Η οργή να γίνει πράξη και να φέρει αποτέλεσμα

Η κοινωνία, οι άνθρωποι που την αποτελούν, πρέπει να δημιουργήσουν και να διαμορφώσουν εκείνους τους φορείς που θα τους εκφράζουν πραγματικά συλλογικά. Που μέσα από αυτούς αδέσμευτα αλλά συλλογικά θα διεκδικούν.

Αλλιώς κάθε αυθόρμητη και αδέσμευτη διαμαρτυρία και αντίδραση είναι καταδικασμένη .
Είναι καταδικασμένη να αποτυγχάνει ή να ξεθυμαίνει ή να καπελώνετε από κομματικούς και άλλους μηχανισμούς.
Διαστρεβλώνοντας έτσι και τα μηνύματα, αλλά και τα αιτήματα του λαού που αντιδρά και εξεγείρεται

Η οργή είναι η φυσική συνέπεια της καταπίεσης , η οποία γεννά και την αντίδραση.
Είναι και θεμιτή, και αναγκαία για την δυναμική αντίσταση σε αυτά που η εξουσία επιβάλλει.
Η οργή όμως δεν πρέπει να λειτουργεί σαν μέσο εκτόνωσης, πρέπει να έχει στόχο, να έχει περιεχόμενο, και αποτέλεσμα.

Πρέπει να δώσει την θέση της σταδιακά στην δυναμική διεκδίκηση, στην διεκδίκηση χωρίς όρια, συγκεκριμένων στόχων, με κυρίαρχο την απαίτηση για ουσιαστική θεσμική κατοχύρωση του πολίτη ως κέντρο της "δημοκρατίας", από τον οποίο θα απορρέει κάθε εξουσία. Ο πολίτης να έχει την τύχη της ζωης του στα χέρια του, αποφασίζοντας και συμμετέχοντας ενεργά σε όλα τα κέντρα των αποφάσεων.
Ο πολίτης να αποφασίζει, και όχι οι μηχανισμοί που αλλοιώνουν την βούληση του, τον παγιδεύουν , τον αφήνουν απ΄ έξω από κάθε συμμετοχή, και στο τέλος του επιβάλλουν την δική τους θέληση, και το συμφέρνον τους, ως υπέρτατο νόμο του κράτους.
Ενός κράτους, που λειτουργεί σαν όργανο στα χέρια μίας ολιγαρχίας για να διασφαλίζει και νομικά τα συμφέροντα της, ερήμην του λαού.

Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό είναι δυνατή αυτή η συλλογική και ανεμπόδιστη έκφραση των πολιτών μέσα από νέους φορείς, που θα τον εκφράζουν ελεύθερα και θα διεκδικούν. Μίας και αυτό προϋποθέτει αδέσμευτη και ανεξάρτητη από κάθε κομματική, ή άλλη επιρροή, δράση.

Αλλιώς αν η έκφραση και η δράση δεν αντιπροσωπεύουν την βούληση των πολιτών ελεύθερα, χωρίς πατρώνους και σκοπιμότητες, είναι ανώφελη, καθώς κάθε προσπάθεια θα παραπέμπει στο ίδιο κατεστημένο μοντέλο.

Η ελεύθερη έκφραση των ατόμων μέσα απο αδέσμευτα συλλογικά όργανα, δείχνει άλλωστε και το βαθμό δημοκρατικότητας της ιδίας της κοινωνίας.

Δείχνει επίσης και την ωριμότητα της να μπορεί να αυτοδιαχειριστεί την μοίρα της.