Η απάντηση το ίδιο απλή και σύντομη, όχι.
Όσο το σύστημα των θεσμών θα δίνει την δυνατότητα στα κόμματα και τους πολιτικούς να κυβερνούν χωρίς να ελέγχονται , και χωρίς να αντιπροσωπεύουν τον λαό, τόσο οι πολίτες της χώρας θα υποφέρουν και θα υποβαθμίζονται.
Και είναι λογικό να συμβαίνει αυτό. Όταν δίνεις σε κάποιον την άδεια να σε κυβερνήσει, να σου επιβάλει νόμους, και να επιβάλει και την εκτέλεση τους χωρίς να σε ρωτήσει, ουσιαστικά του δίνεις την άδεια να ορίζει και την ζωή σου.
Έτσι λοιπόν το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να παρατηρούμε ως απλοί θεατές, να ξεδιπλώνονται μπροστά μας σκάνδαλα, καταχρήσεις εξουσιας, προώθηση ιδιωτικών συμφερόντων, απολυταρχικές διοικήσεις, και αλλά παρόμοια.
Και το μόνο πεδίο αντιπαράθεσης θα είναι πάντα το προσωπικό, λειτουργώντας σαν βαλβίδα ασφαλείας και μέσω εκτόνωσης, προσωποποιώντας τα δεινά όλου του κατεστημένου, σε μερικά πρόσωπα.
Η εξουσία, για να υπάρξει αλλαγή, πρέπει να πηγάζει πραγματικά απ’ το λαό, και να είναι για το λαό.
Οι φιέστες και τα πανηγύρια κάθε τέσσερα χρόνια, δεν εξασφαλίζουν ικανό άλλοθι στο βαθειά διεφθαρμένο και αντιδημοκρατικό σύστημα.
Ο λαός, οι πολίτες ψηφίζουν, μη έχοντας άλλη επιλογή, τους δυνάστες τους, σε ένα παιχνίδι στημένο από αυτούς που νέμονται την εξουσία και κρατούν τα ηνία της χώρας.
Μια ατελείωτη εναλλαγή προσώπων είναι οι πολιτικές εξελίξεις, αφήνοντας ανέπαφο το σύστημα διακυβέρνησης, και αφήνοντας τους πολίτες έξω από αυτό.
3 σχόλια:
Δεν ειναι ακριβως ετσι.Λαικιζει καπως το κειμενο.
Η αληθεια ειναι οτι η διαφθορα ειναι τοσο γενικευμενη, που περιλαμβανει τεραστια στρωματα του πληθυσμου, τα οποια βρισκουν τροπο να "δημοκρατικοποιησουν" τη διαφθορα.
Με τον τροπο αυτο, οι πολιτες γινονται συνενοχοι των μεγαλων κλεπτων, μιας και δεν μποορουν πλεον να φωναζουν "κατω οι κλεφτες", αφου ειναι και οι ιδιοι.
Μπορεί να εκφραστεί η βούληση του λαύ μεσα απο τούς θεσμούς αυτούς;
Οι θεσμοί είναι εκείνοι που εξασφαλίζουν την συμμετοχή του πολίτη στα δρώμενα ή τον αφήνουν απέξω , παρατηρητή των γεγονότων και των εξελίξεων.
Ο πολίτης πρέπει να έχει την δυνατότητα να εκφράσει την βούληση του, και να την εκφράσει έμπρακτα. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της δημοκρατίας, αποφασίζει ο πολίτης , ο λαός , κανείς άλλος εκτός απ’ αυτόν.
Και το ερώτημα τώρα είναι το εξής, μπορεί να εκφραστεί η βούληση του λαού μέσα από τους θεσμούς αυτούς;
Μπορείς δηλαδή να εκφράσεις την βούληση σου σαν πολίτης για ένα ζήτημα; Γιατί η δημοκρατία δεν είναι αόριστος όρος, δημοκρατία σημαίνει μαζευόμαστε και αποφασίζουμε.
Ένα κόμμα λοιπόν προεκλογικά λέει άσπρο, κα μετεκλογικά κάνει μαύρο, ποιος ελέγχει; Κανείς. Και που εμπλέκομε εγώ ο πολίτης μετά, απλώς παρακολουθώ , μια ολόκληρη τετραετία παρακολουθώ, τι;
Μ’ αυτή την έννοια αναφέρομε στην αλλαγή των θεσμών που ανεξάρτητα της ποιοτητας μια μικρής ή μεγάλης μερίδας των πολιτών , θα δώσει την εξουσία στο λαό. Να αποφασίζει εκείνος, και όχι άλλοι για εκείνον, στο όνομα μιας τυπικής και πλαστής, αν θέλεις διαδικασίας εκλογών. Εκλογών που αν απέχει το 90% των πολιτών, και ψηφίσει το 10%, θα βγάλει και πάλι αυτοδύναμη κυβέρνηση που θα νομοθετεί και θα επιβάλει σε όλους τους πολίτες τους νομούς.
Δηλαδή σ’ αυτή την δημοκρατία η μόνη εμπλοκή μου ως πολίτης στα δρώμενα είναι οτι κάθε 4 χρόνια καλούμε να ψηφίσω ένα κόμμα;
Σωστά ! Αλλά δεν μπορείς να τα λες όλα...
Κράτα πισινή, ή γράψε το ίδιο ανώνυμα, γκέ-γκέ?
Δημοσίευση σχολίου