Εκεί λειτουργούν όλα υπό κλίμακα, η διαφθορά του καθηγητή, η συνδιαλλαγή με το μαθητή και το «ιδιαίτερο», η αδιαφορία, η συμπεριφορά των μαθητών απέναντι στο θεσμό του σχολείου, που υποκαθιστά το κράτος.
Οι μαθητές, η νέα γενιά, είναι αυτή που απορροφά σαν το σφουγγάρι πρώτη την περιρεουσα ατμόσφαιρα της κοινωνίας. Την αντιγράφουν και την αναπαράγουν.
Έτσι τα πράγματα γίνονται μια αλυσίδα που έχει αρχή αλλά δεν έχει τέλος.
Η αρχή είναι πάντα σε αυτούς που μαθαίνουν στους επομένους, σε αυτούς που μεταλαμπαδεύουν τις αρχές και τις αξίες.
Η παιδεία δεν είναι θέμα μόρφωσης, είναι θέμα ανθρώπων, θέμα ποιότητας. Ο ένας περνάει στον άλλον το τι θεωρεί αποδεκτό, τίμιο, και ηθικό, έντιμο και δίκαιο.
Και όλοι μαζί το αντιπροσωπεύουμε σαν κοινωνικό πρότυπο που το διδάσκουμε και το επιβάλουμε στην καθημερινότητα με τον τρόπο ζωής μας.
Όταν πάσχει η κοινωνία το αποτέλεσμα το βλέπεις καλύτερα στη νέα γενιά που δέχεται τα πρότυπα που της δίνουν.
Γι’ αυτό μπορείτε μόνοι σας να φανταστείτε αν η επόμενη γενιά, αυτή που έρχεται, θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη, απ’ αυτή που φεύγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου