Όλες αυτές οι «σκληρές» διαπραγματεύσεις, οι ατελείωτες διαβουλεύσεις, τα ατέρμονα πάρε-δώσε, για το «όνομα» των Σκοπίων, μόνο γέλιο, και ίσως και κλάμα προκαλούν.Γέλιο, γιατί οι ηθοποιοί είναι πολύ κακοί και δεν μπορούν να αποδώσουν επακριβώς το αυθόρμητο του πράγματος.
Κλάμα, γιατί παραδίνεται μια ονομασία συνυφασμένη και ταυτισμένη με τον Ελληνισμό, που θα χρησιμοποιηθεί σαν «κάλυμμα» για μελλοντικές διεκδικήσεις.
Το σενάριο θέλει οικουμενική κυβέρνηση στα Σκόπια, πυρετώδεις διαπραγματεύσεις, και την ύστατη κυριολεκτικά στιγμή για την πρόσκληση της σκοπιανής πλευράς στο ΝΑΤΟ...συμφωνία με την ελληνική πλευρά.
Τελικά τον τόπο αυτό τον κυβερνούν όλοι και όλοι έχουνε λόγο, όλοι εκτός του κυριάρχου λαού του.
Τελικά να κλάψω ή να γελάσω;
ΥΓ. Σας μεταφέρω και μια απορία ενός Blogger που διάβασα χθές σε ένα σχόλιο, και με εκφράζει απόλυτα:
...«Απευθύνω χρόνια ένα ερώτημα - απάντηση δεν έχω λάβει :
Αυτοί που εύκολα χαρίζουν ελληνικές ονομασίες, εδάφη, μειονότητες, Ιστορία, σε βουλιμικούς και επιθετικούς “γείτονες”, από ποιο προσωπικό ιδιοκτησιακό δικαίωμα έχουν παραιτηθεί;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου