Το «κράτος», δηλαδή μια παρέα που νέμεται την εξουσία , σε ξεζουμίζει. Σε βάζει στην κρεατομηχανή και σ΄ αλέθει. Δεν υπάρχει περίπτωση διαφυγής, θα πρέπει να αποδεχθείς τα δεσμά σου και την φυλακή σου.
Και η φυλακή είναι το καθημερινό κάτεργο που σου επιβάλουν για να ζήσεις. Πληρώνεις, πληρώνεις, πληρώνεις, και πάντα είσαι στο μείον. Όχι δεν φταίει η «κατάσταση» , δεν φταίνε τα spreads που μπήκαν ξαφνικά και αναπάντεχα στην ζωή σου , φταίει ότι γεννήθηκες και ζεις.
Όσο υπάρχεις ,το «κράτος», αυτή η παρέα των απατεώνων που τυλίγεται με το μανδύα του δημοσίου συμφέροντος για να σου τα παίρνει, τόσο εσύ θα πρέπει να τους τ΄ ακουμπάς.
Μην ζητάς δικαιοσύνη από το κράτος, μην ζητάς ανταποδοτικότητα, μην ζητάς παροχές για αυτά που πλήρωσες και πληρώνεις, το κράτος δεν γνωρίζει τίποτε άλλο παρά την στυγνή εκμετάλλευση του κάθε υπηκόου.
Έχει δομήσει έτσι το σύστημα του ώστε να σ΄μπερδευει, να σε κάνει αν είσαι αφελής, να πιστεύεις ότι αυτή την πατρίδα την έχουμε όλοι, αν είναι ποτέ δυνατόν ίσα και όμοια το δυαράκι της πατησιών με την βίλα στην Εκάλη. Και όμως της ιδίας παρτίδας πολίτες και οι δυο, και την «πατρίδα» την έχουν «μαζί». Αυτά τα παραμύθια παράγει η μηχανή που αλέθει.
Δεν υπάρχει πατρίδα αν δεν υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, αν δεν υπάρχει μέριμνα, αν δεν υπάρχει ανταπόδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου