Σκάνδαλα, αποκαλύψεις και αλισβερίσια, μια ατελείωτη σειρά από γεγονότα και πράξεις που βλέπουν κάθε τόσο το φως της δημοσιότητας. Ειδήσεις για τον λαό για να ενημερώνετε, για μια πραγματικότητα που όμως ζει καθημερινά, και που ο ίδιος είναι κομμάτι της. Τελικά αλλάζει τίποτα με το να φέρεις στο φως της δημοσιότητας ένα ακόμη σκάνδαλο, μια ακόμη λοβιτούρα αυτών που έχουν την κουτάλα.
Αφού ζω καθημερινά σαν πολίτης μέσα σε ένα σύστημα διαφθοράς, και βιώνω την εκμετάλλευση, το φακελάκι, την συναλλαγή, την εξαπάτηση, Θύτης και θύμα συγχρόνως.
Χρειάζομαι να μου παρουσιάζουν αυτά που όχι μονό βλέπω δια γυμνού οφθαλμού, αλλά και σε αυτά που σε κάποιο βαθμό σαν πολίτης συμμετέχω .
Δεν ξέρω δηλαδή ότι στην εφορία τα παίρνουν και αν έχω κάποιο πρόβλημα ή μου δημιουργήσουν κάποιο, ίσως θα ήταν καλύτερο να «πλησιάσω» κάποιον.
Αν μπλέξεις στα γρανάζια μίας μηχανής όπως η κρατική, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να συνθλιβείς.
Καμία πρόνοια, καμιά διασφάλιση, κανένας σεβασμός.
Μένεις μόνος απελπισμένος να προσμένεις «θεϊκή» παρέμβαση. Και επειδή ο θεός είναι μεγάλος, με τα μεγάλα τάματα στον Άγιο ίσως ξεμπερδέψεις.
Γιατί λοιπόν σ' αυτόν που ζει και συμμετέχει σε όλα αυτά, και μετά από όλα τα καθημερινά μπερδέματα του, του σερβίρουμε και τα σκάνδαλα;
Μα επειδή χρειάζεται ένα άλλοθι όλο το σύστημα, μια προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν υποστεί οι πολίτες σε μερικά μόνο πρόσωπα. Έτσι ο τροχός συνεχίζει να γυρνάει, και οι πολίτες βγάζουν το άχτι τους, εκτονώνονται και αποπροσανατολίζονται.
Υπαρχουν και στιγμές όμως που η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η προκλητική,και αλαζονική στάση της κάθε εξουσίας, και του κάθε οργάνου της, σε κάνουν και ξεχειλίζεις.
Ξεχειλίζεις από θυμό, από αγανάκτηση και επικεντρώνεσαι σε μεμονωμένες πράξεις, στα άτομα που χρησιμοποίησαν την εξουσία και την δύναμη τους για να εξυπηρετήσουν δικούς τους σκοπούς.
Μένεις στις πράξεις τους, ξεχνώντας ότι η απόλυτη και ανεξέλεγκτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν η ουσία μένει η ίδια.
Την λύση πρέπει να την αναζητήσουμε όχι στα «μεμονωμένα» πρόσωπα, αλλά στους θεσμούς, που αφήνουν αμέτοχο και έξω από κάθε ουσιαστική συμμετοχή τους πολίτες, στις λήψεις των αποφάσεων και την διακυβέρνηση της χώρας.
Το ένα όμως φέρνει το άλλο.
Αν ξέρεις ότι εσύ ορίσεις την ζωή σου και το μέλλον σου, τότε γίνεσαι υπεύθυνο άτομο, και νιώθεις λιγότερη ανασφάλεια, όλα τότε είναι στο χέρι σου, όπως το τιμόνι που κρατάς. Το πας όπου θέλεις , εσύ επιλέγεις να το πας στο γκρεμό, όχι άλλος αντί για σένα.
Φαντάσου πως θα άλλαζε η κατάσταση, αν όλοι εμείς είχαμε λόγο για όλα τα «μεγάλα» ζητήματα, που καθορίζουν την ζωή μας.
Αν εμείς αποφασίζαμε και ψηφίζαμε για το τι θέλουμε εμείς, σε κάθε ένα από αυτά.
Υγεία, παιδεία, περίθαλψη, εξωτερική πολιτική και πάει λέγοντας.
Θεσμικό είναι το ζήτημα, ένα τρόπο έκφρασης παλεύει να βρει ο πολίτης που θα του δώσει την αφορμή να γίνει καλύτερος.
Ο ιδεαλιστής
ΥΓ.
Εκεί που συντελείται η αδικία εκεί πρέπει να την πολεμάς, και όχι στα παράθυρα της τηλεόρασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου