Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Όλος ο καυγάς για το πάπλωμα

ΚΥΜΑ ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΞΑΓΟΡΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ, ΓΙΑΤΙ;

Γιατί ο αυτός νέος οργασμός αγορών και ανακατάξεων στα ΜΜΕ.
Πως, «έτσι ξαφνικά» εφοπλιστικά συμφέροντα επενδύουν και αποκτούν μερίδιο σε ζημιογόνες εταιρίες του τύπου;

Υπάρχουν εργολάβοι που δίνουν αστρονομικά ποσά, όπως τα 18 εκατ. Ευρώ που έδωσε ο Μπόμπολας για μία εφημερίδα, Γιατί αλήθεια, ξόδεψε τόσα χρήματα για αυτή την εφημερίδα;
Το ζήτημα αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα που θα την αναλύσουμε σε άλλο άρθρο. Γιατί ουσιαστικά μέσω της εφημερίδας ο εργολάβος αγόρασε την εύνοια άλλων, κατ' εντολή των οποίων κινήθηκε

Από την άλλη άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα, της οικογένειας Αγγελόπουλου, αγόρασαν εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας όπως ο Ε.Τ. συγχρόνως ενδιαφέρονται και για τηλεοπτικό σταθμό.

Γιατί αλήθεια, ποιος είναι ο λόγος;

Είναι τόσο κερδοφόρα τα έντυπα, οι εφημερίδες, τα τηλεοπτικά κανάλια ή είναι όλα ζημιογόνα;

Τότε γιατί όλοι αυτοί ενδιαφέρονται σφόδρα να πετάξουν τα χρήματα τους αγοράζοντας ζημιογόνες εταιρείες;

Η απάντηση βρίσκεται στις ενέργειες της κυβέρνησης για το ξεπούλημα της κρατικής, δημόσιας περιουσίας, και την σύναψη συμβάσεων μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, τα λεγόμενα συγχρηματοδοτούμενα έργα.

Αυτά είναι τα ζητούμενα, ο στόχος, τα λιμάνια, το νερό, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι κρατικές τράπεζες, τα συγχρηματοδοτούμενα έργα, η νέα Αττική οδός, οι εθνικοί δρόμοι. Τα τουριστικά ακίνητα, όλα όσα πωλούνται και μπορούν να είναι χρυσοφόρα για τους νέους ιδιοκτήτες τους.

Γι’ αυτό και η επιμονή και η αγορά εφημερίδων και τηλεοπτικών σταθμών που θα λειτουργήσουν σαν μοχλός πίεσης, και μέσω εκβιασμού για να πάρουν τη «δουλειά» οι εργολάβοι και εσχάτως οι εφοπλιστές της ενημέρωσης.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

H διάχυση της εξουσίας σε κέντρα ισχύος εκτός του δημοκρατικού ελέγχου και η μετατροπή της (πολιτικής) δύναμης σε πλούτο και του πλούτου σε -πολιτική- δύναμη, όχι μόνο δυναμιτίζουν το κράτος δικαίου αλλά και εθίζουν την κοινωνία.
Νομίζει κανείς ότι όλοι μιλάνε και καταγγέλλουν τη διαφθορά του άλλου, αφού στους ίδιους έχει νομιμοποιηθεί “η κατά παρέκκλιση αξία της”.