Η λεπτή κόκκινη γραμμή...του πολιτικού κατεστημένου
Και για να εξηγούμε, το κράτος είναι ένα και αδιαίρετο, δεν τεμαχίζεται σε εκλογικές περιόδους, και δεν ανήκει σε κόμματα και μηχανισμούς.
Όταν αυτό καταρριφθεί, τότε δε έχουμε κράτος αλλά ένα μηχανισμό εξουσίας στα χέρια λίγων. Μια συμμορία.
Γι’ μας όμως το κράτος παραμένει σαν θεσμός, το όργανο και η κεντρική διοίκηση που διασφαλίζει και κατοχυρώνει την σωστή λειτουργία και την δίκαιη κατανομή όλων των κοινωνικών αγαθών, της υγείας, της παιδείας, της δικαιοσύνης, της ασφάλισης, της περίθαλψης, της ασφάλειας των πολιτών, της ενημέρωσης...
Θέλουμε το κράτος να διασφαλίζει τον απλό πολίτη από κάθε είδους αυθαιρεσία, ακόμα και από τις δικές του αυθαιρεσίες .
Εδώ όμως, σ’ αυτόν το τόπο, η πραγματικότητα είναι συντριπτική, έχουμε ένα κράτος χωρίς αρχή και τέλος, που δεν αυθαιρετεί απλώς, αλλά συστηματικά καταδυναστεύει τον πολίτη.
Έρμαιο στα χέρια και στα συμφέροντα είτε ιδιωτών, είτε διαφόρων ομάδων εξουσίας.
Ενώ η λειτουργία της κρατικής μηχανής, όταν και όπου αυτή λειτουργεί, παράγει ταλαιπωρία, συναλλαγή, καταπίεση, διαφθορά.
Έλεος, φτάνει πια. Στήσανε μια μηχανή για να καταπιέζουν και να αφαιμάζουν. Έστησαν μια βουλή με γελοίους εκλογικούς νόμους και με μαργιονετες για να υπάρχει μια επίφαση δημοκρατικής νομιμότητας, και πατώντας σε αυτή να μας πατάνε στο λαιμό.
Δεν σου παρέχουν τίποτα και σου ζητάνε τα πάντα, ακόμα και τη ζωή σου. Καμία πρόνοια, κανένα κράτος δικαίου, καμιά δικαιοσύνη.
Παντού σε περιμένουν να σου τα πάρουν όλοι, κράτος, όργανα και υπάλληλοι του, κρατικοί λειτουργοί.
Κανείς δεν μιλά πια για την κλοπή των αποθεματικών των ταμείων, για διαφθορά, για συναλλαγή οργανισμών με ιδιώτες με σκοπό το χρήμα των ασφαλισμένων. Δεν αναφέρονται οι μίζες των δισεκατομμυρίων που έδωσαν τα «άδεια» ταμεία, τα δομημένα ομόλογα, και τόσα άλλα. Γιατί αυτός είναι ο λόγος της σημερινής καταστολής, οι λίγοι να κλέβουν τους πολλούς και αυτοί να μην μπορούν να μιλήσουν. Οι λίγοι να επιβάλουν στους πολλούς το δίκαιο του ισχυρού για να ληστεύουν ασύδοτα .
Υπάρχει μια λεπτή κόκκινη γραμμή, που κανείς δεν αγγίζει όσο και αν δεν συμφωνούν και φωνάζουν μεταξύ τους, δεν περνούν το διαχωριστικό χαράκωμα που χωρίζει την αλήθεια από το ψέμα και την επιβολή.
Και τότε ξαναπάμε πάλι πίσω στα ίδια, για τα οποία κανείς δεν μιλά, και κανείς δεν αγγίζει. Γιατί όλοι τους το ίδιο σύστημα διαφθοράς και συναλλαγής εξυπηρετούν.
Όλοι, έχουν τους πολίτες αυτής της χώρας στη μέση να τους σφίγγουν και να τους ξεζουμίζουν.
Όχι αν μπορείς πες κάτι.
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου