Τσιγάρο, πρέφα και καφέ...

Στο καφενείο..η Ελλάς

Επιλέγουμε ένα σχόλιο αναγνώστη για να το αναρτήσουμε μαζί με την δίκη μας απάντηση, γιατί το βρίσκουμε αντιπροσωπευτικό αυτών των πραγμάτων που διαμορφώνουν την ελληνική πραγματικότητα, και αυτών των ανθρώπων που συνθέτουν και αποτελούν τους πολίτες(;;;) αυτής της χώρας.

Το σχόλιο έγινε στην ανάρτηση μας με τίτλο Αν τους αμφισβητούσαν θα ήταν «Τρομοκράτες»


Το σχόλιο του αναγνώστη :

«Τέλιος ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ παραπάνω!
Έτσι ακριβώς θα γίνει!
Αυτό ακριβώς εκτιμώ και εγώ!!!

Τώρα για σένα:
- Τις απαντήσεις στα ερωτήματα, μπορείς να τις δεις σε παλιότερες αναρτήσεις σου, όπου σχολίασα...
- Ξαναλέω: Άλλο ο "Δεκέμβρης της νεολαίας" και άλλο ο "Γενάρης των αγροτών".
- Λες πολλά ψέματα. Ας τις πούμε ανακρίβειες. Και ας ελπίσουμε ότι έχεις άγνοια. Όμως, ρώτα να μάθεις. Μην ακούς παπαγαλάκια. Μην ξεφτιλίζεσαι... Κρίμα!

Και ένα τελευταίο:
Λες σε κάθε ανάρτησή σου: "Κυρίαρχε λαέ"

Καταλαβαίνεις τι σημαίνει ή απλά το χρησιμοποιείς σαν αμερικάνικο σλόγκαν;;;

Αυτόν τον λαό, εσύ τον ΒΡΙΖΕΙΣ!!!
Είναι λοιπόν κυρίαρχος; Ή μήπως τελικά ΔΕΝ τον θέλεις κυρίαρχο.

Μήπως δεν κατάλαβα; Εδώ μπαίνει το ερώτημα: ΠΟΙΟΣ είναι ο λαός για σένα;.........
Ρε φίλε, μήπως εννοείς το "λάος" του Καρατζαφέρη;;;;;;;

ΜΙΧΑΛΗΣ»


Και η απάντηση μας

Αναφορικά με τις «ανακρίβειες» μου δεν βλέπω να αναφέρεις καμία , βλέπω όμως ότι καταλήγεις σε συμπεράσματα και αποδίδεις χαρακτηρισμούς. Όπως άλλωστε μπορεί να κάνει και ο κάθε ένας που δεν μπορεί να τεκμηριώσει την άποψη του.

Σχετικά με τον διαχωρισμό σου για τις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη και αυτές των αγροτών, δεν κρίνω ότι η δήλωση σου εμπεριέχει κάποιο ίχνος σοβαρότητας για να σχολιαστεί ή δεν βλέπω να θέτεις κάποια στοιχειά για να υποστηρίξεις τις απόψεις σου, εκτός από την τελική σου διάγνωση .
Και ο χριστός ανέστησε το Λάζαρο , τι να σχολιάσεις απ΄ αυτό, το μόνο ακροατήριο που μπορεί να το ακούσει είναι εκείνο των καφενείων που μεταξύ δηλωτης, προπο και καφέ ρίχνουν και την σοφία τους έτσι για να κάνουν το κομμάτι τους.

Ο Δεκέμβρης , οι αγρότες, το αμάξι που φυσάει, ο προπονητής που είναι «διαβασμένος» και στήνει την ομάδα, ο παίκτης που βγάζει μάτια, ο γέρος της Δημοκρατίας, τα χρηματιστήριο , όλα αλέθονται στο μύλο του μικροαστικού μυαλού, χαρμάνι για τους θαμώνες του καφενείου της ύπαρξης του.

Τώρα σχετικά με την κυριαρχία του λαού.

Ένας λαός είναι κυρίαρχος όταν ορίζει την μοίρα του και το παρόν του. Όταν έχει λόγο στην διαμόρφωση της ζωής του , και όταν μπορεί με τις πράξεις του να ακολουθήσει το δρόμο που εκείνος χαράζει, έστω και αν χρειαστεί να πεθάνει πρέπει να πολεμήσει γι΄ αυτό. Ελευθέρα , ανεξάρτητα , χωρίς πατρωνους χωρίς διαμεσολαβητές και το κυριότερο χωρίς παζαρέματα.

Δεν μπορείς να δηλώνεις ότι είσαι ελεύθερος και την ίδια στιγμή να παζαρεύεις τους ορούς της υποδούλωσης σου, δεν μπορείς να ζητάς καλύτερες συνθήκες για την ζωή σου όταν αυτή τη ζωή , τη δικη σου, δεν μπορείς να την ορίσεις εσύ και μόνο εσύ

Δεν υπάρχει δουλεία χωρίς να υπάρχει συναίνεση και υποταγή , όταν ένας λαός νιώθει κυρίαρχος επαναστατεί δεν διαπραγματεύεται για τις μικροπαροχες που ζητάει.
Όταν είσαι στην σκλαβιά και νιώθεις ελεύθερος τότε δεν απαιτείς απο τον αφέντη σου καλύτερο δωμάτιο για να κοιμάσαι, μάχεσαι για την ελευθερία.

Και μπορεί να είσαι πολιορκημένος από παντού, αλλά στο φρόνημα να είσαι ελεύθερος, αυτό σε καθιστά κυρίαρχο, γιατί διαφεντεύεις τότε ως λαός την δική σου τύχη.
Και δεν γίνεσαι χαρτοπόλεμος στις κομματικές συγκεντρώσεις να κουνάς σημαιουλες στο Σύνταγμα και στην πλατεία Αριστοτέλους.
Ο λαός που είναι κυρίαρχος δεν στοιβάζεται στα γραφεία και δεν κάνει ουρές στις πόρτες των βουλευτικών και των πολιτικών γραφείων για ένα μπιλιετάκι με την εξασφάλιση μιας θέσης στο δημόσιο.
Δεν εξαργυρώνει το υπέρτατο δικαίωμα και την υπέρτατη κατάκτηση του με προσλήψεις, με «παροχές», και με ρουσφέτια.
Ούτε δέχεται να τον εκπροσωπούν κληρονομικά ο παππούς , ο πατέρας και η κόρη, των πολιτών τζακιών, που στην πόρτα τους σφάζονται οι «πολίτες» για να εξασφαλίσουν μια θέση στο δημόσιο ήλιο και να νιώθουν έτσι «ελεύθεροι».


Ο λαός που είναι κυρίαρχος δεν δέχεται να τον πετάνε στα ράντζα των νοσοκομείων, να τον ρίχνουν στα κάτεργα των φυλακών, να τον χαρατσώνουν με φόρους και παράφορους, και αυτός από τη καρεκλά του καφενείου του να μιλάει ατάραχος για την ψαλίδα των δημοσκοπήσεων που «κλείνει», και να μην ντρέπεται γι΄ αυτό που αντιπροσωπεύει .

Την μιζέρια και την σκλαβιά του μικροαστικού νεοελληνικού κόσμου αντιπροσωπεύεις.

Όσο για τα αλλά που αναφέρεις τα αφήνω ασχολίαστα, αυτά που γράφω απεικονίζουν και αποτυπώνουν τις δικές μου απόψεις και είναι απόρροια της δικής μου ζωής, και των δικών μου επιλογών.

Καληνύχτα και καλή τύχη...

Κυρίαρχε λαέ...