Αυτοί που δεν σέβονται τίποτα είναι εκείνοι που απαιτούν περισσότερα...

Ότι έχεις μέσα σου, θα βγάλεις, ειδικά όταν σε έχουν ασύδοτο.

Δεν σας κάνει εντύπωση πώς τα περισσότερα σπίτια και ειδικά οι εσωτερικοί τους χώροι είναι σε τάξη, ενώ ταυτοχρόνως οι δημόσιοι χώροι, δρόμοι, πεζοδρόμια (αν υπάρχουν), πλατείες, ακόμα και στις «περιποιημένες» περιοχές είναι σε αταξία;
Πως είναι δυνατόν τα σπίτια τους να τα έχουν σε τάξη, να τα ομορφαίνουν όσο μπορούν και το πεζοδρόμιο έξω από αυτά να το έχουν έτσι;
Αυτό συμβαίνει γιατί ο νεοέλληνας δεν σέβεται όχι μόνο ότι είναι δημόσιο ή το περιβάλλον, αλλά γενικά δεν σέβεται τίποτα και κανέναν.
Οι δημόσιοι χώροι είναι απλώς μια ακόμα εκδήλωση της έκφρασης του αυτής.

...Δεν έχετε δει να πετάνε τα αποτσίγαρα όπου βρεθούν, σκουπίδια κάθε λογής σπρώχνουμε την νύχτα μπροστά στο σπίτι του γείτονα, το αυτοκίνητο μας το παρκάρουμε όπου μας βολεύει, στις παραλίες αφήνουμε τα σκουπίδια μας...
Ο τρόπος με τον οποίον συμπεριφέροντε στους δημόσιους χώρους είναι απλός ένα παράδειγμα για το πώς εκδηλώνεται η έλλειψη σεβασμού στην καθημερινότητα μας.
Δεν υπάρχει λοιπόν σεβασμός στον συνάνθρωπο, σε κανέναν.
Και το αξιοπερίεργο είναι ότι αυτοί που δεν σέβονται τίποτα είναι εκείνοι που απαιτούν περισσότερο να τους σέβονται όλοι οι άλλοι.
Έτσι γινόμαστε μάρτυρες τις τελευταίες μέρες, βλέπουμε συντεχνίες και τάξεις δημοσίων υπαλλήλων να διεκδικούν και να απαιτούν. Ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι, αδιαφορούν για τα δικαιώματα των πολιτών που πρέπει να υπηρετούν.
Κάτι ανάλογο δηλαδή με τα «τακτοποιημένα» ιδιωτικά σπίτια και τους βρόμικους και σε αταξία δημόσιους χώρους. Θα νοιαστεί δηλαδή ο γιατρός, που σε περιμένει να του τα ακουμπήσεις, αν πάρκαρε το αυτοκίνητο του κάθετα στο πεζοδρόμιο;
Αστεία πράγματα...
Το να σέβεσαι ή το μαθαίνεις μεγαλώνοντας ή στο επιβάλλουν. Μέχρι να υπάρξει η βούληση για το ένα ή για το άλλο, ο κάθε ένας θα βγάζει αυτό που έχει μέσα του.
Ότι έχεις μέσα σου τελικά, αυτό βγάζεις.