Ξέρετε στην ναζιστική Γερμανία, ο Χίτλερ δεν ήταν μόνος του. Δεν ήταν ο τρελός του χωριού που ούρλιαζε, ήταν αυτός που διέχεε την εξουσία σε όλα τα στρώματα και τα επίπεδα. Ήταν η χρυσή ελπίδα του μικροαστού υπαλληλάκου να πατήσει επί πτωμάτων να ξεχωρίσει, ρημάζοντας και σκοτώνοντας.Οι εποχές όμως δεν αλλάζουν, ούτε οι άνθρωποι, αν πρώτα δεν επέλθει μέσα τους, εσωτερικά, η ανάγκη να γίνουν καλύτεροι, και αυτό συνήθως γίνεται με την παιδεία.
Η ανατροπή δεν έρχεται από πολιτικές θεωρίες, ούτε από οικονομικές παροχές, έρχεται από την δική μας προσωπική ανατροπή να μην δημιουργούμε, να μην αναζητούμε, και να μην υιοθετούμε ως άτομα, αξίες που οδηγούν στην εκμετάλλευση, στην αδικία και την καταπίεση.
Δεν υπάρχει εξουσία με 5.000, 10.000 ή περισσότερα άτομα, να καταπιέζει όλους τους υπόλοιπους.
Αν υπήρχε μια τέτοια εξουσία, αργά ή γρήγορα, ήταν καταδικασμένη να ηττηθεί και να πέσει, γιατί θα έβαζε τον εαυτό της απέναντι από την κοινωνία.
Κάθε ακραία και φασιστική επιβολή της εξουσίας αντικατοπτρίζει την ιδία ακραία ατομική μας επιθυμία και σκέψη.
Όσο βάρβαρο και αν είναι το σύστημα, όσο αδικία και αν φέρνει, όσο απανθρωπιά και αν εκπέμπει, αντιπροσωπεύει τα ιδεώδη της πλατιάς , της συντριπτικής μάζας της κοινωνίας και του κόσμου που την αποτελεί.
Άνθρωποι που μιλούν, που περπατούν, που τρώνε, και ντύνονται, αλλά δεν μπορούν να σκεφτούν, γιατί δεν έχουν τίποτα ανθρώπινο πάνω τους.
Αυτή η ανθρώπινη ηλιθιότητα με σκοτώνει δεν μπορώ να την βλέπω.
Σταματήστε αυτο το πλανήτη να κατέβω...
.
2 σχόλια:
Η θαλασσα είναι γαλάζια γιατί γαλάζιος είναι ο ουρανός.
Ο κόσμος είναι σάπιος γιατί ο άνθρωπος, εμείς είμαστε σάπιοι...
Έτσι ακριβώς.
Πάτα με να σε πατώ και τίποτα να μην στερήσει την προσωπική μας ευτυχία.
Με κάθε τιμημα…
Δημοσίευση σχολίου