Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Υποκριτές και Φαρισαίοι...

Η έννοια του κέρδους, της δύναμης, είναι συνδεδεμένη άρρηκτα με την εξουσία, και αυτή με την σειρά της με την καταπίεση και την αυθαιρεσία.

Η απόλυτη δύναμη διαφθείρει το άτομο απόλυτα, το ίδιο και ο πλούτος, γιατί χρησιμοποιώντας την εξουσία που τα μέσα αυτά δίνουν, οι άνθρωποι είναι ικανοί για τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες.

Από την άλλη η ατομική επιλογή, η επιλογή της καθημερινότητας μας, είναι εκείνη που καθορίζει και τις αξίες με τις οποίες ζούμε. Δεν μπορούμε να ζούμε από την εκμετάλλευση του αλλού του συνανθρώπου μας, και την ιδία στιγμή να καταδικάζουμε την εισβολή και την σφαγή των Παλαιστινίων από το Ισραήλ.

Δεν μπορούμε να παίρνουμε τα φακελάκια στη δουλειά μας, να προωθούμε την ανασφάλιστη εργασία, να τα παίρνουμε επειδή έχουμε την καρέκλα, να επιβάλουμε το συμφέρον μας εκεί που μας «περνάει» και έχουμε την μικρο-εξουσία, και από την άλλη να χύνουμε δάκρυα για τα παιδιά που σκοτώνονται στην Γάζα .
Δεν μπορεί να αναζητούμε το δίκαιο στους άλλους, όταν εμείς εκεί που έχουμε την εξουσία την ασκούμε με τρόπο απόλυτο και καταλυτικό.
Δεν μπορεί να αναζητούμε την ηθική από τους άλλους όταν εμείς την σκοτώνουμε και την δολοφονούμε με τις μικρές ή μεγάλες καθημερινές μας επιλογές.

Δεν μπορούμε να ζούμε στην αστική ή την μικροαστική ζωή μας, που βασίζετε στην καταπίεση του άλλου, και στο κυνήγι του κέρδους, στον καταναλωτικό ευδαιμονισμό μας που μας παρέχει η δύναμη του χρήματος, και την ίδια στιγμή να λέμε "γι΄αυτούς", που στην αναζήτηση της μέγιστης δυνατής δύναμης και εξουσίας, σφάζουν χωρίς έλεος.
Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τους άλλους, όταν οι αξίες της δικής μας ζωής οδηγούνε στην απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης ζωης, όπως την βλέπουμε σήμερα να συμβαίνει στην Παλαιστίνη.

Απλός αυτοί που σφάζουν είναι η δική μας εικόνα με την δύναμη που μανιωδώς αναζητάμε να αποκτήσουμε.

Λυπηθείτε , χύστε δάκρυα για την δυστυχία και τους σκοτωμένους και αναφωνήστε ότι ευτυχώς που δεν είστε εσείς αυτοί...
Εσείς δεν σκοτώνεται με ρουκέτες ,ακόμα, σπίτια χτυπάτε στις δημοπρασίες των κατασχέσεων.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Λέτε και φαντάζει εκ πρώτης όψεως σωστό, πως «η ατομική επιλογή, η επιλογή της καθημερινότητας μας, είναι εκείνη που καθορίζει και τις αξίες με τις οποίες ζούμε». Ποιές είναι οι ισχύουσες αξίες της εποχής μας;

Τις περιγράψατε κι εσείς πολύ παραστατικά: πρόκειται για ψευδοαξίες που στη βάση τους κρύβουν τη μεγαλύτερη απαξία, τον πλουτισμό με κάθε μέσο και ως αυτοσκοπό. Με κάθε μέσο σημαίνει πως στη θέση της(υπερ)εκμετάλλευσης του συνανθρώπου, βλέπω ιδίων όφελος και απόσπαση κέρδους. Αυτοσκοπός σημαίνει να απαντούν όλες οι ενέργειές μου στην αύξηση του ατομικού μου πλουτισμού:

Άρα, «όσο πλουτίζω, υπάρχω».

Αν προσπεράσουμε διαλεκτικά την αντίληψη για τον άνθρωπο και την ιστορία που θέλει τον άνθρωπο εκ φύσεως κακό και μισαλλόδοξο και αναρωτηθούμε ξανά πάνω σε αυτή τη νέα βάση γιατί τέτοια εκμετάλλευση, υποκρισία, αδικία κτλ τι συμπεράσματα θα βγάλουμε;

Αν συλλογιζόμασταν πως η καθημερινότητά μας και οι χρηστές της αξίες ετεροκαθορίζονται άλλα εμείς δεν το παίρνουμε διόλου χαμπάρι γιατί νομίζουμε πως μόνο διαμέσου αυτής της αντίφασης (εις βάρους των άλλων) μπορούμε και συνεχίζουμε να «υπάρχουμε», θα συνειδητοποιούσαμε τελικά πως η ατομική μας επιλογή, η επιλογή της καθημερινότητάς μας που καθορίζει και τις αξίες μας, μόνο δικιά μας δεν είναι γιατί δεν είναι μια επιλογή ελεύθερη.

Αυτό άλλωστε δε σημαίνει, σε τελική ανάλυση, πως το κεφάλαιο είναι(και) σχέση κοινωνική;

Καλή και δημιουργική χρονιά!