουμε όταν βλέπουμε το δίκαιο να νικιέται απο το άδικο.
Έτσι κατασκευάζομε άλλο ένα high tech χώρο που μπορούμε να διοχετεύουμε την αντίδραση μας ανακυκλώνοντας την μεταξύ μας χωρίς να κάνουμε τίποτα πραγματικά για οτιδήποτε.
Είναι με αλλά λόγια, το ιστολογιο, το δικό μας άλλοθι απέναντι στην πλευρά του εαυτού μας που ζητάει δράση, που ζητάει πράγματα που δεν τα βρίσκει στην ζωή που ζει.
Έχετε δίκιο φίλοι μου.
Οι περισσότεροι ζούνε μέσα από τα blogs μία εικονική πραγματικότητα. Έχουν για παράδειγμα μια second life, αυτή που θα ήθελαν να είχαν στην πραγματικότητα.
Όμως ακόμα και σ' αυτή την εικονική πραγματικότητα, κουβαλούν τη προσωπική δειλία τους, τα κομματικά τους συμπλέγματα και το "αλάνθαστο" μικροεγώ τους.
Ξεκίνησα και εγώ ένα blog. Το άφησα όμως. Ακόμα και όταν με ψέκασαν με χημικά. Ακόμα και όταν οι αδικίες με έπνιγαν. Για μένα πλέον το blog σημαίνει ‘ανάγκη για διάλογο’, διάλογο όχι για όλα, αλλά για τα θέματα που εμείς έχουμε επιλέξει να θίξουμε στα blogs που στο συγκεκριμένο, προσωπική μου άποψη είναι ότι το βασικό θέμα είναι η δημοκρατία, μια δημοκρατία χωρίς ‘επίθετα’. ‘Ανάγκη για επαφή με άλλους ανθρώπους’, όχι όμως κάθε είδους επαφή (κρίνοντας κυρίως από τον εαυτό μου). Αυτό που ζητάω δεν είναι μια επαφή φιλική ή ερωτική, άλλωστε για αυτά τα πράγματα υπάρχουν τα διάφορα άλλα ‘εργαλεία’ (!), ζητάω την επαφή με αυτούς που θέλουν να συζητήσουν, να στοχαστούν και γιατί όχι κάποια στιγμή να πράξουν από κοινού πράγματα με βάση το θέμα διαλόγου που ανέφερα πιο πάνω. Και υπό αυτήν την έννοια για ποιο λόγο αυτός ο ‘διάλογος’, αυτή η ‘επαφή’ να είναι ‘ψηφιακή’ και όχι ‘φυσική’ (αν το επιτρέπουν βέβαια οι γεωγραφικοί περιορισμοί); Γιατί να μείνουμε στην ανωνυμία του διαδικτύου; Γιατί να μην βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο; Γιατί να μην γνωρίσω από κοντά τον ‘mediaspotgr’, του οποίου τα γραπτά με εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό, ή τον ‘Jimmy Kane’ μέσα στο κλίμα διαλόγου και συζήτησης των πραγμάτων που μας απασχολούν; Μήπως δεν έχουμε το χρόνο; Ή ίσως καλύτερα μήπως δεν θέλουμε να διαθέσουμε τον χρόνο να ικανοποιήσουμε αυτήν την ανάγκη; Την θεωρούμε περιττή; Ίσως είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρούμε τον χρόνο μέσα στα τόσα άλλα που ‘πρέπει’ να κάνουμε. Μήπως αυτό που προτείνω είναι ‘τολμηρό’; Για να μην παρεξηγηθώ δεν θεωρώ πως πρέπει να σταματήσουν τα blogs, κάθε άλλο. Απλά να μην μένουμε (επαναλαμβάνω όσο μας το επιτρέπει η γεωγραφία!) μόνο στην επικοινωνία μέσω διαδικτύου. Ας προχωρήσει ένα βήμα πιο μπροστά. Ένα βήμα κάθε φορά. Ένας καφές και μια συζήτηση-γνωριμίας με βάση το θέμα που μας έκανε να γνωριστούμε εξ’ αρχής. Είμαστε άνθρωποι, μη-τέλειοι, διαφορετικοί σε πολλά θέματα, αλλά με κοινές απόψεις (έως ένα βαθμό) με αυτά που συζητάμε στο blog. Η τεχνολογία των blogs και του internet δημιούργησε τον τρόπο για να ‘γνωριστούμε’ ψηφιακά. Η ζωή όμως είναι ‘πραγματική’ όχι ‘ψηφιακή’ άρα, πάντα κατά την γνώμη μου, τα blogs εξυπηρετούν ένα σημαντικό σκοπό: την κατάργηση των αποστάσεων, φυσικών και μη, για την επικοινωνία μεταξύ πολλών ‘διαφορετικών’ ατόμων. Αλλά αν μείνει αυτή η επικοινωνία μόνο σε αυτό το επίπεδο θα είναι πάντα ελλιπείς. