Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

Δεν ξεχνώ

Nα υπάρχουν παρελάσεις; είναι ξεπερασμένες; υπάρχουν άλλοι καλύτεροι τρόποι να τιμάμε τους νεκρούς που χάθηκαν για την πατρίδα;
Θέτω απλός τον προβληματισμό μου…

Κάποιοι σκοτώθηκαν πολεμώντας γι’ αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ελλάδα, ποιος νομίζεις είναι ο καλύτερος τρόπος να τους τιμούμε; αν νομίζεις ότι πρέπει να τους τιμούμε.
Κοίτα στο κοντινό μας παρελθόν, στην Κύπρο το '74 , έδωσαν την ζωή τους νέα άτομα, Έλληνες, για να μην περάσει ο Αττίλας. Δεν έπρεπε να το κάνουν αυτό;

Και εμείς από εδώ τώρα που το βλέπουμε τι πρέπει, ηθικά αν θέλεις, να κάνουμε γι’ αυτούς;.

Πέθαναν για την πατρίδα, μια πατρίδα τραγική, που αν σακατευόντουσαν θα τους έστελνε στα νοσοκομεία της ντροπής να δίνουν φακελάκι για να γιατρέψουν τις πληγές από τις μάχες. Αλλά αυτοί το έκαναν, όπως ο Σολωμός Σολωμού, που πριν μερικά χρονιά μην υπολογίζοντας την ζωή του πήγε να κατεβάσει το σύμβολο της Κατοχής. Τούρκοι αξιωματούχοι τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ με πέντε σφαίρες στο στόμα, το λαιμό, την καρδιά, τους πνεύμονες και τα πόδια.

Πως πρέπει να τον τιμήσουμε; Έγινε σύμβολο για κάθε μορφή αγώνα ενάντια στο άδικο και την καταπίεση. Ξέρεις, μπορούσε να ζήσει, να έχει το αμαξάκι του, τη δουλειά του, και όμως ήταν τόσο αυθόρμητος που δεν σκέφτηκε δεύτερη φορά.

Ίσως λίγο αφελής για όλους εμάς που από το καθιστικό μας κρίνουμε «ψύχραιμα» τα γεγονότα.

Βλέπεις, εμείς εδώ σήμερα σκεφτόμαστε με το μυαλό, ζυγίζουμε τα πράγματα, τις ενέργειες μας και πράττουμε. Μόνο που ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε και να πιστεύουμε, να αγωνιζόμαστε και να πεθαίνουμε. Γιατί καμιά φορά η ζωή , όταν την ζεις έτσι όπως εδώ τώρα , είναι πιο αβάσταχτη από τον θάνατο.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αν είναι να διαλέξω το θάνατο μου έτσι θέλω να με βρει η τελευταία μου στιγμή , πάνω σε ένα κοντάρι με την καρδιά μου μέχρι την τελευταία στιγμή να ζητά ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
Γιατί οι τύραννοι είναι παντού.

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ της παρελάσεις λίγο γραφικές, βλέπεις δεν έχει καμία μα καμία σχέση ούτε με την συνείδηση αλλά ούτε και με την πολιτική των Ελλήνων. Συμφωνώ όμως ότι πρέπει να υπάρχει τρόπος να «θυμάσαι». Καταρχήν πρέπει να διδάσκεται (σωστά) στο σχολείο, όλοι πρέπει να γνωρίζουμε για την Κύπρο, την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου κλπ.. θέλω να πιστεύω ότι έτσι θα αλλάξει η αντίληψη γιατί εκείνη είναι που πρέπει να αλλάξει.

NOVITO είπε...

ΜΑ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ ΣΕ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙΣ ΜΟΔΑΣ
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ (ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ...ΕΦΑΓΑ ΚΑΤΙ ΞΕΓΥΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ....) ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΟΥΝ ΤΙΣ ΦΟΥΣΤΕΣ ΤΟΥΣ , ΤΑ ΜΠΟΥΤΙΑ ΤΟΥΣ.......
ΟΥΣΤ ΡΕΕΕ

Ανώνυμος είπε...

Για πια τιμή μιλάς, όταν Ελλάδα και η Κύπρος κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τους σφαγείς τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Ο Καραμανλής σκύβει στο μνημείο του σφαγέα τον Ελλήνων, και μαζί του όλοι οι Έλληνες, ξανά και ξανά. Αν δεν τους αντιπροσώπευε δεν θα ήταν πρωθυπουργός.

Ανώνυμος είπε...

Για να τελειώνουμε. Εχθρός της κοινωνίας δεν είναι αυτή τη στιγμή ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός», αυτό ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας κι ας μην κουραζόμαστε να λέμε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Αν υπάρχει ένας εχθρός, αυτός είναι η ηττοπάθεια και η δουλοπρέπεια που θέλουν ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ να μας επιβάλλουν: από το εργασιακό μας περιβάλλον, μέχρι την εξωτερική πολιτική της χώρας μας!

Αν οι παρελάσεις συμβάλλουν σ’ αυτή τη γκρίζα εποχή της Νέας Τάξης στο να τονώνεται το συλλογικό μας «εγώ» και να ενισχύει την ιστορική του μνήμη ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ, ετούτος ο επιλήσμων λαός, τότε χίλιες φορές να γίνονται!!!

Ανώνυμος είπε...

ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, παρότι το πνεύμα τους δεν με εκφράζει πλήρως, παρότι θα προτιμούσα τα παιδιά αυτά που παρελαύνουν να γνωρίζουν δέκα πράματα παραπάνω για την Ιστορία μας, να γνωρίζουν γιατί πρέπει να αντιστέκονται στην αδικία και την τυραννία, να υπερασπίζονται κι αυτά στη ζωή τους την Ελευθερία (ακόμα και με το τίμημα του θανάτου!), όπως έπραξαν το ’21 οι πρόγονοί τους.