ΟΡΑΤΟΤΗΣ ΜΗΔΕΝ. Υπάρχει Ελπίδα ;

Αν είναι να έρθει κάτι καινούργιο, κάτι πραγματικά ελπιδοφόρο για την Ελλάδα, μόνο από τον ελληνισμό της διασποράς, από την ομογένεια μπορεί να το προσμένουμε.

Εντός Ελλάδος τα πράγματα είναι απολύτως ελεγχόμενα και αλλοτριωμένα.
Πνιγερά και καταδυναστευμένα, από οικονομικά και κομματικά συμφέροντα, που ταυτίζονται πολλές φορές, και μόνο μιζέρια και σκλαβιά μπορεί να παράγουν.
Καμιά ελπίδα φωτός από πουθενά.

Εκδοτικά συγκροτήματα βαδίζουν χέρι-χέρι με τους οικονομικούς παράγοντες, και ταυτίζονται στο βάθος του δρόμου και των επενδύσεων τους.
Αλισβερισια από εδώ και από εκεί, πάντα με σκοπό τον έλεγχο του ύψιστου αγαθού της δημοκρατίας, την ελεύθερη πληροφόρηση. Έτσι προσπαθούν να ελέγξουν και να διαμορφώσουν την βούληση του λαού.
Ενός λαού που γίνονται συνεχείς προσπάθειες για να τον κάνουν ακόμη πιο χαζό, πιο βλάκα, πιο εξαρτημένο και πιο φοβικό.

Οι ηλίθιες χαζοχαρούμενες των πρωινών εκπομπών αναπαράγουν το πρότυπο που θέλουν να επιβάλουν στη «μέση Ελληνίδα».
Ξανθιές και με πλούσια στήθη, χαχανίζουν από το πρωί μέχρι το βράδι, χωρίς άποψη για τα «κοινωνικά ζητήματα» αυτού του τόπου, κουνώντας το πισινό τους πάντα με χάρη.

Πρωτόγνωρες αλλαγές συμβαίνουν γύρω μας, στην γειτονία μας – στα βαλκάνια.
Αλλά εμείς αναλύουμε δημοσκοπήσεις.
Και η καθημερινότητα άθλια όπως συνήθως, παντού προνομιούχοι και συντεχνίες ενός αρπακτικού και υπερτροφικού δημόσιο τομέα.

Σε πνίγη η Ελλάδα, σε χτυπά χάμω σα το χταπόδι, και η επιβίωση άλλος τρομερός αγώνας για αυτούς που δεν έχουν, και δεν κατέχουν.
Τι περιμένουμε λοιπόν; Το θάνατο μας ή την επόμενη έξοδο το Πάσχα για να γυρίσουμε το αρνί μας;
Ίσως να περιμένουμε να δούμε μια σπίθα, ένα σημάδι, υπάρχει ελπίδα... υπάρχει;