Αυτό δεν είναι κράτος, αυτό είναι συμμορία.Και για να εξηγούμε, το κράτος είναι ένα και αδιαίρετο, δεν τεμαχίζεται σε εκλογικές περιόδους, και δεν ανήκει σε κόμματα και μηχανισμούς.
Όταν αυτό καταρριφθεί, τότε δε έχουμε κράτος αλλά ένα μηχανισμό εξουσίας στα χέρια λίγων.
Γι’ μας όμως το κράτος παραμένει σαν θεσμός το όργανο και η κεντρική διοίκηση που διασφαλίζει και κατοχυρώνει την σωστή λειτουργία και την δίκαιη κατανομή όλων των κοινωνικών αγαθών, της υγείας, της παιδείας, της δικαιοσύνης, της ασφάλισης, της περίθαλψης, της ασφάλειας των πολιτών, της ενημέρωσης...
Θέλουμε το κράτος να διασφαλίζει τον απλό πολίτη από κάθε είδους αυθαιρεσία, ακόμα και από τις δικές του αυθαιρεσίες .
Εδώ όμως, σ’ αυτόν το τόπο, η πραγματικότητα είναι συντριπτική, έχουμε ένα κράτος χωρίς αρχή και τέλος, που δεν αυθαιρετεί απλώς, αλλά συστηματικά καταδυναστεύει τον πολίτη.
Έρμαιο στα χέρια και στα συμφέροντα είτε ιδιωτών, είτε διαφόρων ομάδων εξουσίας.
Ενώ η λειτουργία της κρατικής μηχανής, όταν και όπου αυτή λειτουργεί, παράγει ταλαιπωρία, συναλλαγή, καταπίεση, διαφθορά.
Έλεος, φτάνει πια. Στήσανε μια μηχανή για να καταπιέζουν και να αφαιμάζουν. Για να υπάρχει μια επίφαση δημοκρατικής νομιμότητας, και πατώντας σε αυτή να μας πατάνε στο λαιμό.
Δεν σου παρέχουν τίποτα και σου ζητάνε τα πάντα, ακόμα και τη ζωή σου. Καμία πρόνοια, κανένα κράτος δικαίου, καμιά δικαιοσύνη.
Παντού σε περιμένουν να σου τα πάρουν όλοι, κράτος, όργανα και υπάλληλοι του, κρατικοί λειτουργοί.
Και έρχονται τώρα αυτά τα όργανα που σε δυναστεύουν, και βγαίνουν στους δρόμους για να μην χάσουν τα προνόμια τους, στο καθισιό, και στην εκμετάλλευση του πολίτη.
Τα ιδία άτομα που στα παίρνουν στην πολεοδομία, που κάνουν τις λαμογιές τους εκεί που περνάει η «μπογιά» τους, τα ίδια άτομα είναι και εκείνα που απεργούν, ζητώντας τα προνόμια τους να μην τους τ’ αγγίξει κανείς.
Δε μπορώ να βάλω στο ίδιο τσουβάλι τον υπάλληλο των 700 ευρω στον ιδιωτικό τομέα ή τον ελεύθερο επαγγελματία, με τον εφοριακό, τον υπάλληλο της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, τους δημοσίους υπαλλήλους ή τους υπαλλήλους των ΟΤΑ.
Από την άλλη όμως έχουμε και κυβερνήσεις που δε αγγίζουν τα προνόμια των συντεχνιών για να καταστήσουν το σύστημα δικαιότερο. Έχουμε κομματικούς μηχανισμούς που εξυπηρετούν ιδιωτικά συμφέροντα στη συνέχιση της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, και της διαφθοράς.
Γι΄ αυτό, αν και τις μέρες αυτές γίνονται απεργίες και ψηφίζεται στη βουλή το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, κανείς δεν μιλά για κλοπή των αποθεματικών των ταμείων, για διαφθορά, για συναλλαγή οργανισμών με ιδιώτες με σκοπό το χρήμα των ασφαλισμένων. Δεν αναφέρονται οι μίζες των δισεκατομμυρίων που έδωσαν τα «άδεια» ταμεία, τα δομημένα ομόλογα, και τόσα άλλα.
Υπάρχει μια λεπτή κόκκινη γραμμή, που κανείς δεν αγγίζει όσο και αν δεν συμφωνούν και φωνάζουν μεταξύ τους, δεν περνούν το διαχωριστικό χαράκωμα που χωρίζει την αλήθεια από το ψέμα και την επιβολή.
Και τότε ξαναπάμε πάλι πίσω στα ίδια, για τα οποία κανείς δεν μιλά, και κανείς δεν αγγίζει. Γιατί όλοι τους το ίδιο σύστημα διαφθοράς και συναλλαγής εξυπηρετούν.
Όλοι, έχουν τους πολίτες αυτής της χώρας στη μέση να τους σφίγγουν και να τους ξεζουμίζουν.
Όχι αν μπορείς πες κάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου