(πρωτ-) αθλητισμός, καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω

Δεν μας συγκλονίζει η κατάσταση στην υγεία, στα νοσοκομεία, πριν από μερικές μέρες ένας 17χρονος πέθανε επειδή στο νοσοκομείο του Πύργου δεν υπήρχε μικροβιολόγος και μετά δε βρέθηκε κρεβάτι στην εντατική της Πάτρας.

Αυτό δεν μας «σόκαρε» περισσότερο; Δεν θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί η ηγεσία του υπουργείου υγείας, οι διοικητές των νοσοκομείων, έγινε τίποτα; ΤΙΠΟΤΑ.

Δεν μας συγκλονίζει η κατάσταση στη δικαιοσύνη, όπου δικαστές στήνουν δίκες, μαζί με δικηγόρους, μίζες, αποφάσεις κατά παραγγελία, δικαστές που δικάζουν αφού έχουν πάρει χρήματα από τους κατηγορουμένους, προκλητικά και ανήθικα.

Αυτά δεν συγκλονίζουν; Τι περιμένεις από μια κοινωνία που θεοποιεί το χρήμα, τα υλικά αγαθά, την απάτη, το να «τα πάρουμε», που καταξιώνει όλους τους αεριτζήδες, τους απατεώνες, αυτούς που κλέβουν ασύστολα δισεκατομμύρια και στην συνέχεια «αρχειοθετούνται».

Αυτά βλέπουνε οι πολίτες, αυτά κάνουν !
Γιατί ο αθλητισμός να αποτελούσε εξαίρεση, κομμάτι από την κοινωνία είναι. Μιας κοινωνίας που δέχεται την διαφθορά, την εκμετάλλευση, την αδικία. Κοιτάξτε τι γίνεται στην υγεία. Και ομως κανένας δεν μιλάει.

Το πρόβλημα της υγείας, και της παντελούς έλλειψης ακόμα και των βασικών πραγμάτων στα νοσοκομεία τα αντιλαμβάνεσαι μόλις πατήσεις το πόδι σου μέσα σε αυτά.
Καμία τάξη, κανένας σεβασμός προς τον άρρωστο, παντού βρωμιά, προχειρότητα και αδιαφορία.

Επισκεφτείτε όποιο νοσοκομείο θέλετε και θα δείτε τι επικρατεί.
Εδώ γιατί δεν πέφτει κανείς από τα σύννεφα;;;
Πεθαίνει κόσμος χωρίς να κουνήσει κανείς το δακτυλάκι του.
Εδώ γιατί δεν μας δείχνουν όλα όσα συμβαίνουν στο χώρο της υγείας τα δελτία ειδήσεων.

Υπάρχουν νοσοκομεία που δεν έχουν μαγνητικό τομογράφο. Το ΚΑΤ δεν έχει ούτε μαγνητικό, ούτε αξονικό τομογράφο.
Τραγελαφικά πράγματα, και ο υπουργός υγείας σφυρίζει αδιάφορα, ξοδεύοντας 7.000 ευρώ σε μία δεξίωση για λουλούδια παρακαλώ.
Χρήματα του υπουργείου φυσικά. Χρήματα δικά σας και δικά μου, που δίνονται για καλύτερη περίθαλψη. Και δεν σοκάρετε κανείς, κανένας δεν ενδιαφέρεται, αυτό είναι συνηθισμένο, τα μέσα ασχολούνται με τα ασυνήθιστα μονό.

Τα αναβολικά είναι ακόμα μια από τις πολλές φιλότιμες προσπάθειες για να ξεχάσουμε, ξεχνάμε όμως;
Μπορούμε να ξεχάσουμε ποτέ ,την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε και καθημερινά βιώνουμε;