Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Μήπως, λέω μήπως έχουμε αυτό που μας αξίζει;

"Ο σκλάβος στο έσχατο όριο της υποδουλώσεώς του χάνει την επιθυμία του να είναι ελεύθερος."

Η ερώτηση είναι μια και απλή, μπορεί τελικά να αλλάξει κάτι;

Η απάντηση το ίδιο απλή και σύντομη, όχι.

Όσο το σύστημα των θεσμών θα δίνει την δυνατότητα στα κόμματα και τους πολιτικούς να κυβερνούν χωρίς να ελέγχονται , και χωρίς να αντιπροσωπεύουν τον λαό, τόσο οι πολίτες της χώρας θα υποφέρουν και θα υποβαθμίζονται.

Και είναι λογικό να συμβαίνει αυτό. Όταν δίνεις σε κάποιον την άδεια να σε κυβερνήσει, να σου επιβάλει νόμους, και να επιβάλει και την εκτέλεση τους χωρίς να σε ρωτήσει, ουσιαστικά του δίνεις την άδεια να ορίζει και την ζωή σου.

Έτσι λοιπόν το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να παρατηρούμε ως απλοί θεατές, να ξεδιπλώνονται μπροστά μας σκάνδαλα, καταχρήσεις εξουσίας, προώθηση ιδιωτικών συμφερόντων, απολυταρχικές διοικήσεις, και αλλά παρόμοια.
Και το μόνο πεδίο αντιπαράθεσης θα είναι πάντα το προσωπικό, λειτουργώντας σαν βαλβίδα ασφαλείας και μέσω εκτόνωσης, προσωποποιώντας τα δεινά όλου του κατεστημένου, σε μερικά πρόσωπα.

Η εξουσία, για να υπάρξει αλλαγή, πρέπει να πηγάζει πραγματικά απ’ το λαό, και να είναι για το λαό.
Οι φιέστες και τα πανηγύρια κάθε τέσσερα χρόνια, δεν εξασφαλίζουν ικανό άλλοθι στο βαθιά διεφθαρμένο και αντιδημοκρατικό σύστημα.
Ο λαός, οι πολίτες ψηφίζουν, μη έχοντας άλλη επιλογή, τους δυνάστες τους, σε ένα παιχνίδι στημένο από αυτούς που νέμονται την εξουσία και κρατούν τα ηνία της χώρας.

Μια ατελείωτη εναλλαγή προσώπων είναι οι πολιτικές εξελίξεις, αφήνοντας ανέπαφο το σύστημα διακυβέρνησης, και αφήνοντας τους πολίτες έξω από αυτό.

3 σχόλια:

Jimmy Kane είπε...

Θα σου απαντήσω με ένα πόστ από το μπλόγκ μου.

Ήρθα σε τούτο το κόσμο μη γνωρίζοντας κανέναν.
Είπαν ότι προστατεύομαι.
”Εμείς φτιάξαμε αυτόν τον κόσμο”.
Μας προστατεύει από τον ληστή,
από τον φονιά.
Είναι τίμιο και δημοκρατικό.
Συνεισφέρουμε.


Με ληστεύει όμως,
φονεύει το είδος μου,
σε όλο τον κόσμο,
κατά κοπάδια.
Δεν με ακούει.
Ούτε με τιμά.


Οι διπλανοί μου δεν με βοηθούν.
Με κλέβουν και ξεχνούν πως βρίσκομαι εδώ.
Με χτυπούν,με κοροϊδεύουν κι' όμως από τον ιδρώτα και την βρώμα μου τρώνε το ψωμί τους.

Όμως ξεχνούν την φωτιά,το αίμα και την γη.
Την μάνα τους που τους γέννησε.
Το ένστικτο και την πνοή τους.

Αν δεν είχα χαζέψει το είδωλο μου στον καθρέπτη,
το αν είμαι άνθρωπος θα αναρωτιόμουν.
Αν όλα αυτά είναι άνθρωπος.
Αν στην λέξη αυτή του “ανθρώπου” προσέδωσαν λάθος τιμές.

J.K.

mediaspotgr είπε...

Οι άνθρωποι δημιουργούν τα συστήματα . Και ότι να δημιουργηθεί αν δεν έχει την πλατιά αποδοχή της μεγάλης πλειοψηφιας των ατόμων που αποτελούν την κοινωνία ποτέ δεν μπορεί αυτός ο σχηματισμός να διαρκέσει.
Αν οι άνθρωποι δεν αποδέχονται και δεν υιοθετούν τις αρχές της κοινωνίας την οποία αποτελούν και είναι μέλη της τότε η κοινωνία αυτή αργά η γρήγορα θα ακολουθήσει την γραμμή της μεγάλης πλειοψηφιας του κόσμου.

Τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί στο σύνολο των ατόμων αν δεν υπάρχει η αποδοχή γι΄ αυτό από τους ιδίους, αν δεν το δέχονται οι ίδιοι. Και όλες οι κοινωνίες , τουλάχιστον αυτές που γνωρίζω, μηδενος εξαιρουμένης, βασιστήκαν στην εκμετάλλευση του ανθρώπου απο άνθρωπο. Αντικατοπτρίζοντας έτσι και αντιπροσωπεύοντας τις ατομικές προθέσεις και αρχές των μελών της.

Η αλλαγή για να είναι πραγματική πρέπει να βασίζεται στην ατομική συνειδητοποίηση του τι πρέπει να αντιπροσωπεύει και να αναζητά ο άνθρωπος.

Jimmy Kane είπε...

Θα συμφωνήσω απολύτως!
Από εμάς προφανώς και ξενικάει!!!
Και σε εμάς ατομικά βασίζεται.