Ακόμα και όταν καταγγέλλουνε κακουργήματα (π.χ. ιδού το όνομα του ...Θέμος, όλοι θυμόμαστε αυτό το εξώφυλλο – το αναφέρω εντελώς τυχαία επειδή είναι το πρώτο που μου έρχεται) χρησιμοποιούμε το μικρό όνομα.
Σου δημιουργεί την αίσθηση της προσωπικής σχέσεις, ότι γνωρίζεις τον άλλον, ότι θα τον συναντήσεις στον δρόμο και θα πέσεις στη αγκαλιά του σαν δυο φίλοι από τα παλιά, ότι υπάρχει ακόμα και συναισθηματικό δέσιμο, ότι υπάρχει ένα είδους ισότητας με το παιδί της διπλανής πόρτας.
Το αν πρόκειται πραγματικά για άτομα της διπλανής πόρτας καλό θα ήτανε να το κρίνεται η ίδιοι σας, δοκιμάστε το εξής: ανοίξτε το παράθυρο ή τη πόρτα και κοιτάξτε μόνοι σας έξω , βλέπετε τίποτα Μάκη –Τάκη - Λάκηδες ;
Αν, λέμε αν, συχνάζετε Εκάλη και Κολωνάκι και συναντήστε το Μάκη και έχετε και μπράτσα, μπορείτε να περάσετε δηλαδή από την φρουρά του (που την πληρώνουμε εμείς) προσπαθήστε να έρθετε κοντά του...
Είναι προφανές - Δεν είμαστε ισότιμοι και δεν ανήκουμε στην ίδια παρέα. Πρόκειται για σκόπιμη προσπάθεια όλων των ελληνικών μίντια στην κουτοποίηση μας.
Έτσι επιβάλλονται απόψεις και άτομα.
Μας παραμυθιάζουν, επιβάλουν τον εαυτό τους (ο μάκης μιλάει για τον σάκη, αυτός για τον τάκη και τον θέμο πάει λέγοντας ), έτσι η κάθε πράξη τους γίνεται πιο αποδεκτή και πιο προσιτή, πιο οικεία και φιλική , ενώ το κάθε λάθος τους μπορεί με μιας να συγχωρεθεί και να ξεχαστεί.
Ποιος θα μπορούσε άλλωστε να θυμώσει με τον Μάκη, τον Λάκη, τον Σάκη η τον Τάκη...
ΥΓ. το ίδιο ισχύει και για αθλητισμό, την πολιτική, την τέχνη, ή όπου αλλού χρειαστεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου