Το νέο δόγμα της δουλειάς και της κατανάλωσης δημιουργεί δούλους και αφεντικά. Προϋποθέτει όμως κοινωνική «ησυχία», για να μπορεί ο καταναλωτής να κάνει τις αγορές του υπό την υπόκρουση της μουσικής του καταστήματος που ψωνίζει.Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό μου είναι σκηνές από ταινίες του κινηματογράφου. Που ενώ οι Γερμανοί γλεντοκοπούν με τους συνεργάτες τους, τις κοκόνες τους, και τα άτομα που πάντα στηρίζουν την κάθε εξουσία, έξω ο λαός πεινάει και τα κάρα μαζεύουν πτώματα από τους δρόμους.
Η κατανάλωση είναι ιδεολογία , βασίζεται στην μεγιστοποίηση του κέρδους των πολυεθνικών, στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, στην λαθρομετανάστευση, όπου οι μετανάστες, λαθραίοι όπως το επίσημο κράτος τούς ονομάζει, θα δουλεύουν ανασφάλιστοι, έρμαια του κάθε αφεντικού.Το προϊόν βέβαια της εργασίας αυτής, το καρπώνεται το αφεντικό και ο political correct καταναλωτής που ενώ κάνει τις αγορές του, στέλνει και τον οβολό του στην unisef γι΄αυτους που πεινάνε , από ένα σύστημα που αυτός με τις πράξεις του, την κατανάλωση του, και τον τρόπο ζωής του επέβαλε.
2 σχόλια:
"Το νέο δόγμα της δουλειάς", Ο τονος στο "ι". Δουλείας...
Καλημερα
Ξέρω αναρίθμητους ανθρώπους που έχοντας κατακτήσει την θαλπωρή του τζακιού σε νεόδμητο διαμέρισμα έπειτα από αναρίθμητες ώρες στο εκάστοτε γραφείο, αρνούνται να ακολουθήσουν συζήτηση για φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα. Επιστρατεύεται το χιούμορ και η σάτιρα για να προκύψει απόσταση του ατόμου από το πρόβλημα. Γίνονται απόπειρες αλλαγής θέματος προς κάτι που να μήν συνεπάγεται της διαδικασίας αυτοκριτικής. Το ποδόσφαιρο, ένα ζεύγος πληθωρικών βυζιών, ένα καινούργιο μοντέλο αυτοκινήτου κλπ. Είναι ανατριχιαστικό.
Δημοσίευση σχολίου