Δώστε...και παρτε τώρα που γυρίζει.

Εν όψει εκλογών όλες οι πολιτικές ηγεσίες κατέβηκαν στα μπλοκα των αγροτών...για μάζεμα ψήφων.

Δεν είμαστε ενάντια στην αντίδραση των αγροτών που υποφέρουν, είμαστε ενάντια στην «τακτοποίηση» τους και στην λογική που θέτουν κυρίως οι αγροτοπατέρες τους «...δώστε για να πάνε σπίτια τους».

Είμαστε ενάντια στο ότι όλος ο αγώνας τους επικεντρώνονται στην διεκδίκηση και στην απόσπαση ενός χρηματικού ποσού ανά στρέμμα, χωρίς να θέτουν κανένα απολύτως πολιτικό ζήτημα, αυτό μας βρίσκει αντιθέτους.

Αν δηλαδή λυθεί το χρηματικό αυτό ζήτημα και επιστρέψουν οι αγρότες στα σπίτια τους από τους δρόμους που βρίσκονται τώρα, τότε όλα τα προβλήματα τους θα έχουν λυθεί ;;;

Αυτό είναι δηλαδή το πρόβλημα που τους οδηγεί στην ανέχεια και την φτώχεια ;;; τα 50 ευρώ ανά στρέμμα ;;;

Ή μήπως το πρόβλημα είναι βαθύτερο και συνολικότερο και έχει να κάνει με την δομή αυτού του ίδιου του συστήματος που οι ίδιοι επιλέγουν να στηρίζουν και να διαπραγματεύονται μετά μαζί του ζητώντας τα 50 αργύρια τους.

Εκεί εστιάζουμε και λέμε ότι παζαρεύουν με ένα σύστημα που οι ίδιοι αναδεικνύουνε και στηρίζουν.

Τώρα τι κάνει το σύστημα αυτό μετά, αυτό είναι μια άλλη ιστορία που την βιώνουμε όλη καθημερινά.
Και βεβαία τους εκμεταλλεύεται, αλλά στο χέρι τους είναι η διεκδίκηση να είναι κάτι περισσότερο από τα χρήματα που ζητάνε, να είναι διεκδίκηση συνολικά για καλύτερη ζωή, με συμμετοχή των πολιτών , χωρίς διαφθορά, με αξιοκρατία και ευκαιρίες για όλους χωρίς αποκλεισμούς και περιθωριοποιήσεις.

Και αυτό άλλωστε υπογραμμίζουμε, ότι όταν οι άλλοι εξεγείρονται ουσιαστικά για μια καλύτερη ζωή, για μια δίκαιη κοινωνία, με αξιοκρατία, αυτοί δεν κάνουν ούτε ένα βήμα, όταν αυτοί βρίσκονται στην δύσκολη θέση τότε και μόνο τότε βγαίνουν από τα κλουβιά τους.

Δηλαδή μόνο όταν το στενό ατομικό συμφέρων τους υποχρέωση αντιδρούν.

Η στενότητα σκέψης και το καθαρά ατομικό συμφέρων τους εμποδίζει να δουν την ουσία του προβλήματος τους, που είναι και πρόβλημα όλων των πολιτών της χώρας.

Με την αύξηση της επιδότησης δεν λύνουν τα προβλήματα τους, επιλέγουν όμως αυτό το συμβιβασμό χρόνια τώρα γιατί τους βολεύει .

Εδώ να θυμίσω και την αντίδραση των κατοίκων από τα Μέγαρα όταν η χούντα τους απαλλοτρίωσε τα χωράφια τους για να γίνει το διυλιστήριο.

Τότε λοιπόν επειδή ήταν αντίθετοι, οι κάτοικοι των Μεγάρων, με την συγκεκριμένη εκείνη πράξη της απαλλοτριώσεως από την χούντα, και επειδή δεν έβρισκαν το δίκαιο τους πουθενά, κατέβηκαν στο πολυτεχνείο για να διαδηλώσουν με τους φοιτητές που ζητούσαν ψωμί, παιδεία, ελευθερία.

Ήταν και εκείνοι πολίτες που είχαν υποστεί τις αυθαιρεσίες και τα εγκλήματα της δικτατορίας.
Ο λόγος όμως που τους ανάγκασε να κατεβούν, να βγουν από τα κλουβιά τους, δεν ήταν η αναζήτηση της δημοκρατίας, άσχετα αν για την επίλυση του προβλήματος τους η αποκατάσταση της δημοκρατίας ήταν αναγκαία.