Ο Θεός επί της γης...Φόβος και δέος.

Όταν το ξεπεράσεις απελευθερώνεσαι...

Ποια είναι η έννοια του λέξης θεός , υπερφυσικό ον που πιστεύεται πως δημιούργησε και κυβερνά τον κόσμο και που αποτελεί αντικείμενο λατρείας.

Άρα αμφισβητώντας την ύπαρξη του, που προσδίδει αυτή η ερμηνεία, αμφισβητείται ευθέως και το γενικότερο ανθρώπινο σύστημα που αποδέχτηκε αυτή την «αρχή», και έπλασε το δικό του, τον ανθρώπινο, κόσμο του κατ΄ ομοίωση των αρχών που διέπουν το «θεϊκό» κόσμο.

Ο θεός δεν είναι μόνο δημιούργημα του ανθρωπίνου φόβου για το άγνωστο. Είναι και δημιούργημα για την μη αμφισβήτηση της επίγειας «τάξης» των πραγμάτων. Τα οποία, πράγματα, έχουν ιεραρχική δομή και εξουσία όπως και στο θεϊκό στερέωμα

Είναι επίσης και δημιούργημα για την πλήρη αποδοχή της κρατούσας «τάξης» της κοινωνίας, που στην ανώτερη της έκφραση και βαθμίδα, πρέπει να είναι παντοδύναμη και να λατρεύεται, ακόμα και με την πρόκληση φόβου και δέους, γι΄ αυτά που μπορεί να κάνει σε αυτούς που δεν εκτελούν τις «εντολές».

Εκεί οι συνέπειες μπορεί να είναι ανεπανόρθωτες, και στο «θεϊκό» κόσμο, αλλά και στο γήινο αντίγραφο του, που αντιπροσωπεύει η «τάξη» της κρατικής οντότητας, βλέπε σύμπαν στην αντίστοιχη θεϊκή .

Η έννοια της δημοκρατικότητας συνθλίβεται από την δύναμη του θεού-ηγέτη που βασιζόμενος στην ατελείωτη δύναμη του, δεν αφήνει περιθώρια για συν- ιδιοκτησίες.
Ο μόνος ρόλος του πιστού- πολίτη στο «θεϊκό» στερέωμα, της γήινης απεικόνισης είναι παθητικός, και εξαντλείται στην αποδοχή και στην δοξασία.

Όταν καταργείς λοιπόν τον θεό, δεν αποδέχεσαι την ύπαρξη του «κυβερνήτη» στην ζωή σου, και στην ιεραρχία της αντίστοιχης κοινωνίας, που με όλες τις δυνάμεις που έχει μπορεί να σε τιμωρήσει όταν είσαι «κακός» ή να σε αφήσει να ζήσης αν τον υμνείς.