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε ως ‘εμπειρία’ πολλών χρόνων την φυσική επικοινωνία όχι την ψηφιακή και η δεύτερη είναι θεμιτή μόνη της, για μένα πάντα, μόνο όταν η φυσική μας υπόσταση δεν επιτρέπει την φυσική επαφή. Όταν όμως έχουμε επιλέξει συνειδητά (για τους δικούς του λόγους ο καθένας) να μείνουμε μόνο στην ψηφιακή επικοινωνία τότε ο ‘εγωκεντρισμός’ του blog είναι μια απόλυτα λογική απόρροια αυτής της επιλογής. Για μένα πάντα, η ψηφιακή επικοινωνία πρέπει να συμπληρώνει την φυσική και όχι να την αντικαθιστά.
Ευχαριστώ.
Συμφωνώ με την πρόταση σου ανώνυμε φίλε (αν μου επιτρέπεις το χαρακτηρισμό) .
Ίσως πρέπει να περάσουμε σε πιο ουσιαστικές κινητοποιήσεις, ίσως πρέπει να δούμε τρόπους αντίδρασης που μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα καλύτερο από την παθητικότητα του γραψίματος στο ιστολογιο.
Ίσως πρέπει να μοιραστούμε με την μειοψηφία που ασφυκτια, και έχει τα ίδια οράματα, τις απόψεις μας για την εξεύρεση τρόπων που θα μας δραστηριοποιούν ουσιαστικά, και να θέσουμε κοινούς στόχους, ίσως θα πρέπει να συνενώσουμε τις φωνές μας για να ακούγονται περισσότερο και δυνατότερα.
Γιατί αυτό που ζητάμε είναι ελευθερία, από εκεί αρχίζουν όλα, αυτή είναι η αφετηρία μας, και η ελευθερία δεν εχει δεσμεύσεις, δεν εχει παρτωνους, δεν εχει σκοπιμότητες.
Δεν πιστεύω στις εκ αποκαλύψεως αλήθειες. Δεν έχω κάτι ολοκληρωμένο για να προτείνω άλλωστε δεν πιστεύω στις ολοκληρωμένες προτάσεις, αυτό που προτείνω είναι το ένα βήμα παραπέρα από το ιστολογιο, προτείνω να βρεθούμε να θέσουμε τους προβληματισμούς μας και να δούμε τρόπους άμεσα, για το πως στην πραγματική ζωή θα μπορούσαμε να έχουμε ουσιαστική συμβολή, γι΄ αυτά που διεκδικούμε.
Συμφωνώ με την πρόταση σου να βρεθούμε mediaspotgr. Είναι πιστεύω το ακριβώς επόμενο βήμα. Ούτε εγώ έχω κάτι ολοκληρωμένο στο μυαλό μου. Ένας από τους λόγους άλλωστε που θεωρώ μια τέτοια συνάντηση σημαντική είναι ακριβώς ότι ακόμα και μόνο δυο μυαλά είναι καλύτερο από ένα. Θεωρώ επίσης ότι οποιαδήποτε σκέψη για ‘δημοκρατία’ εμπεριέχει και την έννοια του διαλόγου που, για μένα τουλάχιστον, η δυνατότητα ενός ορθά δομημένου διαλόγου-συζήτησης στον φυσικό κόσμο αποτελεί, ακόμα κι αυτό, μια πρόκληση. Η ικανότητα να κάνω έναν τέτοιο διάλογο αποτελεί για μένα ένα πεδίο συνεχούς βελτίωσης γιατί πολύ απλούστατα δεν έμαθα ποτέ στο σχολείο να κάνω διάλογο. Επιπροσθέτως, δεν είμαι της άποψης πως σε όλα τα blogs γίνεται διάλογος. Σε αρκετά από αυτά, αν όχι στα περισσότερα, γίνεται κυρίως μια κατάθεση της προσωπικής άποψης του καθενός και όχι ‘διάλογος’. Σαφώς και αυτό είναι ένα ‘επίπεδο’ διαλόγου. Η φυσική όμως συνάντηση, πάντα κατά την γνώμη μου, θα μας δώσει και μια ευκαιρία να ξεπεράσουμε αυτό το επίπεδο και να πάμε σε ένα άλλο που θα μπορεί, ίσως, να οδηγήσει και σε μια πιο ‘ουσιαστική συμβολή, για αυτά που διεκδικούμε’.
Αναφορικά με τα πρακτικά της συνάντησης εγώ βρίσκομαι Αθήνα. Μπορούμε να συζητήσουμε τυχόν εναλλακτικές τοποθεσίες εάν οι υπόλοιποι ενδιαφερόμενοι δεν βρίσκονται Αθήνα.
Ευχαριστώ,
Πρώην Ανώνυμος-Little Dirty Mosquito
-Athina kai egw-
Νομίζω ότι το επόμενο βήμα πρέπει να είναι η κοινή δράση γι΄ αυτά που πιστεύουμε και θεωρούμε πρωταρχικά και σημαντικά.
Αυτά που καθορίζουν την ουσιαστική θέση του ανθρώπου και του πολίτη στην κοινωνία.
Ο σκλάβος μιλάει πάντα για τις παροχές που περιμένει από τον αφέντη του πολλές φορές γκρινιάζει και άλλες κοιμάται ευτυχισμένος γιατί του δώσανε καινούργιο στρώμα και τον ταΐσανε καλυτέρα.
Ο ελεύθερος στο φρόνιμα πολίτης, αν και πολιορκημενος, ζητά μάχεται και απαιτεί να ορίζει εκείνος την μοίρα του με τις δικές του αποφάσεις , τόσο απλά.
Με γνώμονα την διεκδίκηση και της δικής μας μοίρας μπορούμε να βρούμε τρόπους συλλογικά να αγωνιστούμε και να ευαισθητοποιήσουμε και άλλους που έχουν κοινές απόψεις με μας και πόθο για δημοκρατία.
Είμαι ανοικτός σε κάθε πρόταση για συνάντηση.
Καλησπέρα Jimmy Kane και mediaspotgr. Από ότι καταλαβαίνω ο τόπος συνάντησης είναι η Αθήνα. Μένει να ορίσουμε ένα πιο συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Είμαι ανοικτός για οποιοδήποτε χώρο-περιοχή απλά θα με βόλευε αν η συνάντηση γινόταν απογευματινές ώρες. Η επόμενη ερώτησή μου αφορά περισσότερο τι είδους συνάντηση επιθυμούμε και είναι ίσως ένα πρώτο πεδίο διαλόγου. Θεωρείτε πως πρέπει να ορίσουμε ένα-δύο βασικούς άξονες συζήτησης και να απευθύνουμε ανοικτή πρόσκληση σε όποιον επιθυμεί ή προτιμάτε αυτή η πρώτη συζήτηση να είναι σχετικά κλειστή και να απευθύνεται κυρίως στους επισκέπτες του blog ή και ακόμα της σχετικής μόνο ανάρτησης ‘Μερικές «παράξενες σκέψεις»’; Εγώ προσωπικά τείνω προς την δεύτερη περίπτωση. Είμαι της γνώμης πως για αρχή θα γίνει καλύτερη συζήτηση όταν οι συμμετέχοντες θα έχουν μια κοινή βάση, π.χ. το blog ή την συγκεκριμένη ανάρτηση. Παρόλη την μικρή βέβαια εμπειρία που έχω στο θέμα ‘δημοκρατίας’ έχω ήδη καταλάβει πως αυτός ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί 'ποικιλοτρόπως'. Οπότε και θεωρώ πως αν η πρώτη συνάντηση γίνει στα ‘όρια’ του blog, στο οποίο αυτός ο όρος δίνεται αρκετά ξεκάθαρα για κάθε ενδιαφερόμενο, η συζήτηση θα ξεκινήσει από μια πιο συγκεκριμένη βάση ως προς έναν βασικό της όρο.
Ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου