Παρά τις μεθοδεύσεις των ξένων παραγόντων, τις βλέψεις των γειτόνων μας, τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν σ’ εμάς. Το τι κάνουν οι άλλοι είναι δικό τους θέμα, σε άλλες περιπτώσεις μπορούμε να το επηρεάσουμε σε άλλες όχι.Το τι κάνουμε εμείς όμως είναι δική μας επιλογή.
Αν δεν επιλέξουμε να χαράξουμε μια γραμμή, οποιαδήποτε γραμμή, και να την προασπιστούμε με το αίμα μας αν χρειαστεί, τότε δεν θα πρέπει να περιμένουμε τίποτα παραπάνω από αυτά που μας υπαγορεύουν και μας επιβάλουν .
Αν δεν είμαστε έτοιμοι να δώσουμε αίμα τότε κανείς δεν θα μας πάρει στα σοβαρά.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι μόνο ελληνικής κυβέρνησης, είναι και της ελληνικής κοινωνίας.
Μίας κοινωνίας που από την εκμετάλλευση, την αυθαιρεσία, την συστηματική αφαίμαξη με κάθε τρόπο, την κοινωνική αδικία και την ανισότητα, βολεύεται με οποιοδήποτε όνομα και την οποιαδήποτε εξωτερική διεκδίκηση.
Όταν ξέρεις ότι για σένα δεν υπάρχει κανείς να νοιαστεί και το επίσημο κράτος είναι έτοιμο πάντα «να στα πάρει» με κάθε τρόπο, τότε δεν νοιώθεις ότι έχεις πατρίδα που αξίζει να πεθάνεις.
Βαθύ λοιπόν το πρόβλημα που ξεκινάει όχι από τους γείτονες αλλά από μας.
Από την ποιότητα της πατρίδας που έχουμε και τον τρόπο που την βλέπουμε.
Η έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης και η ανυπαρξία κράτους πρόνοιας φέρνει την αβεβαιότητα και τον ατομικισμό.
Έτσι χτίζονται οι πατρίδες και έτσι χάνονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου