Πριν από λίγους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε στις δημοσκοπήσεις ένα ποσοστό της τάξεως του 4 με 5 % , Στις τελευταίες δε εκλογές έλαβε ποσοστό 5%.
Ξαφνικά γίνεται ένα συνέδριο, και το κόμμα αποκτά νέο αρχηγό. Νέο σε ηλικία και χωρίς καμία παρέμβαση στη γενικότερη διαμόρφωση του πολιτικού γίγνεσθαι, ακόμα και του κόμματος του. Απόκτησε το κόμμα λοιπόν έναν «φυτευτό» αρχηγό.
Και υστέρα, σαν μια καλή μάγισσα κούνησε το ραβδί της πάνω από το κεφάλι του νέου αυτού αρχηγού, όχι για να του δώσει σοφία , αλλά για να του δώσει ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και «λαϊκό ρεύμα», κοινός αποδοχή.
Όλοι άρχισαν να μιλάν γι’ αυτόν , ίσως γιατί το ενημερωτικό κατεστημένο τον έπαιζε πολύ , και δεν το «άγγιζε» καθόλου. Όλα ήταν μαγικά επάνω του, και ας μην έλεγε κουβέντα, για το πρόγραμμα του, τις ρίξεις του, τις αλλαγές που θα επιφέρει η νέα αυτή ηγεσία.
Τίποτα από όλα αυτά , αντί αυτών είδαμε εκτεταμένη προβολή της προσωπικότητας του , που μας έλεγε ότι έχει μέλλων γιατί είναι νέος , και ότι είναι νέος , και ότι επειδή είναι νέος διαγράφεται λαμπρό το μέλλων, και ο νέος είναι αλλιώς και αλλά τέτοια. Η προσωπικότητα του αρχηγού Τσίπρα δηλαδή άρχιζε και τελείωνε στο νεαρό της ηλικίας.
Αμέσως μετά από μια σύντομη περίοδο παρατεταμένης ρεκλάμας από τα γνωστά ΜΜΕ οι δημοσκοπήσειςς ως εκ θαύματος του δίνουν μέχρι και 19% .
Τι έγινε λοιπόν ; Εξήγγειλε το νέο φιλολαϊκό του πρόγραμμα; πήρε νέες θέσεις σε θέματα που καίνε την κοινωνία; αντιπαρατέθηκε με όλους και με όλα που μας δυναστεύουν;
βρήκε και μίλησε ανοικτά στο λαό εξηγώντας του τις απόψεις του;
ΟΧΙ τίποτα απ’ όλα αυτά, που να δικαιολογεί το 19% , εκτός του ότι είναι νέος, α ναι και κάτι ακόμα.
Ότι έχει την υποστίρηξη των εκδοτικών συγκροτημάτων που βάλθηκαν να μας επιβάλουν ένα νέο χολιγουντιανό πρότυπο.
Αυτό του νέου που η τύχη επειδή είναι νέος του χαμογελά, και αφού του κληρώνει να γίνει αρχηγός κόμματος, βάζει μετά πλώρη για την εξουσία.
Αυτή όμως την πλώρη για την εξουσία δεν την βάζει από το πουθενά, αλλά από τα γραφεία φιλόμουσων εκδοτών , και γνωστών εργολάβων .
Με τι συμμετοχή βεβαία και κομματικών μηχανισμών, και γνωστού μάγειρα της Χαριλάου Τρικούπη , που αναζητούν την δημιουργία νέας κατάστασης.
Έτσι ώστε μια νέα σύμπραξη εξουσίας με το ΣΥΡΙΖΑ και μέρος του «Βενιζελικού» και όχι μόνο ΠΑΣΟΚ , να είναι έτοιμη όταν χρειαστεί.
Γι΄ αυτό λοιπόν το περιτύλιγμα του Τσίπρα, γι΄ αυτό και το κανάκεμα, οι «δημοσκοπήσεις» το πασπάλισμα με ζάχαρη και τα σχετικά..
Για να επιβάλουν, όπως κάνουν και με τόσα άλλα, τον ουρανοκατέβατο αρχηγό, τον νέο μεσσία που ήρθε να σώσει τη χώρα.Έτσι απλά και γρήγορα στήνονται οι νέοι «ηγέτες» του αύριο, με μπόλικη διαφήμιση και πολλές δημοσκοπήσεις. Μετά έρχεται η σειρά του κυρίαρχου λαού να μιλήσει και να επιβεβαιώση...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
FIASCO
Στο ογκωδέστατο βιβλίο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Thomas E. Ricks με θέμα την παντελή αποτυχία των αμερικανών στο Ιράκ, αναφέρεται σε κάποιο σημείο η θεωρία «κάποιων» από τις μυστικές υπηρεσίες και τα think-tanks για το πώς θα μπορούσε να διορθωθεί η κατάσταση. Η θεωρία τους προβλέπει έναν νέο ηγέτη, διότι «οι αμερικανοί δεν μπορούν να μείνουν για πάντα στο Ιράκ» και η χώρα για να βγει από το τέλμα και να «γίνει χρήσιμη στην παγκόσμια κοινότητα» (δηλαδή στις εταιρίες πετρελαίου κλπ) χρειάζεται κάποιον να την εμπνεύσει και να την ενώσει. Και το πορτρέτο του νέου ηγέτη δίνεται με όλες τις γλαφυρές (και ανατριχιαστικές) λεπτομέρειες: θα είναι κάποιος νεαρός αξιωματικός του στρατού. Λοχαγός ή το πολύ, ταγματάρχης. Η καταγωγή του θα είναι ταπεινή, από κάποιο χωριό, από πατέρα Κούρδο και μητέρα Σουνίτισα (ή το αντίθετο) αλλά θα νοιάζεται έμπρακτα και για τους Σιίτες. Θα γίνει γνωστός για τον ολιγαρκή και ασκητικό χαρακτήρα του (θα αποτραβιέται στην έρημο να προσευχηθεί για μερικές μέρες – επί λέξει, στο βιβλίο) αλλά και την σκληρή αλλά δίκαιη και άτεγκτη στάση του απέναντι στους διεφθαρμένους και τους πωρωμένους (ενδεχόμενος εκτελώντας με το πιστόλι του επί τόπου κάποιον στρατιώτη του που βίασε μια νεαρή χωριατοπούλα –επί λέξει, στο βιβλίο!). Θα είναι χαρισματικός, θα πιστεύει στην δημοκρατία αλλά θα στέκεται και αρκετά (όσο χρειάζεται) κριτικά απέναντι στην Δύση (γιατί αλλιώς δεν θα έχει αξιοπιστία και θα θεωρηθεί μαριονέτα των αμερικανών – επί λέξει). Με λίγα λόγια ο ηγέτης που ζητείται ή πρέπει να κατασκευαστεί (όπως υποστηρίζουν οι «κάποιοι») είναι μια σύγχρονη εκδοχή του Σαλαντίν, του πολέμαρχου που ένωσε τους άραβες στον αγώνα τους εναντίον των σταυροφόρων! (επί λέξει)
Είμαι σίγουρος ότι σύντομα μια σχετική ταινία θα παίζεται σε έναν κινηματογράφο κοντά σας. Αργότερα, όλως τυχαίως θα εμφανιστεί και ο αληθινός ενσαρκωτής του ρόλου κι εμείς θα μείνουμε έκπληκτοι «για το πόσο η ζωή καμιά φορά μιμείται την Τέχνη».
Ιάγος
Δεν ξερω ποσο καλα τα λες. Ισως να εχεις δικιο σε ενα βαθμο.
Ομως ξεχνας κατι σημαντικο.
Απο που παιρνει κοσμο ο ΣΥΡΙΖΑ? Απο το ΠΑΣΟΚ. Ειναι τυχαιο? Φταιει ο Τσιπρας που το ΠΑΣΟΚ καιο Γιωργος τα εχουν κανει μανταρα εδω και χρονια;
Φταιει ο Τσιπρας και τα μιντια, που ο Παγκαλος βγαινει και λεει σαχλαμαρες κατα του και μαλλον τον βοηθαει?
Θα εβρισκε κενο ο ΣΥΡΙΖΑ αν το ΠΑΣΟΚ ηταν αυτο που ξεραμε?
Εγω, μετα τις εσωκομματικες εκλογες του ΠΑΣΟΚ και το ολο καραγκιοζιλικι, ειχα αποφασισει να μην ξαναψηφισω ΠΑΣΟΚ και να ψηφισω ΣΥΡΙΖΑ πολυ πριν φανει ο Τσιπρας στο προσκηνιο.
Σαν και μενα ξερω πολλους. παρα πολλους....
Φίλε Τάκη,
αναρωτιέμαι γιατί ψηφίζουμε στην Ελλάδα ένα άτομο η ένα κόμμα, επειδή νιώθουμε απογοήτευση από ένα άλλο κόμμα, επειδή δεν βρίσκουμε κάτι καλύτερο, επειδή ανήκουμε απλά σε μια παράταξη (όπως όλη η οικογένεια μας)
ή επειδή έχουμε πρόσβαση, το λεγόμενο «μέσω». Φαίνεται ότι ποτέ δεν ψηφίζουμε με γνώμονα την βελτίωση της καθημερινότητας και του «δημόσιου βίου» ή επειδή συμφωνούμε με την πολιτική και το πρόγραμμα μιας παράταξης.
Όσο για τον Τσιπρα πρέπει να επισημάνω δυο πράγματα που μου φαίνονται τουλάχιστον ύποπτα.
1.Δεν άκουσα κάτι ευθύ και ξεκάθαρο για το θέμα τον Σκοπίων, η παρέμβαση της Αμερικής στην Ε.Ε. και στα Βαλκάνια πρέπει να είναι μείζον θέμα για κάθε κόμμα που θέλει να ανήκει στη αριστερά.
2.Αναροτιεμαι τι όφελος μπορεί να έχει ο Λαμπράκης από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ; Πρόσφατη δημοσκόπηση, πώς τον παίζουν η εφημερίδες και το ΜΕΓΑ αυτό και μόνο με γεμίζει με καχυποψία...
Όσο για την δήλωση του Παγκαλου, θεωρό de facto ότι το ΠΑΣΟΚ εδώ και χρόνια είναι πιο κοντά στην ΝΔ παρά σε οποιαδήποτε άλλο κόμμα.
Μαρία
Δημοσίευση σχολίου