Η άλλη όψη της απαγωγής...

Βιώνουμε εσχάτως μια νέα τηλεοπτική καταιγίδα με αφορμή την απαγωγή του γνωστού εφοπλιστή. Τα μέσα δηλώνουν ότι «κάθε λεπτό που περνάει είναι κρίσιμο», και πραγματικά μπορεί να είναι, ενώ σε άλλες μεταδόσεις τους με φόντο την 600 μερσεντές του, αναφέρουν ότι «αγωνία επικρατεί για την τύχη του εφοπλιστή».

Το θέμα όμως για μας δεν είναι εκεί, το θέμα είναι στην παρουσίαση ενός εκπροσώπου της πλουτοκρατίας, σαν «δικού» μας ανθρώπου, σαν του ατόμου της διπλανής πόρτας που του έτυχε αυτό το κακό.
Αγνοώντας εσκεμμένα ότι στους ανθρώπους της «διπλανής πόρτας» κανένας δεν θα τους απήγαγε ζητώντας λύτρα 40 , 50 ή και περισσότερα εκατομμύρια ευρώ.

Με αυτό το τρόπο της παρουσίασης, η ταξική άβυσσος που χωρίζει τον εφοπλιστή από την νοικοκυρά και το συνταξιούχο, που ξημεροβραδιάζεται μπροστά στο κουτί της τηλεόρασης, μονομιάς γεφυρώνεται.
Αν ζητούσαν να συνδράμουν από το υστέρημα τους ο αγρότης και ο συνταξιούχος, για να καταβληθούν τα λύτρα, να είστε σίγουροι πως θα συγκεντρωνόταν ένα τεράστιο ποσό για την σωτηρία του δισεκατομμυριούχου εφοπλιστή.

Μας ενοχλεί η αποβλάκωση όπου και αν την βλέπουμε, και συνήθως όσο πιο καταπιεσμένος πιο μικροαστός είναι κάποιος τόσο πιο εύκολα «εξημερώνεται».

Εμείς για την εγκληματικότητα πιστεύουμε ότι οι εξωτερικές συνθήκες είναι εκείνες που διαμορφώνουν τόσο την κοινωνική όσο και την ατομική συνείδηση και όχι αντίστροφα.
Δημιουργώντας λοιπόν συνθήκες, με την επιβολή πολιτικής, όπου ο πλούτος θα είναι στα χεριά μερικών, όπου θα κυριαρχούν τα άτομα που θα διακινούν δισεκατομμύρια σε προσωπικούς λογαριασμούς, διαμορφώνεις και τις ανάλογες κοινωνικές συνθήκες της φτώχειας για τους πολίτες.
Η υπερβολική συγκέντρωση του πλούτου έχει σαν συνέπεια της, την υπερβολική δημιουργία φτώχειας στους πολλούς.

Την ιδία στιγμή που επιτρέπεις να δημιουργηθούν στρατιές φτωχών, που περιθωριοποιείς κοινωνικά στρωματά της κοινωνίας, που νομιμοποιείς την εκμετάλλευση των ατόμων, που διαφθείρεις ψυχές ανταμείβοντας με δισεκατομμύρια κλέφτες, ενώ το 30% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας
Δημιουργείς, εκείνη την στιγμή, και τις κοινωνικές συνθήκες για να διαμορφωθούν ανάλογα και οι ατομικές συνειδήσεις.

Γιατί ο πλούτος στα χέρια των λίγων δημιουργεί τις κοινωνικές συνθήκες της φτώχειας στην ζωή των πολλών.

Η «εγκληματικότητα» είναι πάντα συνέπεια και σύμπτωμα μιας σειρας εγκληματικών πράξων, της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης.