Ο θάνατος μας ...η ζωή τους…

Αμερικανικού τύπου θεατρινισμοί που ακολουθώντας πιστά σενάρια τρίτης διαλογής του χολιγουντ,  μεταφέρουν στο γυαλί και στην «πραγματικότητα»  ,κατά έναν γελοίο τρόπο , την «κρισιμότητα» των στιγμών και άλλα παρόμοια.

 Η κρισιμότητα των στιγμών όμως βιώνεται κάθε μέρα στην καθημερινότητα του κάθε πολίτη που ψάχνει να βρει τα στοιχειώδη για να επιβιώσει  και δεν μπορεί. Που μετρά και ξαναμετρα τα χρήματα για να δει αν του φτάνουν για να αγοράσει τα απαραίτητα. Ναι υπάρχουν και αυτοί οι πολίτες, και μάλιστα  πολλαπλασιάζονται με τρομακτικούς ρυθμούς. Οι πολίτες που πεινάνε και δεν μπορούν να βρουν το παντεσπάνι που τους διατάζει να φάνε , λόγω έλλειψης ψωμιού, η κυβερνητική κοροϊδία.

Εκτός από τους πολίτες της λοβιτούρας, της μίζας , της αρπαχτής, εκτός από τους συνεργάτες και τα τσιράκια της εξουσίας, υπάρχουν και οι άνθρωποι που δεν τα φέρνουν βόλτα όσο και αν προσπαθήσουν. Και είναι πολλοί, μα πάρα πολλοί.

Το φρόντισε αυτό , χρόνια τώρα, το αλήτικο σύστημα που κυβερνούσε και κυβερνάει  την χώρα ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ.

Ένα σύστημα που έκανε ευαγγέλιο και τρόπο ζωής την κλεψιά, την απατεωνιά, την μίζα. Και έρχονται σήμερα αυτοί, οι συνεχιστές και οι εκφραστές αυτών των ιδεών και ζητάνε από τον πολίτη να πεθάνει. Ζητάνε να ζει με νερό  και αέρα και να πληρώνει για να αναπνέει. Και αυτό το λένε και το βαφτίζουν «αναγκαίο».

Αν ζητήσει όμως κανείς έστω και ένα ευρω από τα χρήματα τους, από τα κέρδη των ιδιωτικών τραπεζών, από τα νομίμως κλεμμένα του ελληνικού λαού, τότε θα εξεγερθούν και θα μιλάνε για τα δίκαια , για τα ιερά και τα όσια των δανειστών , και για την «νομιμότητα».

«Φῶς ζητᾶνε τὰ χαϊβάνια
κι᾿ οἱ ραγιάδες ἀπ᾿ τὰ οὐράνια,…»

Τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς αίμα…