Ελλάδα, Quo vadis;

Μην πιστεύετε τίποτα, τίποτα σε ότι σας λένε, γιατί όλα είναι προπαγάνδα.

Λίγοι είναι αυτοί που θα νοιαστούν να μάθουν, να σκεφτούν να σταθμίσουν τα γεγονότα.
Κοστίζει πολύ αυτό σε σκέψη σε φαιά ουσία, και δεν το κάνουν.
Προτιμούν τη πεπατημένη.
Να συζητούν τι είπε ο «θέμος» στο θέμα ή ο «δημοσιογράφος» στην εκπομπή του.
Έτοιμη, γρήγορη και εύπεπτη μασημένη τροφή για όλα τα λαίμαργα γούστα. Άλλωστε για αυτό αναπαράγετε και απ’ όλους .

Λίγοι θα αναζητήσουν τη σκέψη, τη γνώση, τη διερεύνηση. Γιατί γίνονται τώρα, αυτή τη χρονική στιγμή όλα αυτά; Ποιο μαγικό χέρι τα κινεί; Τι μπορώ να κάνω εγώ; Είμαι πιόνι; Η ζωή μου είναι μια σπίθα στην φωτιά αυτών που έχουν αποφασίσει «για μένα»; Έχω εναλλακτική λύση;

Απόσχιση του Κόσσοβου, την ίδια στιγμή το θέμα του «ονόματος» μεταβάλλεται λίγο και επισημοποιούνται οι πραγματικές εδαφικές διεκδικήσεις των «Σκοπίων». Υπάρχουν περισσότερες αναφορές σε ελληνικά εδάφη, περισσότεροι χάρτες που αποτυπώνουν τη «Μακεδονία».
Το όνομα ταυτίζεται σε αυτή τη φάση με το έθνος, συγχρόνως «άλλοι» κάνουν πιο επίκαιρες και επίσημες τις διεκδικητικές προθέσεις των Σκοπίων.
Συγκεκρινοποιουν όμως τώρα την διεκδίκηση εδαφικά, οι χάρτες που κυκλοφορούν είναι χαρακτηριστικοί.

Παράλληλα, τίθεται ανοιχτά το θέμα της τζαμουριάς, με 1,5 εκατ. Αλβανούς να αποτελούν συμπαγή εθνική μάζα μέσα στην Ελλάδα.

Χάνει ο Τάσσος Παπαδόπουλος τις εκλογές στην Κύπρο και ανοίγει ουσιαστικά ο δρόμος για την επαναφορά ενός «μπογιατισμένου» με άλλα χρώματα σχεδίου Ανάν.

Στην ελληνική πολιτική σκηνή έχουμε έναν πρωθυπουργό «υπό ομηρία» και ας μην κρυβόμαστε, ξέρουμε τι σημαίνει γι’ αυτόν η δημοσιοποιήσει του DVD, έχουμε έναν αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πελαγοδρομεί, ανίσχυρο και χωρίς όραμα και κατεύθυνση. Έχουμε επίσης έναν «φυτευτό» από τα συγκροτήματα «αρχηγό» που καλωσορίζει τους αδελφούς της δημοκρατίας της Μακεδονίας , μαριονέτα στα χέρια των εργολάβων που άλλωστε τον ανέβασαν στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχουμε επιπροσθέτως ένα κουμμουνιστικό κόμμα μονολιθικό, να κυνηγάει φαντάσματα. Για τον Καρατζαφέρη δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε τίποτα, και να ασχοληθούμε.

Η Τουρκία από την άλλη εδραιώνει τις αξιώσεις της, και η λεγόμενη «μειονότητα» παίζει το ρόλο της στην δημιουργία de facto καταστάσεων στην Θράκη.

Εκατοντάδες ακαδημαϊκοί μαζί με μαϊμού - δημοσιογράφους, άνθρωποι του «πνεύματος» και των μυστικών υπηρεσιών μας μιλάνε για δικαιώματα όλων αυτών που επιθετικά ζητούν τμήματα της χώρας μας.
Άλλωστε δεν ήταν τυχαία η εκδήλωση της «Παντείου» για την προβολή των αλβανικών θέσεων , για το θέμα της τζαμουριάς, ούτε και ο χρόνος ήταν τυχαίος. Και ήταν μόνο η αρχή.

Το επόμενο βήμα θα είναι η ενεργοποίηση του αλβανικού στοιχείου που ζει στη Ελλάδα και αριθμεί 1,5 εκατ.. Και εκεί θα βρεθούν οι «κατάλληλοι» άνθρωποι να θέσουν θέμα εκπροσώπησης αυτής της, τότε πλέον, «μειονότητας» στο πολιτικό χάρτη της Ελλάδος.

Βλέπουμε ρεαλιστικά τα γεγονότα και καταγράφουμε τις σκέψεις μας, ίσως είναι μια συγκυρία τόσων δυσμενών εξελίξεων και δεδομένων για την Ελλάδα, ίσως όμως και να μην είναι συγκυρία αλλά μια καλά προετοιμασμένη κίνηση όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για την ευρύτερη βαλκανική περιοχή. Με προσαρτήσεις , διαμελισμούς κρατών, χάραξη νέων συνόρων και δημιουργίας μικρών και «ευέλικτων» προτεκτοράτων.

Βέβαια οι Κύπριοι είχαν το 2004 τον Τ. Παπαδόπουλο να εκφράσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι είναι ακόμα ζωντανοί. Ότι δεν θα επιτρέψουν το ξεπούλημα της Κύπρου, αυτά το 2004, το τονίζω, και έτσι και έγινε.
Εμείς εδώ δεν έχουμε κανέναν να εκφράσει την ελεύθερη πατριωτική και ανεξάρτητη θέληση και βούληση όσων τέλος πάντων νοιώθουν έτσι.
Ο χρόνος θα δείξει αν έχουμε δίκαιο. Τα σύνορα πάντως στο «μακεδονικό» χάρτη είναι στη Λάρισα.

Ελπίζουμε η θέληση του λαού για να προασπίσει την ανεξαρτησία της χώρας του, αλλά και οι νέοι ηγέτες που ενδεχόμενος έρθουν να εκφράσουν αυτή τη θέληση, να μας διαψεύσουν.